|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
4 พฤษภาคม 2552 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ตีแผ่ ชีวิตจริง เรื่องจริงของโรบินฮู้ด ในอเมริกา ตอนแรก (ก้าวแรก)
บันทึก (ลับ) โรบินฮู้ด (in usa) ตอน ก้าวแรก ผมกำลังนั่งอยู่บนเครื่องบินของสายการบินแห่งหนึ่ง มองลงไปข้างล่าง ผมมองเห็นสนามบินดอนเมือง ณ ประเทศไทย อันเป็นที่ซึ่งผมจากมา ผมยังไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าของผมจะเป็นอย่างไร แต่ผมก็ได้ตัดสินใจที่จะก้าวออกจากบ้าน พร้อมกับคำท้าทายที่ผมได้กล่าวออกไป สองปีก่อนนี้ ผมได้เรียนจบการศึกษาระดับปริญญาตรี สาขาคอมพิวเตอร์ จากมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง ฐานะทางบ้านผมค่อนข้างดี ทางบ้านมีกิจการโรงงานเล็ก ๆ ผมมีพี่น้องสองคน ตัวผมเองและพี่ชายอีกคน พี่ชายของผมแตกต่างกับผมมากราวฟ้ากับดิน พี่ของผมเป็นคนเรียนเก่ง เรียนจบด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง และเมื่อเรียนจบพี่ชายของผมก็ได้ช่วยทำงานที่บ้าน ส่วนตัวผม หลังจากเรียนจบมาได้สองปี ก็ไม่ได้ทำงานอะไรเลย วัน ๆ เอาแต่เที่ยวเล่นความรู้ที่เรียนมาก็จนจะใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้แล้ว
และแล้วเหตุการณ์พลิกเปลี่ยนชีวิตของผมก็เกิดขึ้นเมื่อวันหนึ่ง พ่อได้บอกผมว่า อยากไปเรียนต่อต่างประเทศไหม จะส่งให้ไปเรียนต่อต่างประเทศ ตอนนั้นผมดีใจมาก ไปเมืองนอกเหรอ ผมตอบตกลงทันที โดยที่ไม่รู้เลยว่านั้นมันคือจุดเปลี่ยนในชีวิตของผม ผมเลือกที่จะประเทศสหรัฐอเมริกา เพราะตอนนั้นค่าเงินไม่สูงมากนัก และประเทศสหรัฐอเมริกาก็คือสถานที่ใฝ่ฝันของทุก ๆ คน ผมก็เป็นอีกคนหนึ่งที่พอได้ยินพ่อบอกว่าจะส่งให้ไปเรียนต่อต่างประเทศ ก็บอกทันทีว่า ผมอยากไปสหรัฐอเมริกา อยากไปเห็นสถานที่ต่าง ๆ ที่เขาถ่ายทำหนังกัน มันคงจะเป็นเหมือนสวรรค์ ผมคิดอย่างมีความสุข แต่ผมไม่รู้เลยว่า นั่นจะเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตของผม และเป็นจุดเริ่มต้นของความลำบากในชีวิตที่ผมต้องเผชิญ กับสถานที่ ๆ ใครก็คิดว่ามันคือสวรรค์ และขอให้ได้มาเที่ยวสักครั้งหนึ่งกับประเทศมหาอำนาจ สหรัฐอเมริกา ก้าวแรกของผมที่ลงเหยียบแผ่นดินอเมริกานั้นคือ สนามบินแห่งหนึ่งในรัฐอิลินอรย์ หรือที่ทุกคนคุ้นหูกันดีกับชื่อ ชิคาโก้ จริง ๆ แล้วชิคาโก้เป็นเพียงเมือง ๆ หนึ่งในรัฐอิลินอรย์
แต่เนื่องจากว่าเป็นเมืองท่องเที่ยวที่ติดอันดับต้น ๆ ของประเทศสหรัฐอเมริกา และเป็นเมืองที่มีชื่อเสียงในด้านต่าง ๆ ทำให้คนมักจะเรียกชื่อชิคาโก้แทนการเรียกชื่อรัฐอิลินอรย์ ชิคาโก้นั่นมีอีกชื่อหนึ่งว่า วินดี้ซิตี้ หรือเมืองแห่งสายลม แล้วสำหรับผม มันก็คือสายลมจริง ๆ สายลมที่ทำให้ผมพบเจอกับอะไรมากมาย สายลมที่ทำให้ผมล้ม บาดเจ็ด ยิ้ม หัวเราะ และร้องไห้ ด้วยมนต์แห่งสายลมของเมืองแห่งนี้เอง ชีวิตของผมได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
ผมนั่งอยู่ในเก๋งคันหนึ่งของผู้ที่เป็นเพื่อนของพ่อผม ท่านมารับผมเพื่อที่จะพาไปส่งที่หอพักใกล้ ๆ กับมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งใ นตัวเมืองชิคาโก้ ผมตื่นเต้นมาก มองทุกสิ่งรอบข้างด้วยความอยากรู้อยากเห็น โอ้โห มีฝรั่งเยอะแยะไปหมด เดินกันไปมา ผมจำได้ดี มันเป็นช่วงฤดูร้อน ในเดือน มิถุนายนทำให้มีผู้คนเดินกันมากมายตามถนนในเมือง ผมมองดูตึกที่สูงแต่ดูสวยงามมากมายในเมือง อากาศที่นี้ดีมาก ๆ แม้จะเป็นตัวเมือง มีตึกและรถวิ่งอยู่มากมาย อากาศก็ดี ไม่มีมลพิษเลย แล้วเพื่อนของพ่อผมก็พาผมไปส่งที่หอพักนักศึกษาแห่งหนึ่ง เป็นอพาทเมนต์เล็ก ๆ มีห้องนอนห้องเดียว แต่มีห้องครัว ห้องน้ำ และห้องโถงแยกต่างหาก เมื่อท่านส่งผมเสร็จ ท่านก็บอกว่าให้ผมพักผ่อนตามสบาย พรุ่งนี้จะมาพาไปมหาวิทยาลัยติดต่อในเรื่อง การรายงานตัวและการเรียนต่าง ๆ แล้วผมก็หมดแรง นอนหลับไปเลยทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ทานอะไร เช้าวันต่อมา ผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการงัวเงีย แล้วก็จัดการธุรกิจส่วนตัวให้เรียบร้อย ในเวลาตอนนั้นผมง่วงนอนมาก เ เพราะว่าเวลาที่ชิคาโก้กับเมืองไทยห่างกันสิบสองชั่วโมง คือที่เมืองไทยจะเวลาเร็วกว่า ผมเป็นอย่างนั้นอยู่ประมาณเกือบครึ่งเดือน กว่าที่ร่างกายของผมจะปรับตัวได้
วันแรกผมไปที่มหาวิทยาลัย จัดการภารกิจต่าง ๆ เกี่ยวกับการเรียนให้เรียบร้อย จากนั้นเพื่อนของคุณพ่อพาผมไปดูรถและจัดการซื้อรถให้ผมหนึ่งคัน เป็นรถเก่า ๆ ไม่ได้ดีอะไรมากมาย แต่ก็พอขับได้ ผมมีใบขับขี่สากลมาจากเมืองไทย แต่ว่าผมจะต้องไปสอบใบขับขี่ของที่นี้อีกในภายหลัง แล้วจากนั้นท่านก็ให้ผมลองขับ แรก ๆ ผมเกร็งมาก ๆ เพราะว่าเป็นขับรถในทิศทางตรงกันข้าม แต่ด้วยความที่ผมเป็นคนที่ขับรถบ่อย และขับรถเป็นประจำอยู่แล้วที่เมืองไทย จึงใช้เวลาไม่มากมายในปรับสมอง และการกลับทิศกลับทางของการขับรถที่นี้ อาหารมื้อแรกของผมที่ผมทานที่นี้เป็น อาหารหรูสำหรับคนไทย นั่นก็คือแมคโดนัลที่เป็นอาหารขยะของคนที่นี้ ผมรู้สึกว่ามันอร่อยมาก ๆ และวิเศษมาก ๆ ได้มานั่งทานแมคโดนัลจากประเทศต้นตำรับ ผมทำตัวเหมือนกับว่าผมมาเที่ยวเล่นอย่างงั้นหล่ะ จนลืมไปเลยว่าจริง ๆ ผมมาทำอะไร แล้วหลังจากวันนั้นผมก็ได้ทานแมคโดนัลอีกมากมายหลายครั้ง เพราะมันเป็นอาหารที่ง่ายและราคาไม่แพงมากสำหรับนักเรียนอย่างผม
แล้วหลังจากนั้นผ่านไปราว ๆ หนึ่งเดือน เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อวันหนึ่งไม่มีเงินโอนเข้าบัญชีของผม สำหรับค่าใช้จ่ายอะไรเลยจากทางบ้าน ผมที่เหลือเงินเพียงสองร้อยกว่าเหรียญ พยายามโทรกลับไปหาที่บ้านหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ไม่มีคนรับสาย ผมพยายามติดต่อเพื่อนของคุณพ่อ แต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้ ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี คิดว่า ไม่เป็นไรหรอกน่า ที่บ้านเขาคงจะยุ่ง ๆ จนลืมโอนเงินมาให้ผม เอาไว้พรุ่งนี้ก็คงจะติดต่อได้เอง เช้าวันต่อมา ผมพยายามที่จะติดต่อทางบ้านให้ได้ แต่ก็ติดต่อไม่ได้สักที ผมไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี เงินที่เหลือก็น้อยลงเต็มที ผมเดินผ่านร้านอาหารไทยแห่งหนึ่ง ประกาศรับสมัครผู้ช่วยกุ๊ก หรืออีกในนัยหนึ่งก็คือ คนครัวนั่นเอง ตอนแรกผมลังเลมากที่จะเข้าไปสมัครงาน จะให้ผมไปทำงานแบบนั้นผมจะทำได้ยังไงกัน เกิดมาขนาดล้างจานยังไม่เคยเลย
แต่พอเอาเข้าจริง ๆ เมื่อไม่มีทางเลือก ผมก็ตัดสินใจเดินเข้าไปสมัครงานที่ร้านอาหารแห่งนั้น เนื่องจากเขาขาดคนอยู่แล้ว เขาจึงตอบรับอย่างง่ายดาย ค่าแรงที่พี่ผมได้ตอนนั้นคือชั่วโมงละหกเหรียญ เป็นค่าแรงที่น้อยมาก ๆ จะถือว่าเอาเปรียบก็ย่อมได้ แต่ในเมื่อผมไม่มีทางเลือก มันก็ต้องต้องยอม แล้วชีวิตเด็กล้างจานของผมก็เริ่มขึ้น (ติดตามต่อตอนต่อไป)
Create Date : 04 พฤษภาคม 2552 |
Last Update : 4 พฤษภาคม 2552 6:56:34 น. |
|
11 comments
|
Counter : 4354 Pageviews. |
|
|
|
โดย: pinsuda วันที่: 4 พฤษภาคม 2552 เวลา:11:57:30 น. |
|
|
|
โดย: brackleyvee IP: 81.35.184.41 วันที่: 5 พฤษภาคม 2552 เวลา:4:28:10 น. |
|
|
|
โดย: tanya tanya วันที่: 7 พฤษภาคม 2552 เวลา:0:23:04 น. |
|
|
|
โดย: wayoflife วันที่: 21 พฤษภาคม 2552 เวลา:15:51:15 น. |
|
|
|
โดย: J@J IP: 121.245.11.195 วันที่: 21 สิงหาคม 2552 เวลา:23:08:12 น. |
|
|
|
โดย: J@J IP: 59.161.159.11 วันที่: 24 สิงหาคม 2552 เวลา:14:41:40 น. |
|
|
|
โดย: th IP: 123.243.115.218 วันที่: 18 กันยายน 2552 เวลา:15:08:22 น. |
|
|
|
โดย: sam IP: 58.8.6.126 วันที่: 31 มีนาคม 2553 เวลา:13:42:49 น. |
|
|
|
โดย: น๊อต IP: 183.89.79.1 วันที่: 6 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:32:04 น. |
|
|
|
โดย: เป้ IP: 58.10.146.163 วันที่: 23 สิงหาคม 2553 เวลา:8:29:20 น. |
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|