|
|
.... นอกคอก .... (บทที่ 6)
บทที่ 6
ทั้งสามหัวข้อ..เจ็บ..ไม่มีทางต่อสู้นัก..ถูกลงโทษ!
โชคดีคู่ปรับไม่รู้ว่าดลเท้าเจ็บ ไม่อย่างนั้นเจ็บมากขึ้นแน่
เป็นไงบ้าง?.. ชวิกมองเท้าขวาดล
จุ๊..จุ๊.. ดลแตะนิ้วชี้บนริมฝีปาก เดินเข้าห้องเรียนด้วยท่าทางปกติทั้งที่ปวดหนึบ
นายดลดนัย!.. ครูประสงค์ยืนดักอยู่หน้าประตู..ช่วงพักกลางวัน กินข้าวเสร็จแล้วไปหาครูที่ห้องพละ
ครับ ดลรับคำ..ครูประสงค์เหมือนรู้ว่าวันนี้ดลนำข้าวกล่องมา ถ้าครูดักเจอที่โรงอาหารหรือใต้ต้นมะม่วงริมน้ำคงไม่พบแน่เพราะดลจะอยู่บนชายคาโรงเรียน!
ด้านตรงข้ามกับประตูห้องเป็นแถบหน้าต่างเจ็ดบาน ห้องเรียนจึงโล่งและเย็นสบายมาก แต่เวลาลมพัดต้องคอยตะครุบแผ่นกระดาษที่ปลิวว่อน
ทั้งๆ ขาเจ็บ ดลเขย่งก้าวคร่อมขอบหน้าต่าง เอนตัวไปด้านนอกหย่อนขาลง..มันคือชายคาที่ไม่เอียงลาดมากแล่นตลอดความยาวของอาคารเรียน มีบ่อยๆ ที่เด็กซน โดยเฉพาะดลใช้วิธีนี้ในการไปหาเพื่อนอีกห้องโดยคุณครูยามมองไม่เห็นจากห้องพักครู บางทีก็ใช้เป็นที่สนทนากันในแก้ง คุยกันไป ดูนก ดูกระรอก บนต้นพิกุล ต้นจัน ที่อยู่บนลานวัดติดกับรั้วโรงเรียน
ดลหย่อนตัวลงนั่งพร้อมกล่องข้าวและกระติกน้ำ ถ้าเป็นผลไม้กลมต้องระวังไม่อย่างนั้นมันจะกลิ้งตกลงข้างล่าง และอาจบนหัวใครบางคนเช่นคุณครูที่เดินมากินกลางวันที่บ้านพัก
แม่ใส่กับข้าวมาสามอย่าง ไข่เจียว หมูทอด และผัดคะน้า..โชคดีวันนี้ไม่มีกิ้งกือ..ดลกวาดก้นกล่องข้าวแกรกๆ ก็มันอร่อย ดลกินจุมากแม่รู้ดี..ไม่มีขนม..ดลกินน้ำจากกระติก..อยากกินน้ำแข็งไสใส่น้ำแดงจัง..นายพี่ม.5!
ดล!.. เสียงแหบๆ ดังขึ้นจากไหนสักแห่ง ดล..
ใคร?..ที่ไหน?. หนแรกนึกว่าหูฝาด แต่หนที่สองทำให้ต้องมองหา พี่ม.5!.. ที่ลานวัด..ไกอยู่ในชุดขาวกำลังป้องปากมาที่ดล
ทำ อะ ไร.. ดลส่งภาษาใบ้
อยู่ วัด สาม วัน..
ครับ.. ดลโบกมือไล่แล้วชี้ไปด้านหลัง..คุณครูศักดิ์ชัย ครูพละอีกคนกำลังเดินมาที่ไก ไป ละ ดลรีบเก็บกล่องข้าวปีนเข้าห้องเรียน..ไม่ใช่พี่ม.5 จะถูกลงโทษคนเดียว อาจเป็นเขาอีกคนถ้าครูศักดิ์ชัยเหลือบมาเห็นวีรกรรมบนหลังคาโรงเรียน
ที่ดลเคยรู้..กิจกรรมอย่างหนึ่งหลังจากเข้าค่าย รด.หรือลูกเสือ นักเรียนจะต้องอบรมธรรมะและบำเพ็ญประโยชน์ที่วัด 3 วัน หรือ 1 วัน แล้วแต่เหตุการณ์ ถ้านักเรียนมีจำนานมากก็ไม่ต้องค้างคืน..นักเรียน รด.มีไม่มากคงต้องอยู่วัด มิน่า.. ดลถึงบางอ้อ หายไป
วันนั้นหายไปจากสนามบาสฯ.. ครูประสงค์ท้าวความ ไม่ใช่โทษจะหายไป..รอสะสมแต้มอยู่
อิ..อุ๊บ!.. ดลเผลอ..หุบปากแทบไม่ทัน..ครูประสงค์ไม่ได้ดุจริง ดลเข้าใจประกายตาของครู
ทำเป็นขำ.. ครูหันหลังให้ดล..ปรับสีหน้าแล้วหันกลับ เมื่อเช้าครูเอง ครูท่านอื่นและเพื่อนนักเรียนต่างเห็นชัดว่าเราเป็นคนเริ่มลงมือชกต่อย
แต่..
ไม่ต้องแต่.. มองดลอย่างพิจารณา ทุกคนเห็นอย่างนั้น.. แย็บหมัดที่ปลายคาง หน้าอย่างนี้..ฮะ..ฮะ..
ครับ.. ไม่ใช่รับคำ แต่คือคำถาม..ดลหลุบตามองกำปั้นที่คาง
ไม่ใช่ครูคนเดียวที่กำหนดโทษนี้ให้เรา.. ยิ้มอย่างมีเลศนัย คุณครูสำราญแผนกประชาสัมพันธ์ คูณครูยุพดีแผนกดนตรีและศิลปะการแสดง ช่วยลงความเห็น
ครูครับ!.. ดลยกมือขออนุญาต
ว่ามา
ผมต่อยกับเพื่อน ทำไมถูกคาดโทษจากหลายฝ่าย..กับคุณครูประสงค์ท่านเดียวก็พอ
แหมๆ..ประจบซะเต็มยศเชียว.. โยกหัวดล ความจริงไม่ใช่บทลงโทษอะไรหรอก.. หยิบพลองลูกเสืออันหนึ่งออกมาควง ฮะ..ฮะ..ฮา..ฮา..
เช้าวันพุธ
ดลแต่งชุดลูกเสือมาโรงเรียน โดดเด่นไม่กี่คนกลางสนามเข้าแถวร้องเพลงชาติก่อนเข้าเรียน..วิชาลูกเสืออยู่วันถัดไป วันที่จะมีเสือวิ่งวุ่นทั้งโรงเรียน
เหตุมาจากทางเลือกของบทลงโทษเมื่อวาน..จากแผนกประชาสัมพันธ์ โรงเรียนสตรีล้วนแห่งหนึ่งใกล้กัน ต้องการลูกเสือไปยืนประดับหน้าประตูแต่ละห้องที่จัดนิทรรศการ..จากแผนกศิลปะการแสดง ให้ดลแต่งหญิงในละครที่จะแสดงวันปิดเทอม
โทษสำหรับการทำหน้าทีการ์ดไม่เหมาะในตอนนี้เพราะเท้ายังเจ็บอยู่ยืนนานๆ ไม่ได้..โทษให้แต่งเป็นหญิง..ดลโวยวายเสียงดังเกี่ยงให้คนอื่นที่หน้าตาน่ารักกว่าเขาเป็นแทน เช่นชวิก ..ครูประสงค์ชี้แจงว่าเป็นละครเกี่ยวกับวีรสตรีของไทยในประวัติศาสตร์ ไม่ใช่แต่งสวยอย่างเดียวแต่มีบทบู้ต้องฟันดาบกับพวกศัตรู ดลเหมาะที่สุดเพราะหน้าตาดีและชกต่อยเก่ง
ดลยอมเจ็บเท้ามากกว่า
เพื่อนคนอื่นเดินแถวขึ้นห้องเรียนตามปกติ..ลูกเสือ 11 คนรวมทั้งดลเป็นหนึ่งโหลเดินไปที่ศาลาท่าน้ำหลังเสาธงแถวต้นมะม่วง นั่งสองฝั่งม้ายาวรอเรือมารับไปโรงเรียนสตรี
กินอาหารกลางวัน ที่นักเรียนหญิงน่ารักนำมาเสริฟเรียบร้อยลูกเสือทั้งหนึ่งโหลก็เข้าประจำที่..ไม่รู้จะเลิกกี่โมง
มีห้องนิทรรศการ 6 ห้อง ประตูเข้า 1 ประตูออก 1 ดลอยู่ห้องที่ 1 ประตูออก ประตูเข้าเป็นเสือที่หน้าตาดีกว่าดล
เด็กนักเรียนทยอยเขามาชมนิทรรศการ ทั้งนักเรียนสตรีเจ้าของงานและโรงเรียนข้างเคียงทั้งหญิงชาย
น่ารักจัง.. สาวหนึ่งแหย่ เมื่อสักหนึ่งชั่วโมงผ่านไป
หน้าแดงเชียว.. อีกสาว
หุ่นหรือคนเนี่ย!.. โบกมือไปมาข้างหน้าดลที่ยืนกางขามั่นคง มือขวากำพลองเอนไปด้านข้าง มือซ้ายไขว้หลัง ตามองตรงไม่กะพริบ
หนูจี๋เอวนะ..อิ..อิ.. สาวน้อยคนหนึ่งทำท่าจิ้มนิ้วที่เอวดล
เอาจริงหรือ?.. ดลถามในใจ..ที่แท้นักเรียนหญิงก็ซน เฮี้ยวไม่แพ้นักเรียนชาย
คน ไม่ใช่หุ่น เห็นไหมตาขยับได้..อิ..อิ.. บ่ายมากแล้ว บรรยากาศเคร่งขรึมของงานคลายลง
ตาดำกลอกช้าๆ อย่างนี้ชั้นว่าถูกตั้งโปรแกรมไว้ต่างหาก ถกเถียงขำๆ เหมือนเรื่องจริง
ตั้งโปรแกรมให้มีเหงื่อไหลด้วยค่ะ.. หนุ่มอ้อนแอ้นนางหนึ่งเช็ดเหงื่อให้ดล..ยิ่งถูกกระเซ้ามากเท่าไหร่ดลยิ่งยืนนิ่ง..เขิน..อาย..ทำตัวไม่ถูก..ที่แน่ๆ ขาเริ่มปวด
นักเรียนชายหน้าคุ้นทยอยเดินมาที่อาคารจัดงาน..จนเข้ามาใกล้ อักษรย่อบนอกเสื้อ..โรงเรียนของดล..คุณครูคงปล่อยนักเรียนให้มาชมนิทรรศการ
เก๋ากับเป๋งคงไม่สนใจวิชาการอย่างนี้หรอกนะ ดลได้แต่หวังในใจ
ดลหารู้ไม่ว่าทางโรงเรียนบังคับให้นักเรียนทุกคนมางานนี้ เพื่อเก็บเกี่ยวความรู้และสะสมคะแนน
เสียงเอะอะดังมาจากหน้าโรงเรียน
แม้ดังไม่มากแต่ดลจำได้ว่าเป็นเสียงของคู่อริเจ้าประจำ!
| Create Date : 04 พฤษภาคม 2556 |
| Last Update : 5 พฤษภาคม 2556 6:35:22 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 767 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: lovereason  วันที่: 4 พฤษภาคม 2556 เวลา:21:42:51 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน (ดาเรน ) วันที่: 5 พฤษภาคม 2556 เวลา:6:38:16 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ดลท่าจะแย่แน่เลย ><