|
|
|
เถียงกันจนแก่ ก็ ยังไม่จบ
วันนี้ ขอนินทา บุพการี หน่อยเถอะ ฟังๆๆ มา เฮ้อ เหนื่อย แก่ๆ กันแล้วจะงอนกันทำไม
จริงๆๆ เดิมๆ เลย พ่อกะแม่ ก็ มีปมกันเรื่อง สองตระกูลมาก่อนแต่งงาน เป็นอันว่า ย่า กับ ยายไม่ถูกกันนี่ละ
ด้วยยายเป็นชาวนา มีตาเป็นข้าราชชั้นผู้ใหญ่ ระดับจังหวัด แม่เลยเกิดบน ครอบครัว ครึ่งๆกลางๆ แต่ค่อนไปในบ้านพวก ข้าราชการ ที่ ยายมักจะ บ่นว่า พวกผู้ดีตีนแดง
ส่วนพ่อ มี ปู่เป็นครู มีย่าเป็นแม่ค้าและทำสวน สถานภาพสองบ้านจึงต่างกันสิ้นเชิง
พ่อ โตกับท้องไร่ท้องนาและ การค้าขาย จริงๆแล้วพ่อ รวยติดอันดับต้นๆ ของจังหวัดเลยด้วยซ้ำ แต่คุณภาพชีวิตความเป็นอยู่ ไม่ได้ดี อะไรเท่าไหร่นัก เพราะ ร่ำรวยที่ดินมหาศาลนั่นเอง
ย่าจึงเหมือนแม่ค้า ค้าขายทั้งปลีกและส่ง คอยเก็บเงิน เหมือนธนาคารของบ้าน ในขณะที่ปู่เป็นครูแก่ๆๆ ชอบกินเหล้า สนุกไปเรื่อยๆๆ แถมเป็นหมอสมุนไพรรักษาชาวบ้านอีก
คุณภาพชีวิตของพ่อเลยไม่มีอะไรพิถีพิถัน มากกว่าการดิ้นรนทำมาหากิน จึงขาดการละเมียดละไมในการเป็นอยู่
ต่างกับแม่ มาจาก อีกสภาพ ที่ มีระเบียบ ละเมียดละไม ใช้ของนอก ชีวิต หรูหราฟุ่มเฟือย มีสังคม คนละแบบอย่างกับที่พ่อจากมา
นี่ละที่มา ของการ กระทบกระทั่งของพ่อและแม่เสมอๆๆๆ
ด้วยความต่าง ความคิดจึงต่าง
พ่อย้ายมาอยู่บ้านแม่ ในถิ่นแม่ จึงซึมซับอะไรไปมาก แต่ก็นั่นละ เมื่อหวนกลับไปครอบครัวเดิมของตน พ่อ จึงรู้ว่า มีบางอย่างที่กลมกลืนกันไม่ได้
แต่ ด้วยบ้านเราห่างกับบ้านเดิมๆของพ่อมาก จึงไม่มีอะไรที่กระทบเรา นอกจาก ความน้อยใจของพ่อ กับ ความไม่ทันได้ไตร่ตรองของแม่ ทำให้เรื่องราวนี้เกิดขึ้น
เมื่อปีที่แล้ว พ่อซื้อรถ คันละล้านกว่าให้แม่ ทำให้ลูกๆ อิจฉาแม่ไปตามๆ กัน นี่ละนะ รัก อะไรก็ไม่เท่ารักเมีย ขนาดลูก ยัง แห้ววว
ว่าไป ลูกก็เข้าใจพ่อนะ ว่ารักแม่แค่ไหน ไหนๆๆ ก็ไหนๆๆ เกิดมาเป็นลูก ยอมให้พ่อรักแม่ มากกว่าลูก ก็ได้
แล้ว เรื่องราวก็เกิดขึ้นเมื่อ...
บ่อยครั้งแม่ ขับรถใหม่ ไปวัดบ้าง รับญาติพี่น้องแม่บ้าง ด้วยแม่เป็นคนสะอาด และ ก็ ห่วงรถ ก็ จะ ไม่สุ่มสี่สุ่มห้ารับคนขึ้นรถ เพราะกลัวรถเลอะ ด้วยรถเป็นเบาะหนังสีครีม จึงดูแลรักษายากนั่นเอง แม่เลยกังวลบ่อยๆๆ
อันที่จริงพ่อเองรักรถ คันนี้มากกว่า อีก แต่ ก็นั่นละ คนเราจะ น้อยใจ อะไรๆๆ ก็เกิดขึ้นได้
เมื่อสองสามวันมานี่ พ่อบ่นน้อยใจ เมื่อ พ่อจะไปงาน งานหนึ่ง กับญาติๆ แม่เลยบอกพ่อว่า เอารถ กะบะ คันเก่าไปเถอะ
พ่อก็คิดเลยเถิดไปว่า แม่ไม่อยากให้พ่อเอารถ คันใหม่ ไปรับญาติพี่น้องพ่อ เพราะกลัวรถจะสกปรก และ อาจรังเกียจว่าญาติพี่น้องต้อยต่ำกว่า
ความน้อยใจของพ่อ เปลี่ยนมาเป็นคำตัดพ้อสู่ลูกๆๆโดยที่แม่ไม่รู้ตัว
พ่อเล่าอีกว่า ทีแม่นะ เอารถไปรับญาติๆ ของตนเองไปโน่นมานี่ พ่อไม่เคยบ่นเลย ญาติตัวเองนั่งรถคันละล้านได้ แต่ญาติพ่อนั่งไม่ได้...โน่น พ่อ บ่นไปโน่นเลย...โดยแม่ไม่รู้สักนิด
ความแบ่งชนชั้นวรรณะ มีให้เห็นตั้งแต่ลูกๆ เกิดเลยละ ลูกๆ ฟังจนชินหู เห็นจนชินตา กลายเป็นเรื่องสามัญประจำบ้านไป...
ญาติฉัน ญาติเธอ
จริงๆนะในสังคมคนเราไม่มีความต่างอะไรไปมากกว่า หัวใจของเราที่แบ่งแยกคนออกจากกัน
ก้เข้าใจในเรื่องความสะอาด เข้าใจในเรื่องความเสียดายของ หรือ คนบางคนอาจไม่รู้จักรักษา ขึ้นรถแล้วยังเคี้ยวหมากฉับๆๆ ทำให้รถเลอะเช็ดไม่ออก
แต่ บางที การถ่ายถอดออกมาเป็นคำพูด ทำให้ มันบาดใจของคนรักอีกฝ่าย อย่างคาดไม่ถึง
ไม่ใช่พ่อไม่เข้าใจสภาพ แต่ ถ้าพ่อ เลือกได้ ก็ ควรจะเชื่อใจพ่อว่า พ่อจะดูแลรักษาทรัพย์ชิ้นนี้ให้ดีที่สุด และอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
บางที การยึดมั่นถือมั่นแล้ว ทำร้ายความรู้สึกกัน มันมากกว่ามูลค่าสิ่งของ แม้จะราคาเป็นล้าน แต่ถ้าเทียบกับความหงุดหงิดในใจ มันคุ้มกันแล้วหรือ
ในความเป็นจริง ถึงจะเลอะบ้าง สกปรกบ้าง คงใช้เงินไม่เท่าไหร่ ที่จะดูแลให้มันอยู่ในสภาพเดิมๆๆ
หากได้พูดคุยกันมากกนี้และลดปมในใจกันบ้างก็คงจะดี
จะได้หมดปัญหา ญาติฉันญาติเธอ
ทุกๆ คนก็กลายเป็น ญาติพี่น้องของเรา
จริงไหมจ๊ะ ท่านพ่อ ท่านแม่
| Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2552 | | |
| Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2552 14:27:44 น. |
| Counter : 602 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [