Palindromes: คุณเป็นคุณเป็นคุณเป็นคุณเป็นคุณ ‘This is the way’ เป็นเพลงที่น่าหยิบมาฟังบ่อยๆ เพลงหนึ่งเลยล่ะ เพราะนอกจากจะมีชื่อมองโลกในแง่ดี ทำนองคึกคักคลอเสียงขับขานร่าเริงของเหล่าเด็กๆ ยังชวนให้นึกคึก ลุกขึ้นยักย้ายส่ายสะโพกได้ไม่ยากเลยพับผ่า เสียอย่างเดียวที่เจ้าเพลงนี้ดันเป็น ending theme ของ Palindromes หนังเรื่องใหม่ตระกูล ทอดด์ โซลอนซ์ น่ะสิ! จำ ทอดด์ โซลอนซ์ ได้ไหม? ทอดด์ โซลอนซ์ ที่แนะนำให้เรารู้จักพ่อแม่โคตรลำเอียงตระกูลไวน์เนอร์ใน Welcome to the Dollhouse (1995) บิล บิดาที่อยากเสพสมกับเด็กชายรุ่นลูกใน Happiness (1998) ปิดท้ายด้วย วี และ โทบี้ สองวัยรุ่นอยากดังผู้น่าสมเพชใน Storytelling (2001) น่ะ ถึงวันนี้ ทอดด์ โซลอนซ์ ก็ยังคงเป็น ทอดด์ โซลอนซ์ เจ้าตัวนั่งยันนอนยันจะคุดคุ้ยตะกุยเนื้อร้ายภายใต้ผิวที่ดูสุขภาพดีของสังคมอเมริกันไม่หยุดยั้งด้วยหนังที่จ่าหัวว่าเป็น ‘คอเมดี’ เช่นเคย ยิ่งกับงานใหม่ที่เขาปักธงเหนือยอดเขา ‘ตลกร้าย’ ไปได้ไกลอีกหนึ่งระดับ รับรองคุณจะหัวเราะงอหายแทบทุกฉาก หากคุณมีใจที่ดำที่สุดในจักรวาล! Palindromes ว่าด้วยเรื่องราวของ อาวิว่า เด็กสาวที่กลัวจะต้องจบชีวิตลงด้วยการฆ่าตัวตายเหมือนเพื่อนร่วมชั้น และฝันอยากมีลูกเป็นของตัวเองแทบใจจะขาด อุบัติเหตุหรือความต้องการทางเพศจึงหาใช่ต้นตอของสภาพตั้งครรภ์ฉับพลันของเด็กวัย 12 ซึ่งลงเอยกับเพื่อนหนุ่มจ้ำม่ำในห้องนอนทันทีที่อยู่ด้วยกันสองต่อสอง แน่นอนพ่อแม่ของอาวิว่าแทบคลั่งกับ ‘หลาน’ ที่ยังไม่ปรารถนาคนนี้ ทั้งยังกล่อมทุกวิถีทางให้เธอตัดสินใจทำแท้ง การจากไปของ ‘เฮนริเอตตา’ ลูกสาวที่ไม่มีโอกาสได้ลืมตาเห็นแม่นี้เอง กระชากอาวิว่าออกจากบ้านสู่การผจญภัยที่ทั้งเธอ พ่อแม่ และกระทั่งคนดูอย่างเราก็คง ผะอืดผะอมจนลืมไม่ลง! แต่ไหนแต่ไรมาแล้ว เอกลักษณ์ของ ทอดด์ โซลอนซ์ อยู่ที่การผสานเนื้อเรื่องหนักสมองพร้อมฉาก (น่า) หนักใจไว้ในดนตรีโฟล์คสบายอารมณ์ สก็อตช์แบนด์ชื่อดังอย่าง Belle and Sebastian ก็บ้าจี้เอากับเขาด้วยการสร้างบรรยากาศงวยงงว่าควรจะขำหรือร่ำไห้ดีมาแล้วใน Storytelling คราวนี้ถึงที นีน่า เพอร์สสัน แห่ง The Cardigans รับช่วงต่อด้วยเสียงโหยหวนไพเราะที่สร้างมิติงดงามให้กับชีวิตแสนรันทดของอาวิว่าตามธรรมเนียม ทว่าไม่มีซะหรอกที่ผู้กำกับอเมริกันเลือดใหม่รายนี้จะเดินตามครรลองทุกกระเบียด ความแตกต่างอย่างสังเกตได้ชัดใน Palindromes จากงานเก่าๆ ของเขาคือ การใช้กิมมิคให้นักแสดงผลัดกันรับบทอาวิว่าถึง 8 คน น่าตกใจยิ่งกว่าที่เด็กน้อยวัย 12 ในหนังเป็นได้ตั้งแต่ สาวผอมกรอดไร้ไขมัน สาวเจ้าเนื้อมีน้ำนวล สาวหุ่นถังเบียร์ผิวดำ ป้าหน้าวัยกลางคน จนถึงเด็กหนุ่มสะโอดสะองผมยาว ทั้งหมดสวมชุดแบบเดียวกันคือ เสื้อรัดรูปโชว์สะดือ! ช้าก่อน ทอดด์ โซลอนซ์ ไม่ได้กำลังเรียกร้องสนใจไร้ความหมาย ทั้งแปดคือหน้าตาของ ‘อาวิว่า’ ที่เธออยากเป็น เมื่ออยู่ต่อหน้าคนต่างๆ กัน ไม่ต่างกับที่เราอยากดูดีต่อหน้าคนรัก และดูหนักแน่นยามต้องถูกจ้องเขม็งจากทั้งที่ประชุมนั่นแหละ น่าเศร้าที่แม้ใจเธอจะคิดว่าตัวเองเปลี่ยนไปได้ ผู้กำกับ ‘คอเมดี’ อย่าง ทอดด์ โซลอนซ์ กลับย้ำนักย้ำหนาตั้งแต่ชื่อเรื่อง Palindromes (คำที่อ่านจากข้างหลังก็ยังออกเสียงเหมือนกัน) ชื่อนางเอก AVIVA และพล็อตเรื่องที่วนกลับมาที่เก่าเมื่อถึงจุดจบ ว่าต่อให้คุณยกเครื่อง ‘ภายนอก’ ให้ดูวิลิศมาหราเพียงใด ท้ายที่สุด ‘ภายใน’มนุษย์ทุกคน ตรงไหนที่มันเน่าตั้งแต่แรก มันก็จะเน่าเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน ใช่ กระทั่งเพลงทำนองหลุดโผเมื่อหนังจบก็ยังตอกตะปู 'This is the way' - ชีวิตมันก็ห่วยแบบนี้แหละ จะเต้นดีไหมครับ   Create Date : 16 สิงหาคม 2549     5 comment Last Update : 16 สิงหาคม 2549 22:49:55 น.     Counter : 445 Pageviews.   Share Tweet

Clean: ชัยชนะของศักดิ์ศรี “อย่ามาสงสารชั้น ชั้นไม่ต้องการความสงสาร!” เอมิลี หวัง ตะคอกใส่เพื่อนของเธออย่างเผ็ดร้อนเมื่อรู้สึกได้ว่าเขาเริ่มมองเธอด้วยสายตาสมเพช ทว่าเธออยู่ในฐานะที่จะพูดเช่นนั้นได้หรือ? หญิงที่สูญเสียสามีผู้เป็นร็อคสตาร์จากการเสพยาเกินขนาด ทั้งตัวเธอเองก็ถูกจับไม่นานหลังจากนั้นด้วยข้อหามียาเสพติดในครอบครองจนต้องเข้าคุกอยู่หลายเดือน ครั้นพอได้ออกมาก็ยังต้องทนทรมานกับอาการลงแดงที่ยังไม่เลิกรุมเร้า แถมทรัพย์สินที่เหลืออยู่จากชีวิตคู่ก็ไม่เพียงพอให้เธอเกาะกินไปถึงเดือนด้วยซ้ำ เธอไม่มีงาน ไม่มีอนาคต และแทบไม่มีใครสนใจใยดี อันที่จริง คนที่รู้จักเธอเกือบทุกคนเดียดฉันท์และกล่าวโทษว่าเธอเป็นสาเหตุที่ทำให้ ลี ฮาวเซอร์ ผู้เคยมีทั้งฝีมือและชื่อเสียงโด่งดังต้องถึงคราวดับวูบและแดดิ้นเร็วเกินคาดฝัน กระทั่งลูกในไส้ที่ถูกฝากเลี้ยงไว้กับพ่อตาแม่ยายที่แคนาดาตั้งแต่เกิดก็คาดโทษเธอไม่ต่างกัน อย่าได้พูดถึงความรักเลย แม้แต่คำว่า ‘แม่’ เขาก็ไม่อยากเรียก เอมิลีอยู่ในจุดที่ตกต่ำที่สุดของชีวิต โลกทั้งใบกำลังหันหลังให้เธอ และความสมเพชอาจเป็นสิ่งชอบธรรมที่เธอสมควรได้เช่นเดียวกับอีกหลายชีวิตที่ร่วมชะตากรรมใกล้เคียงกัน แต่ต้องให้เธอตะเบ็งเสียงดังขึ้นอีกหรือ? “อย่ามาสงสารชั้น ชั้นไม่ต้องการความสงสาร!” ผู้หญิงตัวคนเดียวสะบัดทุกความเวทนาทิ้งชนิดไม่เหลียวหลัง สิ่งที่ผลักยันเธออยู่คือความสำนึกว่าอาจจะถูกต้องแล้วที่ตนต้องชดใช้กรรม ความหวังว่าจะกลับมายืนบนขาตัวเองได้อีกครั้ง และเหนือสิ่งอื่นใดคือ ‘ศักดิ์ศรี’ Clean จึงเป็นเรื่องราวของการไต่ขึ้นสู่พื้นดินอีกครั้งหลังจากร่วงหล่นลงสู่หุบเหว เอมิลี หวัง อาจเป็นเพียงตัวละครเอกของนิยายสมจริงฉบับนี้ แต่ในเมื่อเราทุกคนต่างก็ต้องเผชิญช่วงเวลาที่หล่นจากสวรรค์เข้าสักวัน เธอย่อมเป็นกรณีศึกษาที่ดีว่า จะเป็นอย่างไรหากในช่วงเวลาที่ลำบากที่สุด เรายังกัดฟันดิ้นรนจะเก็บ ‘ศักดิ์ศรี’ ไว้กับตัว อย่ามองโลกในแง่ดีไปนัก เคยได้ยินใช่ไหมที่ว่า ‘ศักดิ์ศรี’ มันกินไม่ได้ และไอ้ท่าทีไร้ความพินอบพิเทาของเอมิลีนี่แหละเกือบทำให้เธอสิ้นหวังในทุกทาง งานเสิร์ฟอาหารอันเป็นแหล่งทำเงินเพียงอย่างเดียวกลับต้องมาปลิดปลิวไปเมื่อเธอถูกตำหนิเรื่องใช้เมธาโดน (ยาสำหรับคนที่พยายามจะเลิกเฮโรอีน) จะย้อนไปเป็นวีเจรายการเพลงทางเคเบิ้ลเหมือนก่อนเจอสามีก็ไม่ได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนแม้จะรู้จักกันมานาน อีกทั้งคนที่พอจะเกลี้ยกล่อมให้พ่อตาแม่ยายอนุญาตให้เธอเจอลูกได้บ้างก็ไม่ใส่ใจฟังสักวินาที จางม่านอวี้ถ่ายทอดการเดินทางของเอมิลี หวัง ผ่านวิกฤติชีวิตทั้งหมดนี้ด้วยใบหน้าของคนที่ชาชินกับความเจ็บปวด แต่จะไม่ยอมก้มลงกราบกรานหรือโยนศักดิ์ศรีไปหมอบแทบเท้าใคร นัยน์ตาของเธอปกติฉาบไปด้วยความเย็นชา ทว่าพร้อมจะเปล่งประกายทุกครั้งเมื่อแสงสว่างทำท่าจะเข้ามาใกล้ เมื่อประกอบกับบทภาพยนตร์ที่โหดร้ายและปลอบโยนอย่างได้จังหวะแล้ว จางม่านอวี้เจิดจรัสสมโอกาสงามของการได้แสดงอารมณ์อันหลากหลายจนไม่น่าแปลกใจที่เธอคว้ารางวัลดารานำหญิงจากเทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ครั้งล่าสุด ส่วนงานกำกับภาพของ เอริค โกติเยร์ นั้นโคลงเคลงอย่างเกรี้ยวกราดและนุ่มนวลสลับเป็นระยะด้วยการถ่ายทำแบบกล้องแฮนด์เฮลด์ การบันทึกภาพแสดงสดของวงดนตรีมืออาชีพอย่าง The Metrics และ Tricky ยิ่งแต่งกลิ่นสารคดี พร้อมเพิ่มความสมจริงให้กับชีวิตที่พัวพันอยู่กับโลกแห่งดนตรีร่วมสมัยของเอมิลี จนใครบางคนอาจเผลอนึกว่านี่เป็นหนังที่สร้างจากชีวประวัติของมนุษย์ผู้มีเลือดเนื้อจริงเอาง่ายๆ อย่างไรก็ตาม Clean เผยความเป็นเรื่องแต่งออกมาในท้ายที่สุด เมื่อโชคชะตาดูจะเลิกโบยแส้และหันมาผูกมิตรกับเธออีกครั้ง เอมิลีเริ่มลาขาดกับยาเสพติดได้ ลูกชาย รวมไปถึงพ่อตายอมพบและเปิดใจรับเธอที่พยายามเปลี่ยนแปลง ยิ่งไปกว่านั้นงานเพลงที่เธอใฝ่ฝันจะสานต่อหลังร้างลาไปนานก็เริ่มมีความหวังขึ้นมา แม้ทั้งหมดจะถูกปูทางด้วยการดิ้นรนต่อสู้โดยตลอดของเธอ แต่การเกิดขึ้นในเวลาใกล้เคียงกันของเหตุการณ์เหล่านี้ก็อดทำให้คิดไม่ได้ว่า “ง่ายไปหรือเปล่า?” ตรงกันข้ามกับลาร์ส วอน เทรียร์ (Breaking the Waves, Dancer in the Dark) ที่พร้อมจะขยี้ตัวละครหญิงที่รักของเขาให้ผู้ชมปี่แตกด้วยความสงสารเกินบรรยาย ผู้กำกับอย่าง โอลิวิเยร์ อัสซายาส เลือกจะให้รางวัลกับสตรี รวมถึงมนุษย์ทุกผู้ที่ยืนหยัดด้วย ‘ศักดิ์ศรี’ อย่างสมเกียรติ กระนั้นก็ตาม เขาก็ยังทำให้นางเอกของเขาร้องไห้จนได้ น้ำตาที่ยากจะหลั่งเมื่อชีวิตมันพัง พรั่งพรูออกมาไม่ขาดสายจากดวงตาของเอมิลี หวัง เมื่อชีวิตมันเริ่มใหม่   Create Date : 30 กันยายน 2548     5 comment Last Update : 16 สิงหาคม 2549 13:32:46 น.     Counter : 254 Pageviews.   Share Tweet