BlogGang.com : : Levine - Keen on KEANE

I noticed tonight that the world has been turning
While I've been stuck here dithering around
Can't Stop Now/Keane

Keen on KEANE

วันก่อนโน้นตั้งใจมั่นเหมาะว่าจะเขียนเรื่องคอนเสิร์ต KEANE แต่โดนความขี้เกียจเข้าโจมตีจนธาตุไฟแตกซ่าน รู้สึกตัวอีกทีก็นอนหลังยาวอยู่บนเตียงแล้ว กระทั่งจะพลิกตัวยังอิดออด

วันต่อมาก็ว่าจะเขียนละ แต่ตื่นเช้ามาเจอเรื่องเซ็งที่สุดในสามโลก
iPod ไม่ทำงาน! กดแล้วกดอีกก็นิ่ง เจ้าของเลยพลอยนิ่งไปด้วย
ดีที่สุดท้ายด้วยพลังศรัทธาแห่งการลูบๆ คลำๆ ความถี่สองครั้งต่อชั่วโมง ที่รักของเรากลับมาโลดแล่นอีกครั้ง ดีใจจนต้องจูงมือมันไปประกาศต่อธารกำนัลที่หัวเราะเยาะบนความเจ็บปวดของเราเมื่อเช้าว่า “ฮ่าฮ่า iPod กูยังไม่ตายเฟ้ย”

และแล้วก็ได้ฤกษ์ดีที่ไม่รู้จะเกริ่นสองย่อหน้าแรกไปหาสวรรค์อะไร อยากพูดถึงคอนเสิร์ตน่าประทับใจครั้งนี้ไว้ในบล็อกของเราสักหน่อย ถึงแม้หลายคนในพันทิพจะบรรยายถึงมันไปมากแล้วก็เถอะ

นี่เป็นคอนเสิร์ตที่ลังเลแล้วลังเลอีกว่าจะไปดีหรือเปล่า เพราะส่วนตัวไม่ได้ปลื้ม KEANE ขนาดนั้น ตั้งแต่อัลบั้มแรกที่รอบตัวฟังแล้วชอบกันไปหลายคน กว่าเราจะมารู้สึกดีด้วยก็หลังจากได้ดู Eternal Sunshine of a Spotless Mind ที่มี Somewhere Only We Know เป็นซาวนด์แทรกโน่น อันที่จริงน่าจะตรงกว่าถ้าบอกว่าชอบเพลงเพราะมันเหมาะกับฉากในหนังต่างหาก บ้านผุๆ หลังนั้นคือ “ที่ที่เรารู้กันแค่สองคน” สำหรับโจลและเคลเมนไทน์จริงๆ เข้าใจเลือกเพลงเป็นบ้า

เพลงที่เหลือในอัลบั้มแรกก็ชอบบ้าง แต่ไม่ขนาดคลั่งไคล้ ส่วนอัลบั้มที่สองไม่ต้องพูดถึง เพิ่งจะมาได้ฟังเอาตอนรู้ว่าจะได้ไปนี่เอง มูลค่าเพิ่มของคอนเสิร์ตคือการได้ดู GOOSE ในฐานะวงเปิด แต่ลองคำนวณราคาที่อยากจ่ายของสองวงรวมกันแล้ว GOOSE=200 KEANE=500 บวกกันยังไม่ได้บัตร 1,000 บาทที่อยากดูเลย เงินเลยยังไม่ใคร่กระเด็นจากกระเป๋าเสียที

ความลังเลจบลงเมื่อ กริ๊ง เพื่อนที่ไม่ได้คุยกันนานแล้ว number 1 โทรมา “เฮ้ย มีบัตรฟรี มึงอยากดูป่าว”
สามชั่วโมงให้หลัง กริ๊ง เพื่อนที่ไม่ได้คุยกันนานเหมือนกัน number 2 “เฮ้ย จะไปดูไหม กูว่าจะไป”
สรุป ก่อนหน้าคอนเสิร์ตเพียงวันเดียว Levine ได้ทั้งบัตรและเพื่อนไปพร้อมสรรพ ลัคกี้อะไรจะปาน!

เราเข้าไปในฮอลล์ค่อนข้างเร็วพอได้ดูโฆษณาของสปอนเซอร์มากมาย มองไปรอบๆ เห็นจำนวนคนแล้วรู้สึกน้อยใจแทนวง นี่ขนาดเอาบัตรพันนึงมาอยู่รวมกับ 1,500 และ 2,200 แล้ว (เชื่อหรือไม่ บัตรฟรีของเพื่อนเราตั้ง 2,200 แน่ะ!) กลุ่มคนก็ยังดูกะจิดริด กลัว GOOSE เล่นเสร็จแล้วจะมีประกาศบอกว่า “ขณะนี้ KEANE น้อยใจกลับบ้านไปแล้ว เพื่อไม่ให้ทุกท่านเสียเวลาและอารมณ์ที่ต้องเดินทางมา เราขอเชิญสนุกกับ โปงลางสะออน แทน” เอ่อ…

กราบงามๆ สามครั้งที่เหตุการณ์ที่ว่าไม่เกิดขึ้น ไม่นานหลังจาก GOOSE เล่นจบ (นี่รีวิว KEANE ไม่ใช่รีวิว GOOSE เพราะฉะนั้น GOOSE เลยโผล่มาตามฟังก์ชั่น) สามหนุ่ม KEANE ก็ออกมาวาดลวดลายต่อจริงๆ ตามที่เขาโปรโมทกันไว้ดิบดี

ไม่เกินความจริงนักหรอกถ้าจะใช้คำว่า “วาดลวดลาย” เพราะใครจะไปนึกว่าวงเพลงช้าๆ เนิบๆ อย่าง KEANE จะมีการแสดงสดที่มันหยดขนาดนี้ พี่นักร้องนำ (ได้ข่าวว่าชื่อ ‘ทอม’ แต่เนื่องจากขี้เกียจเช็กข้อมูล ในบทความนี้ขอแทนว่า ‘อ้วน’ จากนี้เป็นต้นไป) ราศีจับทันทีที่เขาเริ่มเปล่งเสียงคำแรก ส่วนตัวเราไม่เคยนึกว่า KEANE เป็นวงที่นักร้องนำเสียงดีมาก่อน เสียงเป็นเอกลักษณ์อาจใช่ แต่ไม่ใช่เสียงที่ฟังแล้วผงะเพราะพลังเป็นแน่ ความคิดที่ว่าถูกเหยียบจมดินในนาทีนั้น เอาไป two thumps up อ้วนแม่งเสียงดีฉิบ! ร้องกี่เพลงต่อกี่เพลง เสียงแทบไม่มีตกให้ได้ค่อนแคะ หนำซ้ำลีลาเต้นประกอบที่ราวกับ swan lake ประยุกต์นั้น มันตื่นตาตื่นใจเสียจนลืมไปสนิทเลยว่า KEANE คือวงที่เราเคยฟังแล้วหลับมาก่อนหน้า ลูกบ้าพี่แกเยอะจริงๆ

แต่ เฮ้ย เราว่าคนที่บ้าที่สุดในเวทีไม่ใช่อ้วนแน่ๆ มันคือพี่คีย์บอร์ดยอดอัจฉริยะที่เล่นคีย์บอร์ดได้ระห่ำที่สุดเท่าที่เราเคยเห็นมาในชีวิต มือแกราวกับแมวที่ข่วนคีย์บอร์ดต่างศัตรูคู่อาฆาต ส่วนตูดนั้นก็หาได้แนบสนิทกับเก้าอี้ที่ไหน โยกไปมาคล้ายควบกระทิงอย่างเมามัน แค่ความดุดันของอ้วนกับพี่คีย์บอร์ดบวกกัน เราก็แทบต้องควักบัตรคอนเสิร์ตมาคอนเฟิร์มตัวสะกดให้ชัดกับตาว่านี่คือ KEANE ไม่ใช่ KORN

อ้อ ส่วนพี่มือกลอง โนคอมเมนต์ เพราะสายตาสั้น วันนั้นลืมเอาแว่นไป ไม่อาจมองทะลุชุดกลองไปสวัสดีพี่เขาได้

ด้วยความสนุกของคอนเสิร์ตเช่นที่ว่า พอได้เวลาเพลงแห่งความหลัง Somewhere Only We Know เริ่ม เราถึงไม่ได้เศร้าดังคาด เสียงร้องรวมกันของแฟน KEANE ก้องผงาดจนเราเองก็อดปลื้มแทนนักร้องไม่ได้เสียด้วยซ้ำ แอบหันไปมองอัฒจรรย์ด้านหลัง คนก็เริ่มมานั่งกันเต็มมากขึ้น ถ้าประชากรเหล่านั้นไม่ใช่ตุ๊กตายางที่ทีมงานผู้จัดเตรียมเป่าไว้ให้ดูนั่งเต็มเวลาฉุกเฉิน เราว่า KEANE ก็ไม่น่าจะมีปมด้อยจากการมาแสดงสดที่ไทยเพราะคนน้อยแต่อย่างใด มุขที่ทางวงเตรียมมาสำหรับเอาใจคนไทยก็ไม่ขี้เหร่ ตั้งแต่

1. เล่น Hamberg Song เพื่อในหลวงของเรา (อันนี้ถือว่าอินเทรนด์มาก)
2. ชักชวนหยิบมือถือมาโบกเป็นไฟสว่างพร้อมเพรียงตอนเพลงอะไรสักเพลง
3. พูดภาษาไทยเรียกคะแนนความเอาใจใส่ตลอดรายการ

สำหรับเรา KEANE ทำให้ทึ่งอีกครั้งกับพลังของ live concert เหมือนที่เคยรู้สึกมาก่อนตอนดู SUMMERSONIC ที่ญี่ปุ่น และ FUTON เล่นใน Fete de la Musique ก่อนออกอัลบั้ม พูดกันตามตรง ถึงตอนนี้เราก็ยังเฉยกับเมโลดี้ของ KEANE อยู่ไม่เปลี่ยน แต่ถ้า KEANE จะมาเล่นอีกทีวันพรุ่งนี้ เราจะควักธนบัตรสีเทาจ่ายแลกตั๋วโดยไม่อิดออดแน่ เพราะแค่ไปฟังคีย์บอร์ดใส่กีตาร์เอฟเฟกต์อันเป็นเอกลักษณ์ (รู้สึกจะเล่นตอน Is It Any Wonder? ฟังแล้วงงเลยเชียวว่า “ไหนบอกวงนี้ไม่มีกีตาร์”) บวกเสียงสุดแจ่มของอ้วน KEANE ก็มากกว่าพันนึงแล้ว

แย่อยู่อย่างที่การไปดู KEANE วันนั้นทำให้สัปดาห์ถัดมาซึ่งเราต้องไปแถวอิมแพคต์อีกครั้งเพื่อดูคอนเสิร์ต AF3 ด้วยความจำเป็นบางประการ
ถือเป็น A Bad Dream โดยแท้

ป.ล. นิทานเรื่องนี้สอนยูบีซีให้รู้ว่า “ขัดหินจนมือหักก็ไม่ออกมาเป็นเพชรหรอก ให้ตายเถอะ”

Create Date : 19 สิงหาคม 2549

Last Update : 4 ธันวาคม 2549 1:56:16 น.

66 comments

Counter : 804 Pageviews.

555 เล่าได้สนุกมากครับ

ครั้งแรกที่ได้ยินเพลงโปรโมทของ Keane จากอัลบั้มชุดที่สอง ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่อ่ะ ชอบชุดแรกของพวกเค้าที่สุด ไม่คิดจะซื้อแผ่นอัลบั้มชุดที่สองมาฟังด้วยซ้ำ และก็ไม่ได้หาเพลงอื่นๆ ของพวกเขามาฟังเลยด้วย

พอรู้ข่าวว่าเค้าจะมาเล่น ผมก็โทรไปชวนเพื่อนคนนึงที่ชอบ Brit Pop ความอยากดูมันเป็นอานิสงส์จากอัลบั้ม Hopes and Fears ล้วนๆ ครับ

ระหว่างที่ Keane เล่น ได้แต่ทึ่งกับอึ้งอ่ะ เป็นไปตามที่คุณ Levine เขียนเล่าทุกอย่างเลย

นับว่า คอนเสิร์ตครั้งนี้ของ Keane ประสบความสำเร็จนะครับ อย่างน้อยก็เปลี่ยนใจผม ให้หันมาอุดหนุนอัลบั้มของพวกเค้าอีก

ปล. เพลงที่พี่ทอมแกชวนให้คนดูโบกแสงไฟจากมือถือ รู้สึกว่าจะเป็นเพลง Try Again นะครับ ถ้าจำไม่ผิด

โดย: King Of Pain

วันที่: 19 สิงหาคม 2549 เวลา:2:10:59 น.

555 ขำตรงป.ล.
เขาคงทำเพื่อไม่ได้หาเพชรหรอก การตลาดล้วนๆ ไปแล้ว
Af มันห่วยลงเรื่อยๆ Af 4 จะเป็นอย่างไรนี่ รายการต้องทำการบ้านหนักๆ แล้ว

ไม่ได้ฟังวงคีน นี่เลย รู้จักแต่เพลงดังของเขาอย่าง Somewhere Only We Know นี่แหล่ะ แต่ใครไปดูคอนเสิร์ตก็มีแต่กรี๊ดกลับมา ชักเสียดาย เพราะถ้าหาบัตรฟรีก็คงได้

จริงๆ ต้องไปหาพลังจากความสด ของการแสดงสดต่างๆ บ้างเล้ว ดูหนังแผ่น หรือในโรง หรือฟังเพลงในแผ่น ให้ยังไงๆ ก็ไม่ได้พลังของความสด

ส่วนเรื่องวิเวียน เวสต์วูด ไปโฉบดูมา นอกจากแห้งๆ แล้วยังมืดด้วย โชว์คราวนี้เป็นโชว์ที่ไม่สนุกของ TCDC แฮะ

โดย: grappa

วันที่: 19 สิงหาคม 2549 เวลา:7:11:57 น.

ฮิๆ ช่างบังเอิญจริง ที่เมื่อตะกี้ ตอนอยู่บนรถ ก็ฟัง Somewhere Only We Know ที่โหลดมาลงใน One-The-Go
จริงๆแล้วโหลดมาลงไว้นานแล้ว แต่เนื่องจากฟังแบบ Shuffle ก็เลยไม่เคยฟังถึงซักกะที เมื่อเช้านี้มันเล่นขึ้นมา ก็เลยนึกขึ้นได้ ว่าวงนี้ มาเปิดคอนเสริต์ในไทย บอกตรงๆว่า แทบไม่รูเรื่องรู้ราวอะไรเลย ตอนนั้นนั่งรถเมล์ผ่าน เห็นโปสเตอร์แว๊บๆ ยังไปบอกแฟนเลย เห้นโปรเตอร์คล้ายกับ KEANE แป๊ะอยู่ แฟนยังไม่เชื่อเลบ บอกไม่เห็นรู้เรื่องเลย (อาจเป็นเพราะช่วงนี้เธอสอบ ก็เลยไม่ค่อยได้ฟัง 102.5 ) ยังหาว่าเราคงดูมาผิด (เพราะเธอรู้ว่า ภาษาอังกฤษผมแย่-แย่มาก) มารู้อีกทีว่าเอาวันที่ 9 ก็ตอนค่ำของวันนั้นแล้ว..

จะว่าไป วงนี้มันก็อ่ะนะ เล่นดรตรีแค่ 2 ชิ้นเอง อีกคนก็ร้อง ฟังใน ipod แล้วทำไมมันแน๊นนนแน่น

โดย: merf1970

วันที่: 19 สิงหาคม 2549 เวลา:9:59:19 น.

อ่านเกริ่นนำของพี่แล้วง้ง-งง-งง-งง-งง-งง แบบว่าขี้เกียจเป็นด้วย

ท่าทาง Keane จะสนุกมากจริงๆ ทุก blog+ทุกกระทู้ที่เปิดเขียนทำนองนี้หมดเลย ส่วนเพลงนั่นเข้าใจเป็น "Hamburger Song" มาตลอด เลยงงๆว่าทำไมให้ในหลวงของเรา

เพื่อสุขภาพหู+สุขภาพจิตของพี่ กรุณาอย่าแคะขี้หูจนกว่า AF3 จบซีซั่น แค่ฟังอยู่ทางบ้านยังหลอนมิใช่น้อย