Bloggang.com : แก้วกังไส : เรื่องของตาถั่ว

เรื่องของตาถั่ว

เจ้าแก้วกำลังนินทาคนๆ หนึ่งในใจค่ะ นินทาดังมาก
ออกมาเป็นตัวหนังสือด้วย คิดเสียว่าฟังนิทานก็แล้วกันค่ะ
เจ้าแก้วเรียกคนๆ นี้ว่า "ตาถั่ว" มาเริ่มกันเลยดีกว่าค่ะ

กาลครั้งหนึ่ง ตาถั่ว หรือเฮียถั่วที่ว่านี้...

ตาถั่วเป็นคนที่เจ้าแก้วได้รับมอบหมายให้ไปติดต่อธุรกิจ
ด้วย ตาถั่วเป็นชายจีนวัยกลางคน ไม่ได้มีลักษณะเด่น
เป็นพิเศษแต่เป็นแบบชาวจีนไร้พิธีรีตองที่พบเห็นได้ทั่วๆ ไป
ตาถั่วเป็นนักธุรกิจค่ะ ฐานะดีทีเดียว มีโรงงานเป็นของตัวเอง
ทุกครั้งที่พบเห็นแกมักจะเดินพุงโย้เหมือนคนท้อง เพราะ
ไม่ใส่เสื้ออยู่ในโรงงานของแกเจ้าแก้วก็เลยได้เห็นพุงกลมๆ นั่น ถ้าใครเห็นคงคงไม่เชื่อว่าอาแปะคนนี้เป็นเจ้าของโรงงานแน่ๆ

บ้านของตาถั่วอยู่ในบริเวณเดียวกับโรงงาน ถูกสร้างเป็น
ตึกสวยออกแบบมาโดยสถาปนิกชั้นยอด เฟอร์นิเจอร์
ตกแต่งล้วนมีแต่ของดูดีราคาแพง...แต่ที่แกเลือกมา
มันไม่เข้ากันสักอย่าง ไม่ว่าจะเป็นผ้าม่านลายๆ กับชุด
โซฟาก็ลายพร้อยอีกเช่นกัน นอกจากนั้นแล้ว ยังถูก
แซมไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่สมควรทิ้งไปเสียนานแล้ว
ไม่ว่าจะเป็นโต๊ะเขียนหนังสือสมัยประถมของลูกสาว
ซึ่งปัจจุบันไปเรียนมหาวิทยาลัยเมืองนอกเมืองนาแล้ว
แต่ยังถูกเก็บไว้ใช้งานและวางไว้ข้างๆ เฟอร์นิเจอร์ใหม่
เอี่ยมราคาแพงนั่น มันดูขัดแย้งกันเหลือเกิน และโดย
มากเฟอร์นิเจอร์ราคาแพงแกมักจะใช้ผ้าคลุมไว้ไม่ได้ใช้
งานเพราะกลัวมันเลอะ

นอกจากนั้นตาถั่วยังเลี้ยงนกสีสวย สายพันธุ์เดียวกับ
นกมาคอร์แต่เป็นสีส้มสดใส เจ้าแก้วไม่ค่อยพบเห็น
นกสีนี้สักเท่าไรจึงคาดว่ามันคงแพงอีกนั่นแหละ นกแก้ว
ราคาแพงนี้อยู่ในกรงเล็กๆ ผุๆ พังๆ ตรงกันข้ามกับค่าตัว
ของมัน แต่นกแก้วมีความสุขดี มันรักตาถั่วมาก เชื่อฟัง
คำสั่งเป็นอย่างดี พูดรู้เรื่องด้วย เวลาที่แขกแปลกหน้า
ขึ้นไปบนบ้าน เจ้านกแก้วจะทำตัวเป็นหมาร้องเสียงดัง
เหมือนไซเรนจนกว่าตาถั่วจะบอกให้หยุด เจ้านกส้มนั่น
ถึงหยุดร้อง

นอกจากนั้นแล้วออฟฟิตของเฮียถั่ว หากไม่นับรวม
คนงานในโรงานทั้งออฟฟิตก็จะมีแต่แกคนเดียว ตาถั่ว
ทำหน้าที่เจ้าของโรงงาน พนักงานบัญชี พนักงานต้อนรับ
พนักงานรับโทรศัพท์ พนักงาน รับออร์เดอร์ พนักงาน
แพ็คสินค้า พนักงานส่งของ คนขับรถ ฯลฯ และอื่นๆ
ตาถั่วทำของแกคนเดียวหมดทุกหน้าที่ อะไรที่ทำไม่ได้
แกค่อยจ้างคนอื่นทำ แต่ถ้าหากว่าคุณโทรไปติดต่อ
เรื่องงานแต่ไม่พบตาถั่ว พบคนอื่น อาทิ เช่น อาซิ่ม(ภรรยา)
ลูกชาย หรือ อื่นๆ แล้วถามเรื่องงานจะได้รับคำตอบว่า
"ไม่รู้" และตามด้วยคำแนะนำว่า "โทรเข้ามือถือเฮียสิ!"

ทว่า...ตาถั่วชอบลืมมือถือเอาไว้ที่ไหนสักแห่ง ที่แก
ไม่เคยหาเจอจนกระทั่งผ่านไปสองวัน ดังนั้นลูกค้า
ที่มาใช้บริการกรุณาช่วยตัวเองในการติดตามงาน
และติดตามหาตาถั่วไปพร้อมๆ กันนะคะ

นอกจากนั้นแล้วตาถั่วยังเป็นคนขี้ลืมอย่างร้ายกาจ
แม้กระทั่งเรื่องเงินเป็นต้นว่าให้แกโทรกลับมาแจ้ง
ราคาสินค้า ผ่านไปสองวันตาถั่วก็ยังเงียบ เมื่อโทร
ถามอีกรอบปรากฏว่าตาถั่ว...ลืมเรียบร้อยแล้ว!!

และบอกว่าเดี๋ยวจะรีบตีราคาให้ใหม่ แกก็จะ....เอ๋อ
ไปนานมาก แล้วบอกว่าเดี๋ยวโทรกลับนะ ผ่านไปอีก
ประมาณ 2 วัน หากแกไม่ลืมแกจะโทรกลับมาเอง
แต่อย่าหวังจะให้แจ้งราคาทางแฟกซ์หรืออีเมล์(ทำไม่เป็น)

และเมื่อตาถั่วโทรกลับมาบอกราคาสินค้า แต่เมื่อ
ลูกค้าอยากเพิ่มจำนวน หรือเปลี่ยนสเป็คสินค้า ตาถั่ว
จะเอ๋อไปทันทีแล้วแกก็จะวางหูไปประมาณ 10 นาทีก่อน
โทรกลับมาใหม่ซึ่งถ้าหากว่าลูกค้าเพิ่มเติมอะไรอีก แกจะ
นิ่งไปแล้วขอเวลาไปคิดราคาอีกรอบ ไม่สามารถตอบได้
ในทันทีทั้งๆ ที่เป็นงานที่ทำอยู่ทุกวัน และแน่นอนแกคิด
เงินด้วยเครื่องคิดเลข ไม่ว่าจะเป็นหลักหมื่น หลักแสน
ไปจนถึงหลักล้าน ใช้เครื่องคิดเลขล้วนๆ(ยังดีนะไม่ใช้
ลูกคิด) ส่วนคอมมีไว้เปิดไฟล์ลูกค้าอย่างเดียวแกใช้
ไม่เป็นหรอก...

เมื่อได้รับแฟกซ์จากลูกค้าแกไม่เคยโทรกลับ ลูกค้า
ต้องเป็นฝ่ายโทรถามเอา ได้ความว่าแกอ่านแฟกซ์
ไม่เข้าใจเลยรอให้โทรมาอยู่ล่ะ(แล้วทำไมไม่โทร
มาถามเล่า?) อีกประการเมื่อได้รับราคาสินค้าจากแกแล้ว
เจ้าแก้วต้องจดอย่างละเอียดทุกครั้ง เพราะว่าถ้าถาม
อีกครั้งราคาจะไม่เท่าเดิม(เปลี่ยนราคาเฉยเลย) มีการ
ถามย้อนอีกว่าจริงเหรอ? มันเคยราคาเท่าๆ นี้จริงเหรอ?
ต้องยืนยันซ้ำนั่นแหละค่ะถึงจะได้ราคาเดิม...ปวดหมองจริงๆ

นอกจากนั้นแล้วตาถั่วยังขี้ลืมอีก 108 อย่าง สถานที่
ที่เคยมาส่งแค่ครั้งเดียวแกจะจำไม่ได้ แล้วแกจะใช้
วิธีเงียบหายไป ให้ลูกค้าโทรไปตามแล้วเราจะได้พบ
หน้าตาถั่วพร้อมสินค้าอีกครั้ง และด้วยความเอ๋อ
ตาถั่วมักจะนับจำนวนสินค้าผิดบ่อยๆ เมื่อนำไปส่ง
ลูกค้าเจ้าที่เจ้าแก้วสั่งให้นำไปส่งต่ออีกที ก็มักจะมี
อาการส่งของไม่ครบจำนวน ก็จะโทรกลับมาถามว่า
ทำยังไงดีครับ?ขาดไป 10 ชิ้น (ก็เอาไปส่งสิคะ...

)
เมื่อถามว่าทำไมถึงลืมแกเล่าว่าเตรียมไว้หมดแล้ว
แต่ลืมเอาใส่กล่องมาเห็นทีหลัง...

ในวันว่างๆ ตาถั่วก็จะไปยืนชื่นชมสินค้าที่ตัวเองผลิตให้
ตามร้านค้าแล้วก็มาถอนหายใจเฮือกๆๆ งามจัง ต่อจาก
งามจังก็จะโทรมาเถียงกะลูกค้าผู้ผลิต(เจ้าแก้วนี่แหละ)
ว่าแพ็คเกตแบบเดิมสวยแล้วเปลี่ยนทำไมงองแงๆๆ
ไม่อยากเปลี่ยนอ่ะ ประหนึ่งว่าแกเป็นหุ้นส่วนต้องบอกว่า
บริษัทอีกที่เค้าบังคับฟอร์มมาค่ะ ต้องเป็นแบบนี้ แกก็ยัง
งองแงของเก่าสวยกว่านา...บ่นเป็นหมีกินผึ้ง...

ยังไม่พอค่ะ...แกชอบขัดใจลูกค้าค่ะ ไม่ว่าจะเป็น
แพ็คเกตใส่ของหรือจำนวนการผลิต หรือบางผลิต
ของแถมไปกับสินค้าขัดใจหมดเลยล่ะ แพ็คเกตถ้า
ไม่ถูกใจแกต้องบังคับทำให้แต่ก็บ่นจำนวนการผลิต
เพิ่มเติมรอบสองมีการเถียงกันว่าคุ้มไม่คุ้ม ต้องการ
สั่งทำเพิ่ม แต่แกไม่ยอมทำให้เพราะว่าสั่งทำน้อย
ไม่คุ้มได้กำไรน้อย มีการบอกว่าให้กลับไปคิดก่อน...

แกก็หวังดีอ่ะนะ....แต่....

เถียงกันไปจนถึงของแถม เนื่องจากแกผลิตของแถม
ผิดขนาดไซน์จากเล็กเป็นใหญ่(แต่ยังไงทางเราก็ต้อง
จ่ายอยู่ดี) จึงขอให้แกดัดแปลงของแถมเป็นอีกแบบ
ไปเลยซึ่งไม่ยาก แต่ว่าต้องเพิ่มเงินเข้าไปหน่อย
เฮียถั่วโวยวายทันทีและไม่ยอมทำให้ เนื่องจากแก
บอกเปลืองเงินจึงเป็นอันว่าต้องปล่อยเลยตามเลย
....อะไรฟะ?!! บางครั้งก็ยังงงๆ ตกลงที่แกเป็นหุ้นส่วน
บริษัทเจ้าแก้วรึ?ทำไมแกตัดสินใจแทนได้ด้วยล่ะ...เง็ง

แล้วสินค้าพอไม่ได้ดั่งใจแน่นอนสิคะ เบื้องบนก็เม้งมา
ที่เจ้าแก้วก็ตาถั่วไม่ยอมทำให้นี่คะ...

ว่าแล้ว
ปล่อยให้คุณเบื้องบนไปคุยกะตาถั่วเอง ผลคือ....แพ้
กลับมาล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า

ในที่สุดก็ต้องตามใจตาถั่วอยู่ดี
ปล่อยเลยตามเลย...แล้วก็มานั่งฟังตาถั่วบ่นกระปอด
กระแปดกลายเป็นความผิดทางเรา...เวรกรรม

อย่างไรก็ตามตาถั่วเป็นคนใจดี จิตใจอ่อนโยน มักจะ
คิดเผื่อคนอื่นเสมอ แกมักจะให้ลูกค้าติดเงินประจำ
โดยเฉพาะเด็กนักเรียน(เรียนโรงเรียนเดียวกับลูกแก)
ที่บางทีไปขอให้แกผลิตของให้มาขายโรงเรียน
ซึ่งเด็กๆ ไม่มีเงินจ่ายขอติดไว้ก่อน แกก็ยอมให้เอา
ของออกไปก่อน

ตาถั่วดำเนินธุรกิจด้วยความลัลล้ามีความสุขมากๆ
ไม่เคยมีความเครียด แม้ว่าระบบธุรกิจของแกจะจับฉ่าย
แค่ไหนก็ตามที บริษัทเจ้าแก้วมักจะจ่ายเงินเป็นเช็ค
หรือไม่ก็โอนเข้าบัญชีแกไปเลย แต่ตาถั่วเป็นคนที่
บอกว่าไม่ต้องเซ็นเช็กสลักหลังสลักหน้าหรอก เดี๋ยว
ลูกน้องเอามาให้เอง ทั้งที่เป็นเช็คเงินสดนะนั่นถ้าโดน
เอาขึ้นเงินก็เรียบเลย...

แกไว้ใจคนสุดๆ หลายๆ ครั้งที่เอาเอาสินค้ามาส่ง
แต่ยังไม่คิดราคามาให้ ต้องโทรทวงแล้วทวงอีกผ่าน
ไปร่วม 3 อาทิตย์บางทียังไม่ได้บิลด์ราคาที่ต้องจ่าย....

บางครั้งจ่ายเงินไปแล้ว 3 เดือนต่อมาตาถั่วก็โทรมา
ถามว่าจ่ายเงินรือยัง? ต้องส่งแฟกซ์สลิปการสั่งจ่าย
ไปให้ดู แล้วแกก็โทรมาหัวเราะบอกว่า ผมลืมไปง่ะ...

จากเรื่องเงินๆ ทองๆ มาถึงเรื่องการส่งสินค้า ตาถั่ว
เป็นเจ้าของโรงงานที่มาส่งสินค้าด้วยตัวเองทุกครั้งไป
(แล้วคนอื่นไปไหนหมด?)และแกไม่เคยส่งของตรงเวลา
เช่น นัดเที่ยงวัน อาจจะได้ 5 ทุ่มหรือมาส่งเลยกำหนด
ไป 2-3 วัน เมื่อต่อว่าไปแกจะถามกลับมาว่า "รีบเหรอ?"
อยากจะบ้าตาย!!

ก็ไม่มาตรงเวลาใครจะอยู่เปิดประตูรับ
สินค้าล่ะคะเฮียขา...

ยิ่งฟังคำอธิบายยิ่งปวดหมองเรื่อง
ของเรื่องคือแกนั่งแพ็คสินค้าเอง แพ็คไปดิ๊งค์ไปกะ
คนงานแล้วเผลอเมาหลับบ้าง ตื่นบ้าง นึกได้ก็รีบมา
ส่งให้...กรรม

ตาถั่วดำเนินธุรกิจด้วยความเอ๋อ จับฉ่าย ลัลล้า
และใช้ชีวิตแบบตามใจฉันขนาดนี้ มีแต่คนถามว่า
ตาถั่วเคยโดนโกงไหม? แกดูโกงง่ายมาก เพราะแก
ไว้ใจคนให้เครดิตแถมขี้ลืมอย่างร้ายกาจ ไม่พอแก
ยังมั่วนิ่มสุดๆ มีปัญหาค่อยแก้ไขกันทีหลังทุกที แต่ที่
สำคัญกว่านั้นคือ...แกรวยได้ไงวะ? ดูวิธีการจับฉ่าย
ของแกแล้วไม่น่าทำให้แกรวยได้เลย ใครๆ ก็ถาม
เจ้าแก้วว่าแกทำการค้ารอดมาได้ยังไง?
....อย่ามาถามเค้าจิ...เค้าไม่ยู้

เจ้าแก้วก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน อาจเป็นได้ว่า
เห็นแกแล้วสงสารโกงไม่ลงก็เป็นได้นะ ทุกๆ คน
ก็ปลงๆ กับแกไปแล้วล่ะเวลาแกทำไรเอ๋อๆ ทุกคน
ต้องโทรหาเจ้าแก้วบอกว่าไปจิกตาถั่วมา
เดี๋ยวนี้....แง

กรรมอะไรเนี่ย?

วันดีคืนดีคุณลูกค้ามาถามว่าตาถั่วนี่แกชื่อจริง
ว่าอะไรเหรอ? เจ้าแก้วนิ่งไปประมาณ 2 นาที...
กว่าจะนึกออก

แต่ว่าดูสิทุกคนเรียกแกว่า
ตาถั่ว(ฉายาที่ตั้งให้)จนลืมชื่อจริง

ครั้งล่าสุดเจ้าแก้วกับตาถั่วสื่อสารกันไปคนละเรื่อง
เจ้าสั่งแพ็คสินค้าแบบซีลหุ้มมิดแต่แกทำมาผิดแบบ
เมื่อโทรไปต่อว่าตาถั่วก็เถียง "ผมบอกคุณแล้วว่าแบบเดิม
สวยกว่าก็ไม่เชื่อ"แหงะ...ทำผิดเองยังมาเถียงอีก สรุปว่า
แกเข้าใจความหมายคำว่าซีลไปคนละเรื่อง "ครั้งต่อไป
กรุณาอย่าใช้ภาษาอังกฤษสิครับ" ตกลง...เจ้าแก้วผิด
อีกแล้วใช่มะ....

นี่มันศัพท์สากลน้า...ป้าด

นิทานเรื่องนี้จบลงยังไงไม่รู้ มึนๆ งงๆ แต่สรุปว่า
แกมีความสุขดีจนน่าอิจฉา ลัลล้ามากๆ เป็นคนที่
เวลาและสังคมอันเร่งรีบไม่มีผลกับชีวิตแก ดูๆ แล้ว
เจ้าแก้วก็รู้สึกอิจฉาแกจริงๆ นะแต่ถ้าหายโรคความ
จำสั้นและตรงต่อเวลาหน่อยก็ดีนะเฮียถั่วขา....