เขาสอยดาวใต้ จันทบุรี
เป็นทริปเก่าเดือน พ.ค. 2550 เป็นการเดินป่าที่ไม่มีคนนำทางอีกทริปหนึ่ง แต่ได้น้องเพชร หนึ่งในผู้รอบรู้เรื่องกล้วยไม้ (เวบแทรคกิ้งไทย) เคยไปมาครั้งหนึ่งแล้ว และบอกว่าจำทางได้ พร้อมตัวช่วยอย่าง จีพีเอส ....การเดินป่าแต่ละครั้งของ ป้าตา มักจะมีบทเรียนใหม่เพิ่มขึ้นทุกครั้ง และครั้งนี้ก็เช่นกัน ไม่มีคนนำทาง ไม่มีลูกหาบ และมีน้องใหม่เดินป่าเขาอีก 3-4 คน ป้าตาต้องเป็นพี่เลี้ยงครั้งแรก
หลังจากทริปนี้ออกจากป่ามาทำให้ ป้าตา ยอมรับผิดกับทุกสิ่ง ทุกอย่าง ที่เกิดขึ้น กับน้องๆ ที่พาไป มีหลายอย่างที่ผิดพลาด ก็เป็นบทเรียนที่ต้องจำไว้ แต่มีบางอย่างที่เราไม่ควรพลาด คือ
1. การศึกษาเส้นทางให้ดี ..ทริปนี้ใช้เวลา 2 วัน 1 คืน เลยนึกว่าไม่หนักหนาเท่าไหร่ ซึ่งที่เราดูข้อมูลจะทราบว่า เขาสอยดาวใต้ คือสภาพป่าที่เหมือนกับป่าเขาหลวง นครศรีธรรมราช ...เพราะฉะนั้นการเดินอาจจะหนักไปสำหรับมือใหม่ ... 2. อาหารไม่พร้อม ....เราไม่ได้ตรวจดูอีกรอบ ว่าพอสำหรับจำนวนคนหรือไม่ เพราะอาหารสำคัญอย่างยิ่ง เหนื่อยแล้วของกินไม่พอเนี่ย ..อารมณ์โมโหหิวมันห้ามไม่อยู่เลย
3. การแบ่งกลุ่มในการเดินป่า หรือการพูดคุยกันก่อนเดินป่า ว่าใครมีประสบการณ์แค่ไหน ควรอยู่กลุ่มหน้า กลุ่มหลัง เพราะเราไม่มีลูกหาบที่ต้องควรดูแล ตามเก็บคนเดินช้า
สิ่งเหล่านี้ที่ ป้าตา รู้สึกผิดกับน้องๆ มาตลอดจนถึงวันนี้ (แม้น้องๆ จะบอกว่าไม่เป็นไร..สนุก มันดี อยากไปอีก...ฮ่วยยยย) มันก็ยังติดอยู่ในใจว่า...เราไม่ใช่มืออาชีพในการเดินป่า จึงไม่ควรละเลยสิ่งเล็กน้อยๆ เพราะอาจทำให้เพื่อนเรา หรือตัวเราเอง บาดเจ็บ หรือ.....
ขอนำภาพถ่ายของ พี่อ้น ที่ถ่ายภาพได้สวยมากๆ มาประกอบ (ขออนุญาตเจ้าของเค้าแล้วนะ...ไม่ต้องกลัว ดูได้..อิอิ) ภาพจากกล้องตัวเองก็พอจะมีดีบ้าง แต่ไม่สวย....
ทริปนี้มีทั้งมือเก่า มือใหม่ รวม 13 คน เริ่มต้นเดินเข้าป่าจำไม่ได้ว่าชื่อหมู่บ้านอาราย แต่ทางเดินช่วงแรกจะดีเป็นถนน ผ่านตัดเข้าสวนของชาวบ้าน เป็นสวนทุเรียน ลางสาด ชาวบ้านกำลังเก็บไปขาย ใจดีแบ่งให้พวกเรามา 3-4 พวง ...ขอบคุณในน้ำใจนะค่ะ
กลุ่มแรกมีแต่คนเดินเร็ว จ้ำพรวด ๆ ประเภทขาถึก 6-7 คน เดินแบบไม่สนใจอะไรเลยรอบๆ ตัว ....จุดมุ่งหมายคือถึงยอดเขา ที่ตั้งใจ
อีกกลุ่มมีสองประเภทรวมอยู่ด้วยกัน คือ พวกชอบถ่ายรูป จะสอดสายตาหากล้วยไม้ ดอกไม้ พันธุ์ต่างๆ ...อีกพวกคือมือใหม่เดินป่า จะเดินช้า ก้าวขึ้นเขา 10 ก้าวก็จะหยุดหอบ หายใจ ...555 ซึ่งก็คือ น้องใหม่ที่ ป้าตา พามานั่นแหละ ...แค่เนินแรก เดินมาแค่ 10 ก้าว น้องใหม่ก็บอกว่า... เค้าไม่ไปต่อล่ะป้า เค้าลงไปรอ ทีรถตู้ได้ป่าว เค้าเหนื่อยมากๆ เดินต่อ ไม่ไหวแล้ว เค้า..........
เอาเป้มาให้ป้า เดี๋ยวแบกให้นะ... มาแล้วควรจะพยายามเดินขึ้นไป ถ้ากลับตอนนี้ จะมาเพื่ออะไรล่ะ.... แรกๆ ร่างกายจะยังปรับตัวไม่ทัน จะหนื่อย หายใจไม่ทัน สักพักจะดีขึ้นเอง... ป่าที่นี่สวยนะ เหมือนป่าใต้ ที่ป้าไปมา ลองเดินขึ้นไปดูก่อน เห็นแล้วจะหายเหนื่อยเลย.... เชื่อ ป้าสิ เมื่อเราพยายามเดินขึ้นไปแล้ว ถึงที่หมาย เมื่อกลับลงมาจะมีความรู้สึกที่ดีมากๆ ป้าบอกไม่ถูก แต่อยากให้ลองดูเอง... ไม่ต้องรีบเดินตามใคร ไปเรื่อยๆ เดินไป 10 ก้าวก็หยุดพัก หายเหนื่อยก็เดินต่อ ป้าเดินเป็นเพื่อนสบายๆ....
ทั้งหมดที่พูดไปเนี่ย เสแสร้ง แกล้งเป็นพี่เลี้ยงที่ดี ...เพราะใจจริงคิดว่า ...ถ้าแกรลง ช้านจะมาทำซากอารายล่ะ เพราะฉะนั้นต้องทำทุกอย่างเพื่อให้น้องใหม่เดินต่อไปให้ได้.....เราสองคน จึงอยู่ท้ายสุด
สิ่งดีๆ ของการเดินท้ายสุด คือการได้เห็นธรรมชาติ ทั้งแปลกตา และไม่น่าจะได้พบเห็นง่ายๆ ....เราเดินป่าเพื่อชื่นชมสิ่งนี้ไม่ใช่เหรอ
NeuWiedia ชื่อภาษาไทยยังไม่มี เพราะในไทยพบที่นี่ที่เดียว (ตามข้อมูลของน้องเพชร)
แต่ ก็ควรระวังตัวด้วย ...เพราะนี่คือ ป่า
น้องใหม่...เห็นพี่ๆ กำลังก้ม ๆ เงยๆ เก็บกับความงามของกล้วยไม้หายาก จึงไม่รอพี่เลี้ยง เดินตามกลุ่มที่ขาถึกไป แล้วพวกเค้าก็ทิ้งช่วง ห่างไป ห่างไป แต่เทอต้องหยุดพัก พอหันกลับไปอีกที เค้าไปกันหมดแล้ว เทอต้องอยู่คนเดียวตรงนั้น จึงตัดสินใจเลือกเส้นทางเดินด้วยตัวเอง แต่เทอเลือกเส้นทางผิด เริ่มออกนอกเส้นทางไปเรื่อย ๆ จนมีเสียงหนึ่งเรียกให้เทอหยุด และเดินกลับมา ....
ป้าตา เมื่อถ่ายรูปจนหน่ำอุรา หันมาก็ไม่เจอน้องใหม่ เฮ้ยไปไหนหว่า ...รีบเดินจ้ำอ้าวตามไป เห็นน้องใหม่นั่งบนก้อนหิน หน้าซีด ตัวสั่น มือจำสร้อยพระ มีเพื่อนอยู่ด้วยสองคน สอบถามได้ความว่า...น้องใหม่เดินหลงทาง ลงเขาไปทางนี้ ดีนะได้พี่ในกลุ่มขาถึกเรียกไว้ไม่งั้น เดินทะลุไปไหนแล้วก็ม่ายรู้ ...น้องใหม่บอกว่านู๋ไม่กล้าห่างป้าอีกแล้วล่ะ ....เฮ้อ บอกแล้วว่า...ป่า
อย่าหลงกับภาพลวงตาของป่า แล้วนำพาเราไปสู่อันตราย ....
แต่ละคนที่มาเดินป่า ก็มีจุดประสงค์ที่แตกต่างกัน ..แล้วแต่ใครที่จะเก็บเกี่ยวสิ่งที่เราได้เห็น สิ่งที่ป่าสอนเรา กลับไปมากน้อยไม่เท่ากัน
บางคนมาก็เพื่อเจอความสวยงาม...
โฮย่า
เอนอ้า
เอื้องดอกมะเขือม่วง Dendrobium intricatum
เอื้องขวด Plocoglottis bokorensis
กล้วยไม้ดินฝอยม่วง Lecanorchis nigricans
บางคนมาเพื่อลองใช้ชีวิตที่แตกต่างจากชีวิตประจำวัน...
บางคนมาเพื่อ พิชิต ...
แม้หนทางจะไกล ลำบาก เหนื่อยกาย เหนื่อยใจ มีความกังวลในทุกย่างก้าว มีหลงทางบ้างในบางครา มีอารมณ์บูดเบี้ยวใส่เพื่อนบ้างในบ้างครั้ง
แต่...สิ่งที่ ป้าตา ได้มาจากการไปทริปนี้คือ ความอดทนและนิ่ง เพื่อคิดก่อนพูด และทำ (ปกติจะโวยวาย พูดเสียงดังตรงๆ ) เรียนรู้ศักยภาพตัวเองว่าพร้อมแค่ไหนที่จะทำเรื่องใดเรื่องหนึ่ง
ขอบคุณภาพสวยๆ จาก พี่อ้น ใครสนใจเข้าไปดูภาพถ่ายสวยผีมือเจ๋งๆ ของพี่เค้าได้ที่นี่ unzeen.multiply.com
ขอบคุณมิตรภาพดีๆ จากน้องๆ พี่ๆ ที่เดินทางร่วมทริปนี้นะค่ะ
ขอบคุณ BG สวยๆ จาก ป้ามด
น้องใหม่......... ป้าทริปหน้า ป้าไปไหน เค้าไปด้วยนะ
ป้าตา ............ยังไม่เข็ดอีกเหรอ ทริปนี่ ทั้งถึก ทั้งหลง
น้องใหม่.........เค้าไม่กลัวหรอก เพราะมีป้าอยู่หลังตลอด
ป้าตา............ซวย กำ ของช้าน
Create Date : 06 มีนาคม 2552 |
|
15 comments |
Last Update : 6 มีนาคม 2552 18:55:36 น. |
Counter : 7707 Pageviews. |
|
|
|
NeuWiedia ปลูกทางเหนือช่อสั้นๆอ่ะครับ
โฮย่า จริงๆหรอ ยังกะไม้ยืนต้นเลย แต่ก็สวยมากๆๆ
ถ่ายภาพเห็นแสงสวยมากครับ
แต่ชอบภาพแรกมากที่สุด เพราะลูกโตๆ น่ากินจังเลย