BACK TO THE JAPAN - Part 1 ในที่สุดก็จัดการกับรูปถ่ายอันมากมายมหาศาลเรียบร้อยเสียที เล่นเอามึนไปเลยครับ นับตั้งแต่กลับมาก็ 2 เดือนเข้าไปแล้ว จนผมเองก็เริ่มจะลืมรายละเอียดต่างๆ ที่จะจำมาเล่าให้ฟังเกือบหมด (เฮ้อ) และก็อยากที่ผมบอกไปว่ารูปที่ถ่ายมามันเยอะจนกลุ้มใจ ขนาดคัดแล้วคัดอีก ยังตั้งสามร้อยกว่ารูป กระซิบบอกนิดนึงว่าจากรูปที่ถ่ายทั้งหมดกล้องสองตัวสองคนพี่น้องประมาณ 1500 รูป ไม่รู้ถ่ายเข้าไปได้ยังไงแค่ 4 -5 วันเท่านั้น ที่โอ้เอ้อยู่นานสองนานก็เพราะปัญหาที่ว่าจะนำเสนอยังไงนี่แหละครับ จนสุดท้าย ผมเลยคิดว่าต้องแบ่งเอารูปที่เป็นรถยนต์ทั้งหมดไปโพสไว้ที่รัชดา ส่วนรูปอาหารการกินก็เอาไปแปะไว้ในจตุจักร (อันนี้สำคัญมากห้ามพลาดแม้แต่จานเดียว) แล้วนอกเหนือจากนั้นอีกกว่าร้อยซึ่งก็ไม่น้อยเลย ก็จะเอามาค่อยๆเล่าให้ฟังในนี้นี่แหละครับ ทยอยไปเป็นตอนๆ สัก 5 – 6 ตอนก็จบบริบูรณ์ กินเวลาก็ไม่น่าเกินเดือนเศษๆ เพราะถึงจะเอาขึ้นทั้งหมดได้ แต่คนอ่านก็คงเหนื่อยอ่านหนักโหลดอยู่นั่นแหละ ดีไม่ดีผมจะถูกด่าว่าทำให้เครื่องใครแฮงค์เข้าล่ะยุ่งอีก พร้อมที่จะเดินทางไปกับผมหรือยังครับ เริ่มต้นที่สนามบินดอนเมือง ประเทศไทย คืนวันที่ 8 พฤศจิกายน 2548 ใกล้จะเที่ยงคืนเต็มที หลังจากตรวจหนังสือเดินทางเรียบร้อย วิ่งจู๊ดไปร้านปลอดภาษีเพื่อซื้อบุหรี่ตุนไว้กันตายก่อน เมื่อเดินมาถึง gate ผมคุยกับเพื่อนร่วมเดินทางว่า เสียดายที่มือถือไม่อาจใช้ที่ญี่ปุ่นได้ แม้ว่าจะเปิดใช้บริการโทรทั่วโลกแล้ว แต่ปัญหาอยู่ที่ระบบของตัวเครื่อง มีอยู่ไม่กีประเทศเองครับที่เป็นแบบนี้ เช่น ญี่ปุ่น เกาหลี แต่แล้วผมก็ได้ทราบที่หลังว่า สนามบินเขามีบริการให้ยืมเครื่องด้วย แต่ก็ช้าไปเสียแล้ว เพราะการเดินย้อนด่านขาออกกลับเข้าไปนั้นมันคงยุ่งยากพอสมควร เวลาก็ไม่มีแล้ว เวลาๆๆ แต่แล้วเครื่องบินก็ delay ไปเป็นชั่วโมงเลยครับ ล่วงเข้าวันใหม่แล้ว ผมยังรอเวลาว่าเมื่อไหร่จะ boradind เสียที หิวน้ำก็ไม่ยอมซื้อ (งกไงครับ กะไว้บนเครื่องเลยให้คุ้ม) ไอ้เบื้อกที่นอนอยู่ในรูปตรงนั้นคือผมเองครับ ไม่ใช่ว่าเบื่ออะไรหรอก เก๊กไปอย่างนั้นเอง หลังจากรอนานพอควร เครื่องบินสายการบินไทยก็ทยานตัวอำลาพื้นแผ่นดินสยามเสียที ขอบ่นสักนิดเถิด ผมล่ะเกลียดการขึ้นเครื่องเวลานี้จริง ทำไมน่ะเหรอครับ เพราะเขาจะไม่เสิร์ฟอาหารทันทีน่ะซี่ กว่าจะเสิร์ฟก็ต้องเป็นตอนเช้า โธ่...ใครจะอยากตื่นมากกินตอนเช้ากัน แถมกินเสร็จเครื่องก็จะถึงแล้ว หยุดเสิร์ฟเครื่องดื่มอีกละสิ อดเมา !!! อุแหม่...น่าเบื่อตายเลย วีดีโอเกมก็ไม่มีให้เล่น ครั้นจะซัดแอลกอฮอล์ให้เพลินก็ไม่ชินถ้าไม่มีอาหารหนักๆ ร่วมด้วย เอาน่า...แล้วก็ถึงตอนเช้าจนได้ หลับไปแค่แป๊บเดียวเท่านั้นเอง อาหารมาแล้ว กิน กิน กิน (เอ๊ะ...เมื่อกี้คุ้นๆ มีใครพูดว่าไม่อยากกินตอนเช้านะ) ถึงแล้วครับสนามบินนาโงย่า พอออกมานอกอาคารสนามบินปุ๊บ ก็สัมผัสได้ถึงอากาศหนาวๆ แต่กำลังดีครับ น้อยกว่าที่เตรียมการไว้เยอะ ผมคิดว่าถ้าอากาศขนาดนี้ตลอด สเวตเตอร์ที่เตรียมมาคงไม่ต้องใช้ สูทตัวเดียวก็เหลือแหล่แล้ว มาถึงก็ซนเป็นเด็กเลยผม เห็นอะไรมันแปลกหูแปลกตาไปหมด ห้องพักที่นาโงย่าโฮเต็ลก็สวยงามดีครับ ส้วมเจ๋งมากครับขอบอก มีทั้งระบบปรับอุณหภูมิ น้ำฉีดชำระอัตโนมัติ และลมเป่าให้แห้ง มาคราวก่อนไม่เห็นอย่างนี้เลย อ้อ...ผมยังไม่ได้บอกใช่ไหมครับ ว่าครั้งนี้เป็นการมาญี่ปุ่นครั้งที่สอง ครั้งแรกตั้งแต่เมื่อปี 45 - 46 ก็ไม่นานนี้เอง แต่ตอนนั้นผมไปแถวฮอกไกโด ซึ่งก็ต้องเรียกว่าเป็นบ้านนอกล่ะครับถ้าเทียบกับหนนี้ที่มานาโงย่าและโตเกียว ตรงนี้เป็นจุดชมวิวของโรงแรมครับ มองออกไปก็จะเห็นแบบนี้ เอาล่ะ...ไปหม่ำกันดีกว่า มื้อกลางวันนี้ปล่อยทุกคนตามสบายครับ แจกคูปองให้แล้วเลือกร้านเอาได้เลย ไม่รู้เลือกไปเลือกมายังไงทำให้อาหารมื้อแรกบนแผ่นดินญี่ปุ่นของผมกลายเป็นอาหารฝรั่งไปเสียนี่ คงเพราะเวลานั้นผมเริ่มรู้สึกไม่ค่อยสบายนิดๆ อาหารแบบนี้เลยไม่ค่อยจะถูกปากนัก แต่ก็ดูสวยดีนะครับ ( ภาพอาหารเต็มรูปแบบขอเชิญไปชมที่กระทู้ในจตุจักรนะครับ คลิ๊ก...อาหารฝรั่งมื้อกลางวัน ) พนักงานร้านที่ผมทานมื้อกลางวันครับ น่ารักมาก ยิ้มหว้านหวาน ตู้ขายบุหรี่หยอดเหรียญ มาโบโร่ในตู้นั่น ราคาซองละ 300 เยน คิดเป็นเงินไทยก็ 105 บาท อัตราแลกเงิน ณ เวลานั้น 1 บาท = 0.3514 เยน หรือ 100 เยน = 35.14 บาท โอ๊ะโอ...นี่ผมก็ยังไม่ได้บอกอีกสิครับ ว่าผมมาญี่ปุ่นคราวนี้มาทำอะไร ผมมาดูงานในฐานะตัวแทนจำหน่ายโตโยต้าน่ะสิครับ ก็จะไปชมรถยนต์ โรงงานประกอบ และก็จะเข้าไปที่สำนักงานใหญ่ของโตโยต้าที่โตเกียวด้วย รวมระยะเวลาก็ 5 วัน 5 คืน (ถ้ารวมคืนบนเครื่องบินขามา) ถึงแล้วครับ ที่นี่ก็คือพิพิธภัณฑ์รถยนต์ครับ มีทั้งรถญี่ปุ่นและรถยุโรป ตั้งแต่รุ่นพระเจ้าเหาเลยครับ และที่เห็นอยู่นี่ก็คือ รถยนต์โตโยต้าคันแรกของโลก TOYOTA Model AA เป็นเพียงรถยนต์ต้นแบบเท่านั้น ไม่ได้มีโอกาสผลิตออกมาขายในท้องตลาด ( รถยนต์คันอื่นๆ เชิญชมได้ในกระทู้รวมภาพรถยนต์ครับ คลิ๊ก...พิพิธภัณฑ์รถยนต์คลาสสิก ) และนี่ก็คือโฉมหน้าของผู้ยิ่งใหญ่ที่สร้างรถยนต์คันนี้ครับ มิสสะเตอ คิอิชิโร่ โตโยดะ ข้าน้อยขอคาราวะ วิ่งถ่ายรถมือเป็นระวิงเลยครับ ทั้งกล้องตัวเอง กล้องน้องสาว กล้องวีดีโอ ติดกันนั้นก็มีร้านขายของที่ระลึก ส่วนใหญ่จะเป็นโมเดลรถยนต์ครับ ที่เห็นในพิพิธภัณฑ์ทั้งหมดนั้น มีขายตรงนี้หมดครับ จากนั้นผมก็เดินทางต่อไปที่ Toyota Commemorative Museum of Industry and Technology หรือ พิพิธภัณฑ์ยานยนต์โตโยต้า ใหญ่ๆ ที่เห็นอยู่นี่คือเครื่องทอผ้าครับ บางคนคงจะสงสัยใช่ไหมครับว่า เครื่องทอผ้ามาเกี่ยวข้องยังไงกับ TOYOTA เรื่องมันเป็นอย่างนี้ครับ ผมจะเล่าให้ฟังถึงความเป็นมาของบริษัทโตโยต้ามอเตอร์ให้ฟัง (ไม่รู้จะเล่าถูกหรือเปล่า เวลาอบรมชอบหลับประจำเลยผม) เริ่มมาจากชายคนหนึ่งครับ เขาคนนั้นมีชื่อว่า ซาคิชิ โตโยตะ เขาเกิดในครอบครัวที่มีคุณพ่อเป็นช่างไม้ คุณแม่เป็นช่างทอผ้า แต่ความใฝ่ฝันที่สำคัญของเขานั่นก็คือ เขาอยากเป็นนักประดิษฐ์ เมื่อวันหนึ่ง เมื่อเขามองดูคุณแม่ของเขาที่ต้องทำงานทอผ้าอย่างเหน็ดเหนื่อย และแล้วในที่สุด สิ่งประดิษฐ์ชิ้นแรกของเขาก็คือ เครื่องทอผ้านั่นเอง ในรูปคือการนำเอาพลังงานจากระหัดวิดน้ำมาใช้ในการทอผ้า และนี่ครับ เครื่องทอผ้ายี่ห้อ โตโยดะ ต่อมาเมื่อซาคิชิได้เดินทางไปอเมริกา เขาก็เริ่มหลงใหลในรถยนต์ เขาจึงนำเงินที่ได้มาจากการขายลิขสิทธิ์เครื่องทอผ้าของเขา ทุ่มเทให้กับการศึกษาค้นคว้ารถยนต์ ด้วยความหวังที่จะมีรถยนต์ที่สร้างด้วยคนญี่ปุ่นเป็นคันแรก ก่อนที่ ซาคิชิ จะเสียชีวิต เขาได้ฝากฝังความฝันของเขาไว้กับลูกชายคนโต คิอิชิโระ โตโยดะ ด้วยการมอบเงินที่มีและให้ใช้ในการศึกษาพัฒนารถยนต์เท่านั้น และแล้ววันนั้นก็มาถึง ในที่สุดคิอิชิโร่ ก็สามารถสร้างรถยนต์โตโยต้าคันแรกของโลกได้สำเร็จ นั่นก็คือ Model AA คันที่เห็นในรูปก่อนนั่นแลครับ และต่อมาเขาก็ได้เปิดบริษัทโตโยต้ามอเตอร์ขึ้น สาเหตุที่เปลี่ยนจากคำว่า โตโยดะ มาเป็นโตโยต้า ก็เพราะต้องการจะลดจำนวนการเขียนในภาษาญี่ปุ่นจาก 10 ครั้ง เหลือ 8 ครั้ง มื้อเย็นของวันแรก เป็นร้านที่มีชื่อเสียงเรื่องปูครับ อาหารมื้อนี้เป็นปูล้วนๆ ( ดูภาพอาหารได้จาก กระทู้รวมอาหาร คลิ๊ก...มื้อเย็นที่ร้านอาหารปู นะครับผม ) มาญี่ปุ่นไม่มีสาเกได้ยังไง คัมไป อิ่มแล้วมาชมบรรยากาศท้องถนนยามราตรี ใกล้ๆโรงแรมมีร้าน 100 เยน มาญี่ปุ่นครั้งนี้ ที่ๆ จะซื้อของได้อย่างสบายใจก็มีแต่ร้าน 100 เยนเท่านั้นแหละครับ ของอื่นๆ เห็นราคาแล้วซื้อไม่ลงครับ เสียดายที่เอากระเป๋าไปไม่พอ ขนของกลับมาได้น้อยกว่าที่ต้องการ เกมเซนเตอร์ใหญ่มากครับ หมดวันแรกแค่นี้นะครับ แล้วพบกันใหม่ใน ภาค 2   Create Date : 06 มกราคม 2549 33 comments Last Update : 4 เมษายน 2549 23:27:39 น. Counter : 5990 Pageviews. Share Tweet

ห้องน้ำน่าเข้ามากกกกกกกก   โดย: jaa_aey 6 มกราคม 2549 2:22:07 น.

พนักงานน่ารักจังเยย   โดย: debby the gunner 6 มกราคม 2549 10:38:27 น.

ตามมาเที่ยวด้วยคนค่ะ เที่ยวสนุกและได้ความรู้ด้วย ขอบคุณมากนะคะ ประทับใจเรื่องราวที่เริ่มต้นมาจากการทอผ้ามากเลยค่ะ...สุดยอด เครื่องทอเค้าเจ๋งมากเลยนะคะ จะรออ่านตอนต่อไปค่ะ   โดย: จันทร์สวย (จันทร์สวย ) 6 มกราคม 2549 12:29:49 น.

ว้าว อยากไปเที่ยวมั่งจังเลยค่ะ   โดย: HTK IP: 203.113.38.8 6 มกราคม 2549 13:54:07 น.

อูยส์....ไม่ไหวแร้ว อาหารบนเครื่องบิน ความชืดอันแสนเย้ายวน   โดย: Nutjung 6 มกราคม 2549 14:36:46 น.

อืม อาหารญี่ปุ่นที่โตเกียว... อีก4เดือนเจอกัน 555   โดย: นายเบียร์ 7 มกราคม 2549 5:20:38 น.

รูปเยอะมาก เดี๋ยวค่อยๆ ดูเน้อ ปล.อิจฉาๆๆๆๆๆ   โดย: พลอยสีสวย IP: 167.247.219.10 9 มกราคม 2549 8:45:11 น.

ไว้ไปกินบุฟเฟ่ห์กันนะ ดุ๊ก เราหาเพื่อนกินอยู่เหมือนกัน   โดย: vodca 11 มกราคม 2549 9:39:45 น.

... เห็นภาพแล้วอยากไปบ้าง   โดย: The Legendary Midfielder 11 มกราคม 2549 12:50:00 น.

ได้กินปูมะพร้าวหรือเปล่าคะ   โดย: HTK IP: 203.151.140.118 13 มกราคม 2549 0:35:33 น.

HTK ปูมะพร้าวเป็นยังไงคะ ?   โดย: Duke-ดุ๊ก 14 มกราคม 2549 2:05:28 น.

โอ๊ย ดุ๊ก เมนูปูน่ากินมากมาย ตูเคยกินก้ามปูยักษ์แบบนี้แค่ทีเดียว ที่ร้าน "ฮอกไกโด" ที่เซ็นริจูโอ ตอนนั้นไปงานเลี้ยงสังสรรค์ของอาจารย์ที่ปรึกษา แต่ปูดิบนี่ยังไม่เคยกิน ว่างๆ จะไปลอง แต่.....ดุ๊กโว้ย.......ของในร้านร้อยเยนน่ะ ร้อยละเก้าสิบ made in China นะโว้ย ถ้าพวกของใช้น่ะ (ของกินไม่นับ)บางอย่างก็ Made in Thailand ดีๆ นี่เอง มันถึงได้ถูกไง อิๆ เดี๋ยวจะตามอ่านให้หมด   โดย: chui IP: 222.12.198.94 14 มกราคม 2549 14:58:19 น.

เคยอ่านการ์ตูนญี่ปุ่น เขาบอกว่ามีปูมะพร้าวด้วยเลยสงสัย และเคยดูในสารคดีก็มีปูมะพร้าว มันจะตัวใหญ่บะเฮิ่มเลยค่ะ   โดย: HTK IP: 203.113.39.8 17 มกราคม 2549 22:50:39 น.

ขอบคุณมากเรยน่ะค่า พอดี ทามโปรเจค เรื่องบริษัทโตโยต้า อยุ่พอดี ได้รุปมากมายย อิอิ   โดย: twice IP: 125.24.208.71 31 มกราคม 2551 19:56:58 น.

อยากไปจัง แต่คงไม่ได้ไปกับเค้า   โดย: poy IP: 114.128.47.107 30 ธันวาคม 2551 20:58:46 น.

ไม่รู้ว่าเมื่อไหรจะได้ไป   โดย: poy IP: 114.128.47.107 30 ธันวาคม 2551 21:00:23 น.

เฮ้อ อยากไป   โดย: poy IP: 114.128.47.107 30 ธันวาคม 2551 21:02:04 น.

อีกกี่ปีจะได้ไป   โดย: poy IP: 114.128.47.107 30 ธันวาคม 2551 21:02:59 น.

อีกกี่ปีจะได้ไป   โดย: poy IP: 114.128.47.107 30 ธันวาคม 2551 21:03:09 น.

ดงอีกสัก 10 ปี   โดย: poy IP: 114.128.47.107 30 ธันวาคม 2551 21:03:52 น.

ง่วงนอนจัง   โดย: poy IP: 114.128.47.107 30 ธันวาคม 2551 21:04:35 น.

ไปละ   โดย: poy IP: 114.128.47.107 30 ธันวาคม 2551 21:05:03 น.

เดี๋ยวจะหลับคาคอมพิวเตอร์   โดย: poy IP: 114.128.47.107 30 ธันวาคม 2551 21:05:58 น.

ที่เชียงใหม่หนาวมากกกกกกก   โดย: poy IP: 114.128.47.107 30 ธันวาคม 2551 21:06:41 น.

จนนอนเกือบไม่หลับ   โดย: poy IP: 114.128.47.107 30 ธันวาคม 2551 21:07:32 น.

ไม่เหมือนกรุงเทพ   โดย: poy IP: 114.128.47.107 30 ธันวาคม 2551 21:08:17 น.

ร้อนก็ร้อน   โดย: poy IP: 114.128.47.107 30 ธันวาคม 2551 21:08:52 น.

หนาวก็ไม่ใช่จะหนาว   โดย: poy IP: 114.128.47.107 30 ธันวาคม 2551 21:09:33 น.

เพราะมีมลพิษ   โดย: poy IP: 114.128.47.107 30 ธันวาคม 2551 21:10:27 น.

ไม่เหมือนเชียงใหม่   โดย: poy IP: 114.128.47.107 30 ธันวาคม 2551 21:11:10 น.

อากาศดีกว่า แถมอากาศก็บริสุด   โดย: poy IP: 114.128.47.107 30 ธันวาคม 2551 21:12:38 น.

;-)   โดย: k IP: 125.26.124.236 3 มีนาคม 2554 13:48:38 น.

หรูมากกกกห้องนำเคยเข้าตอนเทียวเกาหลีคับบบบบบบบก็เคยไปjapanเเล้วเหมือนกัน   โดย: l&m IP: 125.26.124.236 3 มีนาคม 2554 13:51:43 น.