เป็นหนังสืออีกหนึ่งเล่มที่ดองเค็ม

กะว่าจะดองไปยาวๆเพราะไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องอ่านหนังสือ “คุยเล่น”

“30 วินาที”เวลาเพียงเท่านี้จะคุยอะไรกันได้

ที่สำคัญไม่ต้องอ่าน ไม่ต้องเรียน ฉันก็คุยเล่นได้อยู่แล้ว

มันยากตรงไหน

ทำไมต้องมีหนังสือ How to

ขุดเล่มนี้ออกมาจากกองดอง ในวันที่เงียบเหงาเศร้าซึม

อ่านอะไรก็ไม่จบ-อ่านเรื่องที่ตัวเองคุ้นเคย รู้แล้วดีกว่า

ผลคืออ่านไปขำไป

ไม่ได้ขำมุกตลกที่อยู่ในเล่มนะ คือขำคำแนะนำ

มันจริงจังไปไหม ...โลกนี้มีคนคุยเล่นไม่เป็นจริงๆ เหรอ

อันนี้ตัวอย่างเรื่องที่ขำ

“การคุยเล่นไม่จำเป็นต้องมีข้อสรุป”

มันคงตลกมาก ถ้าคุยเล่นอยู่ดีๆ ก่อนลาจากมีข้อสรุป

ในเล่มก็จะมีเทคนิคคำแนะนำเอาไว้เพียบตามสไตล์หนังสือ How to

อันนี้เก็บเอามาฝากสำหรับมือใหม่หัด “คุยเล่น”

“จงยึดหลักถามคำ อย่าตอบคำ”

“พกตัวช่วยติดตัวไว้ตลอด นึกอะไรไม่ออกยื่น “ลูกอม”ให้เลย”

“รถแท็กซี่คือสุดยอดสถานที่แห่งการหาข้อมูลและฝึกคุยเล่น”

ในฐานะมนุษย์ “คุยเล่น”

ฉันเห็นด้วยกับหนังสือที่ว่า

ทักษะการคุยเล่นเหมือนกับท่อส่งน้ำในบ้าน แม้ภายนอกจะมองไม่เห็น

แต่มันก็เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้การคุยเล่นช่วยให้สัมพันธ์ราบรื่นไม่ติดขัด ไม่อึดอัด

ในหนังสือยกตัวอย่างบุรุษไปรษณีย์คนหนึ่งที่“คุยเล่น”กับสุนัขและเจ้าของสุนัขบ้านหนึ่งสม่ำเสมอ

ผลคือเจ้าสุนัขสี่ขาเป็นมิตรกับเขามากกว่าบุรุษไปรษณีย์คนอื่น

เจ้าของบ้านเองก็มองข้ามข้อผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆของเขาเพราะความใกล้ชิดจากการคุยเล่น

ฉันเองในฐานะมนุษย์คุยเล่นอยู่แล้วก็ยังมีหลายเรื่องที่ต้องปรับปรุง

การคุยเล่นไม่ใช่การเล่นมุกตลก ต้องขำ ต้องหยาบคายหรือเป็นการแซวแบบเสียมารยาท

บางครั้งก็ต้องยอมรับว่าตัวเอง “ล้น”มากไปนิด

แล้วฉันก็มักมีเส้นตายว่าเวลาทำงานไม่คุย ไม่พูดทุกประเภท

ไม่น่าละ...ความเครียด ความดัน น้ำหนัก??? พุ่งสูงมากเลย

ตอนทำงานหนักหนาสาหัสเขาแนะนำว่าต้องพูดเล่นด้วย

งานเครียดอยู่แล้วอย่าให้สมองต้องรับภาระเครียดยกกำลังสอง

ด้วยการพูดจาเป็นการเป็นงาน

ต้องปรับปรุงพัฒนาตัวเองซะแล้ว

มาหัดคุยเล่นกันดีว่า

-----

ชีวิตดีขึ้นทันตาเห็นแค่หยิบเรื่องมาคุยเล่นเพียง 30 วินาที – ไซโต้ ทะคะชิ

สำนักพิมพ์วีเลิร์น

220 หน้า ราคา 175บาท

Create Date : 06 มีนาคม 2561
Last Update : 6 มีนาคม 2561 21:56:28 น.		7 comments
Counter : 836 Pageviews.
Share Tweet