|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
|
|
|
|
|
|
๓๐ ปีผ่านไปของชายผู้เป็นพ่อ (ซึ้งมาก ขอบอก)
ชายชราวัย ๖๐ ปีคนหนึ่งนั่งเล่นอยู่ที่สวนหลังบ้าน ได้คุยกับลูกชายวัย ๓๐ เศษๆ ที่เพิ่งจะได้เลื่อนตำแหน่งใหญ่โตในบริษัทมีชื่อเสียงแห่งหนึ่งหลังจากลูกกลับจากทำงาน "นั่นอะไรลูก เห็นลางๆ" ชายชราถาม "อ๋อ วัวน่ะพ่อ" ลูกชายตอบ ผ่านไป ๒-๓ นาที พ่อถามอีกครั้ง "นั่นอะไรเหรอลูก" "วัวตัวเดิมนั่นแหละพ่อ มันยังไม่ได้ไปไหนเลย" ลูกชายตอบอย่างเสียไม่ได้ ผ่านไปอีก ๒-๓ นาที ชายชราถามอีกว่า "แล้วนั่นหล่ะ อะไรลูก" "วัวพ่อวัว ตัวเดิมที่เพิ่งถามนั่นแหละ" ลูกตอบด้วยอารมณ์หงุดหงิด ผ่านไปอีก ๒-๓ นาที ชายชรายังคงถามอีก "พ่อเห็นอีกแล้วลูก นั่นอะไร" ลูกตอบอย่างเหลืออด "เอ๊ะพ่อนี่ยังไงนะ ถามซ้ำๆ ซากๆ ผมจะบอกครั้งสุดท้ายแล้วนะว่าวัว" "นั่นอะไรลูก" ชายชรายังคงถามคำถามเดิมๆ อีกครั้ง คราวนี้ลูกชายตะโกนใส่พ่อด้วยน้ำเสียงโมโห "พ่อจะเลอะเลือนกันไปใหญ่แล้ว คุยไม่รู้เรื่อง ผมไม่คุยกับพ่อแล้ว "พูดเสร็จลูกชายก็เดินจากชายชราผู้เป็นพ่ออย่างอารมณ์เสีย เวลาผ่านไปจนกระทั่งถึงเวลาอาหารเย็น เมื่อไม่เห็นผู้เป็นพ่อลงมา ลูกชายจึงเดินไปตามที่ห้อง และได้เห็นไดอารี่เก่าๆ เล่มหนึ่งที่เพิ่งเขียนเปิดอยู่ ลูกชายจึงเปิดอ่านพบข้อความว่า เมื่อ ๓๐ ปีที่แล้วเรามีลูกชายคนหนึ่งซึ่งเรารักมาก ตอนเขาอายุ ๒ ขวบเราพาเขาไปนั่งเล่นที่สวนหลังบ้านพอดีมีวัวเดินผ่านมา ลูกชายถามพ่อว่า "พ่อ นั่นอะไร...วัวไงลูก เราตอบ เวลาผ่านไปไม่ถึง ๑ นาที ลูกก็ถามเราอีก เราก็ตอบคำถามเช่นเดิมอีก เป็นอย่างนี้ถึง ๒๕ ครั้ง เราไม่รู้สึกเบื่อเลยที่จะตอบคำถามเดิมๆ เหล่านั้น เรากลับรู้สึกดีใจอย่างที่สุดที่ลูกสนใจเราอย่างไม่เบื่อหน่าย แต่ในวันนี้ ณ ที่แห่งเดิม คนสองคนที่เคยถามคำถามเดียวกัน หากแต่เราเป็นฝ่ายถาม ลูกเป็นฝ่ายตอบ ลูกตอบเราเพียง ๕ ครั้งเท่านั้น ก็ตวาดเรา หาว่าเราเลอะเลือน รังเกียจแม้จะคุยกับเราอีกต่อไป เมื่อลูกชายได้อ่านข้อความดังนั้น จึงวิ่งไปหาชายชราที่สวนหลังบ้าน ณ ที่นั้นเขาได้เห็นพ่อของเขานั่งเหม่อลอยด้วยสายตาอันเศร้าสร้อย ลูกชายจึงเดินเข้าไปหาแล้วก้มลงกราบด้วยน้ำตานองหน้าพร้อมกับบอกว่า "ผมขอโทษครับ...พ่อ" ชายชราหันมายิ้มแล้วลูบหัวลูกชายแล้วตอบว่า "ไม่เป็นไรลูก...ยังไงเจ้าก็ยังเป็นลูกชายอันเป็นที่รักของพ่อเสมอ"
ที่มา : วารสารเครือข่ายครอบครัว ปีที่ ๒ ฉบับที่ ๒๓ คอลัมภ์เรื่องเล่าหลังบ้าน พ่อแม่พลังบวก โดย สุสมา สุขพัฒน์
Create Date : 09 กันยายน 2549 |
Last Update : 9 กันยายน 2549 20:45:14 น. |
|
1 comments
|
Counter : 653 Pageviews. |
|
|
|
โดย: มรรคณิชา วันที่: 9 กันยายน 2549 เวลา:22:32:56 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
นครศรีธรรมราช Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [?]
|
ย้ายมาเป็นคนสระบุรี ตั้งแต่ ๑ มกราคม ๒๕๖๖
เคยมาเป็นคนนครศรีธรรมราช ตั้งแต่ ๑ เมษายน ๒๕๕๘
เคยมาเป็นคนสระบุรี ตั้งแต่ ๑ มกราคม ๒๕๕๗
เคยเป็นคนกรุงเทพฯ ตั้งแต่ ๑ เมษายน ๒๕๕๒
ย้ายที่ทำงานในจังหวัดสระบุรี ตั้งแต่ ๑ มีนาคม ๒๕๔๖ เคยเป็นคนสระบุรี ตั้งแต่ ๑ มิถุนายน ๒๕๔๕
เคยเป็นคนนครศรีธรรมราช ตั้งแต่ ๑ สิงหาคม ๒๕๓๙
เคยเป็นคนระยอง ตั้งแต่ ๒๕๓๗
|
|
|
|
|
|
|
แต่ถ้าไปใช้กะพ่อดิฉัน...เหวอออ ไม่กล้าคิด