กลับมาต่อ กับปฏิบัติการนอกสถานที่ครั้งที่ 10 แท่นพระ-อินทนนท์

10.1 ต้องซ้อมกับดอยแท่นพระก่อน

   10.1.1 ตั้งใจมาซ้อมโดยเฉพาะ

   10.1.2 คนเดียว 5 คัน

   10.1.3 รุตเรเดอร์หน้ามืด

   10.1.4 ขึ้นก็เหนื่อย ลงก็เหนื่อย

10.2 คนพันธุ์อึด 6 ขึ้นดอยอินทนนท์

   10.2.1 ออกตัวมาได้จิ๊ดเดียว ต้องเดินเสียแล้ว

บล็อกนี้ถึงเวลาแล้วครับ สำหรับดอยอินทนนท์

หลังจากซ้อมกับดอยแท่นพระมาแล้ว ผลการซ้อมไม่เป็นที่น่าพอใจนัก

เพราะผมถึงกับหน้ามืด ทำให้ผมลังเลเลยว่า อาจจะเปลี่ยนแผน ใช้สองล้อแทนสำหรับดอยอินทนนท์

แต่ถ้าผมใช้สองล้อขึ้นดอยอินทนนท์แทน บล็อกวิถีผู้กล้าก็หมดความขลังทันทีครับ

เพราะคอนเซ็พท์ของบล็อก จะต้องใช้ยางโทนเป็นหลัก

สุดท้ายตัดสินใจใช้ยางโทนครับ แน่วแน่มั่นคง ไม่เปลี่ยนใจ

ครั้งนี้ผมจะไปปั่นร่วมแจมกับนักปั่นสองล้อมากมายครับ กับงาน "คนพันธุ์อึด ครั้งที่ 6"

ปั่นขึ้นดอยอินทนนท์กัน โดยมี Service bike ตามไปด้วย 2 คันครับ

เห็นเขาแบ่งการแข่งออกเป็นหลายประเภท หลายระยะ

มีประเภทเสือหมอบ เสือภูเขา และโอเพ่น

มีระยะ 50km เริ่มจากวัดพระธาตุจอมทอง และระยะ 16km เริ่มจากที่ทำการอุทยาน

ผลเลือกระยะ 16km ทันทีครับ ไม่ต้องคิด เพราะไปครั้งแรก ไม่ต้องห้าวมากก็ได้

แล้วยางโทน 24 ของผม มันช้ามาก ระยะทางจากวัดพระธาตุจอมทอง จนถึงตีนดอยที่เป็นทางราบ

มันค่อนข้างไกลอยู่ ถ้าใช้ยางโทน จะเสียเวลาตรงทางราบเปล่าๆ ด้วย

ออกจากที่พักที่ อ.สันทรายแต่เช้ามืด มาถึง อ.จอมทอง ไม่ทันเสียแล้วครับ

เขาไปกันหมดแล้ว ที่หน้าวัดพระธาตุจอมทอง

ถ้าจะลงแข่งเป็นเรื่องเป็นราว ต้องมานอนที่ อ.จอมทองเลยครับ เพราะเขาออกกันแต่เช้าจริงๆ

ได้ข่าวว่ารถติดมากด้วย ช่วงที่เขาจะปล่อยตัว

ไม่เป็นไรครับ ผมเลือก 16km อยู่แล้ว

ปล่อย Service bike คันที่หนึ่งที่ตีนดอย ระยะประมาณ 35km ถึงยอดดอย

ส่วนผม กับ Service bike อีกคัน ไปที่ที่ทำการอุทยานครับ ระยะ 16km ถึงยอดดอย

ระหว่างเส้นทาง ผ่านนักปั่นตลอดทางครับ

เห็นหมีไหม

มีการแจกน้ำเป็นระยะๆ

จอดรถไว้ที่ทำการอุทยานครับ แล้วคว้ายางโทน 24 คู่ใจออกมา

มาถึงก็ปั่นเลยครับ เพราะเขาก็เพิ่งปล่อยตัวนักปั่นที่ระยะ 16km ไป

ยังไม่ได้วอร์มอะไรเลย ลุยเลยอีกแล้ว หวั่นๆ เหมือนกัน กลัวเครื่องไม่ร้อน

อาหารเช้าก็กินข้าวเหนียวหมูปิ้งหน้าวัดพระธาตุจอมทอง กินมาแบบรีบๆ เพราะมาสาย

แต่ก็เตรียมขนมหวานมาด้วยครับ เป็นพลังงานสำรอง กลัวหน้ามืดเหมือนขึ้นดอยแท่นพระ

ปั่นออกมาจากที่ทำการอุทยานไม่ไกล เส้นทางก็เริ่มชันทันทีครับ

เครียดเลย เพราะระยะทางมันอีกไกลเลย ไม่ใช่ใกล้ๆ เหมือนดอยแท่นพระ

แต่แผนการปั่นของผมก็คือ จะไม่ฝืนครับ เพราะถ้าเราฝืน นั่นหมายความว่า เราอาจจะไม่ได้ไปต่อเลยก็ได้

อาจจะหน้ามืด อาจจะบาดเจ็บ อาจจะเป็นตะคริว เพราะระยะทางมันไกลมาก ไม่ไหวก็เดินเอาดีกว่า

เซฟตัวเองที่สุด เพื่อไปให้ถึงจุดสูงสุดของประเทศให้ได้

การปั่นครั้งนี้ไม่เหงาเลยครับ เพื่อนร่วมปั่นเพียบเลย

มาได้ไม่ไกลก็ไม่ไหวแล้วครับ มันหนักและหนืดเกินไป ผมต้องลงเดินก่อน

บวกกับคว้าขนมหวานออกมาเตรียมไว้เลย เพราะรู้ตัวดี ว่าเครื่องยังไม่ร้อนด้วย

และพลังข้าวเหนียวหมูปิ้งอาจจะหมดได้ทุกเมื่อ

ผมก็กะว่าจะเดินไปเรื่อยๆ จนถึงจุดที่ความชันมันลดลงบ้าง จึงจะปั่นต่อครับ

และถ้าไม่ไหวเลยจริงๆ การเดินจนถึงยอดดอยเลย ก็จะเป็นไม้ตายสุดท้ายที่จะงัดมาใช้

Service bike ตามมาแล้ว

แซงไปก่อนเลยนะ ตอนนี้ขอเดินก่อน มันหนืดเกินไป

มีคนพิการมาร่วมแจมด้วยครับ

เรียกได้ว่า ดอยอินทนนท์รอทุกคนอยู่แล้ว อยู่ที่ว่าเราจะกล้าหรือไม่

สองล้อยังปั่นได้ครับ สามารถลดเกียร์ต่ำสุด ค่อยๆ ไต่ขึ้นไปได้

ถ้าของผม สามารถลดเกียร์ได้ ก็คงจะช่วยได้เยอะเลย

แต่สำหรับยางโทนแล้ว ไม่มีเกียร์ต่ำ วิธีพิชิตความชันมีแค่

1) เลือกล้อเล็กที่สุด

2) เลือกขาจานยาวที่สุด

3) ใช้กำลังขาตัวเองให้มากที่สุด

มีเท่านี้จริงๆ

เครียดเลยครับ ออกมาจากที่ทำการยังไม่ถึงไหน ต้องเดินเสียแล้ว แล้วจะทำไงต่อไป

จะต้องเดินจนถึงยอดดอยเลยหรือไม่ โปรดติดตามตอนต่อไปครับ