ขอบคุณค่ะ

ดีครับ ท่านผู้ที่สนใจใฝ่ในธรรมทุกท่าน
ผมเป็นอีกคนหนึ่งที่ชอบนั่งสมาธใหม่ก็ไม่ชอบ แต่เวลานั่งไปทุกวันรู้สึกว่าเราเหมือเป็นการได้พักผ่อนกายและใจทำให้สบายกาย
ผมไม่มีครูบาร์อาจารย์ที่คอยชี้แนะได้แต่หาข้อมูลจากอิเทอร์เน็ตแล้วไปปฏิบัติครับ
ได้มีเพื่อนพาไปหาพระหนุ่มรูปหนึ่งผมก็ได้ถามท่านถึงวิธีการปฏิบัติ ท่านก็ตอบได้คำเดียวว่าปฏิบัติธรรมก็เหมือนกับเรากินข้าวกินไปทุกๆวันเดี่ยวอิ่มเอง
ผมก็เลยทำให้ผมเข้าใจใการปฎิบัติขึ้นมาและก็ฝึกทุกวัครับ มีอยู่วัหนึ่งผมนั่งรู้สึกว่าสงบมากรู้ว่ามีเฉพาะกายที่นั่งและลมหายใจเข้าออกอยู่อย่างนั้นซึ่งั่งไปนานก็เกิดอาการเบื่อลมหายใจแต่เราสงบ่ะ
ดูกายได้เห็ยกายเห็นอารมณ์ที่เกิดขึ้น แต่ไม่ก่อให้เกิดปัญญาเลยพอสักพักผมก็ได้พิจารณาถึงการเบื่อของลมหายใจเข้าออกอยู่อย่างนั้นจึงทำให้ผมเกิดปัญญาขึ้นมาทันทีว่าเราต้องพิจารณาอะไรต่อ
เห็นอารมณ์ที่มาสัมผัสทางอายตนะอย่างชัดเจนจึงทำให้ผมรู้ว่าเราต้องถอนซึ่งเหล่านี้ว่าไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตนและไม่ใช้ของเรา
ผมจึงมีปัญญาเกิดขึ้นอีกครังว่าอ้อออ ถึงบางอ้อเลยครับหลังจากนั้นก็ได้พิจารณาความสงบของสมาถะว่าไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตนอีกครังแต่ครั้งนี้เหมือนว่าเราได้หลุดออกจากอะไรสักอย่างที่ติดอยู่กับเรามาน
รู้สึกโ่ลงสงบสบายสว่างและเข้าใจหลายอย่างที่เกิดขึ้นและก็หายสงสัยในคืนนั้นครับ
สำหรับเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับผมก็ขอฝากท่านที่มีปัญญามากกว่าชี้แนะหนทางให้กับผมด้วยว่าใช้วิปัสสนูหรือเปล่าคือความเห็นที่ผิดครับ ผมจะได้ปฏิบัติได้ถูกต้องครับ
ขอบคุณทุกท่านที่ตั้งใจอ่านจนจบครับ

อนุโมทนาบุญค่ะ