ด้วยความหลังฝังใจเลยบอกว่าไม่ไป...
แต่วันนี้กว่าจะประชุมเสร็จก็ค่ำแล้ว มีธุระต้องจัดการที่ธนาคารในห้าง...
ให้พี่สาวขับรถไปให้ พอเสร็จธุระพี่สาวบอกว่าพี่อีก 3 คนอยู่ที่งานงิ้วแล้ว...
เค้าขี้เกียจขับรถไปส่งที่บ้าน...ก็เลยได้ไปงานงิ้วที่วัดโดยไม่ได้ตั้งใจ...
พอไปถึงที่งาน เจอพี่ ๆ นั่งรออยู่แล้ว ทักทายกันหน่อยนึง...
พี่แซวเรื่องที่เคยโดนเบ็ดตกปลาเกี่ยวแก้ม...ขำกันทำไมไม่รู้...
ไม่ใช่เรื่องตลกซ่ะหน่อย...ฮึ!! (- -“

พอเข้าไปในงานก็เริ่มหันไปหันมาเพื่อสำรวจบรรยากาศรอบ ๆ...
อันดับแรกคือตื่นเต้นกับโรงงิ้ว ก็ไม่ได้ใหญ่โตหรือหรูหราอะไร...
แต่สีสันก็แสบตาดีเหมือนกัน ที่สำคัญคือนักแสดงที่อยู่บนเวที...
ถึงแม้จะมีเครื่องสำอางหนา ๆ ปิดผิวหน้าที่แท้จริงอยู่...
แต่ก็สังเกตุเห็นได้ถึงสีหน้าของแต่ละคนบนเวที ชี้ชวนให้พี่ดูบางคนแบบขำ ๆ...

ก็หน้าตาไม่ได้มีอารมณ์ร่วมกับการแสดงเล้ยยยยย เหมือนโดนบังคับมาเล่น...
แต่ก็น่าเห็นใจนะ เพราะคนที่มางาน ไม่ค่อยมีใครดูงิ้วเลยอ่ะ...
เห็นคุยกันเสียงดังลั่นตามประสาชาวตลาด...
ซึ่งส่วนใหญ่เป็นคนเก่าแก่ในตลาดที่เดี๋ยวนี้ย้ายไปอยู่ที่อื่นกันเกือบหมดแล้ว...
นาน ๆ เจอกันทีก็จะมีเรื่องคุยกันล้งเล้งไปหมด...
ถ้าไม่คุยกัน ก็วุ่นวายกับโต๊ะจีนเจ้าเก่า ที่ทะยอยส่งอาหารมาเป็นระยะ ๆ...


ขอบคุณรูปจากลุงหนุ่ม...taKLONG.com

เรากับพี่ ๆ ไม่ได้มางานงิ้วกันนานแล้ว...แต่วันนี้พี่เขยเป็นเถ๊านั้งเลยมากันตั้ง 4 คน...
ปกติพี่สาวคนโตจะเป็นคนมางานทุกปี เพราะคุ้นเคยกับคนในตลาดมากกว่าน้อง ๆ...
พวกเราก็เลยสนอกสนใจเหตุการณ์ในงานมาก...
ได้เห็นอะไรหลายอย่างที่แปลกตา ตื่นใจ ทึ่ง สนุก ฯลฯ...

นั่งอยู่ได้แป๊บเดียว...พี่สาวมาชวนให้ไปไหว้เจ้าพ่อ ก็เดินเข้าไปในศาลเจ้า...
มีธูปเตรียมไว้เป็นกำให้ไหว้เจ้าพ่อ...ธูปหนึ่งกำมีทั้งหมด 36 ดอก...
โอ้โห!! แค่จุดธูปให้ติดครบหมดก็แทบแย่แล้วอ่ะ...เหอ ๆ
ที่ต้องใช้ธูปเยอะเพราะเค้ามีการกำหนดว่าต้องเอาธูปไปปักตามจุดต่าง ๆ หลายจุด...
มีที่กระถางหน้าเจ้าพ่อ 5 กระถาง ๆ ละ 3 ดอก...
ตรงที่วางของเซ่นไหว้ 3 ดอก...กระถางหน้าประตู 3 ดอก...
ตรงข้างประตูทางเข้าข้างละ 1 ดอก...กระถางข้างศาล 3 กระถาง ๆ ละ 3 ดอก...
เหลืออีก 4 ไปปักที่ไหนดีล่ะ วิ่งไปถามหลานชาย ที่มาช่วยพ่อเป็นเถ๊านั้งน้อย อิ อิ...
หลานบอกอี๊ต้องไปปักที่หัวจระเข้ (-*-) อีก 2 หัว ๆ ละ 2 ดอก...
เฮ้อออออออออ กว่าจะปักธูปเสร็จเล่นเอาเหนื่อย...เหอ ๆ

ระหว่างที่วุ่นวายปักธูป เลยได้เห็นวิธีการเลือกเถ๊านั้งที่จะมารับหน้าที่จัดงานปีหน้า...
เถ๊านั้งจะถูกเลือกโดยเจ้าพ่อ วิธีการคือจะมีผู้ชาย 2 คนมาดำเนินการ...
เริ่มจากจะมีรายชื่อคนในตลาดเขียนใส่แผ่นกระดาษใบเล็ก ๆ ม้วนใส่ไว้ในกระป๋อง...
ผู้ชายคนแรกจะเป็นคนเอาตะเกียบมาคีบแผ่นรายชื่อในกระป๋องมาที่ละ 1 ชิ้น...
แล้วผู้ชายอีกคนก็จะหยิบไม้เสี่ยงทายมาอธิษฐานแล้วก็โยนไม้เสี่ยงทายลงพื้น...

ถ้าไม้เสี่ยงทายคว่ำหรือหงายเหมือนกันทั้งสองอัน แสดงว่าเจ้าพ่อไม่เลือก...
ก็จะคัดกระดาษแผ่นนั้นออกไป แล้วคีบกระดาษใบใหม่ขึ้นมาเสี่ยงทายต่อ....
แต่ถ้าไม้คว่ำอันหงายอันก็แสดงว่าเจ้าพ่อเลือกคนในกระดาษใบนั้นเป็นเถ๊านั้ง...
คนที่เสี่ยงทายก็จะวิ่งไปถามคนที่โดนเลือกว่าจะยอมเป็นเถ๊านั้งปีหน้ามั้ย...
ซึ่งคนนั้นมีสิทธิ์ที่จะเลือกมาช่วยหรือไม่มาก็ได้...
แต่ส่วนใหญ่ก็จะยอมมาทำเพราะถือว่าเจ้าพ่อเลือกให้รวยแล้วต้องรับ...
ถ้าไม่รับก็จะไม่รวย 555+ ....
กว่าจะเสี่ยงทายเลือกเถ๊านั้งครบ 8 คนก็เล่นเอาเหนื่อยกันทีเดียว...

กลับมานั่งที่โต๊ะเริ่มต้นหาอะไรใส่ท้อง อาหารที่เสริฟเป็นเมนูง่าย ๆ แต่ก็อร่อยดี...
คาดว่าราคาโต๊ะจีนคงไม่แพงเท่าไร จะได้เหลือเงินเอาไว้ใช้ในงานของศาลเจ้าต่อไป...
ระหว่างที่กำลังเอร็ดอร่อยกับอาหาร...
ก็เริ่มรายการประมูลของ ได้ยินคนในงานเรียกกันว่า "เปียของ"...
มีเสียงตีผางเรียกร้องความสนใจกันใหญ่...

ก็เพิ่งเห็นการเปียของแบบใกล้ชิดเป็นครั้งแรก...ตื่นเต้นดีจัง...
เห็นมีของเตรียมให้เปียเยอะมาก ส่วนใหญ่จะเป็นของกิน ของมงคลต่าง ๆ...
วางในพานบ้าง ใส่กระเช้าบ้าง เป็นผลไม้หลากชนิด หมูแผ่น นม รังนก ของขบเคี้ยว...
ถุงเงิน ถุงทอง ถุงกำมะหยี่แดง ข้างในใส่ข้าวหอมมะลิ ภาพในหลวง ฯลฯ...
สอบถามได้ความว่าของที่จะเปียทางเถ๊านั้งจะเป็นคนจัดการหามาส่วนหนึ่ง...
งานนี้พี่สาวข้าพเจ้าเป็นคนทำถุงใส่ข้าวสารเอง สวยเชียว...เหอ ๆ
อีกส่วนหนึ่งได้มาจากคนที่มาในงานถือมาช่วย ส่วนใหญ่ก็จะจัดมาเป็นกระเช้าผลไม้...

วิธีการเปียของก็ไม่ยุ่งยากอะไร...คือจะมีโต๊ะตั้งตรงกลางงานสูง ๆ เด่นเชียว...
มีโฆษกคอยเรียกราคาถือไมค์คอยเชิญชวน เร่งเร้าให้คนมาในงานช่วยกันเปีย...
โดยจะมีบรรดาเถ๊านั้งกระจายกันอยู่ทั่วงาน แบ่งหน้าทีประสานงานกันอย่างเป็นทีม...
เริ่มจากมีคนเลือกของที่วางเตรียมไว้มาวางที่โต๊ะประมูล...
แล้วก็มีคนถือล๊อตเตอรรี่เป็นปึกยืนอยู่คอยส่งล๊อตเตอรี่ให้โฆษกตามแต่จะเรียกกี่ใบ...

โฆษกก็จะเริ่มถามราคากับคนที่อยู่ในงาน...ว่าจะให้ราคาเท่าไร...
มันสนุกตื่นเต้นตรงที่จะมีเถ๊านั้งไปอยู่ตามโต๊ะต่าง ๆ คอยกระตุ้นให้สู้ราคากัน...
เถ๊านั้งคนไหนสนิทกับใครก็จะไปยืนแถวนั้น...แข่งกันแบบไม่ยอมกันเลยทีเดียว...
วันนั้นคนเยอะมาก...พี่สาวบอกคนจะเยอะไม่เยอะขึ้นอยู่กับเถ๊านั้ง...
ปีนี้เถ๊านั้งรู้จักคนเยอะเลยเรียกคนมางานงิ้วได้เยอะ...
แถมแต่ละคนก็มีกะตังค์ทั้งนั้น เป็นเจ้าของธุรกิจใหญ่ ๆ หลายราย...
ตอนเปียของเลยมีการแข่งราคากันแบบสนุกสนาน...

(ตัวอย่างการเปียของ...ต้องอ่านแบบออกเสียงม่ายชักล้วยน้าฮ๊า...เหอ ๆ)

เอ้า!! มาพวกเรามาช่วยกัน ทำบุญรับปีใหม่...พวกเราช่วยกัน เจ้าพ่อช่วยเรา...
เริ่มต้นเท่าไรบอกผมด้วย ของดี ๆ ทั้งนั้นมีส้มสีทอง มีนมสด 1 โหล มีถุงทอง เฮง ๆ...

(คนด้านหน้าตะโกนบอกราคาเริ่มต้นแล้วอีกคนก็เพิ่มราคาต่อทันที)
500...เท่าไรนะเฮีย 600 เอ้าแถมล๊อตเตอรี่ 1 ใบ เฮง ๆ ...

(เสียงตะโกนจากด้านหลัง)
700 เอ้าว่าไง 700 แล้ว...

(เสียงจากด้านซ้ายดังบ้าง)
1000 เอ้าเพิ่มล๊อตฯ อีก 2 ใบ...เท่าไรดี ๆ เฮีย...
เอาเราช่วยกัน เจ้าพ่อช่วยเรา ปีนี้ทำมาค้าขึ้น 1000 แล้ว...

(มีคนเดินมากระซิบบอกโฆษก)
อะไรนะเฮียเพิ่มล๊อตฯ อีก 5 ใบให้ 2000 เหรอ...เอ้า!! ได้ ๆ ๆ เพิ่มล๊อตฯ 5 ใบ 2000 ...
2000 แล้วว่าไง...เจ๊ว่าไง...ช่วยกันหน่อย ๆ...
เราช่วยกัน เจ้าพ่อช่วยเรา...ปีนี้ปีดีปีหมูทอง เฮง ๆ รวย ๆ...

(เสียงตะโกนมาจากมุมซ้ายเจ้าเดิม)
2500 เหรอได้เลยเฮีย...
เอ้า!! เพิ่มล๊อตฯ ให้อีก 2 ใบถูกรางวัลที่ 1 2 3 ไปเลย...

(คนด้านหน้าหันไปหันมาเริ่มส่งเสียงบ้าง)
3000 ได้ ๆ 3000 แล้ว มีเพิ่มมั้ย 3000 เจ๊ก 3000 เจ๊ก 3000 น๋อ

(มุมซ้ายเจ้าเก่าส่งเสียงไม่ลดละ)
3500 เหรอเฮีย...เอ้า เฮง ๆ รวย...มีใครเพิ่มมั้ย...
3500 เจ็ก 3500 น๋อ 3500 เจ๊กน๋อ ๆ ๆ ซซซซซ๊า................
(เสียงตีผาง) ผาง ๆ ๆ....

ไอ้ที่เล่าตอนเปียของเนี่ย ใช้เวลาในการเปียแค่ไม่กี่นาทีนะ สำเนียงก็สุดยอด...
แล้วเสียงตะโกนแข่งราคาก็ข้ามหัวไปข้ามหัวมา...
ลูเลี้ยวซาหนุกจิง ๆ...เอ๊ย!! ดูแล้วสนุกจริง ๆ...555+
เท่าที่สังเกตุเทคนิคอยู่ที่ล๊อตเตอรี่สำหรับใช้เร่งราคา...
ล๊อตเตอรี่ใบละ 80 บาท ได้มา 2-3 ใบเพิ่มราคาไปให้อีก 500 ก็คุ้ม...
เพราะยังเก็บไปลุ้นรางวัลได้อีกรอบนึงต่างหาก...

นั่งดูไปก็คิดไป...ไม่รู้ใครเป็นคนเริ่มคิดงานแบบนี้ มีมาแล้วไม่รู้กี่สิบปี...เก่งจัง!!
โดยเฉพาะตอนเปียไผ่วิเศษ ราคาจบที่ 70,000 บาทเลยทีเดียว...
แต่ช่วงนี้คนเปียไม่เยอะนะ มีแข่งกันแค่สองสามรายที่กระเป๋าหนัก ๆ...
ตอนแรกราคาขึ้นกันทีละห้าพัน หลัง ๆ เริ่มขึ้นทีละสองพัน...
ช่วงท้ายขึ้นที่ละพันคิดกันตั้งนาน...โฆษกต้องให้คนในงานปรบมือเชียร์เป็นระยะ...

เท่าที่กะคร่าว ๆ คืนนั้นน่าจะเหลือเงินเยอะพอสมควร...
เพราะของที่เปียมีเยอะไม่ต่ำกว่า 40 ชิ้น...
จนตอนหลังเริ่มดึกคนทยอยกลับ ของยังเปียไม่หมด ยิ่งสนุกใหญ่...
เพราะคนเลือกของเริ่มเอาของมากองมากขึ้นต่อการเปียหนึ่งครั้ง...
โฆษกก็เร่ง คนเปียก็เร่ง เพราะได้ของเยอะ ราคาไม่แพง...
พี่เขยเปียไปแล้วช่วงแรก ๆ บอกว่าทีหลังรอเปียท้าย ๆ ดีกว่าได้ของเยอะดี 555+
(ล้อเล่นนะจ้ะ จริง ๆ ส่วนใหญ่ก็คิดว่าทำบุญกันนั่นแหล่ะ)...

เงินที่ได้จากการเปียของหักค่าใช้จ่ายแล้ว...
ก็จะเก็บไว้ใช้จ่ายค่าน้ำค่าไฟ ค่าบำรุงรักษาซ่อมแซมศาลเจ้าพ่อต่อไป...
พี่สาวบอกบางปีน่าเห็นใจเถ๊านั้ง เพราะคนน้อยเลยไม่มีคนช่วยเปียของ...
เงินก็เลยได้น้อย หักค่าโต๊ะ ค่างิ้ว ค่าของ ฯลฯ มีขาดทุนด้วยนะ...
ถ้าปีไหนขาดทุนก็เป็นหน้าที่เถ๊านั้งต้องหารกันออกเงินไป...
เห็นมั้ยเถ๊านั้งนี่สำคัญจริง ๆ นะเนี่ย...เหอ ๆ

โดยสรุปคืนนั้นก็เลยได้เจอกับเรื่องราวที่แปลก ๆ ทั้งอิ่มท้อง อิ่มบุญ...
และทำให้ชีวิตมีสีสันไปอีกแบบหนึ่ง...
ทั้ง ๆ ที่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นทุกปี แต่เราเองที่ไม่เคยสนใจ...
พอได้เจอเองก็เลยเก็บเอามาบัน-ละ-ยายให้ฟัง...
หวังว่าคงอดทนอ่านจนจบโดยไม่ตาลายไปซ่ะก่อนนะจ้ะ...เหอ ๆ
แต่ข้อมูลทั้งหมดก็เล่าตามที่เห็นกับถามเอาจากพวกพี่ ๆ...
ที่อื่นจะเป็นแบบเดียวกับที่นี้รึเปล่าก็ไม่รู้...ยังไงก็มาเล่าให้ฟังกันบ้างนะ...

อ้อ!!...ตอนเดินไปขึ้นรถกลับบ้าน เดินสวนกํบผู้ชายกลุ่มนึง เราเดินตัวลีบเชียว...
แต่พอมองดี ๆ ก็ค่อยโล่งใจ เพราะพวกเค้าไม่ได้เอาเบ็ดตกปลามาด้วย 555+

หมายเหตุ
ยังคงใส่เพลงไม่ได้ เลยเลือก BG สีสันแสบตาแทน...
จะได้ไม่รู้สึกเงียบเกินไป (เกี่ยวกันด้วยเหรอเนี่ย)...
แต่ยังคิดอยู่ว่า ถ้าใส่เพลงได้ จะหาเพลงงิ้วมาใส่ให้ได้บรรยากาศ...เหอ ๆ
(ทุกคนถอนใจโล่งอก 555+)
ว่าแต่พรุ่งนี้วันเด็ก...แล้วชั้นมาบ่นเรื่องงิ้วทำไมเนี่ย...เหอ ๆ

แล้วชั้นจะไปหาเธอ...แล้วชั้นจะไปหาเธอ...เฮ้อ เฮอ~~~~

Create Date : 12 มกราคม 2550
Last Update : 15 พฤศจิกายน 2550 23:06:10 น.		7 comments
Counter : 815 Pageviews.
Share Tweet