|
|
|
คิดถึงจัง...
อยากร้องไห้ แงๆ หลังจากอ่านกระทู้ ใครก็ไม่รู้ตั้ง..ไว้..ว่าเพื่อนเป็ฯแฟนได้ไหม...ดันนึกไปถึงเพื่อนซี้...มันหายไปปีกว่า แล้ว...เมื่อไหร่ มันจะกลับมาซะที...ขาดเสียงบ่น ไปนานๆ ใจหายอ่ะ...
ตอนมันไป ดันบอกไป หกเดือน..ก็ไม่ได้นึกไปส่งหรอก...ก็ แค่ อือๆ โชคดี..อย่ามีแฟน เป็นแหม่มละ...แล้ว...มันก็ไปไม่ยอมกลับอ่ะ....ทิ้งเราไว้คนเดียว...อาทิตย์ก่อนผ่านบ้านมันไป...เอ้อ คิดถึงแฮะ...เจอข้อความตอกย้ำ..ยิ่งคิดถึงหนัก...แม่นะแม่ บอกให้เราไปเรียนต่อที่เดียวกับมันเราไม่อยากไป...กลัวติดหนึบกับมันไม่ไปไหนน่ะ..แล้วทีนี้ มันจะถีบหัวส่งเพราะรำคาญ...แต่เล็กแต่น้อย ก็ ติดมันหนึบจนเข้ามหาลัย...
มันหายหัวไปไหนนะ ถึงไม่ยอมกลับมาซะที...ไอ้บ้าเอ้ย...ปล่อย เราอกหักอยู่คนเดียว..ทีนายอกหัก ดันบินปร๋อไปรักษาแผลใจ...แล้วทีนี้เราจะบ่นให้ใครฟังอ่ะ...แหะๆๆ แต่เราผิดเองละ นายอกหัก...เราดันหัวเราะ..แถมง่วงนอนไม่ด้ฟังนายบ่น...หรือฟังหว่า จำได้ เราหลับคาโทรศัพท์...นายคง...น้อยใจไม่น้อย...ก็คนมันง่วงนี่นา...
บ่นๆ นี่แล้วมันจะรู้ไหม...สงสัยต้องแวะไปหา ป๊า กับม๊า บ้างแล้ว...ไปถามข่าวคราว ว่า...ทำอันหยั๋งอยู่ ถึงไม่กลับ...
| Create Date : 17 ธันวาคม 2548 | | |
| Last Update : 31 มกราคม 2552 13:28:10 น. |
| Counter : 202 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
อยากบ่น เบื่อคนแก่!!
วันนี้ ขับรถอยู่ดีๆ ก็เบื่อคนแก่ขึ้นมาซะงั้น..มันน่าเบื่อจริงๆนี่นา...ทำไม ชีวิตถึงไม่มีคนหนุ่มๆ ไล่เลี่ยกันมาให้..ชีวิตมันสดชื่นบ้างนะ...งงตึบ...
ก็...มันน่าเบื่อไงก็ไม่รู้...ดูเหมือนชีวิตอับเฉาๆ ไป พร้อมกับ ความไม่ร่าเริง...ความร่วงโรยหรือไงหว่า...
เรื่องมันก็มีอยู่ว่า..พักนี้ ไปไหนมาไหน เจอใครก็ พากัน 30 up ทุกคน...เลยเกิดอาการเบื่อคนแก่ขึ้นมากระทันหัน..แถมซ้ำร้าย...เจอญาติ พี่เขาก็ ดันๆ ไปให้เราทำงานกับคนแก่ๆ...เขาว่าเราจะได้มีสังคมใหม่ๆ...มันจะมีใหม่ๆ ได้ไง เมื่อแต่ละคน แก่ๆ...เล่นเอาวัยรุ่นตอนปลายอย่างเราเซ็ง...แถมนะ..แต่ละอย่างที่ดันๆ กันไป..หาเพื่อนสาวๆ ยากๆ...แงๆ อยากมีเพื่อนสาวๆ น่ารักบ้างอ่ะ...ไม่เอาชายแก่ มาร่วมงานแล้ว...เห็นแล้ว..ปวดขมอง...
สงสัยเด็กๆ ต้องร้องเพลงในครัวแน่เลยเรา..ชีวิตเลยได้เจอแต่ คนสูงวัยเช่นนี้....แบบนี้ต้องทำบุญอธิษฐานใหม่....ชายแก่ไม่...ขอแต่หนุ่มๆสาวๆ ละกัน...
| Create Date : 16 ธันวาคม 2548 | | |
| Last Update : 31 มกราคม 2552 13:28:52 น. |
| Counter : 272 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
เย้ๆ รถดีเหมือนเดิมละ
ก็เป็นทุกข์มาหลายวันละ ด้วยไฟรถดับไปดวงนึง...ก็ด้วยความโง่ นิดๆ ของเรา...เลยไม่รู้จะเอาไปซ่อมที่ไหน..
ดีใจนิดนึงที่แฟนเก่า ช่วยนำไปแก้ไขให้..แบบว่าเรากังวลมาก ขับรถไฟดับๆบ่อยมาก...ดีได้สักที...โชคดีได้ ซ่อมแอร์ให้เย็นดังเดิมด้วย
วันนี้ไปเดินเอ็มโพเรี่ยม อึดอัดพิลึก นัดทนายไว้อ่ะ...คุยไปคุยมาจนเย็น...กลับบ้านง่วง เลยคุยกะพี่รุ่ง...อึ้งๆ เขาถามว่าโทรมาเพราะคิดถึงเหร่อ...อึ้งกิมกิไปเลยเรา....คุยกันอาทิตย์ละครั้ง...กำลังดี...ไม่ใกล้เกินไป ไม่ห่างเกินไป
| Create Date : 13 ธันวาคม 2548 | | |
| Last Update : 31 มกราคม 2552 13:29:27 น. |
| Counter : 210 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
ตำแหน่งที่ไม่รอคอย แต่มันคอย!!
ฟังเพลงไปเพลงมา เริ่มจะทุกข์...ชอบเพลงครึ่งชีวิตนะ..ไม่เศร้าดี กำลังใจดีๆๆ...
มาบ่นกันเลยดีกว่า...ก็เรื่องลาออกจากงานมาได้ หลายวันแล้ว...หลายวันจริงๆ...( 10 วัน) ท่านแม่..ก็บอก..นี่ไงตำแหน่งนี้ไง รอลูกมาตั้งนาน...ลืมไปเลยแฮะเรา...เจ้าตำแหน่งที่ว่านี้ รอเรามาตั้งแต่เดือนกรกฎานั่นละ...นานโข จนเราแทบลืม...
ตำแหน่งที่ว่านี้ เป็นตำแหน่งที่คล้ายๆข้าราชการทางการเมืองคนนึง...เหตุที่มันรอเราอยู่ เพราะ..คนที่เป็นคุณนาย(พี่เราเอง) ไม่ยอมๆให้ตำแหน่งนี้ตกไปถึงสาวใดเด็ดขาด...นอกจากเรา...พี่เขยเราก็ บ่นๆทุกครั้งที่เจอแม่..ว่าแย่ครับ...ผมไม่มีใครช่วยงานเลย...
เจ้าตำแหน่งที่ว่า ดู...น่ากลัวแฮะ...น่ากลัวเพราะเสือสิงกระทิงแรดเยอะ...จริงๆน่าปลอดภัยด้วยซ้ำ ตำรวจเพียบ...ก็ตำแหน่ง เลขาประธานกรรมาธิการตำรวจ ...ฟังดูเข้าที แต่..ไม่เหมาะสมกับเราเลย..ถ้ากระทรวงกลาโหม จะกระโดดไปรับหมับ(อยากหัวเราะคิ๊กๆ พี่นะพี่เอาตำรวจมาทำไมกัน ไม่เคยถูกกันเลย)...ตำรวจติดตามก็ พี่ชายเราเอง ไม่น่าโสภา แถมเมีย 3 เข้าไปละ ถ้าหนุ่มๆว่าไปเนอะ...
ก็ ไม่อยากเอาตัวไปเสี่ยงวงการเมืองนัก...ดูชีวิตจะพลิกผันมากไป...สำหรับคนน่ารักๆ อย่างเรา...(ชมตัวเอง เอิ๊กๆ) ยิ่งตีหน้าไม่เก่งซะด้วย..กลัวไปทำเขาวงแตก...รู้จักเราน้อยไปซะแล้ว...
ด้วยแม่ห่วงเรื่องความปลอดภัยมาก ถึงมากที่สุด เราเป็นบลูกที่สร้างศัตรูรอบกายให้แม่ทุกข์ได้เรื่อยละ(ไม่รู้เมื่อไหร่แม่จะชิน แฮะ) ก็เข้าใจหัวอกแม่นะ ที่จะส่งเราไปทำงานกับพวกแวด วงตำรวจเผื่อจะได้ปลอดภัยยิ่งขึ้น...(ถ้าไปขัดขาตำรวจเข้า คงปิ้ว ก็งานนี้ละแม่)
โชคร้ายตำแหน่งนี้เงินเดือนน้อยๆๆ...เท่าวุฒิ...ไม่ถึงครึ่งของเงินเดือนเก่า...แว๊ก...จะอยู่รอดได้ไงเนี่ย(ค่าน้ำมันก็ไม่พอแล้ว)...นอนอยู่บ้านสบายๆ ดีกว่า...เข้าสมาคมคุณหญิงคุณนายไม่เก่งด้วย...ยิ่งเป็นคนมือแข็งซะด้วย..ไหว้ใครยากๆ...เฮ้อ...(แต่ดันจะให้เราไปตามส.ส.)
เอาเหอะตำแหน่งนี้ไงก็ต้องนอนก่ายหน้าผากคิดต่อไป....เพี้ยง ขอให้งานที่ตั้งไว้สำเร็จเถอะ...แม่จะได้ลืมเรื่องตำแหน่งสวยงามนี้ซะที(ท่าจะไม่สวย)
แปลกนะอะไรที่ไม่รอคอย มันก็คอยๆเรา..อยู่งั้นละ ไม่ยอมไปซะที
| Create Date : 12 ธันวาคม 2548 | | |
| Last Update : 31 มกราคม 2552 13:30:11 น. |
| Counter : 224 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
ธรรมะ กับ ก้อนหินก้อนนั้น
หลังจากที่ได้ไปปฏิบัติธรรมมาที่เสถียรธรรมสถาน...เป็นครั้งที่สองที่ไปที่นี่ ด้วยความเต็มใจ...(ไม่นับที่ไปส่งใบสมัคร แวะไปเอาใบสมัครนะจ๊ะ) ครั้งแรกเมื่อเกือบหนึ่งปีก่อน( 6 ก.พ. 48)...มิ้นถูกหนีบไปที่แห่งนี้ด้วยหัวใจเจ็บปวด..ครั้งนั้นก็คล้ายๆครั้งนี้ตรงที่ว่า...มิ้นฟังเพลงเดียวกัน แค่ต่างอารมณ์ ครั้งนั้นเศร้าทุกข์...ครั้งนี้สุขสมหวัง...มิ้นพบคนที่พูดให้เรา อื้อ รักชีวิตขึ้นมากเลยล่ะ...
ครั้งนี้ คุณอุ๊พูด เรื่องเพลงก้อนหินก้อนนั้น เปรียบกับ ปฏิจสมุฏบาท เขียนไงหว่า...อ่านว่าตามนี้ละกัน...ก็วงจรที่เกิดทุกข์นั่นล่ะ...ฟังเพลงของโรสแล้วได้สัจจธรรมตามนี้เลย...ฟังแล้วมิ้นนึกยิ้มๆที่มิ้นมาครั้งก่อนพร้อมรอยน้ำตา....ครั้งนี้มิ้นมาพร้อมรอยยิ้ม ปริ่ม..
หลายต่อหลายวัน...ที่อยู่ที่นี่ ถือศีล 8 กินมังสวิรัต ตื่นแต่ตีสี่...นอนรวมกับผู้อื่น...นอนแบบจมลงในแผ่นดินที่หนาวๆ ตอนเช้า...มิ้นแพ้ความเย็นมันเย็นถึงกระดูกทีเดียว...มิ้นได้อะไรไม่มากเท่ากับ ความสงบในใจ...การให้อภัยตัวเอง การเริ่มต้นใหม่...ชักจะมากแล้วนี่นา...ที่ได้แน่ๆ คือความสุขกายสุขใจ...ยิ้มเชียว..แล้วยิ้มแก้มแทบปริอีกรอบ..ตรงที่..วันกลับ มีใครบางคนเดินดุ่มๆ เข้ามารับ เขานำมิ้นมาส่ง..เตรียมทุกอย่างให้ แล้วมารับมิ้นกลับบ้าน...ใจนึกถึงเด็กประจำที่พ่อแม่มารับเลย ดีใจยังไงยังงั้น ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่มิ้นไม่เคยพูดคุยกับใครเลย (เขาห้ามพูด) บางทีนะ คนที่เดินดุ่มๆ ทำอะไรให้เราหลายอย่าง มิ้นเคยสงสัยตัวเองทำไม มิ้นไม่เคยรักเขาเลย...มิ้นได้แต่นึกยิ้มๆในใจ บางทีมิ้นน่าจะแบ่งความรักให้เขาบ้าง...ก็คงดีไม่น้อย...สิ่งแรกที่มิ้นรู้ว่ามิ้นอยากจะทำมากที่สุดเมื่อกลับบ้าน คือ กอดเขาสักหนึ่งกอดใหญ่ๆ...กอดนี้คือกอดด้วยความขอบคุณ ที่คุณเป็นผู้ให้ที่ดีสำหรับมิ้นเรื่อยมา...อยากบอกว่ามีความสุขนะ..เวลาเกือบปีแล้ว เราไม่เคยห่างหายกัน ยังเป็นพี่ที่ดี เพื่อนที่ดีเสมอมา...บางครั้งการไม่รักมากมาย ทำให้เราไม่ผิดหวัง ไม่คาดหวัง..
การกลับบ้านคราวนี้มิ้นเก็บรอยยิ้มมากมาย....ชีวิตีเรื่องดีๆ มีความสุขได้ด้วยใจเราเอง 
| Create Date : 11 ธันวาคม 2548 | | |
| Last Update : 31 มกราคม 2552 13:30:59 น. |
| Counter : 472 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [