|
|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
|
เปลือกชีวิต The Series 24 (ฉาก..ชีวิต)
คนในสมัยก่อนมักเปรียบเปรยคำพูดที่ว่า “ชีวิตเป็นดั่งละคร” หรือ “ดูละคร ให้ย้อนมอง ชีวิต” ไม่เชิงว่าเป็นประโยคคำพูดที่ใช้สอนลูก ๆ หลาน ๆ ให้ย้อนมองทบทวนเรียนรู้ชีวิตของตัว เอง เพราะทุก ๆ บทของตัวละคร มีโอกาสที่เราจะได้เจอมันในชีวิตจริงเสมอ และมีความเป็นไป ได้ที่ว่า ผู้สร้างละครแต่ละเรื่อง มักผูกโยงบทของตัวละครให้สอดคล้องกับบางช่วงเวลาในชีวิต ของคนดู ก็จะมีบางฉากที่มุ่งสะท้องแง่มุมคิดที่ผู้สร้างมีต่อกระแสสังคมในขณะนั้น ซึ่งมันก็เปลี่ยน ไปตามบริบทของสังคมที่แปรเปลี่ยนไป ลองย้อนกลับมาดูฉากบางช่วงชีวิตของเรากันดูบ้าง เรามักพบว่าเรามีชีวิตในบางช่วง คล้ายกับบางตอนในละครที่เราได้ชมจริง ๆ
ในช่วงวัยเด็ก เราก็เปรียบได้เสมือนนักแสดงตัวจิ๋ว ที่ได้รับบทบาทการแสดงจากผู้ กำกับ ที่ได้กำหนดบทเอาไว้ให้เราได้เล่น ซึ่งผู้กำกับก็คงไม่ใช่ใครที่ไหน พวกเขาคือ พ่อและแม่ ของเรานั่นเอง พวกเราสวมบทของลูกกตัญญูรู้คุณของพ่อแม่ ด้วยการเชื่อฟังคำสั่งสอนของพวก ท่าน เราไปโรงเรียนที่พ่อแม่เรากำหนดให้เราไปเรียน เรากินอาหารที่พวกท่านเตรียมเอาไว้ให้ บางสัปดาห์พวกท่านยังเขียนบทให้เราได้ไปเที่ยวเล่นที่สวนสนุก พวกเราก็ไปและเล่นไปตามบท ต่าง ๆ ที่พวกท่านกำกับให้เล่นอย่างเป็นมืออาชีพ
แน่นอนว่า นักแสดงแต่ละคนก็มีความสามารถไม่เท่าเทียมกัน มันจึงมีทั้งคนที่แสดง ได้ดี และแสดงได้แย่ผสมปนเปรวมกันอยู่ในทุก ๆ เรื่อง เด็กบางคนตีบทแตกจนเป็นที่รักใคร่ของ พ่อแม่พี่น้องในครอบครัว แต่เด็กบางคนก็แสดงไม่ค่อยเก่ง และถูกสั่ง Cut อยู่บ่อย ๆ ดู ๆ แล้ว เหมือนจะไม่มีแววเป็นนักแสดงที่ดีในอนาคตได้ เด็กเหล่านั้นจึงอาจไม่เป็นที่พอใจของคนใน ครอบครัวสักเท่าไหร่
ฉากในการแสดงของพวกเรา เปลี่ยนไปตามช่วงวัยที่เจริญเติบโตขึ้น จากเด็กน้อย เข้าสู่ช่วงวัยรุ่น ฉากใหม่ ๆ ก็ผ่านมาให้เราได้แสดงกันต่อ ไม่ว่าจะเป็น ฉากของการซื้อใจเพื่อน สนิท ฉากกุ๊กกิ๊กจีบสาว ฉากการมุ่งมั่นตั้งใจเรียนให้จบ ฉากของความต้องการโลกส่วนตัวสูง ฉาก อารมณ์หุนหันพลันแล่น และอีกหลาย ๆ ฉาก ซึ่งก็ล้วนแต่เป็นฉากที่เราต่างต้องแสดงให้จบด้วย กันทั้งสิ้น เหมือนเช่นเคย มันก็จะมีบางฉากที่เราแสดงได้ไม่ดีนัก แม้ว่าจะพยายามซ้อมบท ท่องจำบทมาแล้วอย่างดี แต่เวลาเข้าฉาก อารมณ์และท่าทางการแสดงอาจจะยังไม่ได้ เราจึง อาจไม่เป็นที่ถูกใจของเพื่อนฝูง หรือไม่ประทับใจของสาวที่เราเฝ้าตามจีบ บางครั้งก็รวมถึง ครอบครัวพ่อแม่พี่น้องของเราเองอีกด้วย สิ่งที่ตามมาหลังการแสดงของเราก็คือ ความไม่ลงรอย กันระหว่างฝูงเพื่อน การจากลาของคนที่เราใฝ่ฝันจะได้ครองคู่ กระทั่งความไม่เข้าใจกันในหมู่ พี่น้อง
แต่ฉากที่ผ่านเข้ามาแล้วในช่วงวัยรุ่น ก็มักจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันเวลาเดินไป อย่างไม่หยุดนิ่ง มันเปลี่ยนฉากใหม่ให้เราได้แสดงบทต่อไปเสมอ นั่นคือ ฉากของการเดินทางเข้า สู่ช่วงวัยผู้ใหญ่ ที่ต้องออกไปแสดงบทบาทในการทำงานหาเลี้ยงชีพตัวเองและครอบครัวอันเป็น ที่รัก แต่ฉากอันใหม่นี้เราอาจจะยังไม่คุ้นชินกับมันมากนัก เพราะมันเต็มไปด้วยสิ่งแวดล้อมใหม่ ๆ คนที่ไม่เคยพบเจอมากมาย
เราจึงพยายามอย่างหนักอีกครั้ง ทุ่มเทความสามารถที่มีอยู่ ณ ขณะนั้น เพื่อที่จะ สามารถแสดงในฉากของการแข่งขันในที่ทำงาน ที่มีทั้งความรู้สึกตื่นเต้น เร้าใจ บางทีก็แฝงมา ด้วยความประทับใจอยู่ลึก ๆ จากเพื่อนบางคนที่เราไม่เคยรู้จักเขามาก่อน
บางฉากเราก็ไม่ค่อยอยากจะเล่น แต่อาจถูกบังคับให้เล่นเพื่อการเอาตัวให้รอดใน สังคมมายาแห่งนี้ เช่น ฉากของการแย่งกันเอาอกเอาใจหัวหน้าผู้บังคับบัญชา ฉากแห่งการสร้าง ภาพพจน์ในตัวเองดูดีกว่าผู้อื่น เป็นต้น แต่ในช่วงวัยทำงานนี้ เราจะได้พบกับฉาก ๆ หนึ่ง ซึ่ง สำคัญสำหรับชีวิตของพวกเราเป็นอย่างมาก นั่นคือ ฉากแห่งการสร้างครอบครัวที่ดีในความหมาย ของตัวเราเอง รวมถึงฉากแห่งการแสวงหาสิ่งที่จะทำให้ชีวิตประสบความสำเร็จ หรือล้มเหลวในหน้าที่การงาน ที่อาจมีผลต่อชีวิตของเราในช่วงวัยหลังเกษียณอีกด้วย
ถึงแม้ว่าเราจะมีช่วงชีวิตร่วงเลยเข้าสู่วัยหลังเกษียณแล้วก็ตาม แต่ฉากแห่งชีวิตของ เราก็ไม่เคยหยุดเปลี่ยน มันยังเปลี่ยนฉากให้เราแสดงบทบาทไปเรื่อย ๆ ตามเข็มนาฬิกาบอกวัน เวลาที่ผ่านไป มีเพียงบางสิ่งที่อาจดูไม่เหมือนฉากเก่า ๆ ที่ผ่าน ๆ มา เพราะช่วงระยะเวลาของ การเปลี่ยนแต่ละฉากในช่วงนี้ มันยาวนานขึ้นมากกว่าตอนสมัยที่เราเป็นหนุ่มเป็นสาว
ทว่า ความเปลี่ยนแปลงของแต่ละฉากที่ช้าลงนี้ มันแอบแฝงมาด้วยฉากบางฉากที่ เราอาจเฝ้าตามหา เพื่อที่จะแสดงบทบาทนี้ให้ดีที่สุดในท้ายของชีวิต นั่นคือ ฉากของคนที่มีแต่ ความสงบสุขภายในจิตใจ มันอาจเป็นฉากแห่งบทสรุปของทุก ๆ ฉากที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา ตั้งแต่เราเป็นเด็ก จวบจนเราเดินทางไกลเข้าสู่ช่วงวัยชราภาพ
แต่ก็อย่าพึ่งคาดหวังว่า ฉากจบสุดท้ายของชีวิตเราทุกคน จะจบลงด้วยความสุขเสมอ ไปเหมือนอย่างที่ละครชอบสร้างให้เป็นเช่นนั้น จริงอยู่ที่ละครมักสร้างจากชีวิตของคน แต่ในชีวิต จริงคงไม่สามารถเป็นเหมือนดั่งละครได้ไปเสียทุกอย่างที่ใจหวัง เนื่องเพราะบางฉากของชีวิตใน แต่ละช่วงที่ผ่านมา เราอาจจะแสดงบทบาทได้ไม่ดีเท่าที่ควรจะเป็น มันจึงมีผลต่อฉากจบของ ชีวิตเราแต่ละคนที่ไม่อาจเหมือนกันได้ สาเหตุอาจมาจากการเปลี่ยนแปลงผู้กำกับในบางช่วงของชีวิต เพราะภายหลังจากที่ เราเติบโตเป็นผู้ใหญ่วัยทำงานแล้ว พ่อแม่ที่เคยกำกับให้ชีวิตเราเล่นบทบาทตามที่พวกท่านเขียน ไว้นั้น เริ่มเปลี่ยนไป อีกส่วนหนึ่งเพราะตัวเราเองเป็นคนขอเปลี่ยนตัวผู้กำกับเสียเอง เราต่าง อยากกำกับชีวิตตัวเองเมื่อเราเติบโตขึ้น ซึ่งพ่อแม่ของเราก็เข้าใจในจุดนี้ดี พวกท่านก็ลด บทบาทจากการเป็นผู้กำกับ มาเป็นเพียงผู้ชมละครชีวิตเรื่องหนึ่ง โดยมีเราเป็นผู้กำกับด้วยตัวเอง แทน ฉากชีวิตในช่วงตั้งแต่วัยทำงาน จนถึงวัยเกษียณ จึงมักเป็นไปตามที่ตัวเราเองเป็น ผู้กำหนดหรือจัดฉาก แต่ละฉากในการแสดงให้ตัวเองทั้งสิ้น จะดีหรือร้ายคงไม่สามารถไปโทษ ผู้กำกับคนอื่นได้ มันจึงขึ้นอยู่กับว่า เราอยากให้ชีวิตมีฉากจบสุดท้ายเป็นอย่างไร ก็ให้เราเขียน บทไปตามนั้น เราอาจแสดงบางบทได้ดี หรือบางบทก็เล่นได้ไม่ดีบ้าง ก็คงไม่เป็นไร
เพราะเราสามารถแสดงใหม่แก้ไขการแสดงอันเดิมที่เล่นไว้ไม่ดีได้เสมอ อีกทั้งเราใน ฐานะผู้กำกับฉากแต่ละฉากของตัวเราเอง เราจึงได้กำกับฉากจบของเรื่องราวชีวิตของเราไว้แล้ว เพียงแต่เราใช้ความพยายามในการปรับปรุงการแสดงให้ดีขึ้น ดีขึ้น
เชื่อว่าเมื่อถึงฉากจบสุดท้ายจริง ๆ แล้ว มันจะเป็นฉากจบอย่างที่เราคาดหวังว่ามันจะ จบได้ดี และเป็นฉากจบที่มีแต่ความสงบสุขภายในจิตใจอย่างที่เราคาดหวัง
ถ้าพร้อมแล้วก็ Action! กันต่อเลย
Cr. เปลือกชีวิต The Series (Series ที่จะทำให้คุณเข้าใจชีวิตมากขึ้น) By ดช.จุ่น
Create Date : 12 ตุลาคม 2563 |
Last Update : 10 พฤษภาคม 2564 11:44:50 น. |
|
0 comments
|
Counter : 680 Pageviews. |
|
|
|
| |
|
|