หวัดดีค่ะ แวะมาเยี่ยมนะคะ ขอบคุณที่ไปคอมเมนต์เพลงที่บล็อกนะคะ

สำหรับคำขอบคุณ อึม เราเห็นด้วยว่าไม่จำเป็นต้องเอ่ยครั้งเดียวค่ะ แต่ก็อย่าให้มากเกินพอดีจะดีกว่า เพราะบางครั้ง เคยเจอคนขี้เกรงใจมากๆ เราทำอะไรให้นิดหน่อยก็พูดขอบคุณซ้ำๆ จนบางทีเราว่ามันพร่ำเพรื่อเกินไปหน่อย ก็เข้าใจว่าเขาคงรู้สึกขอบคุณจริงๆ อ่ะค่ะ ^^


แต่สมัยนี้คำพูดว่าขอบคุณหายากจัง วันก่อนลุกให้เด็กนั่ง ก็ไม่ได้คิดอะไรมากนะคะ แต่พ่อแม่เด็กแทนที่จะขอบคุณเรา หรือสอนให้ลูกรู้จักพูดขอบคุณ ก็กลับนิ่งเฉย ไม่ได้พูดขอบคุณอะไรเล้ย จนเราไม่แน่ใจว่า นี่คือหน้าที่ไปแล้วเหรอ หรือที่ลูกเป็นแบบนี้เพราะพ่อแม่ไม่สั่งสอน ทำให้มองไม่ดีไปเลยค่ะ

จริงๆ แล้วการพูดขอบคุณก็ทำให้คนลุกให้นั่งรู้สึกดีนะ อย่างน้อยๆ ก็ขอให้เขารู้สึกดีที่ต้องยืนหน่อยก็ได้นี่นา


อึม เวลาใครลุกให้เรานั่ง เราต้องพูดขอบคุณทุกครั้ง ไม่งั้นก็ต้องก้มหัวเป็นเชิงขอบคุณจริงๆ ที่ลุกให้เรานั่งนะคะ ^^ ....เหมือนเข้ามาบ่นเลยแฮะ