My mind

ใกล้เวลาสอบหรือยังเนี่ย ไอ้เรามันไม่ค่อยได้ไปรามคำแหง ถ้าเราไปเราก็รู้ว่าเขาจะประกาศวันสอบ
เราว่าเราไม่เคยเข้าเรียนวิชาบัญชี เราจึงไม่คิดจะสอบวิชานี้

เบื่อว่ะ หนีมาเรียนศิลป์คำนวณอย่างบริหาร แต่เรามันพวกไม่ชอบบ้านเมือง เราไม่มีความรู้อะไรเกี่ยวกับพวกนี้มาตั้งแต่อายุน้อยแล้ว

ยกตัวอย่าง เช่น

สมัยผมอยู่ประถมหก วิชาสังคมถามว่า นายกในสมัยนั้นขื่ออะไร

ผมยังตอบไม่ได้เลยว่า ชวน หลีกภัย และต่อจากนั้นทักษิณ ชินวัตรก็เป็นนายกได้สองสมัย และสมัยที่สองมีการประท้วงแล้วสินะ


ผมว่า ผมมีเวลาให้แบ่งก็ไม่ใช้มัน ผมเอาแต่ทำอะไรค่อนข้างจะไร้สาระ แต่ถ้าผมได้เรียนในสิ่งที่มันน่าสนุก ผมคงตั้งใจเรียนอะ

แม่เขาบอกว่า ไม่อยากให้ล้มเลิกบริหาร เพราะพ่อเองก็ไม่อยากสนับสนุนเรื่องการศึกษาอะไรอีก

ไอ้เราก็ตัดสินใจมาบริหารเองด้วย เคยคิดเรื่องเศรษฐศาสตร์ แต่กลัวว่างานข้าราชการจะจำกัดอายุ ไอ่เราก็เลยคิดว่าบริหารเป็นสิ่งที่ตั้งบริษัทอิสระ อายุไม่เป็นไร แม่ก็เลยบอกว่า บริษัทต้องร่วมมือตามกฏหมายคือเจ็ดคน ผมถามว่า ถ้าหกคน จะเรียกว่าโมฆะ? แม่บอกไม่เกี่ยวกับโมฆะ เขาเรียกว่า ไม่ผ่านกฏตามกฏหมาย

เราสวนกลับอีกว่า ผมไม่รู้ ทั้งๆที่เรียนบริหาร 

มีใครสนับสนุนให้ทางเลือกที่ดีกับเราบ้างนะ เราก็อยากมีการศึกษา แต่เราหัวไม่ดีหนิ 

เราบอกแม่ว่า เรื่องที่พ่อแม่แนะนำแต่ละอย่า่ง ไม่เคยประสบความสำเร็จ เป็นมาตั้งแต่่ เรียน ช่างตัดผมคุณโจ(ลาดพร้าว) แล้ว แม่ก็เถียงอีกว่า มันคืออาชีพหากินไปตลอดยันแก่  แม่ครับ ผมไม่รู้จะเถียงอะไร  ก็มันไม่ประสบความสำเร็จ พอเข้าไปเรียนจริงมือไม้มันก็แข็งทื่อไปหมด มองทรงผมของคนไม่ออก ถ้าเผลอทำพลาด เราก็จะเสียกำลังใจอีก 

ปัญหาสายตานี่ ลำบากชีวิตจริงๆ มันสั้นและเอียงโดยเฉพาะความเอียงเนี่ย เยอะ มันจึงทำให้ภาพไม่ชัด แต่เราก็ไม่คิดจะใส่แว่นมานานล่ะ

แม่ ผมอยากบอกว่า ปริญญาตรี มีความหนักหนา ถ้าจะเอาช่างกล ทำไมแม่ต้องเป็นห่วงว่าจะมีการตีกัน น่ากลัว และการสูบบุหรี่ของผมก็ส่งผลให้เกิดปัญหาสุขภาพอีก ไม่มีแรงในการเคลื่อนไหว เราก็คิดว่า ไหว แต่แม่เสนอมาว่า สารพัดช่าง ภายในสามเดือน ผมบอกเลย รวบรัดสามเดือนอย่างนั้น ไม่มีเวลาพอ มันต้องเอาเป็นปีๆ แม่เขาบอกว่า อายุเยอะแล้ว ไปเรียนไม่อายเหรอ

ผมไม่คิดเรื่องอายุเยอะแล้วล่ะ ก็มันอยากมีความรู้ในสิ่งที่ตนเองใส่ใจมากกว่าบ้านเมืองอย่างบริหารนี่หว่า แม่ แม่เรียนจบนิติศาสตร์ แถมเป็นของรามคำแหง แม่ครับ ...... แม่ความจำดีหรอ มาสั่งมาสอนผม

แม่ไม่ได้ความจำดี แต่แม่ขยันแล้ว สิบสองปีจึงจบ 

ผมว่ามันต้องมีการทุจริตในการสอบ แต่เขาเป็นแม่เรา เราว่า ไม่ควรไปว่าแม่หรอก 

เราหรอ ออ สักห้าสิบเที่ยวแน่ะ ตอนนี้วิชาเศรษฐศษสาสตร์ ก็ อ่านเรื่องอุปสงค์ อุปสงค์(Demand) หมายถึง ปริมาณของสินค้าหรือบริการชนิดหนึงที่ผู้บริโภคต้องการซื้อ พร้อมทั้งมีความสามารถซื้อ และเต็มใจที่จะจ่ายซื้อ ณ ระดับราคาของสินค้าชนิดนั้น ในระยะเวลาใดเวลาหนึ่ง ดังนั้นอุปสงค์ที่พิจารณานี้จึงเป็นอุปสงค์ที่มีประสิทธิผลหรืออุปสงค์ที่เกิดขึ้นจริง คือเป็นปริมาณความต้องการซื้อและมีความสามารถซื้อ และเต็มใจที่จะจ่ายซื้อเพื่อนำสินค้ามาบริโภค 

นี่ก็เป็นความจำจากการอ่าน ไม่ใช่ว่าผมพิมพ์ไปเปิดหนังสือไป นั่คือปัญหาสมอง.....อ้าว แหม ก็ไม่ใข่สมองดี ก็อ่านมันตั้งสี่สิบหา้สิบเที่ยวเลย เพราะฉะนั้นถ้าเป็นไปได้ ก่อนจะทำงานปฏิบัติรักษาบำรุงเครื่องจักร ผมจึงต้องอ่านหนังสือในเวลาเป็นปี ปวช น่ะ สามปีสินะ 


ผมเรียนไม่ทันหรอกครับ ถ้าจะลัดเวลามาเหลือสามเดือน ผมว่า ไม่ได้อะไรเลยล่ะแบบนั้นน่ะ 

เอาล่ะๆ ตอนนี้เราจะมากล่าวถึงสิ่งที่เราจะอยากศึกษา มาแล้วๆๆๆ ภาษาเดนมาร์ก

คุกกี้ : Jeg hedder Cookie. ฉันชื่อคุกกี้

A : อย่าหนีปัญหาเลยครับ คุณน่ะกำลังปิดบัง ผมถามหน่อยคุณคุกกี้ คุณชอบสวีเดนสินะ 

คุกกี้ : .......

A : คุณใส่หัวใจไปกับประเทศสวีเดน นี่คุณกล้าที่จะทิ้งความฝันเรื่องนี้ เพราะคุณไม่มีความรู้จนหนีไปเดนมาร์กเหรอ

คุกกี้ : คุณรู้ได้ไง คงแอบดูข้อมูลใน facbook สินะ ใช้ ผมชอบสวีเดนมากกว่าสหรัฐอเมริกาอีก อยากให้สวีเดนเป้นสิ่งสากล แต่ผมกลับไม่มีความรู้เรื่องอะไรของสวีเดน ผมจึงเปลี่ยน จะเอาเดนมาร์ก ฟินแลนด์ แต่หัวใจผมมันอยู่สวีเดน 

A : Vad ska du vilja har ?

คุกกี้ : Jag vet inte ! ทีแวร์ !

เรื่องต่อไป เป็นเรื่องส่วนตัว

A : เอ้า นายจะสูบบุหรี่ไปทำอะไรน่ะ

คุกกี้ : เหตุผลก็....พยายามให้ความจำดีขึ้น ก็ดูจากสัตวแพทย์เทคโนโลยีมหานคร สุดท้ายเราก็ไม่เก่ง เขาก็เป็นคนเรียนหนังสือไม่ไหวสินะ กับพิษร้ายบุหรี่มันไปทำลายสมอง

A : เพื่อความจำ? ไอ้ห่า ผมเห็นคุณสูบมันพร่ำเพื่อมากกว่านะครับ คุณอ่านหนังสืออะไรมันก็ไม่เห็นว่าคุณจะจำได้ด้วยการสูบบุหรี่นี่คุณ 

คุกกี้ : ทำยังไงถึงจะเลิกบุหรี่ได้

A : Some  bubblegum.

ผ่านๆๆๆ  ต่อไปก็ ฯลฯ

ผมว่า พาณิชย์ ก็เป็นปวช แถมผู้หญิงถ้าหัวไม่ดี เขาไม่เหมาะกับช่าง เขาจะมาปวช ปวส พาณิชย์

เจออะไรบ้างนะ เลข บัญชี ที่แน่ๆ เรียนแล้วปวดหัว มีผัวดีกว่า

A : อ๋อ คุกกี้จะมีผัว?

คุกกี้ : จะบ้าเหรอ !

ทุกคนรู้ไหมครับ ภาษาอังกฤษ นี่มันเป็นสิ่งที่ผม ทำคะแนนไม่ตก เคยเป็น top มาบ่อยๆ 

แต่พอทดลองเขียน ผมรู้ มีแค่ความจำคำศัพท์ ไม่เคยประยุกต์ได้เลย พื้นฐานมันก็มีแค่มัธยมต้น ไม่ใช่มหาวิทยาลัย แต่ตอนอยู่ศรีปทุม ผมได้อังกฤษ 75/80 ที่หนึ่งของนิติศาสตร์เลยทีเดียว มันก็ใช้เซนส์น่ะ กาข้อที่ถูก ถ้าเป็นข้อเขียน ผมว่า ผม game over ตั้งแต่ต้น 

ให้ผมจำ จำได้ แต่ให้อ่านออกเสียง ห่วย ให้ฝึกฟัง หูมันห่วย แต่พี่ชายกลับเคยบอกว่า สมองมันห่วยต่างหาก จึงฟังภาษาไม่ออก

ปัญหาหูที่ส่งผลถึงการปรับการวิเคราะห์ในสมองไม่แจ๋วนี่ เพราะเป็นคนฟังเพลงบ่อยๆมากๆ มาตั้งแต่ประถมสี่ มันส่งผลถึงระบบหูและประสาทสมอง ผมเคยถูกชาวอินเตอร์เน็ทว่า เป็น คนสื่อสารไม่ได้เรื่อง ออทิสติค 

บางคนบอกผม Your English is broken.

ผมก็ well,I don't care about my style  English user. Because it is Eng"r"ish. What wrong? I was poor knew langauge with my brain was empty space.

My Eng"r"ish is broken.

พอเถอะ ยิ่งเขียนยิ่ง broken เข้าไปใหญ่ 

Fulox ยาสีเขียวนี่ เคยกินทั้งสองเวลา ตอนนี้หมอสันติชัยปรับมันให้ทานเฉพาะเช้า แต่เราตื่นมาก็เกือบบ่าย ไม่อยากอาหาร เลยไม่รุ้จะแก้ปัญหายังไง เอา fulox มากินมื้อเย็น สงสัยมันคงจะไม่ดีล่ะมั้ง 

ไอ้ harox 5 mg and 10 mg นี่ 5 mg ไว้กินเช้า ก็เหมือนกับว่า ขาดยา
10 mg นี่กินเย็น ถ้าเอา 5 มากิน มันจะเกินขนาดที่กำหนด แล้วแบบนี้พวกคุณคิดว่า อาการทางจิตผมจะดีขึ้นหรือไม่?

เอิ่ม บริษัท แกรมมี่ ที่อโศกดินแดง เมื่อปีที่แล้วเข้าไป เจ้าหน้าที่บอกว่า ห้องอัดเสียงปรับปรุง ให้มาอีกในปีนี้
ผมควรจะไปแกรมมี่ให้เจ้าหน้าที่มองว่าผมบ้าเข้ามา หรือผมไม่ควรทำความชอบ(แต่งทำนอง)อีกต่อไป

ทำไมอะ ก็ผมชอบของผมอะ สมองมันแล่นกับการคิดทำนอง แต่คุณเห็นว่าผม ไม่สามารถเล่นดนตรีอะไรได้เลย ผมก็ไม่มีโอกาสแสดงพลังสิครับ ผมว่า ผมทำด้วยความสุจริตนะ และอยากให้ทุกคนสามัคคี เอาทำนองผมไปเรียบเรียง ไปคิดเนื้อเพลง ผมไม่ได้อยากเอาเงินเยอะๆ ผมแค่อยากทำในสิ่งที่เก่งสำหรับตัวเอง

เขาต้องมองว่าผมเป็นคนบ้าแน่  ก็เขาจะไม่ยอมรับความสามารถก่อนที่จะแสดงให้เห็นกับตา เขาคงเห็นว่า ไอ้หมอนี่มิจฉาชีพหรือสายลับจากค่ายอื่นๆหรือเปล่า อ้าว ซะงั้น

ผมเกิดมาหน้าตาดี เท่านั้น หรือผมจะมีอะไรดีไปกว่าหน้า ทั้งๆที่ไอ้โอนิสึกะหน้าตาไม่ดี แต่ผมไม่รู้ว่า จริงๆมันสมองดี

แม่ อาเป้ ยุทธพงษ์ น้องชายของพ่อเราเรียน วิจิตรศิลป์มาใช้ไหม แล้วเขาใช้ความสามารถวาดภาพ หรือไม่ใช้เลย ใช้คอมฯทำธุรกิจ เอ มันเกี่ยวกับศิลป์ตรงไหนอะ

น้ำในหูไม่เท่ากันนี่ก็อาจจะเป็น เพราะข้างนึงกับข้างนึงส่งผลถึงสมอง มันแล่นข้าง ฝ่อข้าง เหมือนสมองไม่มีน้ำหล่อเลี้ยงเลยฝ่อ

เฮ้อ รังสิต คิดค่าเทอม ทันตะฯ เป็นแสนใช่ไหม สนใจอยู่่

อยากเป็นหมอผิวหนังแบบโอ๊ค สมิทธิ์จัง เพราะมันให้ความใส่ใจ หรือไม่ก็ เรียนรักษากระดูก หรือ ออโธปิดิค(สะกดไม่ถูกมั้ง) โดยเฉพาะ แพทย์พระมงกุฏนี่มีชื่อเสียงเรื่อง กระดูก

ไม่มีโอกาสสำหรับการศึกษาระดับสูงๆ

ความจริงมันก็เคยนะ สัตวแพทย์ เทคโรโลยีมหานครคิดค่าเทอม ห้าหมื่น คนรวยๆที่ขยันจริงๆ และบางคนไม่รวย แต่มีแฟนเป็นหมอ แฟนเขาก็จ่ายค่าเทอมให้ อิจฉาว่ะ มันเป็นประสบการณ์ที่เคยเป็นนักศึกษาสัตวแพทย์ แต่เป็นมหาวิทยาลัยเอกชน ที่หนองจอก กรุงเทพฯ มันอยู่ใกล้มีนบุรีบ้านผม

ก็เป็นสาเหตุหนึ่งล่ะที่ลองบุหรี่ นอกจากจุฬาที่เป็นการตัดสินใจเลย

คนสูบบุหรี่ ในสัตวแพทย์ บางคนจบปกติเพราะหัวมันดีจริง ส่วนบางคนที่สูบบุหรี่ มันยังไม่จบพร้อมเพื่อน

ยังไง บุหรี่มันก็หาประโยชน์ไม่ได้ ไอ้ผมก็ติด ตกนรกไปกับมันแล้ว พยายามบอกตัวเองว่า ความจำจงดีขึ้น

มันก็ไม่เห็นว่าจะจำอะไรได้ดีขึ้นเลย ไร้ทางออก เรียนสัตวแพทย์ตอนนั้นเพื่อนมันสูบก่อนผมนะ ผมมาลองทีหลีง

ปลงๆๆๆ ทำไมไปเรียนสายวิทย์วะ จุฬาคือเป้าหมายอีก น่าจะไปเรียนศิลป์ทั่วไป แต่ใจไม่รักสังคมบ้านเมือง

ไอ้ที่เหมาะที่สุดสำหรับผม ที่จะศึกษาหาความรู้ คือ ปวช ไม่ก็ ศิลปะทางด้านสมองขวา

คิดแล้วอยากกลับไปเป็นเด็ก ตอนอายุน้อย สมองมันดีมากๆเลย รักษาไว้ไม่ได้ เอามาใช้จำเสียงเพลงหมด นั่นล่ะ ด้านที่เก่งของผม
แถมจำเพลงแต่ละเพลง ชอบเพลงยาวเกิน 5 นาที ก็ไปจำ มันรกสมองว่ะ และเราก็มีนิสัยไร้เหตุผลแบบนี้ ไม่มีใครเขาทำ 


ไอ้เพื่อนนิติศรีปทุม มันก็เคยแนะนำว่า ไปเป็นนักแสดงตลกสิ เพราะเห็นว่า คิดอะไรแปลกๆมากมาย

ผมอยากเรียนรู้เทคโนโลยีอะ อาจจะไม่ต้องเจอวิทยาศาสตร์ ไม่ต้องไปคำนวณหรือคิดค้นอะไรอย่างวิศวกร 

ตอนนี้ อยากเรียนการเล่นเบส สี่สายก็พอ แต่ปัจจุบันเบสมีหกสายก็มีนะ 

ไม่อยากเล่นกีตาร์หรอก เบสนี่มันไม่ได้มีเอฟเฟค แต่เรียนรู้ยาก แถมใช้เล่นให้กับทุกแนว ไม่ว่าจะ pop จะ rock จะ classic ฯลฯ

เหมือนแจ้ ยุรนันท์ เขาเล่นได้ทั้งกีตาร์ ทั้งเบส ที่เขาเรียนรู้ได้ดีเพราะเขาวิ่งทุกวัน ร่างกายแข็งแรงดี สมองก็ดี 

รู้สึกว่า เขารู้แล้วล่ะ เรื่องอวยพรวันเกิด วันนั้นที่โทรไป ข่าวนี้ไปถึงตัวแจ้แล้ว เขาทราบแล้ว

วันเกิดโอนิสึกะ 3 กันยายน นี่ ต้องรออีกนาน หรือว่า ไม่ต้องโทรไปหา ปล่อยมันไป

อืม นึกอะไรออกอีกไหมนะ ออ เราอยากเรียนภาษาจีนว่ะ โวะ สาเหตุเพราะหนึ่งอักษร หนึ่งพยางค์ และจีนกำลังเป็นมหาอำนาจ แผ่นดินกว้างใหญ่ ประชากรมากมาย เอ่อ อย่าเรื่องมากนักไอ้กี้ เอ็งชอบญี่ปุ่น

==========================

Create Date : 06 มีนาคม 2559		1 comments
Last Update : 6 มีนาคม 2559 21:08:12 น.
Counter : 446 Pageviews.
Share Tweet