**French Kiss :: Aum&Cedric Love Story VIII(the end)** กลับมาอัพบล็อคแล้วค่ะ เห็นมาปูเสื่อรอกันเยอะแยะ อิอิอิ ไม่อยากให้คอยนาน อีกอย่างตอนที่แปดนี้ ขอเป็นตอนสุดท้ายของนิยายรักฉบับอุ้มกับเซดริกนะคะ อุตส่าห์ขยายเพิ่มมาหลายตอน ถึงเวลาต้องจบแล้วล่ะค่ะ เืพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา เรามาติดตามตอนสุดท้่ายกันเลยดีกว่าเนอะ หลังจากฝึกงานหกเดือนที่บรัสเซลส์เสร็จ ตอนนั้นอุ้มเพิ่งหมั้นกับเซดริกได้แค่ห้าวันเท่านั้นเอง ก็จำเป็นต้องเดินทางกลับเมืองไทย เพราะวีซ่าฝึกงานของอุ้มหมดอายุแล้วด้วยล่ะ (คนสวยเซ็ง) ตอนเก็บกระเป๋าไม่ค่อยจะเศร้าเท่าไหร่หรอกค่ะ มันมาเศร้าตอนที่จะจากกันนี่แล่ะ ยังจำบรรยากาศตอนที่อุ้มกำลังจะเดินไปขึ้นรถ... มือนึงหิ้วกระเป๋าเดินทาง แว่วเสียงเพลง แปดโมงเช้าวันอังคาร (ไม่รู้ใครเปิดตอนนั้นพอดี) แปดโมงเช้าวันอังคาร ถึงจะนานที่ผ่านมา ตอนนั้นที่เธอร่ำลา พูดว่าเธอจะไป จ้องมองเข็มนาฬิกา ช่วงเวลาครั้งสุดท้าย วันนั้นเสียใจเท่าไหร่ ก็ยังคงไม่ลืม... แฟนอุ้มบอกว่าอย่าร้องไห้ อีกไม่นานก็ได้เจอกันอีก ถ้าจะจากกันขอให้จากกันด้วยรอยยิ้มดีกว่า ใจอุ้มก็อยากจะยิ้ม แต่มันพูดง่ายทำยากอ่ะค่ะ สุดท้ายน้ำตาก็ไหลออกมา ไม่อยากไปเลย...จะอยู่ยังไง ถ้าต้องห่างกัน มันคงทรมาณน่าดู จำใจเดินขึ้นรถ... แล้วรถก็เริ่มเคลื่อนตัวออกไป อุ้มเกาะกระจกมองแฟนที่เริ่มไกลออกไป น้ำตาไหลเป็นทาง... คุณแฟนที่ยืนมองอยู่ พอเห็นรถเริ่มออก ก็เอามือปิดหน้า ร้องไห้... บนรถ เพื่อนที่นั่งข้างๆเรา พอได้เห็นก็เริ่มร้องไห้บ้าง บรรยากาศมันเศร้า เวลาคนเราต้องจากกัน เศร้าได้ซักพัก ก็มีเพื่อนคนอื่นๆเดินมาปลอบใจ พยายามคิดในแง่ดีเข้าไว้ ว่าอีกไม่นานก็ได้เจอกันใหม่ก็ทำให้เรารู้สึกดีขึ้น อีกเดือนเดียวเซดริกก็จะมาหาถึงเมืองไทย เพราะฉะนั้น ไม่ควรจะเศร้าจริงมั้ยเอ่ย หนึ่งเดือนที่รอคอยผ่านไปว่องไว เราสองคนคุยโทรศัพท์กันเกือบทุกวัน (ตอนนั้นยังไม่มีโทรผ่านเน็ตค่ะ ค่าโทรศัพท์เลยบานนน) เซดริกเดินทางมาถึงเมืองไทยเป็นครั้งแรก มาพร้อมกับเพื่อนรัก ปาสกาล เจ้าเก่า แต่เค้าแยกตัวกันเที่ยวค่ะ เซดริกมากับอุ้ม แล้วปาสกาลก็ไปกับแฟนเค้า (คนแรกที่อุ้มจัดให้ไงล่ะ อิอิอิ) เห็นมะบอกแล้ว ว่ามีการตอบแทนบุญคุณ ก๊ากๆๆ ไม่ใช่แค่คนเดียวนะที่จัดให้ ยังมีอีกหลายคน เอ้ย อีกคน เหอเหอ(ไว้มีโอกาส เป็นไงมาไง จะมาเล่ารวบยอดให้ฟังวันหลังนะคะ) ทริปครั้งนั้น อุ้มพาเซดริกไปเที่ยวหลายที่เชียวค่ะ อยากให้เค้ารู้จัก อุ้ม บ้านอุ้ม เพื่อนอุ้ม ครอบครัวอุ้ม แล้วก็ทุกๆอย่างที่เป็นอุ้มนั่นแล่ะ (อู้ยยย กลัวไม่รักกันจริงเนอะ อิอิ) แต่เรื่องที่ทำเซดริกเครียดมากที่สุด คือตอนที่พาไปเจอกับคุณแม่บังเกิดเกล้าของอิชั้นนั่นแล่ะ คุณแม่อิชั้นก็นะ เล่นบทหม่อมแม่จอมเฮี้ยบ มองว่าที่ลูกเขยด้วยสายตาดุๆ (เหมือนครูไหวใจร้ายเลยอ่ะ) แถมมีมองตั้งแต่หัวจรดเท้า (ผ่านเครื่องสแกนยังไงยังงั้น) เซดริกนี่ เหงื่อตก ทำตัวไม่ถูก กลัวแม่เอามากๆ ตอนหลังแม่มาบอก ที่มองเค้าไม่ใช่เพราะอะไรหรอก “แหม ตัวจริงมันหล่อกว่าในรูปตั้งเยอะ” (อิโธ่ ไอ้เราก็หลงกลัวแทบตาย ฮ่า่่ฮ่าฮ่า) ไม่อยากจะบอกเล้ย ว่าแม่น่ะเห่อลูกเขยคนนี้จะตาย ก๊ากๆๆ สามอาทิตย์ที่อยู่ด้วยกันผ่านไปอย่างรวดเร็ว (อีกล่ะ) ถึงเวลาต้องจากกันอีกแล้ว (จากกันบ่อยๆนี่ ยิ่งทำใจยากขึ้นเรื่อยๆ) คราวนี้เซดริกไม่ร้องไห้นะ เพราะมีปาสกาลเป็นเืพื่อน แต่อุ้มนี่สิ คนมองเป็นแสนก็ไม่อาย น้ำตางี้ไหลยังกะน้ำประปา (ก็มันเศร้านี่นา คนเสียใจห้ามกันได้ง่ายๆที่ไหนกัน) แต่จากนี้ ไม่จากนานค่ะ เพราะอุ้มมีข่าวดี มหาวิทยาลัยที่อุ้มสมัครเีรียนไว้ที่ฝรั่งเศส เค้าส่งใบตอบรับมาให้อุ้มทำวีซ่าไปฝรั่งเศส หลังจากที่เซดริกกลับไปเบลเยี่ยมได้สองเดือน แต่ขอบอกว่า กว่าจะได้เอกสารครบ นี่ตามกันจนเหนื่อย แถมเซดริกยังต้องไปหาอพาร์ทเมนท์ที่ฝรั่งเศส แบบฉายเดี่ยว ไม่รู้ซ้ายรู้ขวา (แถมโดนหลอกเงินไปเยอะด้วยอ่ะ) กว่าจะฟันฝ่าอุปสรรค จนอุ้มได้วีซ่านักศึกษาสำเร็จ เล่นเอาเซดริกเกือบจะหมดกำลังใจ (สู้เพื่อแฟนเจง เจง) ตอนนั้น เราสองคนเครียดกันน่าดู ด้วยความที่เรารักกันมาก ก็เลยกลัวกันมาก ยิ่งไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอกันอีก รักกันแต่อยู่ไกลกัน มันทรมาณที่สุด แทบจะทำใจไม่ได้เลย (ใึครเคยตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน น่าจะเข้าใจเนอะ) แต่ในที่สุด อุ้มก็จับเครื่องบิน บินไปให้เซดริกอีกครั้ง ด้วยความหวัง ที่จะเริ่มต้นชีวิตคู่ของเราสองคน (เสียที) ความรักของเรา ต้องแลกกับอะไรหลายๆอย่าง อุ้มต้องเสียสละ ยอมอยู่ห่างไกลครอบครัวที่เมืองไทย เซดริกเอง ก็ต้องลาออกจากงานที่บรัสเซลส์ เพื่อย้ายมาอยู่กับอุ้มที่อองเช่ร์ ฝรั่งเศส แบบมาตายเอาดาบหน้า(ต้องเรียกว่าอย่างนั้นจริงๆ เพราะไม่มีทั้งงาน ไม่มีทั้งเงิน) ช่วงแรกเราสองคนลำบากกันมากค่ะ เซดริกต้องออกหางานทำอย่างรวดเร็ว (และก็ได้งานอย่างรวดเร็วด้วย สวรรค์โปรด) ส่วนอุ้ม ก็ต้องขยันเรียน เพื่อให้จบเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ (จะได้ออกมาหางาน หาิิเงิน สร้างครอบครัวให้เร็วที่สุดไงล่ะ) ปีนึงเต็มๆ ที่เราคบหาดูใจกัน เซดริกพิสูจน์ให้เห็นว่าเค้าเ็ป็นคนเสมอเสมอปลาย รักอุ้ม และพร้อมที่จะทำให้อุ้มมีความสุขไปชั่วชีวิต เราสองคนตกลงแต่งงานกัน หลังจากอุ้มเรียนจบ จากนั้น เราก็ตัดสินใจไปสร้างครอบครัวกันที่บรัสเซลส์ อุ้มกับเซดริก อาศัยและทำงานที่เบลเยี่ยมเืกือบสามปี แต่แล้ว เหตุการณ์พลิกผัน ทำให้เรามาเริ่มต้นชีวิต(งาน)กันใหม่ ที่ เมืองอาเมียง ทางเหนือของฝรั่งเศส ส่วนความรักของเรานั้น ก็ยังคงงอกงาม (รักของเรายังใหม่ ยังไม่เก่าเลยจริงๆ อิอิอิ) ปีที่สี่ที่ได้คบกัน ปีที่สามของการแต่งงาน ได้แต่หวังว่าความรักของเราทั้งคู่จะเติบใหญ่ เหมือนต้นไม้ ที่แข็งแรง คงทน และมีชีวิตยืนยาว ขอจบเรื่องราวความรักของอุ้มและเซดริกไว้เท่านี้นะคะ ขอบคุณที่อุตส่าห์ติดตามอ่านกันมาโดยตลอด ขอให้โชคดีในความรักด้วยเช่นกันค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกคนที่ติดตามอ่านกันมาตั้งแต่ต้นจนจบ คราวหน้าจะเริ่มต้นอัพฯหัวข้อบล็อคอื่นแล้ว จะค่อยๆอัพฯเมื่อมีเวลานะคะ หวังว่าทุกคนคงจะติดตามกัน ไว้เจอกันใหม่เร็วๆนี้ค่ะ จะรีบไปรีบมาเน้อ อิอิอิ รูปแต่งงาน ตามไปดูกันได้ที่ลิงค์ของบล็อคนะคะ งานแต่งงานของอุ้มกับเซดริก คือวันที่สิบเก้า กรกฎาฯ ปีสองพันสาม ก่อนครบรอบหนึ่่งปี การหมั้นของเราที่ นีซ แค่วันเดียวเองค่ะ   Create Date : 23 พฤศจิกายน 2549 23 comments Last Update : 23 พฤศจิกายน 2549 4:51:47 น. Counter : 5880 Pageviews. Share Tweet

เจิมเจ้าค่า ตามระเบียบ อิอิอิ ใครยังไม่ได้ดูรูปแต่งงานรีบไปดูเข้าเน้อ ถ้าไม่ได้ดูแล้วจะใสเจีย เสียใจ เจ้าสาวเค้าสวยออกจะขนาดนั้น (อ้วกจาแตกกก ก๊ากๆๆ) รู้น่า ว่าอยากจะดูเจ้าบ่าวกันมากกว่า ใช่ม้า อุอิ อุอิ   โดย: aumdeeda 23 พฤศจิกายน 2549 4:56:37 น.

มีฉากเรียกน้ำตาทรมานคนอ่านเยอะเหลือเกิน ดีนะที่จบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง   โดย: 4ever2gether IP: 203.146.150.130 23 พฤศจิกายน 2549 7:51:16 น.

หวานนะยะ นี่แกชั้นอยากรู้ว่าใครเปิดเพลงแปดโมงเช้าวะ นั้นมันเบลเยี่ยมไม่ใช่เรอะ ไม่ใช่รถเมล์บ้านเรานะ   โดย: High heel sneakers 23 พฤศจิกายน 2549 8:15:07 น.

จบซะและ ลุ้นตัวโก่งเลยคะคุณอุ้ม ชีวิตรักของคุณอุ้มเหมือนนิยายเลยคะ ขอให้รักกันมากๆนะคะ มีตัวเล็กให้เห็นไวๆนะ จะรอดูคะ ส่วนคำอวยพรขอรับไว้คะ อยากหาคนดีๆไว้รักสักคนไวๆจัง   โดย: Lilly (supremeking ) 23 พฤศจิกายน 2549 10:56:26 น.

อุ้ม ขอเรียกแบบหนิดหนมนะตัวเอง อ่านเรื่องรักอันแสนหวานแล้ว ทำเอาดิชั้นซึ้งจริง ๆ แบบว่าคู่เราหน่ะ ไม่หวานไม่ซึ้งแต่ก็แฮปปี้เช่นกันนะ ฮาฮา   โดย: ostojska 23 พฤศจิกายน 2549 18:19:00 น.

เป็นการจบที่แฮปปี้เอ็นดิ้งแบบว่า กว่าจะถึงวันนี้เนาะคะคุณพี่ สมแล้วที่คู่นี้หวานมิมีเสื่อมคลายค่ะ อยู่สองคนมาตั้งสามสี่ปีแล้นะคะคุณพี่ ถึงเวลามีลูกน้อยแล้วม้าง อิอิอิ รอเลี้ยงเจ้าค่ะคุณพี่ อิอิอิ   โดย: สะใภ้ยอง IP: 172.184.9.23 23 พฤศจิกายน 2549 22:43:36 น.

ตอบ เพื่อนจิ๋ว คนเปิดเพลง คิดว่าเป็นเพื่อนร่วมหอคนจีนที่อยู่ห้องตรงข้ามกับเราเองจ้า (ไม่ใช่คนไทยน่ะ) ไม่รู้ว่าเค้าเข้าใจเพลงนี้มากแค่ไหน รู้แต่ว่าเค้าได้มาจากนักศึกษาพยาบาลคนไทย ที่มาฝึกงานที่บรัสเซลส์เหมือนกัน แต่เค้ากลับไปแล้วประมาณสองสามเดือนก่อนหน้าเรากลับน่ะ (ลืมบอกไปว่าหอที่เราไปอยู่มันอยู่ติดกับโรงพยาบาลพอดีเลย แถมนักศึกษาส่วนใหญ่เป็นพยาบาลหรือหมอน่ะ) เดาเอาว่าเค้าคงจะพอรู้ความหมาย ก็เลยกะเปิดให้เราซึ้งกันรึเปล่าไม่รู้ (ปรากฏว่าได้ผลชิบเป๋งเลย เหอเหอเหอ)   โดย: deeda IP: 90.7.223.173 24 พฤศจิกายน 2549 3:02:26 น.

เซฟไว้แล้วเหมือนกันค่ะ ว่างๆ จะเข้ามาอ่านนะจ๊ะ   โดย: YGHarding (YGHarding ) 24 พฤศจิกายน 2549 7:46:15 น.

ฝันให้สนุก...เหมือนบัดดี้นะคร๊าบ   โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ 28 พฤศจิกายน 2549 0:34:20 น.

มาทักทายคุณอุ้มค่ะ ไดข่าวเจอเรื่องแย่ๆมาทั้งสัปดาห์ ยังไงส่งกำลังใจไปให้นะคะ คิดถึงเหมือนกันค่ะ อ้อ เพิ่งรู้นะคะนี่ว่าวันแต่งงานคุณอุ้ม หลังตุ้ยสามวันค่ะ แต่ตุ้ยแต่งหลังตั้งสองปี อิๆๆ   โดย: www.bunny2teddy.bloggang.com IP: 84.195.40.150 2 ธันวาคม 2549 2:56:09 น.

คุณอุ้ม ทำไงจะให้เวลาลงชื่อแล้วมันขึ้จตัวฟ้าๆเหมือนเพื่อนๆอ่คะสอนหนูทีค่า   โดย: bunny2teddy IP: 84.195.40.150 2 ธันวาคม 2549 2:57:29 น.

อุ้ม ช่วงนี้คงยุ่ง ๆ ใช่ม๊ะ ไม่อัพทั้งได ทั้งบล็อก แต่ไม่เป็นไร คิดถึง มาทั้งทายที่นี่ก็แล้วกัน กู๊ดไนท์ค่ะ   โดย: เอ้ (ostojska ) 2 ธันวาคม 2549 4:02:37 น.

คู่กันเเล้วย่อมไม่คลาดเเคล้วกัน คุณอุ้มกับคุณเซดริกมีเรื่องราวความรักที่น่าประทับใจอยู่หลายเรื่องทีเดียว บากบั่นมาด้วยกันตั้งแต่ต้นจนถึงทุกวันนี้.... ขอให้รักกันนานๆนะคะ ปล.ยังไม่อยากมีเจ้าตัวเล็กเหรอคะ   โดย: GingerFever 3 ธันวาคม 2549 0:35:25 น.

หวัดดีค่ะคุณอุ้ม เป็นไงสบายดีนะค่ะ ช่วงนี้ลินท้องโต๊โต หายใจไม่ออกแย้ว ไม่ค่อยอัพไดฯ(บล๊อก)สักเท่าไหร่ ลินคลอดเดือนกุมภาฯ รอไม่ไหวแล้วเนี๊ย.... เข้ามาอ่านตอนสุดท้ายเลยเรา...แต่เดี๋ยวไปตามเก็บตอนก่อนหน้านี้นะ ชอบๆๆๆ อิอิ (นิยายรัก)   โดย: BeamerFamily [Lin] (BeamerFamily ) 3 ธันวาคม 2549 23:52:55 น.

น่ารักมากเลยค่ะ ซึ้งมากๆๆอ่ะ   โดย: แม่บ้านณ.โตเกียว 8 มกราคม 2550 11:02:28 น.

ซึ้งมากค่ะ พี่อุ้มเล่าเรื่องได้ดีมากเลย ขอให้มีความสุขมากๆค่า ดูจิ ขนาดกล่องข้อความยังสวีทซะ รู้สึกดีไปด้วยเลยค่ะ เป็นแรงบันดาลใจให้เกดมั่นคงกับความรักเลย   โดย: เกด kunnaikate@hotmail.com IP: 125.24.38.165 7 มิถุนายน 2550 4:36:10 น.

ขอบคุณพี่อุ้มที่ถ่ายทอด เรื่องราวต่างๆ อิอิ ผมเองเพิ่งเข้ามาอ่านบล็อคอ่านแบบรวดเดียวจบเลย หุหุ และจะเข้ามาติดตามเรื่อยๆนะครับ   โดย: นู๋ครับ IP: 58.8.197.146 11 กรกฎาคม 2550 21:32:21 น.

Oh what's a romantic story!! U r so lucky ka and i read all ur story til end now. I hope u'll have a little baby soon na. NUi   โดย: NUi london IP: 81.100.172.25 7 ตุลาคม 2550 18:56:27 น.

เหมือนแอนเลย เข้าใจความรู้สึกว่า คนรักอยู่ไกล มันเหมือนแทบทำใจไม่ได้ แฟนแอนอยู่ aix en provence ^_^   โดย: ann IP: 58.137.70.179 6 พฤษภาคม 2551 12:03:32 น.

Hey P.oum why you r boyfriend so Fuckin handsome????   โดย: nong ying IP: 89.166.40.120 21 พฤษภาคม 2551 16:46:09 น.

อ่านตอนแยกจากกันแล้วน้ำตาไหลอะ เศร้าจริงๆ นึกภาพออกเลยค่ะ แต่น่ารักจริงๆ   โดย: jirew 9 กันยายน 2551 2:49:41 น.

ขอให้รักกันนานเนอะๆ เข้าใจเลยอ่ะ ที่ว่า คนรักกันแต่ต้องอยู่ไกลกันรู้สึกยังไง :) So Sweet ka ! hehe   โดย: ouy IP: 202.176.115.91 8 ธันวาคม 2551 1:46:31 น.

ชอบจังเลยคู่นี้ ทั้งเก่ง ทั้งน่ารัก ทั้งโรแมนติก ทั้งมันส์ สรุป ครบทุกรสชาติเลยจ๊ะ รักษาสุขภาพนะจ๊ะ   โดย: แม่น้องเอลิซ IP: 90.9.157.13 31 ธันวาคม 2551 16:29:00 น.