I am not maid exchange ตอนที่สิบห้า

ตอน คู่กัดตลอดกาล
ฉันกับเจ้าเด็กเด็กคนโตนั้น เป็นคู่กัดตลอดกาลจริง ๆ
เพราะว่าเจ้าลิงน้อยนั้นเป็นสุดยอดแห่งความแสบ
เป็นเด็กที่ค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเอง เพราะว่าเคยเป็นลูกคนเดียวมาก่อน
หลายปี และได้รับความสนใจเพียงคนเดียว
พอมีน้องก็เป็นน้องชาย (เพศเดียวกัน) ทำให้อิจฉา
ไม่อยากให้พ่อแม่รักน้องมากกว่า อายุห้าขวบแล้ว
แต่ไม่เหมือนเด็กห้าขวบของที่นี่ (อเมริกา) เท่าไหร่
เพราะปกติเด็กห้าขวบที่นี่ก็จะเริ่มโตมากแล้ว
บางบ้านก็พูดจารู้เรื่องเป็นอย่างดีแล้ว เป็นเด็กกินยาก
ไม่ค่อยกินอะไร อาหารที่กินมีแต่เดิม ๆ อาทิ ไส้กรอก โกลฟิช
(เป็นขนมปังชนิดหนึ่ง เป็นรูปปลาเล็ก ๆ คล้าย ๆ พวกขนมปัง
เอ บี ซี ดี ฯ บ้านเรา) ไม่รู้เจ้าลิงน้อยกินเป็นอาหารได้ไง
คิดว่าเป็นของกินเล่นมากกว่า ขนมปัง ชีส กินแค่นี้จริง ๆ
ถ้าเป็นอาหารอย่างอื่นที่ดี ๆ อาทิ ไก่ พิซซ่า หรืออาหารไทยที่ฉันทำนะ
ไม่กินจะบอกว่า Disgusting หรือที่แปลว่า น่าขยะแขยง
น่ารังเกียจอะไรประมาณนี้ ก็กินอยู่แค่นี้แล้วจะให้เอาอะไรไปโต
เลยทำให้เป็นเด็กตัวเล็กที่สุดในชั้น แต่ถ้าเทียบกับเด็กไทย
ก็ถือว่าโตแล้ว (เพราะมันคนละขนาดกัน
แต่สมัยนี้เด็กไทยเราก็ตัวโตเหมือนกัน หน้าดี ๆ ทั้งนั้นด้วย แหะ ๆ)
เพราะว่าตอนงานวันเกิดลิงน้อย ฉันเห็นแล้ว เพื่อนรุ่นเดียวกัน
ตัวโตกว่าหมดเลย และด้วยเหตุนี้เองทำให้เพื่อน ๆ แกล้งประจำ
เรียกว่าตัวจ่อย แปลแล้วภาษาบ้านฉัน (ตอนฉันเด็ก ๆ เพื่อน
ก็เรียกเหมือนกัน ฮ่า ๆ ๆ แต่ไม่เก็บกดนะ เพราะว่าพยายามอ้วน
แล้วแต่ไม่อ้วน ก็เลยปลง คิดซะว่า ผอม ๆ หล่ะดี วิ่งหนีได้ทัน อิอิอิ)
จึงเป็นสาเหตุให้เจ้าลิงน้อยไม่มีความสุขเวลาที่ไปโรงเรียน
อาจารย์มักจะมีจดหมายมาถึงผู้ปกครองเกือบทุกวัน
(ใส่ซองขาว จ่าหน้าถึงพ่อแม่ โดยให้เจ้าลิงน้อยถือมาทุกวัน)
บอกว่าไม่ทำการบ้านบ้างหล่ะ ไม่ตั้งใจทำกิจกรรมบ้างหล่ะ
สารพัดจะมีมาบอก และทุกครั้งที่เจ้าลิงน้อยลงจากรถรับส่งโรงเรียน
ก็จะทำหน้าตาไม่มีความสุข เดินแบบเซ็ง ๆ ลงจากรถ
แต่พอเห็นฉัน ก็ปรับอารมณ์ทันที เพราะว่าได้ที่ระบายอารมณ์แล้ว
เปลี่ยนมายิ้มแบบมีเลศนัย เหมือนในหนังเวลาที่ฉันเห็นพวกเด็กแสบ ๆ
ที่นี่ ยังไงยังงั้นเลย (พยายามนึกภาพตามนะค่ะ)
แล้วก็ด่าฉันว่า stinky girl หรือที่แปลว่า “ยัยเด็กผู้หญิงตัวเหม็น”
ฮ่า ๆ ๆ (คือมันเป็นคำด่าของเด็กนะค่ะ จริง ๆ ฉันออกจะหอม
อาบน้ำบ่อยกว่าหมาที่บ้านเขาอีกนะฮ่าๆๆ) แล้วก็จะพ่วงคำว่า
I hate you มาด้วยทุกครั้ง บางวันก็มาเพียบเลย ตั้งแต่ ยัยตัวเหม็น
ฉันเกลียดเธอ เกลียดเสียงเธอ เมื่อไหร่จะกลับเมืองไทย ฯลฯ
พูดอย่างนี้ทุกวัน ตลอดสามเดือน ไม่มีวันไหนที่ไม่พูดทุกครั้ง
ที่เห็นฉันไปรอรับที่หน้าบ้าน ไม่มีวันหยุดเลย ยกเว้น
ถ้าวันไหนไม่ได้ไปโรงเรียนก็ดีหน่อย อารมณ์ดีเพราะอาจไม่มี
เพื่อนแกล้งเรื่องนี้ พ่อแม่ก็ไม่มีเวลาใส่ใจ
ทำงานเยอะคิดว่าเป็นเรื่องปกติ ลูกไม่ได้มีปัญหาอะไร
ทั้ง ๆ ที่ลูกมีปัญหาเป็นเด็กอารมณ์รุนแรง อุจจาระไม่ออก
ต้องคอยกินยา เพื่อให้ถ่าย ก็ไม่เคยคิดแก้ไข หาสาเหตุที่แท้จริง
จนกระทั่งวันหนึ่ง ฉันเคยถามเด็กว่า อยู่ที่โรงเรียนมีความสุขไหม
(วันที่ไม่ได้โรงเรียน จะอารมณ์ดี ถ้าเล่นกันไปนาน ๆ ก็จะถามได้)
เจ้าลิงน้อยก็ทำหน้าเศร้า ๆ บอกว่าไม่ เพื่อน ๆ ล้อเลียนว่าตัวเล็ก
อะไรแบบนี้ ฉันคิดว่านี่เองคงเป็นสาเหตุทำให้กลายเป็นเด็กเก็บกด
ต้องมาระบายกับน้อง ทำตัวเป็นใหญ่ที่บ้าน
แล้วก็รวมมาถึงการทำตัวเป็นฝ่ายตรงข้ามกับออแพร์อย่างฉันด้วย
ระหว่างฉันกับเจ้าเด็กคนนี้เป็นอะไรที่ไม่สามารถจะทำดีกันได้เลย
เล่นดี ๆ กันได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงหรอก ก็เปิดศึกตลอด โฮสก็รู้
และก็เห็นมาโดยตลอด แต่ก็ไม่คิดจะทำอะไร หรือสั่งสอนลูกแต่อย่างไร
ได้แต่บอกฉันว่าอย่าไปใส่ใจนะ เด็กพูดอะไรก็ช่าง อย่าไปคิดมาก
อย่าไปถือสา ฉันก็เหรอ เอาแบบนี้เหรอ แล้วไม่คิดจะให้ลูกเปลี่ยนพฤติกรรมให้ดีขึ้นเลยเหรอ กลับให้ฉันยอมรับ อดทน
กับเจ้าลิงน้อยใช้ความรุนแรงไม่ได้ ฉันยังจำได้ดีวันนั้น
เป็นวันที่ฉันจะระเบิดเหมือนกัน (ทนไม่ไหวแล้วนะ) เจ้าลิงน้อย
มีอารมณ์โกรธจัด แล้วก็อาละวาดใส่น้อง
คือเจ้าคนโตจะชอบรวมหัวกันกับเจ้าแฝดผอมแกล้งแฝดอ้วน
ชอบรุมตีเจ้าแฝดอ้วน ฉันก็ไปห้าม เด็กก็ไม่ฟังอะไรประมาณนี้
ฉันก็เริ่มมีอารมณ์เช่นกัน (นิด ๆ พยายามระงับไว้)
เจ้าตัวโตตะโกนลั่นบ้านเลย ตะโกนใส่หน้าฉันด้วย ประมาณว่า
อย่ามายุ่งกับเรื่องของฉัน แล้วก็หันกลับไปรังแกเจ้าแฝดอ้วนต่อ
ฉันก็ตะโกนเสียงดังเลยว่า ที่ทำอยู่นี้ไม่ถูกนะจะทำโทษนะ
เจ้าลิงน้อยก็แสบจริง ๆ ไม่ฟังฉันเลยหันไปคว้าของสักอย่าง
โยนใส่หัวฉัน เจอเข้าเต็ม ๆ เลย ฉันก็เจ็บนะเนี๊ยเจ็บนะ
แต่ก็พยายามจะเดินเข้าไปดึงแขนเด็ก กะว่าจะจับไปขังเดี่ยวซะหน่อย
เจ้าตัวโตเดือดหนักกว่าเดิม วิ่งไปคว้ามีดมาใส่ข้างหลังเรา
(เป็นมีดแบบใช้คู่อันซ้อม มันจะไม่คมเท่าไหร่
แต่ก็ทำให้เสียวได้เหมือนกัน อันนี้มันวางไว้ในลิ้นชัก
พร้อมกับพวก ช้อน ซ้อม เจ้าเด็กตัวโต สามารถหยิบมาได้)
อันนี้ฉันจับได้ทัน ก็เลยเก็บมีดก่อน (ต้องรีบเก็บก่อน ไม่งั้นมีหวัง
ฉันจะตายก่อนจะจัดการเด็กได้ เหอะ ๆ) แล้วก็ลากตัวไปขังเดี่ยวได้สมใจ เจ้าตัวโตถูกขังในห้องแหกปากร้องลั่นบ้าน ด่าฉันสารพัด
เสียงดังจนฉันทนไม่ไหว ต้องไปพูดดี ๆ ว่าจะขอโทษน้องไหม
จะทำอีกไหม เสียงอ่อนว่าไม่ทำแล้ว ฉันก็เลยปล่อยออกมา
เท่านั้นหล่ะ ยังยิ้มเจ้าเล่ห์เหมือนเดิม ฉันก็ได้แต่เออ ไม่สำนึกเลย
เจ้าตัวนี้ต้องระวัง ถ้าไม่ระวังตัวจะโดนกัด ตี บ่อยมาก ๆ
เพราะว่าวันหนึ่ง อยู่ ๆ เดินมาข้างหลังฉันจะมากัดฉัน คิดดู
เปิดเสื้อด้านหลังฉันขึ้นแล้วจะกัด ดีว่าฉันไวกว่า ฉันก็หันไปถาม
จะทำอะไร ต่อไปนี้ถ้ากัดฉัน ฉันก็จะกัดเธอนะ ตีฉัน
ฉันก็จะตีเธอนะ อะไรแบบนี้ ต้องขู่ไว้ก่อน แต่ว่าไม่มีกลัวนะ
ถ้ายิ่งแรงเจ้าตัวโตก็จะแรงขึ้นเรื่อย ๆ ไม่มีเกรงกลัวหรืออ่อนลงเช่นกัน
สรุปแล้วฉันกับเจ้าเด็กคนโตก็เป็นคู่กัดกันตลอดกาล
และฉันก็ไม่เคยทำให้เจ้านี้อ่อนได้เลย
แม้กระทั่งวินาทีสุดท้ายที่จากมา

เรื่องราวการสู้รบระหว่างเรากับเด็กคนโตยังไม่จบเท่านี้ ยังมีต่อ
ถึงแม้ฉันจะไม่เคยชนะ แต่ฉันก็สามารถตีเสมอได้บ่อยครั้ง ฮ่า ๆ ๆ
มาตามอ่านต่อนะค่ะ

Create Date : 29 มิถุนายน 2552		5 comments
Last Update : 29 มิถุนายน 2552 9:03:48 น.
Counter : 703 Pageviews.
Share Tweet