ไอ้เราก็กลับมาอยู่บ้านได้หลายวันแล้วนะ ไม่เค้ย ไม่เคยเจอฝนตหนักสักที

เห็นข่าวที่ กทม. ฝนตกหนักมากจนน้ำท่วม

ก็ได้แต่นึกดีใจ โชคดีที่กลับมาอยู่บ้าน

วันนี้เป็นไงล่ะ โป๊ะเช๊ะ…ฝนตกแบบ”ไม่ลืมหูลืมตา”จริงๆ

เพิ่งเข้าใจคำว่าฝนตกแบบ”ไม่ลืมหูลืมตา” ก็วันนี้

ตกแบบใครที่คิดจะขับและขี่รถออกไปข้างนอก ไปตลาด ไปนั่น มานี่ ต้องชะงัก

ชะโงกหน้าออกมาจากบ้าน ที่ทำงาน เป็นต้องมุดกลับเข้าไปใหม่

ส่วนเรานั่งอยู่ที่ตลาด ฝนตกที รู้สึกสบายอย่างบอกไม่ถูก

ตอนแรกที่ฝนตก ก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะตกหนักแต่อย่างใด

ตกเป็นฝอย ละอองน้ำฝน

ที่คล้ายกับเวลาเราฉีดสเปรย์รีดผ้าเรียบลงบนเสื้อที่รอรีด

สักพัก จากเสียงเปาะแปะ เปาะแปะ…ก็กลายเป็น ซู่…ซ่า…

(กรุณาออกเสียงตาม จะได้อารมณ์มาก)

ซู่………………………ซ่า…………………………

ซู่…………ซ่า………….

ซู่…..ซ่า…..

ซู่ซ่า ซู่ซ่า ซู่ซ่า ซู่ซ่า ซู่ซ่า ซู่ซ่าซู่ซ่า ซู่ซ่า ซู่ซ่า

ตกอย่างนี้ทั้งบ่ายประมาณสามรอบ โอ้มายก็อดดดดด

นอกจากนี้ ความเร็วและความถี่ของการตกยังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

ระดับความดังก็เพิ่มขึ้นเฉียดระดับที่สร้างความรำคาญ แทนความรื่นรมย์

จากเสียง melody กลายเป็น noise ไปซะงั้น

ถึงตอนนี้ ที่ฝนหยุดตกแน่นอนแล้ว

แต่เสียงฝนตกเมื่อบ่ายนี้ ยังคงดังก้องซ้ำไปซ้ำมาในหูอยู่เลย