|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
**ค้นหาความจริงจากหมอ ฉบับหมอไทย และ เปิดตัวลูก...อิๆๆ**
ขอบคุณทุกๆคนมากๆ ที่ให้กำลังใจในไดอารี่ตอนที่แล้วนะคะ ตอนนี้คุณยายผ่าตัดเรียบร้อย หลังจากนี้ก็ต้องทำคีโมค่ะ สัปดาห์ก่อนตอนตรวจเจอ คุณหมอบอกว่าอาจจะอยู่ได้อีกไม่กี่เดือน เมื่อวานหมอบอกถ้าทำคีโมด้วย ไม่แน่อาจจะซักอีกปีหรือสองปี หรืออาจจะอีกนานก็ได้ใครจะรู้ (ถ้าช่วยกันดูแลร่างกายดีๆนะคะ) เป็นเพราะหลายๆคนช่วยส่งแรงใจ อาการป่วยคุณยายจึงดีขึ้นมาก อุ้มก็พลอยสบายใจไปด้วยค่ะ วันจันทร์หน้าจะได้ไปเยี่ยมแล้ว เย้ๆๆ ขอบคุณทุกๆคนอีกครั้ง มา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ขอบคุณจากใจจริงค่ะ
ไหนๆก็คุยเรื่องโรคภัยไข้เจ็บแล้ว ขอเขียนถึงเรื่องพวกนี้ต่อดีกว่า จากตอนก่อนที่เคยคุยเกี่ยวกับหมอฝรั่ง (ที่หาสาเหตุป่วยไม่ได้ ให้ยาแรงๆฯลฯ) อุ้มเคยพูดถึงหมอไทยไว้เมื่อนานมาแล้ว เป็นเรื่องเกี่ยวกับคุณน้าเขยที่เมืองไทย เคยปวดท้องอย่างหนัก พอไปหาหมอ หมอบอกจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่เดือน เล่นเอาช็อคกันทั้งบ้าน แต่สุดท้ายพอเปลี่ยนหมอ ตรวจพบว่าไม่เป็นอะไรหนักก็โล่งอกกันไป (แต่ก็เสียขวัญไปนานเลยทีเดียว โดยเฉพาะคุณน้าของอุ้ม)
มาวันนี้ขอเล่าเรื่องเกี่ยวกับตัวเองบ้างดีกว่า แต่แอบย้อนหลังนิดหน่อย ที่จริงแอบบอกเพื่อนๆที่เบบี้แฟนซีไปบ้างแล้ว ตั้งแต่ตอนกลับไปไทยนั่นแล่ะ สงสัยกันล่ะสิ ว่าเรื่องอะไรกันหนอ อิๆๆ เดาไม่ผิดหรอกจ้า เกี่ยวกับการมีลูกค่ะ
อย่างที่รู้กันอยู่แล้ว ว่าอุ้มเปิดอู่ ปล่อยให้มีน้องมาเป็นชาติ เอ้ย เป็นปีแล้ว แต่จนแล้วจนรอด ก็มีปัญหาทำให้ปิดๆเปิดๆ (เหมือนคนเป็นโรคลักกะปิดลักกะเปิด) กระนั้นตั้งแต่เปิดอู่มา ก็ไม่เคยคุมเลยซักครั้งเดียว แม้จะมีลังเลบ้าง บางทีก็อยากมี บางทีก็ไม่อยากมี แต่ไม่ได้คุม ทำไมมันไม่พลาดซักทีล่ะวะเนี่ย (พลาดไม่กลัว รับด้ายย อิๆ)
หลังจากชั่งใจอยู่พักนึง ก็ตัดสินใจไปหาหมอระหว่างกลับเมืองไทยค่ะ ปรึกษาบรรดาสาวๆที่ห้องหาเพื่อนฯ เบบี้แฟนซี แนะนำให้ไปตรวจที่พญาไทสามเนื่องจากอยู่ไม่ไกลจากบ้านอุ้มเท่าไหร่ และมีคลีนิคสำหรับผู้มีบุตรยากอยู่ด้วยไหนๆจะตรวจทั้งที ขอตรวจกับผู้เชี่ยวชาญไปเลย เพื่อความสบายใจดีกว่านิ
ย้อนไปช่วงหลังวันสงกรานต์ที่พญาไทสาม อุ้มกับเซดริกไปหาหมอกันแต่เช้าค่ะ หลายๆคนแนะนำให้ตรวจกับคุณหมอสุวิทย์ เพราะหมอเก่ง และอธิบายให้เข้าใจได้ดี อุ้มก็เลยบอกพยาบาลไว้เลยว่าจะขอตรวจกับคุณหมอสุวิทย์ (ที่เข้าเวรวันนั้นตามที่เช็คมา) ส่วนคุณสามี ไม่มีอะไรยุ่งยาก รู้มาก่อนแล้วว่าห้ามทำการบ้านมาสามวัน (อดแทบตาย ก๊ากๆๆ)
พอถึงเวลาเข้าตรวจจริงๆ อุ้มก็อธิบายให้คุณหมอฟังอ่ะค่ะ ว่าปล่อยน้องมานานไม่มีซักที มีปัญหาเรื่องประจำเดือนมาไม่ปกติ ทำให้เข้าใจว่าท้องแต่ไม่ท้องอยู่หลายครั้งหลายหน สุดท้ายหมอสูฯ(ฝรั่ง)ให้ยามาปรับฮอร์โมน แต่หมดยาแล้ว อาการก็ยังไม่ดีขึ้นซักที คุณหมอฟันธงว่าเข้าข่ายมีลูกยาก ให้ขึ้นตรวจภายใน อัลตร้าซาวด์ทางช่องคลอด ส่วนคุณสามี หมอให้ไปตรวจเชื้อ (อย่างที่เตรียมกันไว้แล้ว ไม่ผิดคาดเลย) ก็แยกตัวไป
ทันทีที่เปลี่ยนเสื้อผ้า ขึ้นตรวจขาหยั่ง พอสอดกล้องเข้าไปปุ๊ป คุณหมอบอก โอ้โห สงสัยสาเหตุจะไม่ได้มาจากสามีแล้วล่ะ น่าจะเป็นเพราะหนูนี่แล่ะ ที่ทำให้มีบุตรยาก เพราะมีถุงน้ำเล็กๆในรังไข่อยู่เยอะ โดยเฉพาะข้างซ้ายมีไม่น้อยเลยทีเดียว (เอิ๊กกก เวงกำ) หมอถามว่าช่วงหลังๆมานี่ น้ำหนักขึ้นเยอะรึเปล่า ถ้าขึ้นเยอะต้องทำการควบคุม เพราะยิ่งอ้วน ถุงน้ำเล็กๆมันจะยิ่งโต และจะทำให้ไข่ไม่ตก ยิ่งมีลูกยากเข้าไปอีก และที่สำคัญมีแนวโน้มเป็นโรคเบาหวาน โรคหัวใจ ถ้ามีประวัติคนในครอบครัวด้วยจะยิ่งแย่
ขอบอกว่าอิชั้นตอนนั้น ออกอาการ เซ็งจิต ทันทีทันใด แต่ก็ทำใจไว้แล้วล่ะค่ะ มาเพื่อหาสาเหตุ พอได้รู้ มันเหมือนคนมีปมด้อย ไร้ความสามารถขึ้นมาซะงั้น ถึงยังไงคุณหมอก็ปลอบใจค่ะ ว่าโรคนี้ไม่เป็นอันตราย สาเหตุมันมาจากพันธุกรรม หมอไม่ได้บอกว่ามีลูกไม่ได้ แค่มีลูกยากเท่านั้น วิธีรักษาก็ไม่ลำบาก ไม่มีไข่ ก็ต้องกระตุ้นให้มันมี หลังจากนั้นก็ลองทำการบ้านกันเอง หรือจะให้หมอฉีดเข้าไปก็ได้ ทีนี้ต้องดูก่อน ว่าท่อนำรังไข่ทั้งสองข้างมันตันรึเปล่า ไหนๆมาไกล มาแล้วก็ตรวจไปเลย จังหวะดี ประจำเดือนเพิ่งจะหมดไป ตรวจได้หลายอย่าง แหม เข้าใจเลือกวัน(เจ็บตัว)นะยะ
อะโห จับพลัดจับผลูจริงๆตรู โดนจับตรวจมะเร็ง แถมเจอฉีดสีต่ออีกตะหาก ครบวงจรเจงๆ แอบมีหวาดเสียวเล็กน้อย ในห้องรังสีเทคนิค เพราะหมอดูเด้กเด๊ก แถมเครื่องมือก็โคดใหญ่ อิตอนฉีดสีเข้าไปมันไม่เจ็บหรอกค่ะ เจ็บอิตอนใส่เครื่องมือ(ที่เหมือนเข็มใหญ่ยักษ์เข้าไปนั่นแล่ะ) แหม ทำเหมือนเราไม่เคย (ว้าย เริ่มติดเรท เซนเซอร์ด่วน) อายเค้าอ่ะสิ มีคนมองป่าวไม่รู้ เหอๆๆ
พอตรวจเสร็จแล้ว ก็ต้องกลับมานั่งรอผลอยู่นานเหมือนกัน เจอคุณสามีนั่งรออยู่ก่อนแล้ว คุณสามีเล่าให้ฟังว่าตกใจแทบตาย ตอนเห็นหมอสั่งพยาบาลปิดม่านที่ห้องตรวจเมื่อกี้ เข้าใจผิดว่าเค้าจะขอตรวจภายในตัวเอง ต้าย คิดไปได้ คนโดนตรวจภายในคือชั้นว้อยย ตัวเองได้ไปดูหนังโป๊ในห้องติดแอร์ สบายใจเฉิบ ไม่ได้โดนฉีดสีด้วยเข็มยักษ์อย่างเรานี่หว่า ชิๆๆ
นั่งรอ นั่งเมาท์กันอยู่ซักพัก ต้องเข้าไปฟังผลตรวจในห้องคุณหมอสุวิทย์อีกรอบ ผลออกมา ข่าวร้าย อิชั้นเป็นโรค PCOS (ถุงน้ำเล็กๆในรังไข่ทั้งสองข้าง) ทำให้ไข่ไม่ตกและมีลูกยาก ข่าวดี ท่อนำรังไข่ไม่ตัน (แอบเห็นว่ามีข้างนึงมันขดๆด้วยอ่ะ ตลกดี แต่ดีที่ไม่ตันทั้งสองข้าง) ส่วนคุณสามีเจอแจ๊คพอต หมอบอกผุ้ชายทั่วไปเค้าต้องการเชื้อแค่สามสิบถึงสี่สิบล้านตัวเท่านั้น แต่คุณสามีมีเชื้อถึง ร้อยล้านตัว ขนาดตัดตัวไม่ดีออกไปแล้วก็ยังมีเกินเหลือเฟือ กรี๊ดดด เพิ่งรู้ว่ามีปั๋วรวย (เชื้อ แต่ไม่รวยตังค์ ก๊ากๆๆ) ตรูแต่งงานกับซุปเปอร์แมนรึวะเนี่ย ฮ่าๆๆ ขำกลิ้ง
ถามหมอว่า มีโอกาสจะมีลูกเองตามธรรมชาติได้มั้ย มีได้ แต่ยาก คือต้องไม่เครียดแล้วไข่จึงตก หรือถ้าลดน้ำหนักแล้วอาจจะช่วยให้ไข่ตกมากขึ้น แต่ก็ไม่รับรองว่าเมื่อไหร่ตอนไหนยังไง สรุปแล้ว ถ้าอยากมีชัวร์ๆ และไม่อยากเสียเวลา ให้หมอช่วยทำเถอะหนู (ได้ยินคำนี้จนได้ กะไว้แล้ว) แต่ปัญหามีอยู่ว่า อิชั้นไม่ได้อยู่เมืองไทย และหลังตรวจก็กระตุ้นไข่ไม่ได้เพราะเพิ่งฉีดสีมาอีก ก็เลยไม่ได้ทำอะไรคืบหน้าหลังจากที่หาสาเหตุเจอ เหมือนให้เวลาอุ้มไปตัดสินใจดูก่อนทำนองนั้น
พอตรวจเสร็จกลับไปบ้าน แอบจ๋อย ถามคุณสามีว่าคิดยังไงที่มีเมียไม่สมบูรณ์แบบนี้ เค้าบอกแต่งงานเพราะรักอุ้ม ไม่ได้เพราะอยากมีลูกด้วย ไม่มีก็ไม่เป็นไร ยังไงก็รัก (แอบซึ้งนิ อิๆๆ) เฮ้อ อย่างน้อยก็โล่งอกที่รู้สาเหตุกันซะที ว่าทำไมอิชั้นถึงมีลูกยากเย็นแสนเข็ญ รอกันจนเหนื่อย
ตอนนี้ถ้าถามอุ้มว่าอยากมีลูกมั้ย... อยากมีนะ อยากมีมากซะด้วย แต่ถ้าถามว่าเมื่อไหร่จะมี....ตอบไม่ได้เหมือนกัน เพราะรู้ตัวว่ามียาก ถามว่าจะให้หมอช่วยมั้ย..... ยังไม่ได้ตัดสินใจเลย ยังสับสนอยู่ ไม่รู้มัวรออะไร เหอๆๆ
เอาเป็นว่าขอให้เวลากับตัวเอง ลดน้ำหนัก ออกกำลังกาย ให้สุขภาพกายดี จากนั้นก็ว่าจะหันไปบริหารให้สุขภาพจิตดี มีความสุข ดับเครียดไปก่อน มองในแง่ดีก็สบายไปอย่าง ทำการบ้านได้ ไม่ต้องคุมกำเนิด แถมไม่ท้องด้วย อู้ยย สบาย ไว้พร้อมทั้งกายและใจเมื่อไหร่ จะแวะไปบีบคอหมอ เอ้ย เสียตังค์ให้หมอละกัน ฮ่าๆๆ
บรรดาเพื่อนๆญาติๆกองเชียร์ทั้งหลายแหล่ คงแอบเสียดาย อยากเห็นหน้าหลานกันเต็มแก่ แหม ทั้งอิชั้นและสามีแต่งงานมานาน แถมยังเด็ก หน้าตาก็ดี๊ดี (ชมตัวเองเฉย) ไหงไม่มีลูกซักที ถ้ามีลูกครึ่ง (ไทย จีน ฝรั่งเศส โปแลนด์ เยอะมั้ยนั่น) หน้าตาออกมาจะเป็นยังไงหนอ...สงสัยล่ะสิ
อยากรู้กันจริงๆรึเปล่า อิชั้นจัดให้ได้อยู่แล้ว.... ยุคอินเตอร์เนตค่ะ เอฟเวอรี่ติงอีสพอสซิเบิ้ล ไหนๆจะมีลูกทั้งที ขอทำแฝดกันไปเลยดีกว่า แฝดหญิงแฝดชายนี่แล่ะ เวิร์คสุดแล้วอิชั้นว่า
แต่น แต่น แต้นนนนนนน................ ว่าแล้วก็ขอแนะนำลูกสาวคนโตแก้วตาดวงใจของอุ้มกับเซดริก หนูน้อย ซาบริน่า หน้าตาแป้นแล้นดีมะเนี่ย
สงสัยพ่อกับแม่หน้าตาดีเกินไปนิด หนูเลยออกมาหน้าตาพิลึกเชียว ก๊ากๆๆ
แฝดน้อง ลูกชายหัวเหม่ง (เหมือนพ่อมันมะมีผิด) เด็กชาย เซดริก จูเนียร์ ฮ่าๆๆ
คนนี้คุณพ่อเค้าปลื้มมาก ตั้งอกตั้งใจทำ คอนเฟริ์มว่าหน้าเหมือนพ่อ ไม่เหมือนเพื่อนบ้าน ก๊ากๆๆ
เป็นไงล่ะ ได้เห็นหน้าหลานๆกันแล้ว คงจะหายสงสัยกันไปเยอะ ว่าลูกอิชั้นกับคุณสามีหน้าออกมาเหมือนใครชิมิ ตอนนี้ได้รู้แล้วนะ ก๊ากๆๆ วันนี้ขอตัวก่อนดีกว่า อัพซะยาวเชียว อ่านกันจนเหนื่อย อิๆๆ ไว้เจอกันใหม่ บ้ายบายค่า
ปอลอ เพิ่งได้ดูหนังเรื่อง ปิดเทอมใหญ่ หัวใจว้าวุ่น น่ารักมากๆ ชอบเพลงประกอบหนังจังเลย
ปอลอสอง ลองทำรูปด้วยโปรแกรมยอดฮิตของสาวๆชาวไดเลิฟดู สนุกกะการทำมากมาย ชอบๆๆ ขอบคุณคุณแม่น้องอัส และคุณแม่น้องก้องมา ณ ทีนี้ด้วยนะจ้ะ ที่แนะนำวิธีการทำรูปแบบนี้ อิๆๆ
Create Date : 10 กรกฎาคม 2551 |
Last Update : 10 กรกฎาคม 2551 21:22:32 น. |
|
9 comments
|
Counter : 397 Pageviews. |
|
|
|
โดย: aumdeeda วันที่: 10 กรกฎาคม 2551 เวลา:21:24:39 น. |
|
|
|
โดย: oattoto @ Diaryclub ^^ IP: 89.150.114.87 วันที่: 11 กรกฎาคม 2551 เวลา:6:44:03 น. |
|
|
|
โดย: maman Léonard IP: 82.230.219.252 วันที่: 11 กรกฎาคม 2551 เวลา:17:00:48 น. |
|
|
|
โดย: bunny2teddy วันที่: 11 กรกฎาคม 2551 เวลา:18:20:56 น. |
|
|
|
โดย: chictuary @ diaryclub IP: 76.173.34.71 วันที่: 13 กรกฎาคม 2551 เวลา:13:06:26 น. |
|
|
|
โดย: missmaldives IP: 202.1.192.12 วันที่: 14 กรกฎาคม 2551 เวลา:1:49:29 น. |
|
|
|
โดย: nOkky (nok_alg ) วันที่: 23 กรกฎาคม 2551 เวลา:20:08:46 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
Ouagadougou Burkina Faso
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
อดีตคนโรงแรม ที่ได้พบรักกับหนุ่มชาวฝรั่งเศส ไกลถึงกรุงบรัสเซลส์เบลเยี่ยม จากนั้นได้ผันตัวมาเป็นเถ้าแก่เนี้ย ร้านขายอาหาร ณ เมืองอาเมียง ทางเหนือของประเทศฝรั่งเศส ปัจจุบันย้ายมาทำธุรกิจที่ประเทศ "บูร์กินาฟาโซ" ในทวีปอัฟริกาตะวันตก
|
|
|
|
|
|
|