My Time & My Life
Group Blog
 
All Blogs
 
เมื่อหัวใจยังยิ้มได้

หลังจากเหนื่อยกับความคิดนานาชนิด..ยังมุ่งมั่นจะเป็นเกษตรกร อาชีพ พื้นฐานของประเทศ แหวกแนวกว่าทุกๆคนในบ้านแล้วนั้น...ก็มีความหนักอยู่ในก้นบึ้งแห่งหัวใจ...พ่อแม่ก็แอบเฝ้ามองอย่างเงียบๆ พร้อมกำลังใจที่เปี่ยมล้น...แล้ววันที่ท้อก็มาถึง...

ท้อ...ก็แค่ ใจท้อ....เกือบทำให้ท้อถอย..

แล้วเราก็ฝัน..หลังจากฝันร้ายติดต่อกันมาหลายวัน...แล้วความฝันนี้ก็สิ้นสุดลง...เมื่อฝันถึงเพื่อนที่ชื่อสถิตย์...สถิตย์ ถามว่าจะไปไหน..มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร..สบายดีใช่ไหม...ก็ตอบๆไปงั้นล่ะ...ความรู้สึกว่า ...ต้องอยู่ต่อไป...เพราะสถิตย์หมายถึงคงอยู่ใช่ไหม..

ท้อใจที่ ไม่สามารถผสมพันธุ์ไม้ใหม่ ขึ้นมาส่งอาจารย์ได้..เวลา ที่อาจารย์ให้มันน้อยลงทุกวันๆๆ...ใจก็แป้ว...อะไรๆก็ทำได้ แต่ฝืนธรรมชาตินี่สิ..เพราะอะไรถึงทำไม่ได้...เพราะเรามือไม่ถึงหรืออย่างไร....

แล้วคำตอบก็มาถึง วันนี้นี่เองเมื่อไปสวน...หลังจากที่เพียรเฝ้าผสมพันธุ์ไม้ขึ้นมาใหม่แต่...ไร้วี่แววมานาน...วันนี้ไปสวนก็ คิดว่า คงไร้วี่แววเหมือนทุกครั้ง...เมื่อไปถึงลงรถ..กระโจนไปยังแปลงกล้วยไม้ที่ทดลองอยู่ทันที...มองเห็นแต่ไกล...มองไป เห็นกล้วยไม้เหี่ยว..เฮ้ย เหี่ยวได้ไง มันเพิ่งบานและอายุทุกดอก บานอย่างน้อย 1 เดือน สำหรับที่นี่..บางดอก ถึง 2 เดือนทีเดียว...

เดินไปใกล้ๆ..อยากจะโกนบอกฟ้า...ทำสำเร็จแล้ว...กล้วยไม้พันธุ์ใหม่ที่เราผสมเอง..ข้าม 3 ชนิด สลับกันไป....ทุกต้นติดฝัก...มากเกินไปด้วยซ้ำ...

มากจนต้องเมล์ไปถามอาจารย์ว่าทำไงดี ไม่เคยเห็นกล้วยไม้ติดฝักมากมายก่ายกองแบบนี้ที่ไหน...เนื่องจาก 10 ดอก ติดไปถึง 7 ดอกใน กิ่งเดียวกัน......

มีต้น หนึ่ง ติดถึง 11 ฝัก...วันนั้นเมื่อาทิตย์ที่แล้วติดฝักไปงั้นๆละ..ด้วยคิดว่า...มันก็คงคว้าน้ำเหลว อุปรณ์ก็ไม่ได้เตรียมไปเลย...จะหาไม้จิ้มฟันสักอันก็ไม่มี..ไม่รู้ทำไง..เห็นต้นมะพร้าวใกล้ๆ..เลย เอามือไปจิกเอา ใบมะพร้าวมา นิดนึง..หัก ดึงออกมา เอา มีดตัดกิ่งเหลามันให้เป็น..ก้านมะพร้าว....แล้วก็ ตัด ปลายให้เรียบร้อย คล้ายไม้จิ้มฟัน...ถ้วยจะรองเกสรก็ไม่มี...ทำไงดี...เอาฝาขวดน้ำฝรั่งสด ของเรานี่ละ สะบัดๆ...เอาน้ำฝรั่งออก ...ไม่ได้เช็ดทำความสะอาดด้วยซ้ำ...นั่นละอุปกรณ์ จำเป็นของเรา...

แล้ว ..ก็สำเร็จ...

เราไม่รู้เลยว่า..ความสำเร็จมักเกิดขึ้นที่ องครักษ์..มากกว่าที่ กทม. เป็นไหนๆ...เราใส่ใจที่สวนน้อยมาก..น้อยกว่าที่บ้านหลายต่อหลายเท่า...แต่ ผล ออกมาดีเกินคาด..

วันนี้ดีใจจัด...เลยถามคนงานพม่า...ที่มีอยู่ว่า..ใครดูแลกล้วยไม้เราหรือ..เขาก็อึกๆอักๆ...ด้วยคงกลัวเราดุว่าทำไมดอกเหี่ยวหมด อย่างแปลกประหลาด...เขาก็ตอบว่าช่วยๆ กันดู ครับ ผลัดกันกับภรรยาเขานั่นเอง..บ้างก็ ลุงเหลียว..คนงานไทยเป็นคนดูแล...

เราเลยบอกว่า รู้ไหม..เราดีใจมากเลย..กล้วยไม้เรา..สำเร็จ...ไม่ได้จะว่าอะไร แล้วก็ห้ามเขารดน้ำไปโดน...ห้ามตัดดอกออก ปล่อยไว้แบบนั้นทั้งหมด...

เราเดินไปติดฝักกล้วยไม้ชุดใหม่อีกครั้ง...เจอลุงเหลียว ลุงเหลียวก็ถามว่า....ไม่รู้ทำไม มันเหี่ยวเร็วกว่าปกติคราวนี้ คงเพราะฝนตก..เราเลยบอกว่าเปล่า..ฝีมือเราเอง..ลุงเขาไม่เข้าใจการติดฝักผสมพันธุ์ดอกไม้..เราเลยอธิบายง่ายๆ คร่าวๆ..แบบผัก มีผลให้ฟัง...เขาก็ ว่าแปลกดีจัง

ไม่รู้ว่าจะมีกล้วยไม้พรรณ ชื่อเราให้ยลโฉมกันบ้างรึเปล่านะ..บอกคุณแม่ไป คุณแม่ดีใจใหญ่เลย..ที่ สำเร็จ...((มั่วเก่งแฮะ))

กลับจากสวนมาที่บ้าน ติดต้นไม้กลับมา 1 ต้น...ต้นที่ติดฝักน้อยที่สุด คือ 2 ฝัก เพราะมันบาน 3 ดอก...เก็บมา ไว้เผื่อที่สวนเกิดความเสียหาย..หรือสูญหาย...นั่นเอง...

วันนี้คุยอะไรกับแม่มากมาย..แม่บอกว่ามีอะไร ก็บอกแม่นะ...มีอะไรไม่อยากบอกแม่เลย อยากให้แม่ อยู่ในโลกแห่งความสุขของท่านที่เราร่วมวาดไว้ ..ต่อไปเรื่อยๆ...

หยุดนี้ ...จะไป...ดู กล้วยไม้ที่อื่นๆบ้างว่าเป็นไง..

ลืมเล่าไปว่ากลับมาบ้าน กล้วยไม้ สวย แปลก...มีกลิ่นหอม..ราคาแพง..((ไม่ยิบเท่าไหร่..แต่แพงมากสำหรับตระกูลของมัน)) ติดฝัก...ดีใจจังเพิ่งเห็นเลย ไปนั่งทำหมดทุกต้นเลย..

เมื่อวานไปตีกอล์ฟมาหลังจากไม่ได้ตีหลายวันมากๆ....ทำเอาเมื่อยขบไปทั้งตัวแต่แปลกนะ...ฝีมือ..ก็ ขึ้นๆลงๆเหมือนเดิมแต่...ที่ขึ้นนี่ ดีกว่าเก่า...อีกแฮะ

กลับจากสนามกลอ์ฟ พ่อคุณ แฟนเก่าก็โทรมาหา ชวนไปทานข้าว แต่ไม่ได้ไปหรอกนะ...ขี้เกียจ เหนื่อยเมื่อย..คงเข้าใจนะ..คุยกันก็ ดี...รู้สึกว่ามีเพื่อนมีพี่ชาย ไม่เคยลืมเลือนเรา..เท่าไหร่..((แต่ก็ ลืมบ่อย)) พี่เราคนนี้...ต้องไปฝึกภาคสนามวันนี้ละ...กลับจากฝึกภาคสนามก็ไปต่อที่โซล เลย...เราก็ลืมสนิทว่าเขาไปยาวเหยียด..กว่าจะได้ กินข้าวกันอีกครั้งก็คง ต้นๆ กลางเดือนหน้าทีเดียว...แล้วก็ วันเกิดเราพอดี..ลืมสั่งของวันเกิดจากโซล..((ไม่งกเลยนะเรา))

พี่เขาจะขึ้นบ้านใหม่...รับปากไว้ว่าจะช่วยดู ต้นไม้ให้..เอาไปตกแต่งบ้าน...บ้านที่รู้สึก เหมือนบ้าน..บ้านที่เราเลือกสีเอง....((เขาละเลือก...แต่เราพาไป กว่าจะสรุปกันได้...เถียงกันตั้งนาน ลืมไปว่าบ้านเขาไม่ใช่บ้านเรา สุดท้ายเราก็ เป็นคนสรุปเลือกละ อิอิ))

ตั้งแต่ไปดู ครั้งนั้นไม่ได้ไปดูอีกเลย เห็นว่าย้ายผนัง กั้นห้องใหม่..เป็น คอนโดห้องชุด..หลายตารางวาอยู่ละ..อยู่ ข้างสระว่ายน้ำเลย..วิวดีแฮะ

พี่เขาก็คงผ่อนกันทั้งชีวิต..เขาใจว่าเขาวางแผนชีวิตดี เพราะเลือกบ้านใกล้ที่ทำงานจริงๆ...ไม่เกิน 5 นาที และไม่มีทางรถจะติด ถึงติดก็ เดินไปถึง นั่นเอง...

แม้ชีวิตจะเดินคนละทาง..แต่เสียงเฮฮาทางปลายสาย..ก็มีถึงกันเสมอๆ..ทุกๆเดือน..ไม่ใช่ ทุกๆวันเหมือนอย่างเก่า...

โดนค่อนแคะไปบ้างตามประสา...

วันนี้เหนื่อยล้าเหลือเกิน เนื่องจากเมื่อคืนเสื้อนาโน ตัวใหม่ โปรด...ใส่ได้ครั้งเดียวไม่ทันได้ซัก มีอันต้องพัง ลงในพริบตา...เพราะ....สี กระเซ็นใส่..และ ไม่อาจซักออกด้วยน้ำยาใดๆ ทั้งแวนิช..บรีสเอกเซล...สุดท้ายพึ่ง...ไฮเตอร์..เทหมดทั้งขวดเลย ได้เสื้อสี เหลืองอ่อน สวยงาม...มาแทนนาโน..ส่วนความเป็นนาโนคงหายหมดไปด้วยละมัง...ซักครั้งแรก..ก็..พังทันทีเลยเรา...

บ้าอ่านบทความของเสธ บัญชรมาหลายวัน..ถึงขนาดพริ้นมานั่งอนอนอ่าน..ทำมาเป็นหน้าเล็กๆ...นอนอ่านได้ ถึง 800 กว่าหน้า..แต่พริ้นออกมาได้ แค่ 500 หน้าเท่านั้นก็เหนื่อยอ่อนแล้วละ...

วันนี้ขอตัวไปอ่าน...เรื่องของเสธ บัญชรก่อน..

อ้อ..ลืมบอกว่าทำไมสนใจงานเขียนของท่านนัก..ฌพราะ คือสิ่งแวดล้อมตัวเรา หลายๆ อันเกิดขึ้นตอนเราเริ่มรับรู้สังคมรอบข้างแล้ว หลายๆ ตอนเกิดละแวก บ้านเราเอง..

ในมุมมองของนายทหารคนหนึ่งตอนนั้น กับ เด็กน้อยชาวบ้าน...คนหนึ่งคนนี้ ต่างกันอย่างไร นั่นล่ะ สิ่งที่อยากติดตาม...

ในเมื่อตัวเราก็ เข้าออกค่ายทหาร เหล่านั้นเป็นว่าเล่น...พ่อสอนให้รู้จักรอ..อยู่ในรถ ทั้งวัน เมื่อพ่อต้องไปประชุมในค่าย..มองดู ยุทโธปกรณ์ ขณะนั้น เท่าที่เห็น ต่างไปจากตอนนี้ บ้าง แต่ไม่ไกลเกินไป

ไปนอน อ่าน กว่าจะเป็นนายพลดีกว่า...

ฝันดี ราตรีสวัสดิ์ทุกคนจ้า


Create Date : 18 สิงหาคม 2549
Last Update : 31 มกราคม 2552 13:23:21 น. 1 comments
Counter : 263 Pageviews.
Share

 
ขอเชิญพูดคุยและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับ เสธ.บัญชร ชวาลศิลป์ได้ที่เวบบอร์ดส่วนตัวค่ะ

//www.bloommedia.co.th/webboard/index.php

www.bunchon.net

เวบบอร์ดนี้เปิดสำหรับพูดคุยแลกเปลี่ยนกันในเรื่องสบาย...สบาย

ไม่เครียด ไม่แบ่งฝ่าย ไม่ห่วงเรื่องเชย เรื่องผิด ไม่เอาแพ้เอาชนะ ฯลฯ

เหมือนมาล้อมวงรอบกองไฟตอนหัวค่ำไง...

เชิญครับ...

เสธ.บัญชร





โดย: www.bunchon.net (Gen.Bunchon ) วันที่: 25 สิงหาคม 2552 เวลา:0:10:42 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

noomint
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]





ฉันไม่ได้ยินดีในความตาย
แต่พร้อมที่จะจากไปอยู่เสมอ

เวลาในการมีชีวิตฉันเหลือน้อย
จะใช้สอยอย่างมีคุณค่าทุกนาที
Friends' blogs
[Add noomint's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.