Bloggang.com : mrsmurtaugh

Mikeにあったときは気にもしなかったが、やがて恋焦がれるようになった。

Mikey 911

911 Ambulance!!!!
เมื่อคืน(08/08/07)สามีไม่อยู่บ้านเพราะต้องไปทำงานและค้างที่นิวยอร์ค และน้องเล็ก Mikey ก็ออกหาเพื่อนบอกว่าจะกลับ 9:30pm สามีก็บอกให้เรารอจนกว่าลูกชายสุดที่รักจะก้าวขาเข้าประตูบ้าน ไอ้เราก็นอนดูทีวีไปมองนาฬิกาไป

ประมาณสามทุมเศษๆ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น Eric พี่ใหญ่ที่นั่งเล่นเกมอยู่ข้างล่าง รับโทรศัพท์ อืมม คงเป็น Mikey โทรมา ซึ่งอาจจะบอกว่าใกล้จะถึงบ้านแล้ว หรืออาจมาสายอะไรประมาณนั้น

สักพักคุณแม่สามีก็เดินมาเคาะประตูห้องเรา บอกว่าเดี๋ยวจะไปโรงพยาบาล
เราก็ "หา จะไปทำอะไรที่โรงพยาบาล" คุณแม่สามีก็บอกว่า "น้องเล็กเหยียบตะปู ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล" เวรกรรม มีแต่เรื่อง

เราก็รู้แหละนะ ที่เขาบอกก็เพราะอยากให้เราไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อน ฮ่าๆ แต่ความจริงเราก็อยากไปดูโรงพยาบาลจริงๆว่ามันเป็นยังไงอ่ะนะ
เพราะที่นี่เวลาเป็นอะไรเขาไม่ไปโรงพยาบาลนะ แต่เขาจะไปหาเชี่ยวชาญแต่ละที่เลย อย่างอยากถอนฟันก็ต้องไปหา หมอฟันที่คลีนิค ปวดหลังปวดเอวก็ไปหา Chiropractor ที่คลีนิคหมอ อะไรอย่างนี้ ส่วนใหญ่มันจะเป็นที่ใครที่มันไม่ได้รวมกันเหมือนโรงพยาบาลในไทยน่ะ

จากนั้นก็ขับรถไปโรงพยาบาล Taylor กับแม่สามี ประมาณ 5 นาทีก็ถึง　เจอ Chris เพื่อนสามีที่หน้า ＥＤ (Emergency Departent)　ด้วย เขาบอกว่ามาผ่าตัด ฮ่าๆ ดูท่าคริสเดินแล้วขำ พอเดินเข้าไปข้างในก็เจอน้องเล็กนั่งอยู่บนรถเข็น เลือดอาบเท้าขวา ถามว่า "เขาทำอะไรให้รึยัง" น้องเล็กบอกว่า "เขารอจนกว่าผู้ปกครองมาถึงจะเริ่มรักษา" ฮ่วย นี่ถ้าไม่มีใครมาทำไงเนี่ย แต่ดุแล้วไม่ได้เหยียบตะปู แต่เหยียบเศษแก้วต่างหาก แต่เราดูแผลกระจิ๊ดเดียวตรงนิ่วชี้เท้าขวา ถ้าเป็นบ้านเรานะก็แค่ล้างแผล ทายาแดง กินยาแก้อีกเสบก็หาย

จากนั้นก็กรอกข้อมูล แล้วเอาไปยื่นในกล่อง แล้วนางพยาบาลก็จะมาหยิบใบนั้นไป แล้วสักพักเขาก็เรียกเข้าไป ชั่งน้ำหนัก วัดความดัน ถามนั่นนี่ กินเหล้า สูบบุหรี ใช้ยาเสพติดไหม ฯลฯ แล้วพยาบาลก็ถามว่า "รู้สึกว่ามีเศษแก้วหรืออะไรติดอยู่ในนิ้วไหม" น้องเล็กตอกบว่า "ไม่" แต่คุณพยาบาลก็บอกว่า "เดี๋ยวลองคุยกับหมอก่อนว่าจะต้องเอ็กซเรย์ไหม" จากนั้นเจ้าหน้าที่อีกคนก็เรียกไปถามข้อมูล "พ่อแม่ชื่ออะไร บ้านอยู่ที่ไหน โทรศัพท์เบอร์อะไร มีประกันสุขภาพไหม"
ตูว่าแล้ว คุณสามีนี่มีอะไรก็ทำเองหมด ไม่บอกให้ชาวบ้านรู้ บัตรสุขภาพของลูกเขาก็เป็นคนเก็บ เด็กๆพวกนี้ไม่รู้ว่าตัวเองมีบัตรประกันสุขภาพด้วยซ้ำ แต่ของเราน่ะมี เพราะสามีเพิ่งทำให้หลังจดทะเบียน ของเด็กๆก็มีแน่นอน มันอยู่ในเครือข่ายเดียวกัน เพราะประกันเป็นของบริษัทสามี แต่จะโทรไปถามก็ไม่ได้ เพราะสามีคงหลับไปแล้ว สุดท้ายเขาเลยให้เป็น self pay คือจ่ายเองไปก่อน ค่อยไปเคลมกะประกันทีหลัง

จากนั้นก็มีเจ้าหน้าที่อีกคนมารับไปเอกซเรย์เท้า ว่ามีเศษแก้วติดอยู่ไหม ผลปรากฏว่าไม่มี (มันจะมีได้ยังไงวะ แผลกระจิ๊ดเดียว) จากนั้นก็ไปพบหมอ เขาก็แค่มาลูบๆคลำๆ และก็พูดเรื่องที่เราไม่ได้นึกถึง เพราะที่นี่เขาละเอียดมาก ถ้าเป็นบ้านเราเหยียบเศษแก้วก็ล้างแผลซื้อยามาทา แต่ที่นี่เขาต้องดูว่ามีอะไรแอบติดอยู่ในเท้าไหม แล้วแก้วที่เหยียบมีเชื้ออะไรรึป่าว โอ้โห ละเอียดจริงๆ หมอก็บอกว่าถ้าเท้าบวมให้กลับมาอีก แล้วเขาก็ให้พยาบาลมาทำความสะอาด ทายา ให้กินยาแก้อักเสบ แล้วก็พันแผลให้ เขาให้ prescription ยาแก้อักเสบมา เสร็จก็กลับบ้านได้

ดูสิ ไม่ได้เสียตังค์ซักกะบาท คือเขาจะส่งบิลไปที่บ้านทีหลัง ยาก็ไม่ได้ให้ที่โรงพยาบาล หมอแค่เขียนใบสั่งยาให้แล้วไปหาซื้อกินเอง
เราก็ว่าแล้วมิน่าโรงพยาบาลหลายแห่งถึงเจ้งเพราะ illegal aliens เพราะโรงพยาบาลไม่ให้จ่ายเงินทีโรงพยาบาลแต่ส่งบิลไปเก็บ พวกนั้นเลยไม่จ่ายบิลที่โรงพยาบาลส่งไปไง เหอๆ ระบบไม่รัดกุมเอง บ้านเราต้องจ่ายที่โรงพยาบาลเลย อย่างนี้ดีแล้วโรงพยาบสลจะได้มีเงิน ไม่ต้องเจ้งและปิดลงเหมือนหลายๆที่ในอเมกา สรุปกว่าจะได้กลับบ้านก็ห้าทุ่มครึ่ง

Create Date : 21 สิงหาคม 2550

Last Update : 21 สิงหาคม 2550 0:13:59 น.

4 comments

Counter : 344 Pageviews.