I am not maid exchange ตอนเก้า

ตอน ประจันหน้า ตอนสอง

หลังจากนั้นไม่นานรถก็เลี้ยวเข้าบ้านหลังหนึ่งสีขาว
มีอาณาบริเวณกว้างใหญ่ไพศาล
มองเห็นสนามหญ้าสีเขียวเป็นเนินเขา
จากทางเข้าไปถึงตัวบ้านห่างกันพอสมควร
มีบึงเล็ก ๆ อยู่ห่างจากตัวบ้านไม่ไกลมาก
อาณาบริเวณจากสายตาที่มองเห็น ค่อนข้างสวยงาม
ใหญ่โต เหมือนในละครไทยไม่มีผิดเลย
ทำเอาออแพร์ (นำเข้า) อย่างฉันตะลึงเหมือนกัน
มองไปไกล ๆ อีกทางด้านหนึ่งของบ้าน
มองเห็นบ้านสองหลัง อยู่ห่างกันพอสมควร
คิดไว้ในใจว่าคงจะเป็นบ้านที่เขาบอกแน่ ๆ เลย
เพราะว่าโฮสบ้านนี้เขาบอกไว้แต่แรก
แล้วว่าไม่ได้พักร่วมบ้านกับเขา
แต่จะมีบ้านพักให้ต่างหาก (ฟังดูแล้วไฮโซ ๆ)
พอรถจอด ฉันก็สามารถระงับความกดดันได้ลงบ้าง
เพราะอย่างน้อยจากนี้ไปก็จะได้เจอออแพร์เก่า (คนไทย)
แล้วฉันก็ลงจากรถโฮสก็บอกว่ากระเป๋าไว้นี้หล่ะ
เดี๋ยวจะเอาไปไว้ที่กระท๋อมให้เอง (Cottage)
แล้วโฮสก็พาฉันเข้าไปในบ้าน
เจอออแพร์คนเก่า (รุ่นพี่) ยิ้มต้อนรับ
พูดจาภาษาไทยทักทาย อย่างน่ารัก
ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นเป็นอย่างมาก
แล้วก็เจอเด็กสองคน ตอนนั้นที่อยู่ที่บ้านมีแค่สองคน
คนแรกคือคนโต ขอใช้นามสมมุติ เรียกว่าลิงน้อย
(ขอเรียกเด็กคนนี้ว่าลิงน้อย เพราะหลังจาก
ที่ได้คุ้นเคยรู้จักกันเป็นอย่างดี เจ้าเด็กนี่ก็คือลิงตัวน้อย ๆ
ดี ๆ นี่เอง ที่ทั้งแสบ ทั้งซน ฯ) อายุห้าขวบ
แต่ตัวจะโตกว่าเด็กอายุห้าขวบบ้านเรานิดหน่อย
เจ้าลิงน้อยก็อาย ๆ ไม่ทักฉันเลย
ตอนที่แม่เขาบอกว่าให้ทักทายฉัน
ก็วิ่งหนีไปไหนไม่รู้ ดูแล้วก็น่ารักดีนะ
คงจะไม่ค่อยซนหรอก
(ความจริงยังไม่ปรากฏ อย่าพึ่งนิ่งนอนใจไป)
อีกคนเป็นเด็กผู้หญิงคนเล็ก
หน้าตาน่ารักมาก ๆ อายุเเก้าเดือน
ขอเรียกว่านางฟ้าน้อย เพราะเธอเป็นเหมือนนางฟ้าน้อย ๆ
ในบ้านหลังนี้ ที่มีแต่ซาตาน ฮ่า ๆ
ว่าไปนั้น นางฟ้าน้อยก็ยิ้มให้ฉัน
ดูแล้วน่ารักมาก ๆ อยากจะเข้าไปใกล้ ๆ แล้วฟัดให้น่วมเลย
(หมายถึง กอดหอมนะค่ะ)
โลกนี้สดใสเพราะรอยยิ้มของนางฟ้าน้อยจริง ๆ
ส่วนเด็กแฝดอีกสองคน ยังอยู่ที่เนสเซอรรี่
แม่เขาจะออกไปรับตอนห้าโมง

จากนั้นไม่นาน ไม่ถึงสิบนาที ที่ทำให้
ฉันกำลังมีความสุขอยู่กับนางฟ้าน้อยอยู่
เจ้าลิงน้อยก็เริ่มออกลายทันที
ด้วยการวิ่งพล่าน แหกปากอะไรก็ไม่รู้
ไม่ยอมคุยกับฉัน ออแพร์คนเดิม ขอเรียกว่ารุ่นพี่ (ออแพร์)
ก็บอกว่าเป็นอย่างงี้หล่ะ
ตอนที่พี่มาใหม่ ๆ ก็เป็นเหมือนกัน
ไม่ต้องไปสนใจหรอก เดี๋ยวก็คุยด้วยเอง
เจ้าตัวนี้มันตัวแสบ ต้องระวัง
แค่พี่เขาบอกแค่นั้นใจฉัน
ก็หล่นลงไปอยู่ตาตุ่มแล้ว
อ้าว ไหนเจ๊ว่าเด็กน่ารักไง
แล้วไหง่พอมาถึงกลับมาพูดอีกแบบเนี๊ยะ (จะรอดไหมน๊อ)
รุ่นพี่เขาก็ปลอบใจบอกว่า
เดี๋ยวเย็นนี้จะทำอาหารไทยให้กิน
กลับไปกินที่บ้านเรากัน (กระท๋อมน้อยกลางป่า)
เดี๋ยวจะมีเพื่อนอีกคนมา
(เพื่อนคนไทย ถ้าขับรถมาอยู่ห่างจากบ้านไม่เกินสิบห้านาที)
ฉันก็เออ ๆ ดี ๆ โฮสไม่มีอะไรต้อนรับ
อย่างน้อยก็มีรุ่นพี่ (ที่หลอกน้องมา) ต้อนรับก็ยังดี
ตอนแรกฉันก็ไม่ค่อยจะทราบธรรมเนียม
เขาเท่าไหร่หรอกว่า ถ้าออแพร์เข้าบ้านแล้ว
จะต้องมีอะไรต้อนรับไหม
เพราแต่ละบ้านไม่เหมือนกัน
ฉันพึ่งมารู้ทีหลังแล้วถึงได้รู้ว่า
บ้านที่ฉันมาเขาไม่ได้มีการต้อนรับอะไรเลยจริง ๆ
ตอนนั้นฉันก็เลยไม่เคยคิดคาดหวัง
อะไรอยู่แล้วว่าเขาจะต้องมาต้อนรับอะไร
แล้วโฮสแม่ก็ไปรับเด็กแฝด
มาตอนประมาณเกือบหกโมง
โดยไม่มีการพูดจาบอกฉันว่าไปพักได้อะไรเลย
ตามธรรมเนียมมันก็ต้องให้เรา
ไปพักผ่อนก่อนวันแรกที่มาถึง
แต่บ้านนี้ไม่มีเลย มาถึงก็ให้เรานั่งรอ
ตัวฉันนั่งอยู่ก็เก้ ๆ กัง ๆ ทำตัวไม่ถูก
จะให้ฉันเดินไปกลับไปกระท๋อมคนเดียว
ก็กระไรอยู่ พอเด็กแฝดมาถึงก็ไม่ได้มีอะไรมาก
(หลอกให้ฉันตายใจอยู่) แรกพบก็ยิ้มให้ พูดคุยถามชื่ออะไร
น่ารักดีดูไม่มีพิษมีภัยอะไรเลย (ลายยังไม่ออก)
เป็นแฝดที่หน้าตาไม่เหมือนกัน
ที่อเมริกาเขาจะนิยมมีลูกแฝดกันเยอะมาก
แบบคนละเพศด้วยก็เยอะ
แล้วแฝดส่วนมากเลยจะหน้าตาไม่เหมือนกัน
คือให้เดา หรือให้ดูยังไงก็คงไม่รู้เลยว่าเป็นฝาแฝด
บางคนต่างกันมาก ๆ เพราะว่าที่นี่ส่วนมาก
เขาจะท้องไม่ใช่โดยวิธีธรรมชาติ
ใช้เทคโนโลยีเข้ามาช่วยกันเยอะ
เพราะว่าสังคมที่นี่เขานิยมมีลูกกันตอนอายุเยอะหน่อย
ตอนสมัยยังละอ่อน ก็จะได้เที่ยวเล่นได้เต็มที่
ว่าไปนั้น แหะ ๆ เพราะงั้นเจ้าเด็กแฝดสองคนนี้เลย
แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
ขอเรียกแทนสั้น ๆ ว่า เจ้าอ้วนกับเจ้าผอม
เพราะว่าเด็กแฝดสองคนนี้จะมีหุ่นที่แตกต่างกันมาก ๆ
คนหนึ่งอ้วนกลมป๊อก แต่อีกคนผอมแห้งไปเลย
สงสัยว่าตอนอยู่ไหนท้องเจ้าแฝดตัวอ้วน
จะแย่งอาหารเจ้าแฝดตัวผอมกิน
ถึงได้ออกมาคนละขนาดกันเลย
ในใจตอนนั้นก็คิดว่า เจ้าเด็กแฝดอ้วนผอมก็น่ารัก
ดูไม่มีพิษภัยอะไร คงจะเลี้ยงง่าย ๆ
ไม่มีอะไรหรอก แต่แล้วความจริงก็เริ่มปรากฏ
หลังจากอาหารเย็นเท่านั้นหล่ะ
ออกลายกันทุกคนเลย
โชว์ลีลาเขย่าขวัญออแพร์ (นำเข้า) อย่างฉันชนิดที่ว่า
ฉันได้แต่อึ้ง มองดูอย่างสายตาไม่กระพริบ
ไม่อาจจะพูดอะไรออกมาได้
นอกจากมองดูแล้วก็เงียบ
และเส้นความกดดันเพิ่มขึ้นสูงถึงยอดภูเขาเอเวฟเรสกันไปเลย
(แล้วจะรอดไหมเนี๊ย)
เด็ก ๆ ออกลายกันยังไงต้องมาติดตามต่อตอนต่อไปนะจ๊ะ

โปรดติดตามตอนต่อไป ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่าน

Create Date : 11 มิถุนายน 2552		4 comments
Last Update : 11 มิถุนายน 2552 6:12:03 น.
Counter : 503 Pageviews.
Share Tweet