|
|
มองซิมองทะเล
เพิ่งมาจากทะเลแท้ๆ แต่ทำไม แอบคิดถึงทะเลจับใจ...
มองซิมองทะเล ....
ย้อนไป ปี 2001 มัน นาน จังเลยแฮะ...
ปีนั้น..ฉันได้รู้จักกับทะเล ภาคตะวันออกเป็นครั้งแรก...
ทะลที่นี่ สวย แปลกตา สำหรับฉันนัก
วันที่ 1 มกรา ปี 2001 เราก็ ไปทะเลกันไง
ฉันและเพื่อนๆอีกหลายคน พาตัวเองไปขึ้นที่เอกมัยตั้งแต่ ตีสี่่
นี่ละนะ คนไม่มีรถ จะไปไหนทั้งที ก็ ต้องตื่น แต่เช้ามืดเสมอๆๆ
วันนั้นฉันมี กี้ เพื่อนรักไปด้วย...
ไอ้กี้ เป็นเพื่อนรักที่ดีที่สุด รองจากคนรัก ว่าไปแล้ว มันไม่ขี้บ่น แต่มีเหตุผลมากมาย
ทุกครั้งที่เราไปเที่ยวกับ เราจะพากี้ไปด้วยเสมอๆ ครั้งนี้ก็เช่นกัน กี้มาร้องเย้วๆๆ อยู่ เพื่อให้ฉันแต่งตัว รีบไปขึ้นรถเร็วๆๆ
รูปครั้งแรกที่ทะเลตะวันออก อย่างสัตหีบ จึงมาจากฝีมือไอ้กี้นี่เอง...มันอุตส่าห์ พกกล้อง ที่เหลือฟิมล์ไม่มาก จากงานรับปริญญาของมันไปด้วย เพื่อเพื่อนแท้ๆ เลย
ก็เพื่อนมันบ้ากล้องนี่นา เลยมีแต่รูปฉัน...เกือบทั้งนั้น
ไอ้กี้บอกว่า พอรูปรับปริญญาออกมา มันมีฉันอยู่แทบทุกใบ จนมีคนมาถามว่า แฟนมันเหร่อ...
มันเลยขำๆ บอกว่า อือ แฟน แต่แฟนเพื่อนโว้ย
พวกเราเลยสนิทกับครอบครัวนี้ดี ทำให้ พ่อแม่พวกเราสนิทกันไปด้วย ตลอดไปจนญาติมิตร
ไปสัตหีบทีไร ก็คิดถึง เพื่อนทุกที
นอกจากนี้ คนที่ อดคิดถึงไม่ได้ คือลูกชายของฉันเอง ป่านนี้โต เป็นหนุ่มแล้ว เมื่อก่อนยังซ้อนมอไซต์ กันไป ซื้อของกินใน กร. (กองเรือยุทธการ) เลย
ไอ้จอบ คือฉายาของลูกชายฉัน จริงๆ เขาชื่อ โต แต่ ด้วยฟันซี่โตๆ เลยเรียกว่าไอ้จอบ
จอบมีบ้านอยู่ ใกล้ๆ หมวดการทาง พ่อแม่ของจอบจริงๆ เป็นทหารเรือทั้งคู่ แต่ด้วยเลี้ยงลูกยาก หรือเลี้ยงไม่ได้เลย ถูกส่งมาเป็นลูกชายฉันโดยปริยาย
ก็เลี้ยงจอบอยู่สามปี จนโตเป็นหนุ่มนี่ละ
ช่วงชีวิต ช่วงนั้นเลยมีแต่ความสุขมากกว่าความทุกข์...ความทุกข์ที่มี ก็คงจะเหนื่อยกับการเดินทาง เหนื่อยกับการทำงาน เหนื่อยจะบ่นแฟน อะไรทำนองนั้น
แต่แปลกมะ มีแฟน แต่แฟน ถนัดเป็นแม่บ้านมาก เขาชอบทำกับข้าว ไม่ชอบไปทำงาน ในขณะที่ฉันออกไปทำงานนอกบ้าน กลับมาได้กินข้าวอร่อยๆ ฝีมือเขาประจำ
บ่อยครั้ง เพื่อนๆเลยมาฝากท้องไว้กับเขา ที่เป็นพ่อครัวหัวป่า
ตอนเด็กๆ สมัยนั้น ฉันจะแทนตัวเองว่าน้องทุกคำ
ซึ่งคำๆนี้ ไม่ได้ใช้กับใครอีกเลย
วันเวลาผ่านไป น้องคนนี้ ก็ ผ่านห้วงแห่งความสุขมา เรียนรู้ความทุกข์บ้าง
ในวันที่ทุกข์ น้นองไป นั่งเล่นที่ทะเลริมหาดเสมอๆ หากเมื่อก่อนไปคนเดียวก็ไปได้แค่ หาดบางแสน
จน ถึงวันที่ จะกลับไป สัตหีบได้อีกครั้ง
ฉันดีใจมากเมื่อได้กลับไปสัตหีบอีกรอบ...
หลังจากไม่ได้ไป มานานหลายปี
และบ่อยครั้ง ที่ฉันเลือกจะเอาที่นี่ เก็บความทรงจำไว้มากมาย
แต่วันนี้ เธอรู้ไหม...
ฉันเอาความทุกข์ไปซ่อนไว้ที่นี่แล้วด้วยล่ะ...โดยที่ฉันไม่ได้ตั้งใจ
ฉันพยายามค้นหารูปเก่าๆ ที่ ถ่ายที่นี่เมื่อ หลายปีก่อน ตอนที่กี้ เก็บภาพเราไว้ให้
แต่ มันไม่รู้ว่า หายไปไหน...
คงหลงเหลือแต่ภาพในความทรงจำ ก็แค่นั้นเอง
ความทรงจำ กับทะเล จึงมีมากมายหลากหลายอารมณ์
ถ้ามีเวลามากพอ ฉันอยากเอาตัวเองไปฝังไว้ในผืนทราย....เอาตัวเองไปแช่ในผืนน้ำ เอาความเค็มจากน้ำ ล้างคราบน้ำตาให้เหือดแห้งไป....
คงมีสักวัน...
| Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2552 |
| Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2552 23:55:36 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 349 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [