|
|
 |
 |
 |
 |
| |
I am not maid exchange ตอนหนึ่ง
ตอนหนึ่ง ย้อนรอย
ฉันนั่งอยู่ในรถโดยสารประจำทางสาย กรุงเทพฯ - ขอนแก่น
มองเหม่อออกไปข้างนอก ในที่สุดก็ได้เดินทางกลับมาสักที
ประเทศไทยที่รัก ถนนหนทางที่คุ้นเคย ผู้คนที่มีลักษณะเช่น
เดียวกับฉัน ไม่มีใครมามองดูฉันด้วยสายตาแปลก ๆ เพราะว่า
แตกต่างกันแต่อย่างไร ฉันชอบความรู้สึกนี้จริง ๆ เหมือนกับ
ปลาได้กลับมาอยู่ในบึงที่มันปราถนา แม้อาจจะดูไม่สวยงาม
เหมือนอยู่ในตู้ปลา แต่มันก็รู้สึกอิสระ และสุขใจอย่างบอกไม่
ถูก
ฉันกำลังจะเดินทางกลับบ้านเกิดของฉัน ที่ ๆ ฉันจากไปพร้อมกับ
ความรู้สึกมากมาย แม้ว่าวันนี้ฉันเดินทางกลับมา อาจจะไม่มีอะไรที่
เหมือนเดิมแล้ว ผู้คนที่รัก ความรักที่เคยมี แต่ว่าฉันก็ได้กลับมาใหม่
พร้อมกับหัวใจที่เข้มแข็ง และกล้าหาญ เติบโตและรู้ว่าโลกนี้ไม่ได้
สวยงามไปสะทุกอย่าง
เมื่อสองปีที่แล้ว ฉันได้ตัดสินใจไปเป็นออแพร์ที่ประเทศอเมริกา
ด้วยความคิดและความใฝ่ฝันที่มีตั้งแต่สมัยเรียนปริญญาตรีแล้วว่า
อยากจะไปเหยียบอเมริกาสักครั้งในชีวิต ฉันเรียนจบสาขาภาษาอังกฤษ
จากมหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง ในจังหวัดที่เป็นบ้านเกิดเมืองนอน
ของฉัน คนที่ไม่เคยออกจากบ้าน ตลอดกว่ายี่สิบกว่าปี
ไม่เคยไปอยู่ตามลำพังคนเดียว เพราะว่าหลังจากที่ฉันเรียนจบ
ฉันก็หางานทำที่อยู่แถวบ้าน แล้วก็พักที่บ้านกับครอบครัว
ฉันเกิดมาในครอบครัวที่ไม่ได้มีฐานะร่ำรวยอะไร แต่ก็ไม่ได้จน
ขนาดอดมื้อกินมื้อ แต่ชีวิตของฉันต้องทำงานตั้งแต่เด็ก ๆ เพื่อให้
ได้มาซึ่งเงิน ฉันอาศัยอยู่กับแม่ และพี่ชายเท่านั้น ครอบครัวของฉัน
มีเพียงแม่เท่านั้นที่เป็นคนหาเงิน แล้วแม่ก็ไม่ได้จบการศึกษาสูงอะไร
งานที่ท่านทำก็เป็นงานกรรมกร ที่มีรายได้ไม่มากนัก เพราะงั้น
พอฉันเริ่มโต ก็จะช่วยแม่หางานทำพิเศษอีกทาง รับพิมพ์งานบ้าง
ขายของบ้าง ฯลฯ ชีวิตก็ไม่ได้ลำบากมาก แต่ก็ไม่ได้สบายถึงขนาด
แบบคุณหนู เรียกว่า ชีวิตแบบกลาง ๆ ดีกว่า
ในชีวิต ตั้งแต่เด็ก ๆ เลยไม่เคยคิดว่าจะได้มีโอกาสเดินทางไป
ต่างประเทศอะไร มองดูเหมือนมันเป็นความฝันสะมากกว่า
เพราะที่บ้านก็ไม่มีเงินมากมายนัก แต่ชอบดูสารคดีท่องเที่ยว
ประเทศต่าง ๆ พอฉันโตขึ้น ก็เคยคิดว่า ถ้ามีโอกาสก็อยากจะเดินทาง
ไปให้ทั่วโลกเช่นกัน แต่มันก็แค่ความฝันเท่านั้นหล่ะ
ตอนที่เรียนอยู่ระดับมหาวิทยาลัย เคยได้ยินโครงการออแพร์
มีความสนใจมาก ๆ แต่ว่าด้วยปัญหาทางการเงิน
(แม้ออแพร์จะใช้เงินไม่มาก แต่สำหรับฉันแล้วก็ไม่มีอยู่ดี)
พอจบการศึกษา ก็เห็นเพื่อนบางคน (ที่เขาพอจะมีเงิน)
ก็ได้เดินทางไปเป็นออแพร์ ไปต่างประเทศบ้าง ส่วนตัวฉันเอง
ยังมีภาระที่ต้องรับผิดชอบ มันคงเป็นไปไม่ได้
ฉันต้องหางานทำ ซื้อบ้านให้แม่ ซื้อรถ ชีวิตการทำงาน
ที่มีแต่หาเงิน ๆ แต่ไม่เคยพอสักที ผ่านไปสองปี โครงการ
ออแพร์ก็แวบเข้ามาในสมองอีกครั้ง แต่จุดประสงค์ของฉัน
ในครั้งนี้เปลี่ยนไป เมื่อก่อนฉันเคยคิดว่าจะไปเป็นออแพร์
เพราะต้องการประสบการณ์ ได้เที่ยว แต่ตอนนี้ฉันต้องการ
ไปเป็นออแพร์เพื่อจะได้หาเงิน เพราะตอนนั้นฉันมีหนี้สินเยอะ
มาก ๆ ต้องการจะปลดแอกจากภาระทั้งหมด ได้ยินเพื่อนบอก
ว่าถ้าหาบ้านที่เขาให้ทำงานเยอะ ๆ เขาก็จ่ายเงินเยอะเหมือนกัน
ตอนนั้นไม่มีเงินสักบาท ต้องไปยืมเงินชาวบ้าน (พี่ที่สนิทกันมา)
บอกเขาว่าทันทีที่ไปถึงอเมริกา ทำงานแล้วจะส่งเงินมาคืนให้ทันที
ออกเดินทางพร้อมกับหนี้ก้อนโต พร้อมทั้งยังถูกหลอกตั้งแต่
ยังไม่ได้บิน แล้วชีวิตของฉันจะเป็นยังไงต่อไป
โปรดติดตามต่อตอนต่อไป
| Create Date : 07 มิถุนายน 2552 |
| Last Update : 7 มิถุนายน 2552 19:35:25 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 520 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
| |
|
 |
 |
 |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
