|
|
"It takes a lot of walking to get to know you..." / Acid House Kings
งงแฮะ วันนี้ลองเปิด blog ดู หลังจากไม่ได้เปิดนานมาก จู่ๆ ก็ใช้ได้ขึ้นมา
ว่าแล้วก็เขียนอะไรสักหน่อยดีกว่า ฉลองการกลับมามีสติสตังของคอมเรา
จะแปลกไหม ถ้าผมเขียนถึงแม่ ในเวลาที่ทั้งประเทศกำลังพุ่งความสนใจไปที่พ่อมากกว่า
เรื่องมันมีอยู่ว่า แม่ผมเพิ่งกลับจากเกาหลี
เป็นการเดินทางไปต่างประเทศครั้งแรกในชีวิตของแม่ ที่ทำงานพายกโขยงกันไปดูงานที่เกาหลี แต่ดันเป็นช่วงฤดูหนาวที่ว่ากันว่าอุณหูมิต่ำขนาดติดลบเลยทีเดียว เป็นเหตุให้พ่อผมเป็นห่วงเป็นพิเศษ กลัวแม่จะไม่สบาย เตือนโน่นเตือนนี่ยกใหญ่
ส่วนผมไม่ห่วงอะไรมากนัก ยังไงเสียเขาก็ไปกันตั้งเยอะ ขาดเหลืออะไรก็คงพอมีคนช่วยแม่ได้ จะซื้อหาเอาที่นั่นบ้างก็ไม่น่ายาก ตราบที่เงินอำนวย
สิ่งที่ผมทำให้อย่างเดียวจึงเป็น การให้แม่ยืมผ้าพันคอที่ซื้อมาจากปาย
(อ่านเรื่อง ปาย ของผมได้ที่นี่)
ผ้าพันคอถักสีม่วงความยาวมหาศาล ม้วนไปมาหลายรอบบนคอแม่ในรูปถ่ายจากเกาหลีที่ผมเห็น
มันเป็นความรู้สึกที่ประหลาดดี เหมือนผมกอดแม่ไว้ตลอดตอนอยู่ที่นั่น เหมือนเราเดินเป่ามือหนาวถึงกระดูกอยู่ด้วยกันในเกาหลี ทั้งที่จริงๆ แล้วผมวิ่งตามรถเมล์ ร้อนตับแตกอยู่แถวถนนเอกมัย
บ้านผมไม่นิยมบอกกันว่า รัก กันนักหรอก นี่เป็นครอบครัวที่ดีที่สุดเท่าที่ผมคิดว่าจะมีได้ การกระทำพูดแทนทุกอย่างแล้วว่าเรารักกัน แต่ตอนเห็นภาพนั้น ผมจำขึ้นมาได้อีกครั้งและอยากพูดมันออกไป
เออ ผมรักแม่นะ
แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูด เพราะ อืมมมม ไม่ชินมั้ง ผมปากแข็งเป็นสันดานด้วยแหละ
แต่ไหนแต่ไรแล้ว ผมไม่เคยเชื่อในเรื่อง ความรัก ที่มาพร้อมกับ หน้าที่ หากแม่ผู้ให้กำเนิด รักลูกในไส้เท่าเทียมกับชีวิตตนเองจริงทุกราย เราคงไม่ได้ยินข่าวแม่บางคนที่ใจร้ายพอจะทิ้งลูกของตัวเองได้ ทั้งผมก็ไม่เคยคาดหวังว่า พ่อ แม่ ลูก พี่ น้อง หรือสถานภาพใดๆ เป็นข้อผูกมัดให้เราต้องรักคนในสายเลือดเดียวกับเรา หากเขาปราศจากเสน่ห์ให้รักโดยสิ้นเชิงล่ะก็ โทษทีนะ ผมก็รักไม่ลงเหมือนกัน
ตรงกันข้าม ผมคิดว่า เรารักกันเพราะต่างก็ทำตัวให้เป็นที่รักของกันและกันต่างหาก จริงอยู่ผมมีข้อเสียอยู่ไม่น้อย แต่ตาชั่งฝั่งใฝ่ดีของผมมันหนักเหนือมวลสารของมารในตัวแน่นอน ส่วนแม่น่ะหรือ แม่ก็ย่อยที่ไหนกัน...
ยิ่งผมโตขึ้นเท่าไหร่ ผมยิ่งเห็น แม่ เป็น คน ขึ้นทุกที
ย้อนไปครั้งเป็นเด็ก แม่ คือ แม่ ตามที่ควรจะเป็นเท่านั้น แม่ต้องเตรียมข้าวให้ผมสิ แม่ต้องพับผ้าให้ผมสิ แม่ต้องให้เงินผมสิ แม่ต้องเห็นเรื่องของผมมาก่อน และทำทุกอย่างที่เป็นแบบอย่างอันดีให้กับผมเท่านั้น
แม่ที่ผมเห็นวันนี้ ขี้เกียจทำกับข้าว ชอบปล่อยกองเสื้อผ้าทิ้งไว้รกบ้าน ฝักใฝ่แต่นอนอ่านนิยาย แถมบางทียังเอาเงินไปใช้ฟุ่มเฟือยกับเสื้อผ้าและน้ำหอมที่มีเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักพอนั่นอีก!
แม่ กลายสภาพไปเป็น คน แล้ว เธอยอมให้ผมเห็นตัวจริงที่เธอเป็นโดยไม่สวมบทบาทที่เคยทำมาอีกต่อไป ตอนแรกผมช็อก แต่ที่สุดแล้ว ผมก็ยอมรับ คน ใหม่ที่ผมเจอ คนคนนี้มีความต้องการเป็นของตนเอง มีนิสัยเสียเป็นของตัวเอง และผิดพลาดเป็น
ผมดีใจที่เราสนิทกันมากขึ้น มันคงจะเศร้าถ้าทุกอย่างจบลงแบบใน The Hours ถ้าใครเคยดูและจำได้ จูลีแอน มัวร์ รับบทเป็นแม่ที่เตลิดหนีไปจากครอบครัวชนิดไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย เพราะเธอทนไม่ไหวที่ต้องแบกรับสถานภาพ แม่ และทิ้ง คน ที่เธอเคยเป็นไป
ตอนนี้แม่ผมไปเที่ยวมหกรรมพืชสวนโลก ที่เชียงใหม่ และกำหนดจะกลับมาพรุ่งนี้
เข้าใจว่าคราวนี้แม่ไม่ได้ติดผ้าพันคอไปด้วย เพราะฤดูหนาวของบ้านนี้เมืองนี้มันอุณหภูมิอยู่ราวๆ 30 องศา
กลายเป็นว่า ผมคงไม่รู้สึกเหมือนได้กอดแม่อย่างที่เห็นตอนดูภาพจากเกาหลีนั่นแล้ว
ไม่เป็นไร คราวนี้ กลับมาแล้ว กอดจริงก็ได้
แล้วถ้าปากผมมันจะยอมเคลื่อนไหวตามใจบ้าง
อาจจะบอกว่ารักแม่ได้เหมือนกัน
มัง
| Create Date : 04 ธันวาคม 2549 |
| Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2550 14:06:44 น. |
|
21 comments
|
| Counter : 471 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: grappa  วันที่: 4 ธันวาคม 2549 เวลา:8:59:22 น. |
|
| โดย: Noon IP: 221.128.96.173 วันที่: 4 ธันวาคม 2549 เวลา:20:43:03 น. |
|
| โดย: Noon IP: 221.128.96.173 วันที่: 4 ธันวาคม 2549 เวลา:20:52:25 น. |
|
| โดย: อดีตคุณลูก IP: 61.47.116.62 วันที่: 5 ธันวาคม 2549 เวลา:12:56:34 น. |
|
| โดย: Levine วันที่: 5 ธันวาคม 2549 เวลา:16:58:25 น. |
|
| โดย: ปืนกลสตรอแหลเบอร์รี่ IP: 202.41.167.246 วันที่: 5 ธันวาคม 2549 เวลา:21:43:18 น. |
|
| โดย: Noon Hilton IP: 221.128.114.8 วันที่: 6 ธันวาคม 2549 เวลา:2:39:31 น. |
|
| โดย: เรื่องของชาวบ้านคืองานของเรา IP: 221.128.106.53 วันที่: 6 ธันวาคม 2549 เวลา:22:01:56 น. |
|
| โดย: ปารีส IP: 221.128.106.53 วันที่: 6 ธันวาคม 2549 เวลา:22:04:56 น. |
|
| โดย: Levine วันที่: 7 ธันวาคม 2549 เวลา:9:51:33 น. |
|
| โดย: K.O.P. IP: 58.9.139.178 วันที่: 7 ธันวาคม 2549 เวลา:10:03:31 น. |
|
| โดย: ปืนกลสตรอแหลเบอร์รี่ IP: 203.131.220.1 วันที่: 7 ธันวาคม 2549 เวลา:14:39:48 น. |
|
| โดย: Levine วันที่: 10 ธันวาคม 2549 เวลา:0:29:39 น. |
|
| โดย: น้องบ่างที่รัก IP: 58.10.149.42 วันที่: 17 ธันวาคม 2549 เวลา:1:25:28 น. |
|
|
|
|
| Levine |
 |
|
|
Location :
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ทำแบบสอบถามอันแรก
เขาบอกเป็น
smooth talker
ทำอีกอัน เขาบอกเป็น
high achiever
แต่ส่วนตัวคิดว่าเป็นแค่
คนมองโลกในแง่ร้าย
ที่พยายามเหลือหลาย
ให้มองโลกในแง่ดี
Tonight I Have to Leave It / Shout Out Louds
|
|
 |
|
แต่ถ้ากับหนุ่มๆค่อยว่าไปอย่าง (ตื่นๆ 
)
อ่านถึงตอนที่รู้สึกเหมือนกอดแม่
ตอนที่แม่พันผ้าพันคอน่ะ
น่ารักดี
แม่กลับมาจากงานพืชสวนโลกแล้ว กอดแม่ด้วยนะ