|
|
.... นอกคอก .... (บทที่ 7)
บทที่ 7
อยู่ไหนวะ?
โน่น!..
พี่อยู่โรงเรียนไหนหรอ? กลุ่มที่เช็ดเหงื่อให้ดลยังวนเวียนอยู่ใกล้
ครับ.. ดลฝืนคำสั่ง ตอบเบาๆ..เขาไม่กลัวอยู่แล้วกับเก๋าที่ดีแต่ปาก แต่ที่นี่ไม่ใช่โรงเรียน ถ้าเกิดเรื่องชกต่อย นอกจากไม่ดีกับเขาแล้วโรงเรียนยังเสียชื่อด้วย
ขอเบอร์ได้ไหมคะ นักเรียนหญิงคงไม่กล้า แต่น้องคนนี้ไม่ใช่
ไม่มีครับ ดลยอมสนทนาต่อเพื่อให้น้องเป็นเกราะกำบัง..อย่างดีโทษก็ตกกับเขาคนเดียวไม่ใช่โรงเรียน
แหม..พี่.. ไม่พูดแต่ปาก ตบกระเป๋ากางเกงสองข้างของดล
น้อง! ดลตกใจไม่นึกว่าจะกล้าทำ
ฮะ..ฮะ..หลักฐานชัดเจน.. เก๋าไม่ได้เข้าห้องนิทรรศการ เดินผ่านประตูหน้ามาที่ดล เกย์ชัดๆ
อะไรยะ!.. น้องเข้าใจว่าเก่าว่าตัวเอง..สะบัดบ๊อบถอยออกจากดลทั้งกลุ่ม
ใจเย็นนะดล.. คาถาเดิมที่ท่องเสมอก่อนเกิดเรื่องชกต่อย เรื่องใหญ่แน่ถ้านายทำไม่ได้..เย็น..เย็น.. ดลพูดในใจ..เย็นมากแล้วจริงๆ แต่ใจดล..ไม่!
เฮ้ย!..มันไหมวะ จู่ๆ เก่าเหยียบเท้าดลข้างที่กำลังปวด
อุ๊บ!.. ดลสมาธิแตก พลองหล่นจากมือ
นายดลดนัย!.. ครูประสงค์ไม่รู้มาจากไหน อีกประเดี๋ยวงานจะเลิกแล้ว อดทนหน่อย รักษาหน้าโรงเรียนด้วย
คงเมื่อยมากครับ เก๋าแสดงบทเพื่อนแสนดีก้มลงหยิบพลองส่งให้ดล..อาศัยวิชาเนียน เหยียบบี้ลงบนเท้าอีกครั้ง
อึ๊ด!..กรอด!.. ดลกัดฟันแน่น..พลองสั่น
นายเก๋าจะไปไหนก็ไป.. ครูประสงค์รู้ว่าคดีระหว่างดลและเก๋ากำลังติดพันอยู่จึงคอยจับตา เข้าห้อง 2 จนถึงห้อง 6 รายงานมาย่อๆ ว่าแต่ละห้องจัดแสดงอะไรบ้าง
ครับ.. ไม่ใช่รับคำ แต่ดลนึกขอบคุณครูประสงค์ที่เข้ามาช่วยไม่ให้เขาต้องเป็นไอ้นอกคอกอย่างที่เก๋าเคยดูถูกไว้
ครับอะไร..นายคนนี้.. ครูประสงค์ตายิ้ม ไอ้คนที่ควรจะครับเดินดุ่ยไปซะแล้ว ขยับหมวกของดลให้เข้าที่ สักพักงานคงเลิก
ดลอยากรับคำอีกครั้งแต่ขาเริ่มปวดขึ้นมาถึงเข่า..ในความเจ็บปวดที่กำลังลุกลามดลอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมเก๋ารู้ว่าขาขวาของเขาบาดเจ็บ..ชวิกคงไม่พูด ที่โรงเรียนก็ไม่มีใครรู้แม้แต่ครูประสงค์..เป็นใครกันแน่!
สิ้นสุดเวลาลงโทษ..เกือบค่ำ
ดลแทบลากขาเข้ามายืนชิดกันไม่ได้ ปวด ชา เป็นเหน็บพร้อมกัน..ไม่มีนักเรียนพลุกพล่านแล้ว มีแต่นักเรียนที่มีหน้าที่เกี่ยวกับนิทรรศการ ครู ภารโรง
และอีกคน!
ไง..เฮ้ย!..เดินไม่เป็นเลยหรือไอ้รูปหล่อ เก่ายังอาฆาตไม่สิ้นสุด
ไม่.. คำตอบหลายความหมายของดล เขาอยากหายตัวไปทันทีหากเป็นไปได้ ไม่มีใครช่วยกันให้แล้วแม้แต่ตัวเอง ทางเดียวที่จะเอาตัวรอดคือพูดดีกับเก๋า จะเหยียบเท้าเราก่อนกลับบ้านหรือ..พอเถอะ มันเจ็บมากแล้ว
ไม่มีทาง..ไม่งั้นคืนนี้นอนไม่หลับว่ะ ขยับเข้าใกล้
ดูดีๆ นายก็หล่อนะถ้าไม่แกล้งเรา หมดหนทางเข้าดลทำเหมือนหลอกเด็ก
เฮ้ย!..อย่ามา!.. เก๋าอ่อนลง ยังไงก็ต้องกระทืบอีกหน
ตามใจนายแล้วกัน มันคงไม่เจ็บมากกว่าที่เป็นอยู่..แต่..
อะไร!.. เก๋าวางเท้าเหนือเท้าดล..เปลี่ยนใจจากกระทืบเป็นเหยียบเบาๆ
เชื่อไหม?..ฮะ..ฮะ.. ดลหัวเราะ ทำใจดีสู้เสือ อย่างน้อยเก๋าก็ใจอ่อนลงแล้วแต่คงเหยียบเท้าเขาอยู่ดี ไม่อย่างนั้นคงเสียศักดิ์ศรี เราขยับเท้าหนีนายไม่ได้..เหยียบตามสบายเลยเพื่อน
นาย!.. เก๋าลังเล
ก่อนจะเหยียบบอกหน่อยสิว่าทำไมนายถึงรู้ว่าเท้าเราเจ็บ
พี่คนหนึ่งมาถามหานายเมื่อเช้า.. วางเท้าปะกบดล เขาเป็นห่วง อยากรู้ว่านายหายไปไหนไม่มาโรงเรียน
พี่ม.5!.. ดลนึกเดาเรื่องต่อได้..พี่ไกทำให้เขาเคราะห์ร้ายอีกแล้ว
ใช่..เขาอยู่ม.5..เล่าให้เราฟังเรื่องเท้าของนาย พูดจบเก๋ากดเท้าลงเบาๆ กลับบ้านละ..คืนนี้หลับสบาย..ฮะ..ฮะ
จริงอย่างพูด ดลไม่เจ็บเพิ่มขึ้นจากเดิม ชาทั้งท่อนขา เขาจะกลับบ้านอย่างไร แม่คงเป็นห่วง..ดลใช้ขาซ้ายกระเด้กลากขาขวาไปนั่งที่ขั้นบันได หิวข้าว ปวดฉี่
อยู่นี่เอง!.. มือหนึ่งวางบนไหล่ดล นึกว่าไม่พบแล้ว
พี่ไก!.. ดลเสียวสันหลังวาบ จะเกิดเรื่องไม่ดีอะไรกับเขาอีก มาได้ไง?
ทำไมไม่บอกคุณครูไปว่าเท้าเจ็บจะได้ไม่ต้องมาลำบากอย่างนี้ ตบขาดลประกอบคำพูด
โอ๊ย!..โอ๊ย!.. ดลร้องลั่น "อย่าโดน ผมเจ็บ"
ไหนดูซิ.. ไกก้มลง เฮ้ย!..เลือดซึมเลอะรองเท้า.. กลับขึ้นมองหน้าดล เกิดอะไรขึ้น?
ยืนนานมั้ง.. ดลไม่บอกความจริง..ไหนๆ เรื่องผ่านไปแล้ว เก๋าก็ทำท่าจะญาติดีด้วย
อึดไม่เข้าเรื่อง..ไป!.. ฉุดดลขึ้นยืน กลับบ้าน
มีอีกเรื่อง.. ดลอิดออดแต่ไม่พูดต่อ
ดลดนัย.. ครูประสงค์เดินนำหน้าลูกเสือ 11 คนมาที่ดล ครูจะพาไปกินข้าวแล้วกลับโรงเรียน
ดลมีเลือดออกที่เท้าครับ ไกรีบฟ้องก่อนที่ดลจะแสดงอึดอีก
ซนอะไรล่ะ?
มีดบาดหลายวันแล้วครับ
ทำไมไม่บอก ครูจะได้ไม่ใช้งานวันนี้.. เดินมาดูเท้าดล ทำอย่างไรดี ครูประสงค์ชั่งใจระหว่างอาการบาดเจ็บของดลกับลูกเสืออีก 11 คน
ผมพากลับบ้านให้เองครับ ไกอาสา
ดีๆ ฝากน้องด้วย ครูต้องพาทั้งหมดกลับโรงเรียน.. ตบไหล่ดล ขอบใจนะ ครูเอาพลองไปเก็บให้
ฉี่เปียกกางเกง.. ดลกระซิบ ทั้งสองคนออกมานอกโรงเรียน..ไกเป็นหลักให้ดลเกาะเดินลากขา ทุสักทุเล
ไหน? ไกก้มดู
เฮ้ย!.. ดันหัวไกขึ้น อย่ามอง..
อายละสิ..ฮะ..ฮะ.. ดึงมือดลออก มือร้อนจัง.. เลื่อนไปจับหน้าผาก ตัวร้อนด้วย!
ปวดขามากหัวเลยร้อน ดลเฉไฉกลัวไกวุ่นวาย เขาอยากกลับบ้านมากกว่า
บ้านพี่อยู่แถวนี้..
ไม่ต้องหรอกครับ ผมอยากกลับบ้าน ดลปัดมือไกและเลิกยึดเกาะ..เซแซดๆ..เกือบลงพื้นถ้าไกไม่คว้าตัวไว้
ไปเปลี่ยนกางเกง กินยา กินข้าวแล้วค่อยกลับ.. เปลี่ยนเป็นกอดเอวพาเดิน อีกนิดก็ถึง
ไม่ไปครับ ผมจะกลับบ้าน ดลยืนกราน..ตาเริ่มลาย
รับรองส่งถึงบ้านแน่ ไกเสียงหนักแน่น..รู้สึกถึงน้ำหนักดลที่ทิ้งมาที่เขา
ผมจะกลับบ้าน เสียงเบาลงก่อนเข่าจะอ่อน
กลั บ บ้ า น
| Create Date : 06 พฤษภาคม 2556 |
| Last Update : 6 พฤษภาคม 2556 13:50:05 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 663 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: มาโซคิส  วันที่: 6 พฤษภาคม 2556 เวลา:13:27:31 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน (ดาเรน ) วันที่: 6 พฤษภาคม 2556 เวลา:13:53:29 น. |
|
|
|
| โดย: lovereason วันที่: 6 พฤษภาคม 2556 เวลา:23:18:52 น. |
|
|
|
| โดย: ดล IP: 124.122.7.129 วันที่: 7 พฤษภาคม 2556 เวลา:7:03:50 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [