Mikeにあったときは気にもしなかったが、やがて恋焦がれるようになった。
การขอวีซ่า
My aupair life
My AFS life in Japan
Love online
คุณ Mike and me
Japanese Lesson
My JoB
การแปล
アメリカでの生活
Nursing school
Nursing career
Bladder infection
goodbye pop
Credit card
Car insurance
Driver license
Mikey 911
goodbye pop
เมื่อวันอังคารที่ 7 ตุลาคม 2008
สามีไม่ได้ไปทำงานเพราะลางานจะไปเฝ้าพ่อเขา
พวกเราตื่นนอนกันแปดโมง เพราะว่าเมื่อวันจันทร์ตื่นไปทำงานตั้งแต่ตี 3 และกว่าจะได้เข้านอนก็เกือบสี่ทุ่ม
วันอังคารเลยตื่นสาย ส่วนเราตื่นตั้งแต่เกือบ 6 โมงเช้าแล้ว แต่ยังไม่ลุก เพราะกลัวคุณสามีจะตื่น
พอไมค์ตื่นขึ้นมาเขาก็คลำหาโทรศัพท์ มีไม่ได้รับ 2 สาย หนึ่งในเบอร์ที่ไม่ได้รับคือเบอร์บ้านพ่อไมค์
เขาพยายามโทรกลับหา Barbara (ภรรยาพ่อไมค์) ก็ไม่มีคนรับสาย ไมค์สังหรณ์ใจว่าพ่อเขาต้องจากไปแล้วแน่ๆเลย ไม่งั้นเขาคงไม่โทรมา
จากนั้นก็แต่งตัว บอกเราว่า
"ฉันจะไปบ้านพ่อฉันก่อนนะ"
สักพักเราเดินลงมาข้างล่าง ยังเห็นไมค์เดินไปเดินมาอยู่ในครัว นึกว่าไปบ้านพ่อเขาแล้วซะอีก
พอเราเดินเข้ามาใกล้ๆ เขาก็บอกว่า
"พ่อเสียแล้ว"
เฮ้อ เศร้า แต่ก็โล่งใจที่ไม่แกไม่ได้ทรมานเพราะไอ้โรคมะเร็งอีกแล้ว
แกไปสบายแล้ว
วันเสาร์ อาทิตย์ที่ผ่านมาเราไปเยี่ยม pop(พ่อสามี) หลังจากที่เขากลับบ้านมารอตาย พอเห็นหน้าเขานะ เราน้ำตาไหลเลยอ่ะ แกดูไม่ดีเลย
ทั้งๆที่อาทิตย์ก่อนหน้าเราไปหาแกที่โรงพยาบาลแก ก็ยังพูดคุย เดินเหินได้ นะ เฮ้อ แต่ก็เป็นเพราะยาทั้งนั้นอ่ะนะที่ทำให้แกยังมีชีวิตอยู่
และหลังจากที่ได้ยินว่าพ่อสามีเสีย เราก็จะไปกะไมค์ แต่เขาบอกให้เราอยู่บ้าน เพราะไม่อยากให้เราเห็นศพ
หรือกระบวนการต่างๆที่เจ้าหน้าที่จะมาทำกะร่างกายของแก เราก็เลยบอกว่าเดี๋ยวทำกับข้าวเสร็จจะตามไป
ประมาณ 10 โมงครึ่ง ไมค์โทรมาบอกว่า
"Pastor Bill จะไปสวดศพ pop"
เราก็เลยออกจากบ้าน ตามไมค์ไป
ก็ไปที่ Funeral home พอไปถึงเจ้าหน้าที่เขาก็เปิดห้องที่ศพพ่อไมค์อยู่ จากหน้าเขาก็เปิดผ้าคลุมศพตรงหน้า แปลกอยู่อย่างนึงคือเราเป็นคนที่กลัวผีมาก
แต่ว่าพอเห็นศพพ่อไมค์เราไม่กลัวอ่ะ แต่สงสาร และคิดถึงแก เห็นแกไม่หายใจไม่ขยับขเยื้อน แล้วมันสลดใจ และน้ำตามันก็ไหลออกมาเองเลยอ่ะนะ ฮือๆ เศร้า
คึดถึงตอนที่แก ขับรถไปรับ ไปส่งเราที่ทำงาน พาไปกินข้าวข้างนอก บ่อยๆ ไปแต่ร้านดีๆแพงๆทั้งนั้น แกไม่เคยงกเคยอะไรกะเราเลย
แกทำให้เรารู้สึกอบอุ่น เป็นครอบครัว แกจะบอกเสมอว่า
"อย่าคิดว่าอยู่ที่นี่ตัวคนเดียว เธอยังมีฉันเสมอ มีปัญหาอะไรอยากได้อะไรให้บอกฉัน"
และเราก็เสียใจอยู่อย่างหนึ่งที่ยังไม่มีหลานสาวให้แก เพราะเวลาเจอแกทีไรแกจะถามหาหลานสาวอยู่เสมอ อาทิตย์ที่แล้วที่ไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล
แกก็ยังพูดถึงเรื่องหลานสาวแกอยู่เลยอะนะ เฮ้อ
ยังไงก็แล้วแต่ ตอนนี้แกก็ไปสบายแล้ว พวกเราที่อยู่ข้างหลังก็ได้แต่คิดถึง We love you,Pop!
Create Date : 03 สิงหาคม 2553
Last Update : 3 สิงหาคม 2553 8:16:48 น.
0 comments
Counter : 417 Pageviews.
Share
Tweet
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
mrsmurtaugh
Location :
Pennsylvania United States
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
?
]
image hosting site
รำเพย
Lawเก้อ
POL_US
Iwant2Believe
enjoymiracle
Dearestpenguin
ฝนตกแดดออก
ป้ามด
แม่บ้านณ.โตเกียว
โสดในซอย
thattron
rukdogs
Lilac Girl
Baby I love you
ปลายฟากฟ้า
surapollk
Phoebe Buffay
BeamerFamily
snuttis
SFbay
P.Ta
someone like me
Susie
n_nicky
Jeban
siammeaw
หญิงป้า
luvlyblossom
Cozmen
งาขาว
SweetPolarBear
kdunagin
grippini
narumoo
Webmaster - BlogGang
[Add mrsmurtaugh's blog to your web]
Asiamiles
Office of the registrar
สถานฑูตญี่ปุ่น
ม.ธรรมศาสตร์
中村中・高学校
Bloggang.com