Bloggang.com : i'm not superman : อย่ามาเอานิยายอะไรกับอิชั้นเล้ย 2~

อย่ามาเอานิยายอะไรกับอิชั้นเล้ย 2~

ช่วงนี้หัวใจแกว่ง ๆ ค่ะ..

พยามจะ โฮลอินวัน เอ๊ย..ยึดไว้ให้มั่น..แต่ดูเหมือนยิ่งนานวันมันก็ยิ่งแกว่งมากขึ้น..

การเอาหัวใจไปผูกติดกับสิ่งบางสิ่ง หรือคนบางคน ไม่ใช่เรื่องดีเลยนะคะ..

มีประสบการณ์มาแล้วแท้ ๆ ก็ยังไม่รู้จักเรียนรู้ที่จะรับมัน..

....................

...เจ็บอีกสักครั้ง..จะเป็นไรไป..

..............

ขอเวลาทำความเข้าใจกับตัวเองสักเล็กน้อยนะคะ..

...............

อย่ามาเอานิยายอะไรกับอิชั้นเล้ย~

ตอนที่ 2

"..แกจะบร๊าเหรอยัยดา.."

ยัยนกร้องเหมือนเป็ดถูกเชือด (คือจะบอกว่าร้องเป็นนกถูกเชือด ก็ยังไม่เคยได้ยินสำนวนแหม่ง ๆ แบบนี้จากใครซะที..T_T) ตาโตเป็นไข่ห่าน

"..นี่มันชักจะเลยเถิดไปใหญ่แล้วนะ เรื่องอะไรแกจะต้องลาออกด้วย มันไม่เข้าท่าเลยนะว้อย"

พิรดานิ่ง หล่อนรู้..ว่ามันไม่เข้าท่า แต่ทำยังไงได้เล่า หล่อนคงทนไม่ไหวจริง ๆ ที่จะต้อง เจอะเจอหน้า "เค้า" ที่บริษัทเกือบทุกวันเหมือนที่แล้วมา ถึงเขากับหล่อนจะทำงานกันคนละแผนก คนละชั้นของตึกที่ทำงานนั่นก็เถอะ

"..แกคิดให้ดี ๆ ก่อนดีกว่า อย่าเพิ่งตัดสินใจอะไรหุนหันพลันแล่นล่ะ ถ้าไม่ไหวจริง ๆ ก็..ก็ลางานเพิ่มอีกสักสามสี่วันละกัน พนักงานดีเด่นอย่างแก บริษัทเค้าไม่กล้าไล่ออกง่าย ๆ หรอก"

..คิดดีแล้ว..

นาทีนั้นพิรดายืนยันกับตัวเองว่าอย่างนั้น..

แต่นาทีนี่ล่ะ..

หญิงสาวยกมือขึ้นปาดเหงื่อที่ยังคงซึมเป็นเม็ดเล็ก ๆ อยู่ข้างกรอบหน้า ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบตัว..

..นี่หล่อนมาทำบ้าอะไรอยู่บนรถประจำทางนี่..

มุ่งหน้าไปไหน ไปทำอะไร มีจุดมุ่งหมายสำคัญที่ยิ่งใหญ่ไปกว่าการ "หนี"ความจริง สักแค่ไหนหนอ..

ตะวันที่เคยตรงแหน็วเป็นแนวตั้งฉากอยู่บนฟ้าเริ่มคล้อยต่ำลงเรื่อย ๆ ผู้โดยสารหลายคนที่อยู่บนรถคันเดียวกับหล่อนมีท่าทางอ่อนล้า เบื่อหน่ายไม่ต่างกันสักเท่าไหร่นัก..หลายคนหลับโงกเงก ไม่สนว่าเวลาจะเดินหน้าไปเท่าไหร่ รู้แต่ว่า..ถึงจุดหมายเมื่อไหร่ ก็เมื่อนั้น..

ไม่เว้น..แม้แต่อิ่ตาคนที่นอนหลับเหมือนเด็กโข่งอยู่ที่เบาะข้าง ๆ หล่อนนี่ก็เถอะ

พิรดาหันไปมองหน้าอิ่ตาแว่น (ไม่รู้จะเรียกหมอนี่ว่าไงดี เอ่อ..เรียกอิ่ตาแว่นละกัน เห็นใส่แว่นกันแดดซ้อนทับอยู่บนจมูกโด่ง ๆ นั่นนี่นา นี่ถ้าไม่มีจมูกโด่ง ๆ นั่นช่วยไว้ พิรดาว่า อิ่ตาหมอนี่ก็หน้าตาคงไม่ต่างจากสมุนมหาโจรสักเท่าไหร่หรอก หน้าก็ดำแถมยังท่าทางจะไม่ดูแลตัวเองเท่าที่ควร หนวดเคราเขียวครึ้ม นี่ไม่ยอมโกนมากี่วันแล้วก็ไม่รู้)

หล่อนแอบนินทาหมอนี่อยู่ในใจ..ก่อนจะปลดเป้สะพายหลังของตัวเองมาเทินไว้บนตัก

หญิงสาวรู้สึกเหมือนการนั่งเฉย ๆ บนรถเวลานี้เหมือนเป็นการ หายใจทิ้งไปเปล่า ๆ เข้าไปทุกที..บ่ายสองสี่สิบนาทีเข้าไปแล้ว ป่านนี้ทุกคนที่บริษัทของหล่อนก็คงกำลังนั่งทำงานกันอย่างขมักเขม้น..ท่ามกลางแอร์คอนดิชั่นเย็นเฉียบ

"เค้า"เป็นยังไงบ้างหนอ..จะคิดถึงหล่อนบ้างหรือเปล่า หรือจะมีเพียงหล่อนเท่านั้นที่...ร้าวรานใจอยู่อย่างนี้

พิรดาเจ็บใจตัวเองนัก ที่ไม่อาจตัดความคิดถึงเขาได้สักที ทำไมหัวใจตัวเองถึงดื้อดึงปานนี้ก็ไม่รู้

ไม่เอา..ไม่คิด..ไม่คิด..อย่าคิดถึงเค้าเลย ลืม..ลืม หล่อนต้องลืมเค้าให้ลง..ลืมซะให้หมด

หญิงสาวสั่งตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า พยายามปัดความรู้สึกขมขื่นเมื่อนึกถึงใครบางคนออกไป..ก่อนจะควานหาสมุดบันทึกเล่มเล็ก ๆ ในเป้ตัวเองออกมากางไว้บนตัก..

"ฮื่อ.."

จรดปากกา ก้มหน้ามองกระดาษเปล่าตรงหน้าอยู่อย่างจนปัญญาจะบันทึกข้อความใด ๆ ลงไปแม้แต่สักข้อความหนึ่ง จู่ ๆ อิ่ตาแว่นที่นั่งหลับมานานประมาณชาติครึ่ง ก็ขยับตัวส่งเสียงครางเบา ๆ ออกมาซะอย่างนั้น

พิรดาหันไปมองอิ่ตาเครานั่น

เฮ้อ..หลับได้หลับดีเลยเชียวนะ ช่างมีความสุขต่างกับหล่อนเสียจริง หญิงสาวแอบค่อนเขาอยู่ในใจ และด้วยความรู้สึกหมั่นไส้เล็ก ๆ ปากกาที่ถือไว้ในมือก็เลยลากลายเส้นเป็นตัวการ์ตูนล้อเลียน หนวดเคราเฟิ้ม (น้ำลายไหลฟูมปาก) ของอิ่ตานี่ซะอย่างนั้น

..เออแฮะ..กระทั่งวาดเป็นตัวการ์ตูนแล้ว..ก็..ก็ยังดูไม่น่ารักอยู่ดีนั่นแหละ..

พิรดาส่ายหัวกับความคิดของตัวเอง มองหน้าอิ่ตาเคราสลับกับภาพการ์ตูนล้อเลียนในสมุดบันทึกหล่อน แล้วก็นึกปลง..

ที่สุด หล่อนก็ปิดสมุดบันทึกลง แล้วหันกลับมามองถนนที่ทอดยาวอยู่ข้างหน้าต่อ

ลมแรง ๆ ที่พัดกรูผ่านกระจกรถเข้ามาทำเอาแสบตาขึ้นทุกที..หญิงสาวปิดเปลือกตาลง กะจะพักสายตาลงชั่วครู่ แต่อาจเป็นเพราะความเหนื่อยล้าจากการเดินทาง ทำให้พิรดาเผลอหลับไปจริง ๆ ไม่ต่างจากคนที่นั่งข้าง ๆ

มาสะดุ้งรู้สึกตัวอีกที เมื่อหูได้ยินเสียงเคลื่อนไหวรอบตัวดังขึ้นนั่นล่ะ

พิรดาหาว ลืมตาขึ้นด้วยอาการงัวเงีย..แล้วก็ตกใจที่เห็นว่าตัวเองหลับโงกเงก เอาหัวไปพิงไหล่อิ่ตาเครานั่นตอนที่หลับอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

ตายล่ะหวา..หวังว่าตานี่คงไม่ได้รู้สึกตัวว่าหล่อน..เอ้อ..เอ้อ..พิงไหล่เค้าเข้าเต็มเปามาตลอดทางหรอกนะ..

"ใครจะลงไปต่อรถเข้าเมืองก็ลงที่นี่เลยนะคร้าบบบ....รถจะจอดที่ท่านี่ สิบห้านาที"

พิรดารีบคว้าเป้ ลุกผลุนผลันตามผู้โดยสารคนอื่น ๆ ลงมาทันที..หล่อนไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย..ว่าสมุดบันทึกเล่มจ้อยที่วางอยู่บนตักหล่นปุ๊ลงไปอยู่ที่เบาะนั่งของตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่.....

จวบจนกระทั่งลงมายืนจังก้า ควานหาที่อยู่ของเพื่อนเก่าของยัยนกที่ตัวเองสอดไว้ในสมุดนั่นแหละ..ถึงใจหายแว้บบขึ้นมาทันใด นึกได้โดยทันทีว่าตัวเองคงทำหล่นไว้บนรถ..

พิรดารีบจ้ำอ้าวเดินกลับไปช่องจอด โหนตัวอุ้ยอ้ายด้วยความเร็วสูงเท่าที่คนแบกเป้หนักแอ้กไว้บนหลังจะทำได้ขึ้นไปบนรถคันเดิม แล้วมองปร๊าดไปยังเบาะนั่งหลังสุดทันที

ผู้โดยสารส่วนใหญ่ยังคงนั่งรอเวลาที่รถจะออกเดินทางอีกครั้งหนึ่ง..

แต่ไม่มีเงาของ "ผู้ร่วมทาง" ที่นั่งคู่กับหล่อนมาแล้ว

ช่างเถอะ..ดีเหมือนกัน หล่อนคงทำหน้าไม่ถูก ถ้าเจอ"เค้า"ยังนั่งหลับน้ำลายไหลยืด (ว่าไปโน่น)อยู่บนรถนั่น

พิรดาก้าวตรงไปที่เบาะที่ตัวเองเคยนั่งอยู่ ถอนหายใจโล่งอก เมื่อเห็นสมุดบันทึกเล่มเล็กของตัวเองวางหราอยู่บนเก้าอี้..

...นั่นไง...ตกอยู่บนรถนี่จริง ๆ

หล่อนยิ้มจาง ๆ อย่างโล่งอก ละเหี่ยใจตัวเองเล้กน้อย ก่อนจะคว้าสมุดบันทึกขึ้นมาเปิดดูลวก ๆ..

กำลังจะปิดสมุดบันทึกเล่มน้อยแล้วยัดลงไปในเป้ตัวเองแล้วเชียว ถ้าไม่เผอิญว่าสายตาดันไปเจอะเจอ ลายมือแปลก ๆ ขยุกขยิกของใครบางคนที่ไม่ใช่หล่อน เขียนกำกับไว้ใต้ภาพการ์ตูนล้อเลียนของอิ่ตาเคราที่หล่อนแอบนินทาเค้ามาตลอดทางนั่น..

"...ฝีมือห่วยแตกจริง ๆ...ไปปรับปรุงมาซะใหม่นะ.."

หา ??!!

พิรดาประจันหน้ากับข้อความนั้นอย่างงง ๆ..ก่อนจะรับรู้ขึ้นในนาทีถัดมา..ว่าข้อความนี้..มาจากไหน..

.....ก็คงมาจากคนที่หล่อนอาศัยไหล่เค้าพักพิงมาเกือบตลอดทางนั่นแหละ....

หล่อนหน้าตึง ปิดสมุดเล่มจ้อยลงอย่างโกรธ ๆ ก่อนจะยัดสมุดบันทึกกลับลงไปในเป้ตัวเองอย่างขัดใจ..

อิ่ตาบ้า..มีสิทธิ์อะไรมาว่าฝีมือหล่อนห่วยยะ..ที่สำคัญเค้าได้ถือวิสาสะอ่านข้อความที่หล่อนบันทึกระบายความรู้สึกไว้ในสมุดเล่มนี้บ้างรึเปล่าก็ไม่รู้

หึ้ยยย.........ขออย่าได้เจอะได้เจอกันอีกเลยละกันชาตินี้ !!

คนอะไร้..ช่างละลาบละล้วง หยาบคาย แล้วก็ไร้มรรยาทเอาซะจริง ๆ

...............

ไม่มีเวลาขัดเกลานะคะ ด้นเอาดื้อ ๆ แบบนี้เลยละกัน..ชักง่วงแหล่ว..

................

......ดึกเกินไปแล้วนะคะ.........

อื้มม~

Create Date : 25 มกราคม 2550

Last Update : 9 มีนาคม 2554 8:39:01 น.

29 comments

Counter : 613 Pageviews.

พี่โมมาอยู่เปงเพื่อน

นอนไม่หลับเหมือนกัน ใจมันไปไหนๆ ยิ่งใกล้วาเลนไทน์ ยิ่งจิตตก ....

โดย: Love U forever.

วันที่: 25 มกราคม 2550 เวลา:1:59:35 น.

ค้าเลี้ยง ไว้ตัวเดียวเองค้า

โดย: patt* (lyons

) วันที่: 25 มกราคม 2550 เวลา:2:30:35 น.

ดีจังมีคนมาทำให้หัวใจแกว่งๆ ..อีกแล้ว

โดย: random-4

วันที่: 25 มกราคม 2550 เวลา:4:59:06 น.

เสียดายไม่ได้ไปอยู่ใกล้ ๆ หัวใจที่แกว่ง ๆ ก็เลยแกว่งมาไม่โดนผม

ไม่ได้แวะมานาน เดี๋ยวนี้เขียนนิยายด้วยเหรอเนี่ย

โดย: 9A

วันที่: 25 มกราคม 2550 เวลา:7:11:14 น.

"หัวใจแกว่ง" หูยยยยยย เป็นประจำเรยยยดี.

โดย: d__d (มัชชาร

) วันที่: 25 มกราคม 2550 เวลา:7:40:19 น.

มาจุ๊ฟใหกำลังใจค่ะ จุ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

โดย: Kitten ConCerto

วันที่: 25 มกราคม 2550 เวลา:7:54:35 น.

ส่งจูบบบบบ ยามเช้าให้อีกคนละกันนะคะ

โดย: กาต่ายตากลม (mirage~miracle

) วันที่: 25 มกราคม 2550 เวลา:8:30:10 น.

ว๊า.........มาว่าเค้าว่าฝีมือห่วยแตกไม่ได้เรื่อง

น่าจะทิ้งเบอร์ไว้ให้โทรไปต่อว่าซะหน่อย (555)

ถ้าเราเป็นผู้ชายคนนั้นจะทิ้งท้ายในบันทึกว่า

"แน่จริงโทรมาต่อว่าได้ รอสายเสมอ"

ฮี้วววววววววววววววว

โดย: Ta Pling

วันที่: 25 มกราคม 2550 เวลา:9:00:12 น.

จ๊ะเอ๋ๆๆ ๆ น๊ะจ๊ะ
หนี่ฯ แอ๊บบบ บ มาทักทายคะ
เจ๊บหลายๆๆ ๆ หน หนี่ฯ ก๊ชอบบบ บ น๊า
เอ แต่ถ้าไม่เจ๊บเรยยย ย หนี่ฯชอบที่ซู๊ดดด ด
เลิฟ เลิฟ นะคะ

โดย: หนี่หนีหนี้ (แพรวขวัญ

) วันที่: 25 มกราคม 2550 เวลา:9:06:09 น.

รุสึกหัวใจ ผมก็จะแกว่งเหมือนกัน

โดย: mon (พื้นที่เป็นสุข

) วันที่: 25 มกราคม 2550 เวลา:9:47:37 น.

นั่นซิคะ...หัวใจเราแท้ๆดันไปติดอยู่ที่คนอื่นได้

แต่ก็มีความสุขดีนะคะ

โดย: off_elmas

วันที่: 25 มกราคม 2550 เวลา:9:58:46 น.

แรก ๆ ทุ่มเถียงเป็นพ่อแง่แม่งอนแบบเนี๊ย

ตอนหลังต้องแฮปปี้เอ็นดิ้งแน่ ๆ

โดย: ดำรงเฮฮา

วันที่: 25 มกราคม 2550 เวลา:10:42:33 น.

ลุ้นทั้งเรื่องจริงและเรื่องแต่ง

พี่นู๋แหม่มสบายดีป่าวคะ
หนูแอมคนนี้ ใจไม่แกว่งค่ะ
สงบดี
^^

โดย: I am just fine^^

วันที่: 25 มกราคม 2550 เวลา:10:43:59 น.

แวะมาทักทายครับ

โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 25 มกราคม 2550 เวลา:11:05:36 น.

สวัสดีค่ะ

โห..รู้จักทุกเพลงจริงง่ะ

ไม่น่าเชื่อ

ดูจากหน้าตาบล็อกแล้วอายุน่าจะน้อยกว่าเราเยอะอยู่นา

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 25 มกราคม 2550 เวลา:11:10:39 น.

สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์ สิ่งใดเป็นทุกข์สิ่งนั้นเป็นอนัตตาครับ

ตัวเราก้อไม่เที่ยง หากเอาใจไปฝากไว้ก่ะคนอื่น ความไม่เที่ยงยิ่งเพิ่มทวีครับ

อิอิ แว่ะมาเยี่ยมครับ