|
|
.... นอกคอก .... (บทที่ 5)
บทที่ 5
วันเสาร์มาถึง..วันพักผ่อนและวุ่นวายของครอบครัว
ดลนั่งยองๆ คุกเข่าซ้าย เท้าขวาเหยียบบนไม้บรรทัดเหล็กด้านล่าง มือซ้ายกดแน่นด้านบน ใต้ไม้บรรทัดคือแผงกระดาษสีวางซ้อนกัน
ไม้บรรทัดเหล็กนี้หนา ยาวประมาหนึ่งเมตร ไว้สำหรับวางทาบเพื่อเป็นแนวกรีดใบมีดให้ตรงเฉียบคม..ดลจรดใบมีดแนบไม้บรรทัด กดลงบนปึ๊งกระดาษ ลากอย่างมั่นคงจนถึงปลายสุด แล้วเริ่มใหม่จากด้านบน..ในที่สุดก็ได้กระดาษสีเป็นริ้วเท่าๆ กันตามที่ทำเครื่องหมายไว้ ริ้วเหล่านี้ใช้พันประดับรอบตัวกล่องที่ห่อไว้แล้วด้วยกระดาษพื้นขาว
ดลค่อยๆ วางริ้วกระดาษสี ระวังไม่ให้แตกแผงจะได้สะดวกในการทากาว..หยิบกระดาษอีกสีหนึ่งออกมาตัดเท่าความยาวที่ต้องการแล้ววางซ้อนเป็นปึ๊ง ทำหมายกะด้านบน วางไม้บรรทัดเหล็กทาบลง..ตั้งสติกรีดใบมีดอย่างแน่วแน่
แต๊ะ..แต๊ะ.. เสียงรองเท้าแตะและเสียงคนเดินผ่านไปมา..บ้านดลเป็นห้องแถวเล็กๆ ริมทางเดินสาธารณะ บางห้องเป็นร้านค้า บางห้องเป็นที่พักอาศัย และบางห้องเป็นทั้งที่พักและที่ทำงานอย่างบ้านของดล
ตึบ..ตึบ.. รองเท้าหนักๆ เดินผ่าน
ตึบ.. เสียงคล้ายเข้ามาในบ้าน..ดลกำลังลากใบมีดคมกริบ เหลียวดูอะไรไม่ได้
ทำอะไรน่ะ? เงาหนึ่งย่อลงตรงหน้า
โอ๊ะ!.. ใบมีดแฉลบปีนไม้บรรทัดเหล็กมาที่หัวแม่เท้า โอ๊ย!.. เลือดแดงพุ่งกระฉูด ดลทิ้งมีด ปล่อยมือจากบรรทัด ก้นกระแทกพื้น
เฮ๊ย!.. เจ้าของเงาที่กำลังมองดลทำงานร้องด้วยความตกใจ..วินาทีต่อมาได้สติเอื้อมมือไปที่เท้าดล นี่.. นิ้วคล้ำแดดกดเนื้อที่ถูกคมมีดเกือบขาดติดกับเนื้อหัวแม่เท้า อีกมือจับเท้าให้อยู่นิ่ง กดไว้ๆ.. ดึงมือดลที่กำลังงงมากดบนแผล
พี่!.. ดลแปลกใจ ลืมแล้วว่าพี่ม.5 ชื่ออะไร
ยาอยู่ไหน มียา มีสำลีไหม? หนุ่มในเครื่องแบบ รด.มองกวาดทั่วห้อง
มี..ไม่มี.. ดลสับสน
เอางี้..กดแผลไว้นะ จะไปซื้อทิงเจอร์ที่ร้านหัวมุมให้ โดยไม่รอคำตอบ ไกวิ่งออกจากบ้าน
แม่!.. ดลเพิ่งนึกออก แม่ช่วยด้วย
ซูบๆ..ซูบๆ.. สิบนาทีต่อมารองเท้าบู้ทคู่เดิมกลับมาพร้อมอุปกรณ์ทำแผล
อ้าว!.. หนุ่มไกเห็นแม่ของดลกำลังใช้ผ้าพันแผลพันหัวแม่เท้าที่แดงฉ่ำด้วยยาเบตาดีน
แม่เค้าขอยืมมาจากข้างบ้าน.. ดลตอบสายตาสงสัยของคนต้นเหตุ แล้วพูดกับแม่ แม่ครับ..เพื่อนผมเข้ามาเห็นพอดีตอนโดนมีดบาด.. นึกอะไรออก คนที่เอาหนังสือการ์ตูนมาให้วันนั้นใช่ไหมครับ?
ไหน?.. แม่เงยหน้าขึ้นรับไหว้หนุ่ม รด.แล้วหันมาตอบดล ไม่ใช่นะ
ใคร?..อะไรหรือ? ไกถามทันทีที่แม่นำยาไปคืนข้างบ้าน
เปล่า.. ดลขี้เกียจตอบ
ขนาดเจ็บๆ ยังอุส่าห์ถามหา..ใคร? เปิดกระดุมฝากระเป๋าเสื้อ
พี่ม.5 น้ำแดงมั้ง! ดลตอบหวังให้หมดเรื่อง
ไม่เห็นเกี่ยว.. จ่อเม็ดยาที่ล้วงมาจากกระเป๋า กินซะ เดี๋ยวคงปวด..ยาแก้ปวดไข้ พี่พกติดตัวตลอด.. ลุกขึ้นยืน น้ำอยู่ไหน?
หลังบ้านบนโต๊ะข้างตู้กับข้าว
ที่แท้บ้านหลังนี้เอง..ฮะ..ฮะ.. ไกเดินกลับมาพร้อมแก้วน้ำ
บ้านไหน? ดลกินยา
บ้านนี้ไงที่อยู่ตรงข้ามห้องดนตรี อมยิ้ม
ทำไมรู้?
แอบขึ้นบันไดไปดู ตอบหน้าตาเฉย
โห!..จุ้นน่าดูเลยนะ ดีที่พ่อไม่เห็น ถูกเตะลงมาแน่
มานี่ว่าจะชวนไปจุ้นที่บ้าน.. นั่งลงลูบแผลที่เท้าดล เจ็บเท้างี้.. หน้าม่อย ก็ยังไปได้นะ..ฮา..ฮา
เสียงเอะอะอะไรกัน!.. พ่อโผล่ออกมาจากหลังบ้าน มองที่เท้าดล ซนอะไรมาล่ะ?
ถูกมีดกรีดกระดาษบาดครับ ดลหน้ามุ่ย..พ่อไม่เคยเชื่อใจอะไรเขา แม้ดลจะช่วยเหลืองานบ้านแทบทุกอย่าง
เมื่อกี้ยังกระเด๊กๆ ขึ้นข้างบนอีก.. พ่อทำท่าคิด หรือว่า..
พ่อครับ.. ดลรีบเปลี่ยนเรื่อง นี่เพื่อนดล เขากำลังจะกลับพอดี.. ตบขาไกส่งสัญญาณ สิ!..
ผมมาเห็นตอน.. ไกหุบปากทันทีที่ดลพุ่งหมัดเข้ากึ่งปากกึ่งคาง
เพื่อนจะกลับเดี๋ยวนี้ครับ.. ดลหันไปทางพ่อ อ้าว!.. พ่อเดินขึ้นบ้านไปแล้ว บอกก่อนว่าพ่อผมไม่ค่อยเหมือนใคร
ดลก็ไม่เหมือนใคร..อือ..หมัดหนักนะ คลำคาง
เว่อๆ..กลับเถอะผมชักปวดเท้าแล้ว อยากนอนเหยียด
ที่จริงผมก็ควรกลับ เป้ สัมภาระยังกองอยู่ที่โรงเรียนเลย.. ลุกขึ้นยืน ออกจากบ้าน พรุ่งนี้มาเยี่ยม
ไม่ต้องหรอก ดลร้องตามหลัง
ดล.. แม่ร้องเรียก ชวิกมาหาแน่ะ
วันอะไร..กี่โมงแล้วนี่? ดลถามตัวเอง..มันคือเช้าวันอังคารเวลาหกโมงกว่า ดลยังนอนอยู่บนโซฟาหวายเก่าๆ มุมสุดห้องบริเวณที่สมมติเป็นห้องนอนสุดหรูของเขา
เมื่อวานไม่ไปโรงเรียน ชวิกนั่งลงบนพื้นข้างโซฟา ตบแก้มดลเบาๆ
หือ!.. ดลปรือตาตื่น ไม่ใช่เพราะมือชวิกแต่เพราะกลิ่น ปังโก๋..
มากินกัน..เรายังไม่ได้กินข้าวเลย ซื้อนี่มา ปังโก๋น้ำเต้าหู้.. เดินเข้าหลังบ้าน แม่ครับ
เอ้า!.. แม่ส่งแก้วและชามให้ กินกันสองคนเถอะของแม่มีกาแฟแล้ว..แต่.. แม่ตามออกมา สักตัวก็ดีเหมือนกัน หยิบปาท่องโก๋ตัวหนึ่งเข้าหลังบ้าน
เราโดนมีดบาดที่เท้า เมื่อวานมันระบมมากใส่รองเท้าไม่ได้.. ลุกขึ้นพับผ้านวมที่รองนอน ขึ้นมานั่งข้างบน ดึงชวิกจากพื้น
ใส่รองเท้าแตะก็ได้นี่นา..ถือโอกาสเกเรียน ส่งน้ำเต้าหู้ให้
ไม่อยากมีเรื่องกับไอ้เก๋าและไอ้เป๋ง มันต้องจ้องเหยียบเท้าเราสักทีจนได้.. ก้มลงจับหัวแม่เท้า วันนี้คงพอใส่รองเท้าได้
ตกลงวันนี้ไปโรงเรียนได้แล้วใช่ไหม? สีหน้าดีใจ
อื้อมม.. ปาท่องโก๋เต็มปาก เมื่อวานเลิกเรียนทำไมไม่มาหา
ก็มาแล้วไง..ฮะ..ฮะ.. ชวิกแกล้งเฉไฉ๋ ไม่ใช่อะไร..ตั้งแต่กลับบ้านเย็นวันนั้นแม่เราคาดโทษห้ามกลับเย็นอีก
เพื่อนเราน่ารักจิงจิ๊ง!.. ดลบีบแก้มชวิก สัญญา..วันนี้จะไปโรงเรียน
เอ๊ย!..แก้มเลอะปังโก๋หมด ไม่ใช่เลอะอย่างเดียว..แดงด้วย
เช้านี้ดลมาโรงเรียนเร็วกว่าทุกวัน
หัวแม่เท้ายังปวดอยู่แต่พอใส่รองเท้าได้ ดลภาวนาว่าวันนี้อย่าเกิดเรื่องอะไรระหว่างเขากับไอ้เก๋า และอย่าได้ทำอะไรผิดจนถูกทำโทษ ถูกตีที่น่องไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าถูกให้วิ่งเขาคงไม่ไหวแน่
ไม่ได้เจตนา..ดลอดคิดถึงคนที่ทำให้เกิดเรื่องร้ายๆ กับเขาทั้งสองครั้งไม่ได้ นายพี่ม.5 ..ครั้งแรกถูกครูสถิตตี ครั้งนี้ถูกมีดบาด..ชิ!..ว่าจะมาวันอาทิตย์ วันจันทร์ก็ไม่เห็นมา
เฮ้ย!.. เสียงดังจากโรงอาหาร ทางผ่านไปตัวอาคารเรียน ไอ้เด็กเกเรมาเรียนแล้วโว้ย เก๋าหาเรื่องแต่เช้า
เย็นไว้..เย็นไว้.. ดลท่องในใจ..ถ้าโต้ตอบเรื่องจะไปกันใหญ่ วันนี้อย่างไรเขาก็เสียเปรียบ
ไอ้ดลเกเร.. เป๋งเสริม
ใจเย็น..ใจเย็น.. อดส่งตาเขียวให้ไม่ได้
หรือว่าไม่เกเรวะ..ฮะ..ฮะ.. สองคนสบตากัน หัวเราะร่วน
เฮ้!.. ชวิกและเพื่อนๆ ร้องเชียร์อยู่บนระเบียง
ดลไม่เกเร.. เป๋งกลับใจเข้าข้างดลหรือ..ไม่น่าใช่!
ไอ้ดล!.. เก๋ายืนขึ้นบนม้ายาว เสียงดัง ไอ้ดลไม่ได้เกเร แต่เป็นเกย์
เฮ้ย!.. ดลปรี่เข้าใส่ ลืมเจ็บเท้า ลืมว่าเสียเปรียบ และลืมว่าจะถูกลงโทษ
| Create Date : 01 พฤษภาคม 2556 |
| Last Update : 1 พฤษภาคม 2556 14:20:44 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 706 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: lovereason  วันที่: 1 พฤษภาคม 2556 เวลา:22:31:38 น. |
|
|
|
| โดย: ดลดนัย IP: 110.169.149.121 วันที่: 2 พฤษภาคม 2556 เวลา:11:05:28 น. |
|
|
|
| โดย: คุณแม่ใจดี IP: 124.120.113.246 วันที่: 7 มิถุนายน 2556 เวลา:20:30:32 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ลืมเจ็บหมดแน่เลย ดลอ่ะ
แย่แล้ว