|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
เจ็บคราวนี้(เพลง) ไมเคิล สวัสเสวี
ไปโหลดอัลบั้มเก่าๆ ของค่าย oืnpa อย่าง ไมเคิล สวัสเสวี
ไปติดใจเพลงแรก เพลงดังจริงๆคือ พูดลาสักคำ อันนี้ผู้ชายเจ็บ
แต่เพลงแรกของอัลบั้ม อันนี้ ผู้หญิงคนที่เรารักเจ็บ(แต่ ปล่อยให้เจ็บเหมือนเรา)
พูดถึงบุ๋มบิ๋มนะ ระหว่างคนกับแมว บุ๋มจะแสดงออกไม่เหมือนกัน
การที่ทิ้งเราไปตั้งแต่มอสี่
ไอ้ตอนไปเกษมราษฎร์ บางแค คุณเธอไม่คุยกับเราเองนะ คุณเธอหลบหน้าหนีไปเลย
ถ้าสังคมจะบอกว่าบุ๋มอยู่กับแจ้ เชื่อเถอะ เราต้องการบุ๋มน้อยลงทุกที ไอ้แจ้มันก็สู้ของมัน
แต่ มันจะเจ็บใจเรื่องบุ๋ม(ถ้ากรณีแจ้คือคนรัก ไม่ใช่โอนิสึกะ) เพราะมันไม่เข้าใจเรื่องรักที่บุ๋มมีต่อเรา
อยากให้เธอได้รู้ถึงความเจ็บที่เธอทำ
เข้าใจหรือเปล่า?
ไ้อ้แจ้ แกไม่เกี่ยว กรุณาช่วยหลบใบหน้าอันหล่อเหลาของแกไปหน่อย
ทุกข์เท่าไหร่? ที่เจอ แต่ตอนเธอทิ้งฉัน ฉันช่ำใจยังไง เธอไม่ได้แคร์เลย
เจ็บคราวนี้ที่เธอได้รับคือจากฉัน ให้เท่ากันกับที่เธอได้ทำไว้
หลอกให้หลงให้รอ(เกษมราฏร์) แล้วเธอก็เปลี่ยนไป แค่เธอเสียใจ ในวันนี้ยังไม่พอ
ถึงแม้จะถูกปฏิเสธว่า ผู้หญิงไม่ใช่สาเหตุต่างๆ
เอาเถอะ
ถ้ามันเป็นความผิดของฉันเองล่ะก็ ......
ทำไมแมวมันแสดงไม่เหมือนคนวะ
อยากให้เธอสัมผัสสิ่งที่เรียกว่า ทุกข์ ทรมาณ (ถ้ามันเป็นความผิดที่ฉันคนเดียว ฉันก็ไม่ว่า) เหมือนที่ทำกับฉัน ฉันเจ็บแบบ แทบจะบ้าเลย
สังคมจะมองอีกแบบ กี้ลงโทษบุ๋ม แต่ เขาจะมองว่า กี้ทิ้งจอยก่อนที่จะทรมาณเรื่องบุ๋ม
จอย?
โอเค ทำไมลงโทษจอยไม่ได้?
ถ้าเกิดฉันลองมองว่า จอย ควรได้รับความเจ็บปวดเหมือนฉัน เธอจะเข้าใจ
อะไรนะ? จอย เจ็บปวดอยู่แล้ว? ด้วยการเอาฉันเป็นต้นเหตุ? เช่นอะไร? ทิ้งจอย?
ขอโทษ วันแรกตอนประถม ใครจะรู้ จอยเองเจอฉัน เขาไม่ได้พูดคำว่า รัก สักนิดเดียว แต่ฉันเป็นพวกไอ้บ้า ไอ้คลั่งอยู่แล้ว ฉันถึงทำลายประตูวันนั้น เพราะฉันไม่ชอบคนปฏิเสธ (อาการนี้มีไปจนถึงปานวาดเลย)
ฉันกับจอยคุยกันแค่นิดเดียว คือ วันวาเลนไทน์ล่ะมั้ง ที่จอยมาบอกว่า ไม่ต้องการสิ่งของ .... ฉันไม่รู้ สิ่งของกับตัวฉัน แต่เขาต้องการตัวฉัน? ก็ฉันไม่รู้นี่หว่า ที่จำได้ก็แค่นั้น
จอยเป็นต้นเหตุที่ เหตุการณ์บุ๋มบิ๋มทำให้ฉันทรมาณ เพราะมีจอย เรื่องทั้งหมดมันทำให้ฉันผิดหวังเรื่องบุ๋ม
ไอ้การแยกแยะสองคนว่า บุ๋มนิสัยไม่ดีคือตัวตนที่แท้จริง ฉันไม่ว่าหรอก แต่การที่จอยมีส่วนเกี่ยวข้อง ความรักที่เกิดกับคนรัก แม่งโคตรแทบบ้าน่ะ ตอนนั้นอาการรักบุ๋มรุนแรง บุ๋มปฏิเสธเพราะมีมุมมองว่า ฉันจะทิ้งจอย แต่ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับจอย
ถ้าฉีนไม่รักบุ๋ม บุ๋มก็อาจจะไม่ย้ายไปมหิดลวิทยานุสรณ์
จอย ทำให้ฉัน ทุกข์ทรมาณ ทำไม ? ทำไมลงโทษจอยไม่ได้? เหมือนจอยไม่ผิด และฉันมีมุมมองอีกอย่างเลยนะ ว่า จอยไม่ทุกข์ จะเริ่มทุกข์ตอนนี้
สังคมมันต้องบอกแน่ๆ ว่า จอยทุกข์มาตั้งแต่ประถมแล้ว แต่ฉันไม่มองจุดนี้เลย ฉ้นจะลงโทษ มันก็เท่ากับ่ว่า ฉันไปซ้ำเติมจอยเขาอะ
ซ้ำเติม?
เขาทุกข์จริงๆหรอ แล้วมันคล้ายความคลั่งของเราตอนรุ่นมัธยมหรือเปล่าวะ?
ทำไมกี้ไม่มองจุดที่จอยเขาเสียใจ(เรื่องรักกี้) กลับจะลงโทษเขาเป็นการซ้ำเติมความทุกข์ ผิดหวังเรื่องรักเข้าไปอีก
ทุกข์....เรื่องของเธอ ไอ้ตอนเธอปฏิเสธฉันเอง เธอแคร์ฉันหรือเปล่า
เจ็บคราวนี้ ที่เธอได้รับ คือจากฉัน ให้เท่ากัน กับที่เธอได้ทำไว้
ขอโทษนะ สังคมมันต้องถามฉันแน่ๆ จอยทำอะไรให้กี้? ขอโทษนะ กีตอบว่าทำครับ เขาเป็นตัวถ่วงเรื่องบุ๋ม ทำให้กี้เจ็บแค้นบุ๋ม บุ๋มมีมุมมองตอนปฏิเสธรักกี้ทุกเวลาว่า กี้ทิ้งจอย แล้วทำไม?
หลอกให้หลง ให้รอ แล้วเธอก็เปลี่ยนไป แค่เธอเสียใจในวันนี้ มันไม่พอหรอก ฉันแค้นนัก แค้นเหลือเกิน
ฉันยังจดจำเรื่องเจ็บปวดมาตลอด ไมเหมือนผู้คนเขา เขาไม่จำ แต่ฉันจำ
จอยทำให้ฉันเป็นบ้า .... บ้าเรื่อง บุ๋ม เพราะ คนอย่างจอย จะรักใคร อารมณ์ของความรักจะรุนแรงเกินไป ไอ้ตอนที่ฉันมีความรัก ฉันเจ็บ ฉันทุ่มเทไปให้บุ๋มเขา แต่ถ้าฉันรู้ความแตกต่างเรื่องคุณค่าชีวิตล่ะก็ ทำไมฉันถึงไม่ได้เรียนหนังสือสูงๆอีก ตอนมอสาม ถ้าจอยคือ คนรักเราที่เชาเรียนดีกว่าบุ๋ม แต่เราไม่ได้เป็นเหมือนเขาแล้ว เชื้อเถอะ บุ๋มเรียนไม่เก่งเท่าไหร่หรอก ที่เป็นแพทย์ได้นี่ ยังไม่หาแฟนที่เป็นแพทย์เหมือนกันเลย หาเสเพลมากกว่า(เพราะฉะนั้น ไม่ใข่แจ้แน่ เรื่องรักของเขา)
ถ้าบุ๋มจะกลับมาต้องการฉัน...... แต่ฉันยังไม่หายแค้นนี่สิ
ทำไมสังคมมันมองว่า ฉันควรโดนลงโทษซะเอง ว่า ทรมาณให้เหมือนผู้หญฺิงที่เจ็บ ขอโทษครับ คิดเหรอครับว่าคุณเธอแคร์ตั้งแต่ตอนที่เขาปฏิเสธไป
เอ ทำไมแมวกับคนมันไม่เหมือนกัน
ไอ้เรื่องวรางคณาน่ะ ดีแล้ว ไม่ได้ทุ่มเท เกลียดเรามาตั้งแต่แรก แต่มากินอาหารทุกครั้งเวลาหิว(แมววรางคณา) เราเลยจำต้องยอมเลี้ยงไปก่อน
มีวันหนึ่ง นานแล้ว ที่เขมาภิรตาราม ที่นั่งตรงอาคารหก กับ กองขยะ สุนัขตัวหนึ่งมันเข้ามาตีซี้กับเรา มันกระดิกหางวิ่งมา ดมๆเรา แต่พอเราเรียกมัน "วรางคณา" มันวิ่งหนีเลยว่ะ
แมววรางคณานี่ ไม่ให้แตะต้องร่างกายเลย
เอาล่ะ ตอนนี้เพลงของ ไมเคิล สวัสเสวี มีเนื้อหาถูกใจ
ถ้าผู้หญิงไม่เสียใจเหมือนเรา ก็คงไม่หายแค้น
Create Date : 19 กรกฎาคม 2559 |
Last Update : 19 กรกฎาคม 2559 17:34:14 น. |
|
1 comments
|
Counter : 562 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|