ผมเป็นคนชอบอ่านหนังสือ ... ชอบอ่านในทุกๆเวลาที่มีเวลาให้อ่าน ประมาณว่าไม่อยากให้เวลาเสียเปล่าก็เลยหาอะไรมาอ่านเล่น จนติดเป็นนิสัย

 

สามสี่วันก่อนไปซื้อนิตยสารเล่มนึง ที่ชื่อ สารกระตุ้น ... ที่ซื้อเพราะมีพี่โน้ต อุดม ขวัญใจมาขึ้นปก ก็เลย อ๊ะ ลองซื้อมาอ่านดูดีกว่า

 

ในหนังสือมีอยู่หลายบทความ หลายบทสัมภาษณ์ที่น่าสนใจ แต่ไปสะดุดกับเรื่องราวของ ฟักกลิ้งฮีโร่ นักร้องนำวงสิงห์เหนือเสือใต้  ที่ชีวิตทุลักทุเลเหลือเกินกว่าจะได้มาเป็นนักร้องอย่างทุกวันนี้

 

จากเด็กบ้านนอกคนนึงที่ชอบเพลงฮิพฮอปเป็นชีวิตจิตใจ ไม่มีเงินจะเรียน สอบเอ็นไม่ติด ไม่เคยเข้ามาแม้แต่เมืองกรุงเทพฯ ... วันนึง ได้ยินว่า Joeyboy จะไปอัดรายการเกมส์ฮอต ที่ช่อง 7 ... คว้าเงินก้อนนิดที่มีอยู่ นั่งรถเมล์เข้ากทม. เป็นครั้งแรก  ไม่รู้ว่าช่อง 7 อยู่ไหน ไม่รู้แม้กระทั่งว่าหมอชิตไปยังไง จนเลยเวลารายการจบไปนานแล้วค่อยไปถึงสถานี ... แต่โชคดี Joeyboy เดินออกมาพอดี กระโดดเข้าไปหา ร้องห่มร้องไห้  อดทนลำบากมาหา เพียงเพื่อเอาเทป demo ไปให้ joeyboy ลองฟังดู ไม่รู้ว่าจะชอบรึเปล่า แต่ก็พยายาม ...

 

ไม่ใช่แค่นั้น ... ระหว่างทำเทป ไม่มีเงินต้องไปแจกใบปลิวทั้งวัน ได้เงินมานิดหน่อยก็ต้องเก็บทุกบาท เคยถึงขนาดไม่มีเงินกินข้าว 3 วันเต็มๆ ...

 

 

"ผมเคยไม่มีข้าวกินตั้ง 3 วัน ... คนตัวใหญ่ๆเวลาไม่มีอะไรกิน ท้องมันร้อง มันกัด มันทรมาณ ... ตั้งแต่นั้นมาผมไม่เคยกินข้าวเหลืออีกเลย แปลกนะ เรามักจะจำเวลาที่เราเคยลำบาก เคยหิว เคยทะมาณ ... เราจะจำความรู้สึกตอนนั้นได้ แต่เรากลับชอบลืมความรู้สึกเวลาเราอิ่ม อาหารเต็มท้องไปหมด"

 

"คนเรามักจะเรียนรู้จากความผิดพลาด และความยากลำบาก" ... ชอบจัง ... เขียนคำนี้แปะไว้ที่โต๊ะทำงานเลย

 

ถ้าซักวันเราทำอะไรผิดพลาดขึ้นมา ... อย่างน้อยมันก็ทำให้เราได้รู้ว่า เราจะจำมันไว้ และจะไม่ยอมให้มันผิดพลาดอีกเป็นครั้งที่ 2