สวัสดีจ้า

รักแรก ความทรงจำแรก ความประทับใจแรก หรือทุกปฏิกิริยาแรก (First Reaction)
ที่คนเราได้สัมผัสกับสิ่งเหล่านั้น เกือบทุกปฏิกิริยาจะถูกบันทึกไว้ในสมองส่วนหน้า
ในส่วนความทรงจำ (Cerebrum: Frontal lobe) และจะฝังลึกจึงอยู่ติดกับสมองส่วนนี้
ไปตลอด และมักจะส่งความทรงจำนั้นออกมาเสมอ เมื่อได้สัมผัสหรือเผชิญกับเหตุการณ์
ที่คล้ายคลึงกัน เป็นการกระตุ้นหรือย้ำจุดความทรงจำของส่วนนั้นให้ฝังลึกไปอีก จึงทำ
ให้คนเราไม่ลืมในสิ่งเลย จนกว่าสมองส่วนนั้นจะถูกทำลาย หรือเจ้าของสมองสิ้นลมหายใจแล้ว
เซลล์สมองตายแล้ว

"คนรักคนแรก" ส่วนมาก คือ คนที่สมองจะจดจำไว้ในส่วนลึก ๆ เสมอ จึงยากที่จะลืมเขาได้
และโดยเฉพาะอย่างยิ่งพฤติกรรมต่าง ๆ ในลักษณะปุถุชน เช่น ดำรงชีวิตอยู่ พูดคุยกันอยู่
ไปมาหาสู่กันอยู่ ฯลฯ กับเขาคนนั้นได้ยุติลงไป ในช่วงเวลาที่มีแต่ความงดงาม ความสดชื่น
ของจิตใจ ความรู้สึกที่เหมือนอบอวน หอม หวาน มันยังคงฟุ้งกระจายรอบ ๆ ตัวเรา อย่างไร
ก็ไม่มีวันจางหาย จนกว่าเซลล์สมองจะตายแล้ว แต่หากเขายังคงอยู่พฤติกรรมต่าง ๆ ใน
ลักษณะปุถุชนอย่างที่ว่าข้างต้น จะเสมอต้นเสมอปลาย หรืออาจเปลี่ยนแปลงไปตามแวดล้อม
(circumstance) ก็คงไม่อาจคาดเดาได้ง่าย เพราะสังคมนิยม สังคมวัตถุ สังคมโลกาภิวัฒน์
มันเปลี่ยนแปลงไปมาก เมื่อเทียบกับหลายสิบปีที่ผ่านมา เขาอาจกลายเป็นคนที่เราเกลียด
แค้น แบบฝังใจก็อาจเป็นไปได้ ซึ่งก็ไม่ใช่เป็นเรื่องแปลก เพราะมีให้เห็นกันมากมายหลายคู่
ที่เมื่อใช้ชีวิตคู่กันจริง ๆ แล้ว ไม่สามารถประครองชีวิติคู่ที่แสนหวานเมื่อแรกรัก ได้ ต่างจบ
ลงด้วยการแยกทาง หย่าร้างกันไป .

"คนรักคนใหม่" ถ้าเขาเป็นบุคคลที่สามารถสร้างความประทับใจได้ มีแรงเหนี่ยวรั้งจิตใจได้
ดูแลกันได้ จะคล้ายกับคนรักคนแรกหรือไม่ก็ตาม สามารถสร้างจุดประทับใจ ให้เกิดขึ้นในสมอง
ของความประทับใจได้ เพราะคนใหม่ อาจมีอะไรไม่เหมือนกับคนแรก ถึงแม้คนแรกจะมีความ
ดี ความงดงาม ความประทับใจ แต่ก็ใช่ว่าจะทั้งหมด เพราะยังคงมีรายละเอียดของปุถุชน
ของชีวิตคู่ อีกมากมายที่ยังไม่ได้เผชิญเลย ความดี ความงดงาม ความประทับใจ ใช่ว่า
มันมีอยู่เพียงเท่านั้น

ก้าวออกมาจากห้วงอารมณ์นั้น เผชิญกับสภาพความเป็นจริง ที่ยังมีชีวิตอยู่ เพื่อตัวเอง เพื่อคน
ที่เขากำลังจะทำหน้าที่เป็นคนรักคนใหม่ เชื่อว่าจิตวิญญาณของคนรักคนแรกนั้น อาจสู่สรวง
สวรรค์ หรือเกิดเป็นมนุษย์ปุถุชน ไปแล้ว เขาคงไม่ได้มาเฝ้าคอยรับรู้ รับทราบในสิ่งที่เราเป็นอยู่นี้
อีกแล้ว แต่หากจะเชื่อว่าเขายังคงมองดูอยู่ เขาคงยินดีมากกว่าที่จะเห็นเรา ได้มีโอกาสใช้ชีวิต
อย่างปุถุชน หรือมีความสุขบ้าง เพราะถ้าเขาไม่ยินดี เขายังวนเวียนอยู่กับเรา เขาก็คงมาให้เห็น
มาให้สัมผัสได้ แม้แต่ในฝัน หรือไม่ก็เอาชีวิตเราไปด้วยแล้ว.

เศร้าจังครับ แต่ผมชอบวิธีแบบปู่ชิวมากกว่าครับ

จะพาพี่ไปอ่านเพลงหรือร้องเพลง

อืมๆ บล็อกนี้น่านอนหลับจังนิ

เจ้าของบ้านหน้าหวาน แล้วยังอารมณ์หวานอีกนะครับ..


จากเรือน..

มาดูใกล้ๆก็ได้จ๊ะ..ไม่กัดหรอก..

ฮื่อๆๆ...

รักแรกยากนักที่จะหา

แต่ยากนักหนาที่จะลืม