|
รอบอ่าววงใน / Around the bay
เทศกาลลอยกระทงเพิ่งผ่านพ้นไปเมื่อสองคืนก่อน ฉันไม่ได้ไปลอยกระทงกับใครเขา แต่แอบฝากความทุกข์เศร้าลอยไปกับโคมลอยที่ผู้คนพากันส่งขึ้นฟ้าเรียบร้อยแล้ว
ฉันไม่ต่อต้านประเพณีลอยกระทง แต่โดยส่วนตัว ฉันถือว่าการขอขมาพระแม่คงคาที่ถูกต้อง ควรเป็นการอนุรักษ์ลำน้ำและใช้น้ำอย่างรู้คุณค่ามากกว่าเอากระทงไปทำร้ายแม่น้ำเพิ่มขึ้นอีก
ฉันนึกถึงครั้งหนึ่งที่ดั้นด้นเอาตัวเองไปเป็นกระทงหลงทางไกลถึงอ่าวนอกฝั่งทะเล แม้ฉันจะไม่สวยเหมือนนางนพมาศที่ไหน แต่ฉันก็ได้ร้องเพลงแบบพลีชีพเพื่อชาติมาแล้วระหว่างการเดินทางนี้
บันทึกการหลงทางของกระทงสัญชาติไทย ปี 2550
ระบบการคมนาคมของเมืองชลฯจะมีคำเฉพาะติดตามข้างรถเมล์หรือรถรับส่งสองแถวประจำทาง ว่า รอบเมืองวงใน หมายถึงชาวบ้านร้านตลาดสามารถโดยสารรถประจำทางได้ภายในตัวเมืองระยะสั้นๆ
ถึงฉันจะไม่ได้ใช้บริการรถสองแถวหรือรถเมล์มานานโข แต่เวลาเห็นวลีนี้ข้างรถทีไร รู้สึกว่ามันเท่พิลึก เหมือนจะได้ยินเพลงเข้าหูแว่วๆว่า พี่ขับสองแถว ส่งแอ๋วเรียนราม
. ลอยออกมาจากตัวหนังสือ นึกสนุกว่ากลับไปบ้านเมื่อไหร่จะลองนั่งรถรอบเมืองวงในดูว่าเส้นทางมันจะวนไปที่ไหนบ้าง
ไม่นานมานี้ฉันมีธุระต้องไปมหาวิทยาลัย เห็นป้ายประกาศชวนไปเที่ยวทะเลแบบไปเช้าเย็นกลับติดอยู่บนบอร์ด ฉันเคยหัวเราะกับเพื่อนว่าทริปของมหาลัยทริปไหนฉันก็อยากไป แต่ทริปชวนไปทะเลนี่อย่ามากินเงินฉันให้ยาก เพราะฉันนั่งรถไฟไปเที่ยวทะเลเองก็ได้ไม่เห็นยากอะไร
แต่แล้วต้องกลืนน้ำลายตัวเอง เพราะรายละเอียดของทริปนี้ เขาบอกว่าจะพานั่งรถบัสไปลงเรือเฟอรี่ที่ท่าเรือ Sorrento จากนั้นไปขึ้นรถไฟไอน้ำแบบโบราณที่สถานี Quennscliff ไปจนถึงสถานี Drysdale
ฉันเป็นสาวโบราณ ชอบอะไรเก่าๆ พอเห็นคำว่า Steam train ก็ชวนฝันหวานนึกไปถึงว่าตัวเองเป็นเลดี้นุ่งกระโปรงสุ่มไก่ ต่อรถไฟไปหาท่านเซอร์ที่คฤหาสน์ชานเมืองขึ้นมาทันที
ฉันสอบถามเพื่อนที่ไม่ได้กลับบ้านช่วงปิดเทอมว่ามีใครสนใจร่วมทริปนี้บ้าง แต่ไม่มีใครปลงใจจะเป็นเลดี้รอบอ่าววงในกับฉัน ฉันก็ไม่อนาทร ตัดสินใจจ่ายเงินจองที่นั่งหนึ่งที่ รอคอยการเดินทางแบบฉายเดี่ยวประสาเที่ยวละไม ไปคนเดียว
ความมุ่งมั่นมีแล้ว ความพอใจแบบสมถะก็มีแล้ว ส่วนเพื่อนร่วมเดินทาง เดี๋ยวไปสานมิตรเอาข้างหน้าก็ได้
การเดินทางทริปนี้ เพื่อนร่วมเดินทางเป็นนักศึกษาใหม่เสียส่วนใหญ่ เกือบทั้งหมดเป็นนักเรียนที่มาลงเรียนภาษา หรือรอเรียนต่อป.ตรีในภาคการศึกษาใหม่ที่จะมาถึง มีทั้งเอเชีย และยุโรปบ้างประปราย
แต่ที่น่าประหลาดใจคือมีนักเรียนจากประเทศปาปัวนิวกินีมารวมทริปนี้เกือบเจ็ดคน ฉันได้ทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่เหล่านี้ระหว่างเดินทาง พวกเขาพูดภาษาอังกฤษคล่องแคล่ว พอถามถึงรู้ว่าประเทศเขาจำเป็นต้องใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษากลาง เหตุเพราะทั้งประเทศมีภาษาท้องถิ่นรวมกันแล้วแค่แปดร้อยกว่าภาษาเท่านั้นเอง
.
อากาศวันที่เดินทางไม่เป็นใจนัก พยากรณ์อากาศเตือนว่าให้ระวังพายุฝนประปราย พอเช็คดินฟ้าอากาศเสร็จ ฉันแปลงร่างจากเลดี้รอบอ่าววงในมาเป็นเจ้าสาว เพราะฉันกลัวฝน
ไปทะเลทั้งทีแต่ฝนตกนี่จบเห่กันพอดี แต่ก็นั่นแหละ ปลอบใจตัวเองว่าความมุ่งมั่นมีแล้วเต็มเสบียงใจ ฝนตกขึ้นมาก็เล่นมิวสิคเพลงจิ๊กโก๋อกหักเสียเลย เป็นไรไป
ตอนขึ้นเรือเฟอรี่ มีแดดพอให้ผิวผ่าวอุดมด้วยวิตามินดีเพียงวูบสั้นๆ แล้วอยู่ๆฟ้าก็ครึ้ม ลมหนาวจากทะเลพัดมาเตือนก่อน ทำเอาเลดี้กำมะลออย่างฉันที่ริอ่านใส่ชุดซัมเมอร์สบายๆแบบหรรษาหน้าร้อนเย็นยะเยือกอย่างช่วยไม่ได้
แล้ววันนั้นสภาพอากาศก็สลับกันทั้งแดด ฝน และลมหนาว พอๆกับที่ได้ขึ้นทั้งรถบัส เรือเฟอรี่ และรถไฟ เป็นระบบเหมาจ่ายในวันเดียวกัน ฉันเลยไม่รีรอจะหยอดคำสร้อยให้ทริปนี้ว่าเป็นการเดินทางรอบอ่าววงใน ฉบับรวมมิตร
ตอนนั่งรถไฟหัวรถจักรไอน้ำ กลุ่มเรานั่งรวมในโบกี้เดียวกัน การเดินทางออกจะเชื่องช้าและค่อนข้างน่าเบื่อ อาจเป็นเพราะอยู่ในช่วงหน้าร้อนปลายฤดูเก็บเกี่ยว ทิวทัศน์สองข้างทางมีแต่ทุ่งหญ้าแห้งสลับกับป่าโปร่งและทะเลสาบประปราย
แต่กลับเป็นช่วงเวลาที่ประทับใจที่สุด เพราะอาจารย์ที่นำขบวนบอกให้นักเรียนแต่ละชาติลุกขึ้นมาร้องเพลงด้วยภาษาของตัวเอง มีทั้งเพลงภาษาอินโดนีเซีย มาเลเซีย เกาหลี จีน เวียตนาม ปาปัวนิวกีนี ฯลฯ
สถานีตั้งต้น - Queenscliff หรือแปลอย่างหรูว่า สถานีราชินีภูผา
ฉันฟังไม่ออกแต่สัมผัสได้ว่าแต่ละเพลงสื่อสารความสวยงามของถ้อยคำและทำนองให้คนฟังได้รับรู้ มีเพียงเพลงเดียวที่ฉันหูผึ่งเมื่อกลุ่มหนึ่งร้องท่อนสร้อยว่า
เย็นสบาย เย็นสบาย ซาวนา
.
กลุ่มจากประเทศลาวนั่นเอง
ฉันอมยิ้มและนึกในใจว่าภาษาลาวฟังที่ไหนก็น่ารัก และเมื่อถึงตัวแทนจากประเทศไทย แน่นอนว่ามีแค่ฉัน ฉันข่มความเขินลุกขึ้นร้องเพลงที่ฉันแต่งเอง ตอนที่ทุกคนเงียบทั้งโบกี้ หันหน้ามาจ้องที่คนร้อง มีแต่เสียงของฉันดังแทรกเสียงฉึ่กฉั่กช้าๆของรถไฟ
( จ๊ะเอ๋ !! )
ฉันรู้สึกตัวชาและหน้าร้อนผ่าว คนฟังอาจคิดว่าเพลงของฉันใส่ลูกคอแพรวพราว หารู้ไม่ว่าเสียงสั่นเล็กน้อยนั้นมาจากความตื่นเต้นต่างหาก
พอร้องเพลงจบ มีคนถามว่าแต่งเนื่องในโอกาสอะไร ฉันยิ้มนิดๆและบอกว่าเพลงนี้ชื่อเพลงแสงตะวัน
- - แสงจากดวงอาทิตย์นั้นเป็นสมบัติของจักรวาลและของคนทั้งโลก แต่ใครบางคนในบรรดาคนทั้งโลกเป็นแสงตะวันสำหรับฉัน - -
Around the bay
I came across a small board in the campus announcing one-day trip to Sorrento and Mornington Peninsula bay.
It was detailed in the advertising that a journey on the road, drifting away on ferry, and railing away on steam train would be summed up within this trip.
I tried to find some of my friends to accompany but nobody fancied to join such a nature-trail trip. But it was all right for me to perform a lonely planet traveler again. I was telling myself - -
A journey is meant to go. Though in Solitude, perhaps you meet a new good company during the journey and thats the best souvenir worth for a pleasant remembrance.
Most of the passengers in this around the bay were Swinburne new students. I was surprised that a lot some of new friends were from Papua new guinea.
Those Papuan fellows communicated in excellent English and I just knew an interesting information that there were more than 800 tribal languages in their country.
Thats why they had to communicate in English even though their villages located from each other only about 5 kilometers away
The weather was blissfully sunny for a short while and the rain came shine most of the day.
Yet it was a nice memorable trip in that I indulged myself in the journey of solitude and learnt multi-cultural aspects from those new friends.
The trip on the ancient steam train was a bit more boring than expected. I could not imagine how Japanese people who got used to the bullet shin-gun-sen trains would bother to waste time in this snail rail.
Yet it became the most touching moment of the trip for me ; During the steam train journey from Queenscliff to Drysdale station, the tour leader asked the students from each different nationality to show up a song in his own language.
I enjoyed the exotic music from many countries across the world. I had no idea what each song was mentioning about or what its theme was up to but I could touch the sense of meaningfulness in its beauteous melody.
I was the only representative from Thailand. I was too shy to stand up but I could not jump out of the train and run away as in an action movie, though the train moved quite slowly enough to do so.
So I sang a song in my head. The song I had written out of truthfulness and confidence yet I was performing in such a timid way at the moment. I did it for my nation. And I wish Thai embassy knew this mighty act of bravery. ( sorry, Im kidding : )
When the air around was frozen in profound silence and there was only my voice singing along the sound of the rhythmic railway.
When those audiences were capturing their eyes on me, I felt as though there was a spotlight focusing upon my naked body and I wished I finished my song so soon.
Some asked me for what occasion this song was written and what it meant. I humbly replied that its title was Oh my sunshine; - -
The sun belongs to the universe and to all in this planet. But someone in those all is the Sun to me. The Sunshine in my universe.
| Create Date : 04 พฤศจิกายน 2552 |
|
2 comments |
| Last Update : 4 พฤศจิกายน 2552 17:04:01 น. |
| Counter : 1363 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [
เราวาดภาพสาวโบราณ(ตามที่เธอบอก)
หน้าตาชวนฝัน มนุษยสัมพันธ์เป็นเลิศคนนี้ตามไปด้วยค่ะ
เป็นช่วงเวลาที่มีสีสันก็ว่าได้เนาะ เพราะคุณช่างสนุกกับการเรียนและเรียนรู้ผู้คนด้วย
เพื่อนรักเราคนหนึ่งบอกเราว่า ชีวิตเธอน่ะ อยากมีอาชีพเป็นนักเรียนที่สุด เราเคยอมยิ้มกับความคิดของเธอนะ เพราะเราขี้เกียจเรียนเป็นที่สุดไงตอนนั้นน่ะ 55 กว่าจะจบมาได้ หืดขึ้นคอ
เพลงแสงตะวัน เนื้อหาเป็นอย่างไรหนอ
ตะวันดวงนี้
คงไม่ฉายแสงจัดจ้าน
และคงเป็นแสงที่อ่อนโยน
จนสร้างความอบอุ่นในหัวใจให้บางใครได้ :)