น้ำท่วมไปไหน? ฉันไปเป็นอาสาสมัคร
๑๒ พ.ย. ๕๔ ปล่อยให้ทหารไทยใจหล่อมากมานาน วิศวกรไทยใจก็หล่อเหมือนกัน
ได้ยินพี่ที่ทำงานพูดถึงเรื่องไปเป็นอาสาสมัครของกลุ่มนักเดินป่าในวันเสาร์อาทิตย์ เลยสนใจเพราะต้องเข้ากรุงเทพฯ มาเอายาให้ลูกอยู่แล้ว
เมื่อธุระเรื่องลูกเสร็จไว ก็เลยโทร.บอกพี่เขาว่าไปด้วย
สิ่งที่ต้องซื้อคือรองเท้าเพื่อลุยน้ำ ตอนแรกจะซื้อรองเท้ายางแต่ร้านแถวสะพานควายไม่มีขาย เลยได้รองเท้าผ้าใบมาแทน ส่วนถุงเท้าเล่นบอลพี่เขาซื้อเตรียมไว้ให้แล้ว ถุงเท้าและรองเท้าป้องกันไม่ให้เดินไปเตะอะไรแล้วได้รับบาดเจ็บ
แล้วก็ไปรวมพลที่คอนโดในซอย ๙ พหลโยธิน ซื้อขนมปังไปเป็นอาหารมื้อเที่ยงเพราะเราทานมังสวิรัติ ไม่เหมือนใคร
วันนี้วันเสาร์ไปที่แถวชมรมปักษ์ใต้ หมู่บ้านมหาดไทย ๒ บนถนนบางระมาด กว่าจะถึงก็นั่งตากแดดบนรถหกล้อนานทีเดียว ทานขนมที่เตรียมมาเสียเลย
แล้วก็ลุย ใส่เสื้อชูชีพด้วย มีอาสาสมัครร่วมสิบคน เดินเข้าไปลึกมาก น้ำมีทุกระดับ สูงสุดแค่คอ มีกลิ่นบ้าง เมื่อถึงสะพานก็ต้องเอาของออก ยกเรือ มีแบบนี้ ๒ ครั้ง ช่วยกันแข็งขันดี
ภาระกิจของพวกเรานักเดินป่า อาสากู้ภัย คือ เอาอาหารสด ถุงยังชีพ และน้ำ ไปแจกชาวบ้านที่อยู่เข้าไปลึกๆ ความช่วยเหลือมักจะเข้าไปถึง เวลาเจอหมา แมว ก็เอาอาหารให้พวกมันทาน เมื่อแจกของคนแล้วก็จะถามถึงสัตว์เลี้ยงด้วย
เดินตั้งแต่เที่ยง ภาระกิจเสร็จประมาณห้าโมงเย็น แช่น้ำเน่าตลอด แจกของไม่ยั้ง หลายคนยกมือไหว้ หลายคนบอกว่าไม่เคยมีใครเข้ามาเลย เห็นแล้วน่าสงสารจริงๆ
รอบแรกแจกจนหมดของ เอาเรือมาเติมอีก จนได้ครบทุกบ้านตามที่มาสำรวจเอาไว้
อุปสรรคที่พบคือมักจะมีชาวบ้านต้นๆ ซอยขอของแจก พวกเราต้องใจแข็งเดินไปให้สุดซอยที่พวกเราเล็งไว้ ไม่เช่นนั้นจะไม่บรรลุวัตถุประสงค์
ตอนเดินกลับมาขึ้นรถ เหนื่อยมาก พี่ๆ ในทีมนักเดินป่าเดินลากเรือเปล่าไวมาก หายใจแทบไม่ทัน เลยเดินจงกรมไปเลย ซ้ายย่างหนอ ขวาย่างหนอ คิดเล่นๆ ว่า หากเป็นลมลงไปจะน่าเกลียดขนาดไหนเนี่ย แต่ก็ผ่านมาได้
ขนของที่เหลือไว้ที่สมาคมชาวปักษ์ใต้ แล้วก็ขึ้นรถหกล้อกลับ เริ่มมืด ยุงเยอะมาก บินชนยังเจ็บเลย ได้แต่นึกถึงชาวบ้านที่น้ำท่วมเขาจะโดนยุงจำนวนมากนี้รบกวนขนาดไหนนะ? สู้ๆ นะครับพี่น้อง
ขากลับนั่งคุยกับตากล้องประจำทีม เธอเป็นชาวปราจีนบุรี เป็นนักเดินทาง เลยถามไถ่เรื่องจังหวัดของเธอ เธอบอกว่าต้นโพธิ์ที่อำเภอศรีมหาโพธิ์นำมาจากอินเดีย และเป็นสัญลักษณ์ของจังหวัดด้วย เธอบอกอีกว่าเขาใหญ่จริงๆ แล้วพื้นที่เยอะที่สุดอยู่ในปราจีนบุรีรวมถึงทางขึ้น แต่จังหวัดนครนายก Promote เยอะกว่า ดูแล้วเธอรักจังหวัดเธอจังนะ เธอทำงานที่โรงพยาบาลอภัยภูเบศร์ ชอบคำสุดท้าย "ในช่วงนี้อาสาสมัครมีเยอะขึ้นมาก เพื่อช่วยเหลือชาวบ้าน" ดีใจครับที่คนไทยไม่ทิ้งกัน
กลับถึงในเมือง รีบกลับห้อง อาบน้ำ หลับเป็นตาย ตั้งใจว่าพรุ่งนี้จะไปอีก
รูปมีน้อย เอามาให้เห็นบรรยากาศครับ
ตอนเดินกลับมาขึ้นรถกลับห้อง โทรศัพท์โม้ลูกสาววัย ๑๑ ขวบว่าพ่อไปเป็นอาสาสมัครมา ลูกบอกว่าอยากไปบ้าง เลยนึกคำในตำราเลี้ยงลูกที่ว่า "การสอนที่ดีที่สุดคือ การทำให้ดู"
รักทีมนี้จัง นักเดินป่า สักวันจะพาลูกไปเดินป่าให้ได้
บุญกุศลที่ทำในวันนี้ขอให้ส่งถึงชาวไทยทุกคน ให้แคล้วคลาด ปลอดภัย กลับมาเป็นปกติสุขไวๆ นะครับ
มีความสุขทุกคนครับ
ปล. เดี๋ยวมาเล่าวันอาทิตย์ที่ดอนเมืองต่อนะครับ
Create Date : 19 พฤศจิกายน 2554 |
|
4 comments |
Last Update : 20 พฤศจิกายน 2554 5:14:38 น. |
Counter : 1239 Pageviews. |
|
|
|
.
.
.
ลูกพี่ต้องภูมิใจในตัวพี่มากๆเลยครับ