|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
<<<+++ภายใน "30 นาที" ไม่งั้นไม่รอด+++>>>
ภายใน "30 นาที" ไม่งั้นไม่รอด
เส้นตายนี้ได้ผ่านพ้นมาแล้วร่วม 28 ปี ตอนนั้นฉันอายุได้ 31 ปี และอยู่อำเภอที่ห่างออกจากตัวเมือง ฉันป่วยเป็น "ไข้เลือดออก"แต่หมอท่านหนึ่งวินิจฉัยโรคผิดพลาด กว่าจะไปพบหมออีกท่านให้ตรวจใหม่ ฉันก็อาการหนักมากแล้ว ไม่มีแรงแม้แต่จะขยับตัว
"30 นาทีต้องไปให้ถึงโรงพยาบาลที่จังหวัด ไม่งั้นไม่รอดนะ" ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้ยินคำพูดนี้ และเป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่า "ความตายกำลังมาเยือน"
ไม่ใช่ฉันเท่านั้นที่รู้สึกหวาดหวั่น คนข้างตัวฉันเองก็รู้สึกได้ไม่แพ้กัน เท้าเค้าเหยียบคันเร่งจนมิด พยายามแซงรถทุกคันที่อยู่ข้างหน้า กดแตรไล่ขอทางไปตลอดทาง โดยไม่สนใจว่าจะมีรถคันไหนด่าตามหลังมารึเปล่า
เค้าเขย่าให้ฉันตื่นตลอดทาง พูดแต่ว่า "อย่าหลับ...อย่าหลับ" ช่วงนั้นฉันไม่ได้ถึงอะไร นอกจากลูก เป็นห่วงลูกมาก ฉันนอนน้ำตาไหล แล้วใครจะดูแลลูก...ใครจะดูแลลูก คำถามนี้วนเวียนอยู่ในหัวตลอด บอกตัวเองว่าต้องสู้นะ ตายไม่ได้ แต่หัวใจของฉันตอนนั้นเหมือนอยากจะหยุดเต้นเสียให้ได้ อีกนิด...อีกนิด...ทนอีกนิด
ไม่ถึง 30 นาที...รถก็มาจอดหน้าโรงพยาบาลเอกชนในจังหวัด หมอพยาบาลกรูกันเข้ามาช่วยกัน ผ่านแล้ว...เส้นตายของฉัน...ฉันถึงมือหมอแล้ว
ทุกชีวิตถูกกำหนดวันตายไว้แล้ว (ฉันเชื่อเช่นนั้น) ถ้าเส้นตายของฉันในวันนั้นคือวันตาย...ฉันไม่มีวันข้ามพ้น แต่ถึงจะเชื่อเช่นนั้น ฉันก็ปล่อยใจให้นิ่งเฉยไม่ได้ เพราะห่วงอันใหญ่ที่คล้องคอเอาไว้...ลูกนั่นเอง
ขอบคุณพระเจ้าที่ให้โอกาสฉันได้ทำหน้าที่แม่ต่อไป
|
Create Date : 12 กันยายน 2558 |
Last Update : 12 กันยายน 2558 17:06:39 น. |
|
0 comments
|
Counter : 789 Pageviews. |
|
|
|
| |
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 29 คน [?]
|
| #855FA8 | | #8B7D7B | | #8B658B | | #5D478B | | #9AC0CD | | #CD9B9B | | #CDAA7D |
|
|
|
|
|
|
|
|
|