1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31
**คิดถึงแม่(เหมือนกัน)นะ กับ เรื่องจิปาถะ**
เพิ่งจะผ่านวันแม่มาไม่นาน ถ้าไม่อัพเรื่องแม่ เดี๋ยวจะหาว่าเราเช้ยเชยไม่อินเทรนด์ ฮ่าๆๆ สาวๆไกลบ้านหลายๆคน ได้โทรหาแม่ อวยพรวันแม่ สาวๆใกล้บ้านหลายๆคน ได้ไปกราบแม่ บอกรักแม่ ฯลฯ ส่วนอิชั้นนั้น....ไม่ได้ทำไรเลย (ว้ายย ยังมีหน้ามาบอก ก๊ากๆๆ) อ่ะนะ วันแม่ของอุ้ม ไม่ได้มีวันเดียว ไม่จำเป็นต้องรอให้เป็นวันแม่ แล้วถึงโทรหาแม่ ให้ดอกมะลิแม่ (ให้ตังค์แม่ด้วย อันนี้สำคัญ แม่บอก) สารภาพเลย ว่าไม่ค่อยได้โทรหาแม่ หรือบอกรักแม่อะไรกับเค้าหรอก แต่ไม่ได้หมายความว่าที่ไม่ได้ทำ แสดงว่าอุ้มไม่รักแม่ ไม่คิดถึงแม่ ความจริงก็รักแม่เหมือนคนอื่นๆเค้านั่นแล่ะ (แม่ตัวเองไม่รักได้ไง ถามได้) เพียงแต่ว่า การแสดงออกซึ่งความรัก ของแต่ละคนไม่จำเป็นต้องเหมือนกันเสมอไป ถ้าถามว่า อุ้มกับแม่ รักกันมั้ย รักนะ เพียงแต่ไม่ค่อยได้พูดไม่ค่อยโชว์ว่ารักซะเหลือเกิน อุ้มกะแม่ ค่อนข้างพิเศษ เรามักจะแสดงออกด้วยการให้ และห่วงใยกันซะมากกว่า อุ้มไม่ชินกับการหอมแม่ กอดแม่ บอกรักแม่ ฯลฯ บอกตามตรงว่าเลิกทำแบบนี้นานแล้ว อาจเป็นเพราะเราโตขึ้น ไม่ค่อยได้อยู่ใกล้แม่มากนัก ทำให้นิสัยใจคอเปลี่ยนแปลงไปบ้าง แต่ถึงยังไง แม่เรา ก็คือแม่เราวันยังค่ำ ไม่ว่าจะยังไงก็รักเป็นห่วงและคิดถึงแม่อยู่เสมอ เปลี่ยนเรื่องกันบ้างดีกว่า ไม่ชอบทำซึ้ง ขัดกับบุคลิกส่วนตัว ฮ่าๆๆ วันก่อนอย่างที่บอก ได้รับเชิญไปงานเลี้ยงวันเกิดของลูกพี่ลุกน้องเซดริก เป็นพี่สาวน้องสาว และเกิดไล่เลี่ยกันทั้งสองคน (แต่คนละปี) คนนึงครบยี่สิบห้า อีกคนยี่สิบ ก็เลยมาร่วมหุ้น ฉลองวันเกิดพร้อมๆกัน จะได้ไม่เสียเวลาจัดทีละรอบ (เออ เข้าใจคิด) อาทิตย์ที่ผ่านมา อุ้มเลยต้องตื่นแต่เช้า พอดีมีออเดอร์ที่ร้าน เลยจำต้องตื่นนิดนึง ทำงานเสร็จก็ต้องขับรถไปร่วมงานกันอีกชั่วโมงนึงได้ ไม่ใกล้แต่ก็ไม่ไกล เหอๆๆ ไปถึงแล้วก็ยังไม่มีใครมามากนัก แขกที่เชิญมาราวๆห้าสิบคน ยังเดินทางกันมาไม่ถึง อุ้มก็เลยชักน้องหนอนออกมาเก็บภาพบรรยากาศห้องจัดเลี้ยงเล็กน้อย ไปดูละกันนะ ถ่ายเพลินๆ แขกเริ่มทยอยกันมา ก็กะว่าจะถ่ายรูปเจ้าของวันเกิดกับบรรดาแขกซะหน่อย แต่ปรากฏว่า...เดากันไม่ผิดหรอก แบตกล้องหมด กร๊ากกก ตูว่าแล้ว ลืมดูซะสนิทใจ สรุปว่ามีรูปอยู่แค่นี้แล่ะ ทั้งๆที่งานก็สนุกดีน่ะ มีของกินมากมาย มีแดนซ์ มีเกม ฯลฯ เลยอดเอารูปมาอวดเลย บุญมีแต่กรรมบัง ฮ่าๆๆ เสียดายวุ้ย ไว้งานหน้าละกัน จะไม่ลืม อิๆๆ งานนี้ไปร่วมตั้งกะเริ่มงานบ่ายโมง อยู่ยันเลิกงานเกือบเที่ยงคืน กลับถึงบ้านย่ำรุ่ง เอิ๊กกก หลังงานนี้ ต้องทำงานคนเดียวสามวัน เพราะลูกน้องลาพักร้อนทั้งสามคน ช่วงนี้เลยเหนื่อยๆหน่อย เหนื่อยจากงานเลี้ยง ผสมกับงานประจำ เอากันเข้าไป แต่ถึงยังไง ทำงานพรุ่งนี้อีกวันก็ได้หยุดละ อิๆๆ และชีพจรก็จะลงเท้ากันอีกรอบ เพราะศุกร์นี้เป็นวันหยุดราชการ ก็เลยทำการปิดร้านยาวไปถึงวันจันทร์หน้าเลย ฮ่าๆๆ แหม ทำเหมือนมีตังค์หมุนร้านเยอะนะนั่น ความจริงแล้วมีแต่หนี้ที่หมุนเวียนดี ก๊ากๆๆ เอาเป็นว่า ไม่มีตังค์แต่อยากเที่ยว มีไรมั้ย อิๆๆ ไว้จะเอารูปมาฝากนะจ้ะ ไม่พลาดแน่นอน เรื่องสุดท้าย เป็นเรื่องเศร้า คราวที่แล้วเพิ่งจะเสียเจ้าปลาขาวที่เพิ่งซื้อมาใหม่ อัพไดไปได้สองวัน เจ้าปลารักเร่ ก็มาตายจากไปอีกหนึ่ง แงๆๆ เสียใจมากมาย อ้วนดำอยู่กะอิชั้นมาหกเดือนแล้วนะ ตั้งกะเล็กจนอ้วนกลม อุตส่าห์อยู่ทนมาตั้งนาน สุดท้ายก็ทิ้งอิชั้นไปจนได้ ไม่เหลือปลาซักตัวแล้วตอนนี้ เศร้าสุดๆ มีแต่ตู้ปลาเปล่าๆ เดาว่ามันคงไม่สบายน่ะ ลักษณะการตายคล้ายๆกับเจ้าปลาขาว คือตัวเป็นเส้นแดงๆ เช็คดูในเนตแล้วเค้าว่าเกิดจากแบคทีเรียง่ะ แสดงว่าอ้วนดำเป็นโรคติดต่อจากปลาขาว ฮือๆๆ สงสัยว่าปลาขาวคงไม่สบายมาตั้งแต่ตอนซื้อมาจากร้านขายปลาแล้วล่ะ แย่จัง ไม่น่าเลย คราวหน้าคงไม่กล้าไปซื้อปลาตู้จากร้านมาเลี้ยงละ จะไปเอามาจากบ่อดีกว่า อยู่ทนกว่าเยอะ อัพไว้แค่นี้ก่อนละกันนะคะ ไว้ไปเที่ยวกลับมาเมื่อไหร่ มีเวลาจะเอารูปมาอวด ถ้าไม่ได้แวะไปเยี่ยมใครช่วงสี่ห้าวันต่อไปนี้อย่าว่ากันนะ หนีเที่ยวอยู่ ฮี่ๆๆ บ้ายบายค่า
Create Date : 14 สิงหาคม 2551
Last Update : 14 สิงหาคม 2551 20:00:25 น.
8 comments
Counter : 441 Pageviews.
โดย: aumdeeda วันที่: 15 สิงหาคม 2551 เวลา:1:15:37 น.
โดย: Memaviemeo IP: 82.234.246.25 วันที่: 18 สิงหาคม 2551 เวลา:15:08:24 น.
โดย: จอย ณ อาเมียง IP: 79.88.222.41 วันที่: 19 สิงหาคม 2551 เวลา:2:41:10 น.
โดย: porpor IP: 88.170.171.17 วันที่: 19 สิงหาคม 2551 เวลา:21:46:54 น.
โดย: มาม็องน้องเลโอ IP: 82.230.219.252 วันที่: 21 สิงหาคม 2551 เวลา:18:45:31 น.
โดย: oattoto @ Diaryclub ^^ IP: 89.150.114.87 วันที่: 21 สิงหาคม 2551 เวลา:22:05:17 น.
Location :
Ouagadougou Burkina Faso
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [? ]
อดีตคนโรงแรม ที่ได้พบรักกับหนุ่มชาวฝรั่งเศส ไกลถึงกรุงบรัสเซลส์เบลเยี่ยม จากนั้นได้ผันตัวมาเป็นเถ้าแก่เนี้ย ร้านขายอาหาร ณ เมืองอาเมียง ทางเหนือของประเทศฝรั่งเศส ปัจจุบันย้ายมาทำธุรกิจที่ประเทศ "บูร์กินาฟาโซ" ในทวีปอัฟริกาตะวันตก