เล่าเรื่องแม่ (1)...

จากเศษกระดาษเก่า ๆ ที่แม่เก็บไว้...มีข้อความที่เป็นลายมือป๋าเขียนไว้ว่า...
แม่...เกิดพ.ศ.2464 ปีจอ เดือน 4 วันเสาร์ไทย...
นั่นหมายความว่าเมษาที่ผ่านมาแม่มีอายุครบ 86 ....
อืมมมมมมไม่น้อยเลยนะแม่...

ถ้าถามว่าแม่ในวัย 86 เป็นยังไงบ้าง...ก็จัดว่าแข็งแรง สดใสดีเชียวล่ะ...
ถึงแม้ว่าเมื่อเทียบกับเมื่อ 2-3 ปีก่อนแม่จะคล่องแคล่วกว่าปัจจุบันมากพอควร...
แล้วได้ดูแลแม่มั้ยล่ะ?...ก็ไม่ค่อยได้ดูแลเท่าไรอ่ะ...เหอ ๆ
คือโชคดีที่แม่ค่อนข้างแข็งแรง ยังชอบเดินเล่นตามห้างอยู่เลย...
เวลาเดินกับแม่...มีแต่คนชมแม่ว่าสวย - -* แบบว่าลูกไม่อยู่ในสายตาคนอื่นเลยล่ะ...


แม่ตอนไปเที่ยวญี่ปุ่น...ป๋าชอบล้อแม่ว่าเป็น"โอชิน"...เหมือนมั้ย!!

จริง ๆ แม่ก็มีโรคประจำตัวเหมือนกัน คือเป็นเก้าท์...แต่ควบคุมเรื่องอาหาร กับกินยาด้วย...
มีปวดท้อง เนื่องจากลมในกระเพาะบ้าง...ก็จะบอกให้แม่พยายามเคี้ยวข้าวให้ละเอียด ๆ ...
และแม่ก็กินยาพวกลดกรดหลังอาหารเช้า-เย็นด้วย...
บางทีก็ปวดน่องบ้าง เพราะเป็นเส้นเลือดขอด(คนมีลูกเยอะก็ยังเนี่ยแหล่ะ)...
ก็ต้องมีนวดให้บ้าง นาน ๆ ครั้ง แล้วแต่แม่จะเรียกร้อง...
ก่อนนอนกินยานอนหลับอ่อน ๆ (หมอจัดให้) ทุกคืน...ตามประสาคนสูงอายุที่จะนอนน้อย...
(แต่อยากนินทาแม่ว่า กลางวันขึ้นไปหาแม่ทีไร...คุณเธอเอนหลังทุกที 555+)


เลี้ยงหลานชาย "(เดอะ)ค๊อป กับ (พอล)อินซ์"

แม่จะไปหาหมอทุกเดือนเพื่อตรวจสุขภาพ ได้เจาะเลือดทุกครั้ง...
เพื่อดูว่าไตรกลีเซอไลน์ คลอเรสเตอรอล กรดยูริคสูงเกินไปมั้ย...
ซึ่งแม่จะมีทริคว่า วันไหนใกล้จะไปตรวจเลือด ก็จะระวังไม่กินกุ้งหรือน้ำอัดลม...เหอ ๆ
แต่ถ้าเมื่อไรผลออกมาว่าคอเรสเตอรอลสูง...แม่จะระวังการกินทันที...

บางครั้งแม่ก็จะไปฝังเข็มที่รพ.หัวเฉียว...ซึ่งสำหรับแม่ได้ผลดีมาก ค่ารักษาก็ถูกด้วย...
แม่ฝังเข็มรักษาอาการปวดน่อง ปวดหัว ปวดท้อง(อืด) ฯลฯ...
รักษาได้หมด จนเราสงสัยว่ามันได้ผลจริงเหรอ...อะไรมันจะรักษาได้สารพัดโรคขนาดนั้น...
แม่บอกฝังเข็มมาวันแรกจะระบม...แต่พอหลังจากนั้นแล้วอาการปวดต่าง ๆ จะหายไป...ดีจังเลย!!


แม่เล่นกับค๊อป (THE KOP ตัวจริง ^_^)

อาจจะบอกได้ว่าแม่โชคดีที่ยังแข็งแรง(มาก)เมื่อเทียบกับคนในวัยเดียวกัน...
แต่สิ่งที่อยากจะบอกคือ...เรื่องโชคเป็นแค่ส่วนหนึ่ง...
แต่ที่แม่แข็งแรงเป็นเพราะแม่เป็นคนแก่ที่ไม่ชอบอยู่เฉย ๆ...ทุกวันนี้ก็ยังทำกับข้าวกินเองประจำ...
แถมบางทียังเผื่อมาให้ลูกกิน(บ้าง) อร่อยมากด้วยนะ...

แม่ชอบทำอะไรต่ออะไรเอง...ไม่ค่อยใช้ใครทำอะไร จนเด็กที่ทำงานบ้านมาฟ้องอยู่บ่อย ๆ 555+
และที่สำคัญ แม่เป็นคนมีวินัยในตัวเอง...รู้ว่าต้องปฎิบัติตัวยังไง ให้ตัวเองแข็งแรง...
ทุกเช้าแม่ต้องออกกำลังกาย เมื่อก่อนจะยืนแกว่งแขนเป็นร้อย ๆ ครั้ง...
ตอนนี้ก็ออกกำลังทุกเช้าเหมือนเดิม...แต่นอนยกขาแทน (แม่บอกชักขี้เกียจลุก 555+)...

ลูก ๆ พยายามพาเดินห้างบ้าง เป็นการออกกำลังกายอีกรูปแบบหนึ่ง...
แม่ชอบมาก ไม่รู้ชอบเดินดูของ...หรือชอบที่เดินแล้วมีแต่คนชม (แม่ยิ้มหน้าบานมาก...เหอ ๆ)...
บางทีเดินอยู่คนเข้ามาคุยด้วยเฉยเลย...บอกคุณยายที่บ้านเดินไม่ได้แล้ว...
(เคยมีขนาดน้ำตาคลอ พูดเสียงสั่นว่าคิดถึงแม่ตัวเองที่เสียไปนานแล้ว...)


จับแม่ถ่ายสติ๊กเกอร์...- -"

แต่ที่เราว่าสำคัญมาก ๆ คือ...
แม่สุขภาพจิตดี...เป็นคนมองโลกในแง่ดี ยิ้มเก่ง ใจดี ไม่คิดร้ายกับใคร...
ไม่เก็บเรื่องร้าย ๆ มาเป็นอารมณ์...คือรู้จักตัดใจ...

ดูแล้วคนที่โชคดีคือพวกลูก ๆ มากกว่าเนอะ...ที่มีแม่ดีขนาดนี้อ่ะ...
ส่วนตัวเราเป็นลูกคนเล็ก...ก็จะอยู่ใกล้กับแม่มากหน่อย...
มีหน้าที่ประจำคือจัดยาให้แม่ทุกวัน...คอยพูดคุย คอยแหย่บ้าง...

แต่สิ่งที่เราบอกแม่บ่อย ๆ คือ...ถ้าแม่อยากอยู่แบบสบาย ไม่ต้องทุกข์กับโรคภัยต่าง ๆ...
แม่ต้องดูแลตัวเองให้มาก...ทำอะไรก็ต้องรู้จักระวังเพราะชอบหยิบจับทำอะไรเอง...
ถ้าล้มไปจะลำบาก (แต่จริง ๆ เราเดินชนนู้นนี่มากกว่าแม่อีกนะ 555+)...

เวลาเป็นอะไรก็ให้บอก ไม่ใช่มัวแต่อดทน (แม่เป็นคนที่อดทนได้สุด ๆ จริง ๆ นะ)...
ไม่มีใครรู้ดีเท่ากับตัวเอง...ว่าเราปวด เราเจ็บตรงไหน...ถ้าเป็นอะไรแล้วไม่บอกคิดว่าจะหายเอง...
อาจจะแก้ไขอะไรไม่ทันก็ได้...แล้วคนที่จะแย่ก็คือ...ตัวแม่เอง...
เพราะถ้าพลาดแล้ว...การมีชีวิตอยู่แบบช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เป็นเรื่องที่ทรมานมาก...
พอบอกแม่ (หรือขู่หว่า?) อย่างเนี่ย...แม่ก็จะดูแลตัวเองดีทีเดียว...

แล้วไม่รู้เป็นเพราะวันนั้นพูดจนแม่เห็นภาพมากเกินไปรึเปล่าไม่รู้...
เผอิญถึงวันที่แม่ต้องไปหาหมอพอดี...พอแม่กลับมาเราก็เอาถุงยามาดู...
ตกใจ!!...ถามแม่ว่า แม่เป็นอะไรทำไมยาเยอะยัง...
แม่บอกว่าก็แกบอกว่าเป็นอะไรให้บอกไง แม่เลยบอกหมอซ่ะละเอียดเลยว่าเป็นอะไรบ้าง...
ปวดนู้นนิด นี่หน่อย บอกหมด...ผลเลยได้ยามาเพียบบบบบบบบบบ

ท่าทางแม่จะเข็ดไปอีกนาน 555+

แม่+ค๊อป+อินซ์ กับกิจกรรมวันพ่อ...เมื่อปลายปีที่แล้ว