1 2 3 4 5 6
7 8 9 10 11 12 13
14 15 16 17 18 19 20
21 22 23 24 25 26 27
28
**My (un) Happy (ending?) Birthday**
ห่างหายการอัพได จนจะกลายเป็นไดรายเดือนไปแล้ว เฮ้อ ขึ้นต้นด้วยการถอนหายใจ เพราะเพิ่งพ้นวันเกิดมาได้ไม่กี่วัน ก็เจอแต่เรื่องให้ต้องร้องไห้ได้ทุกวัน ไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมหนอ ก่อนวันเกิดก็ป่วยมาตลอด อาการเจ็บคอรีเทิร์น ทรมาณทรกรรม เป็นๆหายๆไม่ยอมหายขาด ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐโดยแท้ แถมก่อนวันเกิดแค่วันเดียว แม่สามีพาไปเลี้ยงร้านอาหาร ไปทานเครป ตอนจ่ายเงิน ไปหยิบท๊อฟฟี่ที่เค้าแจกฟรีตรงแคชเชียร์มาทาน เด็กเสิรฟ์บอกเป็นคาราเมล ไอ้เราก็นึกว่าจะนิ่ม ที่ไหนได้ แข็งโคดๆๆ แต่ดันเคี้ยวไปซะเต็มแรง ฟันเกือบหัก แต่ที่หนักคือเสียง แคว๊กกก สงสัยกล้ามเนื้อที่ดึงปากจะฉีก ปวดร้าวไปถึงหลังหู นอนไม่ได้ทั้งคืน วันเกิดตัวเอง เช้ามาต้องร้องไห้ด้วยความทรมาณเจ็บปวด ทั้งง่วงทั้งเพลีย น้ำตาเล็ด สามีสงสารหายาแก้ปวดกล้ามเนื้อมาให้ ล่อไปสองเม็ด อาการดีขึ้น แต่อารมณ์ไม่ได้ดีขึ้นเลย ฮือๆๆ พอตั้งใจจะทำบุญวันเกิดล้างซวยซะหน่อย จะไปวัดลาวที่เคยไป โทรไปก่อนล่วงหน้า ถึงได้รู้ว่าพระท่านไม่อยู่วันนั้นพอดี โอ้ย เซ็งได้อีก น้องจอยแนะนำวัดลาวแถวชานเมืองปารีสให้ ก็ติดต่อไป พระท่านก็ไม่อยู่อีก โชคดีที่เฉพาะช่วงเช้า ช่วงบ่ายยังพอได้ โล่งใจ จะได้ไปทำบุญสมใจซักที ไกลแค่ไหนก็ไม่หวั่น ขอให้ได้ไปทำบุญวันเกิด ออกรถ GPSก็ไม่ยอมทำงาน โชคดีที่พิมพ์ข้อมูลเส้นทางจากเวปไซต์ไป ก็คลำๆกันไปจนเจอวัด จาก Amiensถึงเมือง Choisy le Roi ไกลมากมาย สองชั่วโมง (สงสัยเพราะเสียเวลาคลำทางแบบไม่มีจีพีเอสนี่แล่ะ) แต่สามียังปลอบใจ ว่ามันก็ได้รสชาดไปอีกแบบ ลุ้นๆตื่นเต้นๆ มองโลกในแง่ดีเข้าไว้ ไปถึงวัด ได้ไหว้พระ ถวายสังฆทาน สวดมนต์ รับศีล รับพรพระ กรวดน้ำ อิ่มบุญ จิตใจผ่องแผ้ว รู้สึกดีขึ้นเยอะ หลังออกจากวัด สามีเลยพาไปทานข้าว อาหารวันเกิด สุดแสนจะโรแมนติก ใฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็ก ว่าจะจัดงานวันเกิดที่นี่ ที่ Macdonald's ฮ่าๆๆ ทำไปได้นิ อายุปูนนี้แล้ว ไม่สายเกินไปมั้ง อิๆๆ ล้อเล่นน่ะ แค่มากิน เพราะเป็นร้านแรกที่หาเจอ เลือกมากไม่ได้ หิวนี่หว่า ตอนเย็น คลำทางกลับบ้านกันเองจนถูก เก่งมากมาย ไม่มีจีพีเอส เราก็สามารถ กลับไปถึง สามีก็ซ่อมจีพีเอสจนหาย แหม ให้มันได้อย่างนี้สิ ซวยได้อีกตู คืนนั้นไปทานมื้อวันเกิดจริงๆกับพ่อแม่สามีที่ Léon's de Bruxelles ร้านหอยที่เราโปรดปราน กินหอยกันแบบไม่อั้นจนอิ่ม กลับบ้านไปพักผ่อน ทานยาแก้ปวดกล้ามเนื้อ หลับอย่างสบายใจ ในที่สุดก็รู้สึกมีความสุขกับวันเกิดซักที วันรุ่งขึ้นกลับได้รับข่าวร้ายเมื่อเช็คอีเมล์ตอนบ่ายๆ น้าส่งข้อความมาบอก ว่าให้ยกว่าให้ยกเลิกทริปครอบครัวที่จะมาฝรั่งเศสทั้งหมด เพราะคุณพ่อประสบอุบัติเหตุรถชน ตอนนี้ยังอยู่โรงพยาบาล ไม่เป็นอะไรมาก ให้โทรเข้ามือถือแม่ด่วน อุ้มก็รีบโทรไป จึงได้ทราบข่าวจากแม่ว่า เหตุเกิดที่สามแยกพระประแดง พ่อพยายามเร่งเครื่องขับรถฝ่าไฟเหลือง เพราะไม่อยากติดไฟแดง แต่ดันไปเจอรถสิบแปดล้อข้างหน้าที่เบรคกระทันหันเพราะเห็นด่านตรวจของตำรวจ รถพ่อเบรคไม่ทัน เลยเสยเข้าไปท้ายรถสิบแปดล้อ สภาพรถยับเยิน กระโปรงหน้าบุบย่นจนเกือบถึงตัวคนขับ แอร์แบคทำงานช้า ด้านข้างคนขับทำงานปกติ แต่ฝั่งคนขับมันไม่ยอมฟู ออกจะฟีบๆด้วยซ้ำ คุณพ่อไม่เป็นอะไร ไม่หมดสติ ขยับตัวได้ปกติ (คิดว่าช่วงที่เกิดเหตุคงจะยังช็อคๆอยู่) รถเฮียปอมารับตัวพ่อไปส่งโรงพยาบาลบางปะกอกสามที่ใกล้ที่สุด พ่อเข้าไอซียูหนึ่งคืน เอกซเรย์เช็คสี่รอบ พบว่าไม่มีกระดูกหัก มีอาการเจ็บหน้าอกเกิดจากปอดช้ำ แต่ไม่มีเลือดตกใน พ่อมีอาการหลังการช็อค คือเจ็บ ปวดเมื่อยไปทั้งตัว เพราะเกิดการกระแทกรุนแรง ถึงยังไงก็ต้องรอดูอาการ ตอนนี้พ่อจึงออกมาอยู่ห้องพิเศษ มีลูกน้องหัวหน้าแวะมาเยี่ยมเยอะแยะ แม่รับแขกเหนื่อย เลยแวะกลับไปนอนพักที่บ้าน วานให้เพือนพ่อช่วยเฝ้าแทนไปก่อนชั่วคราว แม่บอกให้โทรหาพ่อ อุ้มก็รีบโทรเข้ามือถือพ่อ ก็พูดคุยได้ตามปกติ พ่อสั่งให้ยกเลิกทริปทุกอย่าง เพราะคงจะมาไม่ไหวแน่นอน คงต้องรอให้หายดีก่อน อุ้มก็ร้องไห้น่ะเป็นห่วงพ่อ พ่อบอกไม่ต้องร้องไห้ พ่อไม่เป็นอะไรมาก เดี๋ยวก็ได้กลับบ้านแล้ว อุ้มเลยวางสาย ให้พ่อได้พักผ่อน โทรกลับไปหาแม่ บอกแม่ว่าจะกลับไปเยี่ยมพ่อที่เมืองไทย แม่ก็เบรคไว้ไม่ให้มา และห้ามไม่ให้อุ้มร้องไห้ เพราะพ่อไม่เป็นอะไรมากแล้วจริงๆ แม้แต่น้องชายก็มารับสายยืนยันว่าพ่อไม่เป็นอะไร แม่บอกจะเป็นฝ่ายมาหาอุ้มเองเมื่อพ่อหายดี ไม่ให้อุ้มบินกลับไทยให้เปลืองเงินเปลืองทอง และจะทำให้ญาติๆเพื่อนและลูกน้องพ่อตกใจกันไปหมด เพราะอุ้มกลับไทยด้วยเรื่องด่วนได้แค่อย่างเดียวเท่านั้น ถ้าเป็นห่วงพ่อก็ให้โทรไปหา อีกซักสามสี่วันคงได้กลับบ้านแล้ว อุ้มตั้งใจว่าจะโทรไปทุกวัน เป็นห่วงพ่อ อุ้มคงต้องรอดูอาการพ่อก่อน ถ้าคิดจะกลับไปเยี่ยม คงต้องรอให้พ่อกลับบ้านเรียบร้อยซะก่อน ค่อยดูอีกทีว่าจะกลับไทยด่วนหรือไม่ (แต่แม่ยืนยันไม่ให้มา) ตอนนี้ต้องเริ่มกลับมายกเลิกทริป ยกเลิกจองโรงแรมต่างๆ แต่คิดจะเก็บไว้บางส่วน เพื่อพาสามีกับครอบครัวไปพักผ่อน อาจจะไปใกล้ๆแค่ Alsace ไว้ค่อยว่ากันอีกที ตอนนี้อุ้มยังสับสนอยู่ ส่วนเรื่องงานเลี้ยงที่ตั้งใจจะจัด ตอนแรกจะยกเลิก แต่แม่สามีขอไว้ เพราะจองห้องจัดเลี้ยงอะไรไว้แล้ว อาจจะต้องจัดตามกำหนด บัตรเชิญอะไรก็แจกไปหมดแล้วด้วย อุ้มเองบอกตามตรง หมดอารมณ์ ไว้ทำใจเรื่องพ่อได้แล้ว คงจะตั้งสติกลับมาจัดการเรื่องพวกนี้ต่อ ตอนนี้รู้สึกเหมือนฝันสลาย ยังไงชอบกล ขอตัวไปทำใจก่อนนะคะ ว่างแล้วจะกลับมาอัพเดทชีวิตใหม่ ไม่ได้ไปแวะเยี่ยมใคร อย่าว่ากันนะ หวังว่าคงเข้าใจ ช่วงนี้มีเหตุไม่คาดหมายเกิดกับอุ้มเยอะเหลือเกิน บายค่ะ
Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2553
Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2553 5:05:59 น.
7 comments
Counter : 406 Pageviews.
โดย: aumdeeda วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:5:16:06 น.
โดย: ann IP: 126.248.87.195 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:6:05:09 น.
โดย: da IP: 203.144.144.165 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:7:14:26 น.
โดย: lonelydj@diaryclub.com IP: 125.27.87.157 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:48:12 น.
โดย: จอย ณ อาเมียง IP: 93.4.68.94 วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:14:44:56 น.
โดย: oattoto @ diaryclub ^^ IP: 125.25.82.52 วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:1:43:51 น.
Location :
Ouagadougou Burkina Faso
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [? ]
อดีตคนโรงแรม ที่ได้พบรักกับหนุ่มชาวฝรั่งเศส ไกลถึงกรุงบรัสเซลส์เบลเยี่ยม จากนั้นได้ผันตัวมาเป็นเถ้าแก่เนี้ย ร้านขายอาหาร ณ เมืองอาเมียง ทางเหนือของประเทศฝรั่งเศส ปัจจุบันย้ายมาทำธุรกิจที่ประเทศ "บูร์กินาฟาโซ" ในทวีปอัฟริกาตะวันตก