หนูเพิ่งรู้เรื่องยายวรรณหลังจากแยกกับพี่ๆ ค่ะ

เสียใจเรื่องเพื่อนพี่คนนี้ด้วยนะคะ
ถึงอย่างไรก็อดเศร้าและใจหายไม่ได้อยู่ดี
แม้จริงๆ อาจจะควรยินดีด้วยซ้ำ
ที่เขาไม่ต้องทรมานอีกต่อไปแล้ว

เราที่เหลือก็ต้องใช้ชีวิตที่เหลือให้ดีที่สุดเนอะ

ป.ล. อ่านที่พี่เขียนข้างบนสองรอบแล้วยิ่งเศร้านะพี่

พบแล้วพลัดพราก
จากแล้วพบใหม่
เวียนวนเรื่อยไป
ไ่ม่อาจหยุดยั้ง

ความทรงจำอยู่
เคียงคู่ความหลัง
แม้นานก็ยัง
จำฝังไม่ลืม

เสียใจด้วยค่ะ ขอให้เข้มแข็งในเร็ววันนะคะ