Group Blog
 
All Blogs
 
Chapter 9 : A Nameless Monster

... การจะฆ่าโยฮันนั้น เทมมะต้องเลือกทางเดินที่จะทำให้ตัวเองกลับกลายเป็น Monster ให้ได้ แต่จาก Chapter 8 จวบจน Chapter 9 เส้นทางของพระเอกคนนี้กลับห้อมล้อมด้วยบรรยากาศแห่งความอบอุ่น เอื้ออารีย์ ไม่ใช่แค่คนรอบข้างเค้าเท่านั้นที่หยิบยื่นความอบอุ่นให้ (ป้าในร้านอาหารที่เอาอาหารมาให้) แต่เป็นตัวเทมมะเองด้วย ที่คอยดูแลให้คนที่เค้าพบเจอ มุ่งหน้าไปสู่ทางแห่งแสงสว่าง (หมอสาวชาวเวียดนามที่ต้องเปิดคลินิกทั้งที่ไม่จบหมอ) ... ยิ่งไปกว่านั้นการพยายามลอบสังหารโยฮันครั้งแรกก็ถูกขัดจังหวะด้วยเรื่องราวของชายชราผู้ทำผิดต่อป่า ความรู้สึกผิดและสิ่งที่สูญเสียไปหลังจากคนดีๆคนหนึ่งต้องทำการพรากชีวิตผู้อื่นได้ถูกตอกย้ำมากขึ้น

... ในเรื่องของริชาร์ดผมเน้นถึงสิ่งที่เรียกว่า “ความรู้สึกผิด” เมื่อฆ่าใคร ทีนี้หากคิดขยายออกไปในเรื่อง “สิ่งที่สูญเสียไป” เมื่อฆ่าใครบ้าง ...คุณหลายคน(รวมทั้งผมด้วย)คงอดไม่ได้ที่จะเชียร์ให้ผู้ร้ายในเรื่องต่างๆโดนฆ่า แต่คุณลองนึกดูดีๆ ถ้า“ฉัน”ต้องฆ่าใครขึ้นมาจริงๆ “ฉัน”จะมองหน้าคนรอบข้างฉันยังไง เพื่อนที่รู้จักกัน คนที่ฉันรัก พี่น้อง พ่อแม่ ลูกหลาน ...ทั้งลูกของริชาร์ดและป่าของชายชราก็คือ เพื่อนและบุคคลอันเป็นที่รักของทั้งคู่ คุณจะมองหน้าเพื่อนหรือคนที่คุณรักยังไงถ้าคุณฆ่าใคร “อย่างจงใจ” ...ลองนึกถึงข่าวฆาตกรเลือดเย็นทั้งหลาย คุณอยากคบนายแพทย์/นักศึกษา XXX ที่วางแผนฆ่าเมีย/แฟนตัวเองรึเปล่า หรือแม้เค้าจะทำไปเพราะบันดาลโทสะ คุณจะอยู่ใกล้ๆฆาตกรที่บันดาลโทสะก็ฆ่าคนรึเปล่า (ฆาตกรในผับอะไรพวกนั้น เหอะๆๆ) ...เป็นการสูญเสียการยอมรับจากคนรอบข้าง (ป่าของชายชรา) และแม้นคนรอบข้างคุณจะให้อภัย แต่คุณก็อาจสูญเสียการยอมรับในตัวเอง(self respect) (ไปเจอหน้าลูกของริชาร์ด) ความรู้สึกถึง “ตัวตนของตัวเองในความคิดคนอื่น” และ “ตัวตนของตัวเองที่ตัวเองคิดว่าจะอยู่ในหัวคนอื่น” จะเปลี่ยนไป

... สิ่งทั้งหลายที่เทมมะต้องพบเจอเหล่านี้เหมือนกับจะพยายามฉุดรั้งพระเอกของเราไม่ให้เปลี่ยนไปเป็น Monster ประโยคจากลาของหมอสาวชาวเวียดนาม ไม่ใช่การเรียกร้องให้“ตัว”เทมมะกลับมาหาเธอในภายหลัง หากแต่เป็นความห่วงใยอยากให้“จิตใจ”เทมมะออกมาจากหนทางที่มืดมิด... “คุณจะกลับมาใช่มั้ย ดร.เทมมะ”

... การทำความเข้าใจถึงจิตใจเทมมะ และการพยายามเข้าใจถึงความรู้สึกที่จะตามมาเมื่อคุณต้องฆ่าใครนั้น คงทำให้เราเข้าใจมากขึ้นว่าทำไมการเหนี่ยวไกยิงโยฮันในเล่ม 9 นี้ถึงยากเย็นนัก และคงอธิบายได้เป็นอย่างดีว่า ทำไมทั้งนีน่าและเทมมะต่างไม่อยากให้อีกฝ่ายเป็นคนฆ่าโยฮัน แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ความคิดที่ว่า “ชั้นจะฆ่าเองเพราะชั้นมีความแค้นกับหมอนั่น” เหมือนกับการ์ตูนเรื่องอื่นๆ แต่เป็นความรู้สึกที่จะยอมแบกรับสิ่งที่จะตามมาทั้งหมดและตัวเองนั่นแหละจะเป็น Monster ซะเอง

... ความเป็น Monster เกี่ยวกับเรื่องความโลภ เงิน และธุรกิจนั้นถูกนำเสนอให้เห็นในเล่ม 9 นี้ (อดีตของชูวาล์ดที่เป็นนักธุรกิจเลือดเย็น) ซึ่งแม้จะมีเพียงแค่ 1 หน้ากระดาษแต่ถ้าเราคิดให้ดีแล้วนี่ถือเป็น Monster ที่พบเห็นได้ในชีวิตจริงและใกล้ตัวมากที่สุดในชีวิตคนเราทั่วไปคงไม่ได้ฆ่าชีวิตคนโดยตรงมากนัก แต่ไม่น้อยเลยที่เราพบกับการฆ่าชีวิตคนโดยอ้อมผ่านธุรกิจและการเงิน มีกี่ชีวิตที่ล้มละลาย มีกี่ชีวิตที่เป็นหนี้ มีกี่ชีวิตที่ถูกโกง ถูกปล่อยกู้ด้วยดอกเบี้ยสูงๆ เมื่อคุณกำลังย่ำยีชีวิตเหล่านั้นด้วยธุรกิจ ปล่อยให้เค้าเหล่านั้นตายอย่างช้าๆ คุณก็มองค่าชีวิตของเค้าลดลงเช่นกัน

... แผนของโยฮันในตอนแรกเค้าอาจจะอยากแค่ฆ่าชูวาล์ดและเข้าไปก่อกวนวงการธุรกิจเล่น แต่แผนได้เปลี่ยนไปและเหี้ยมโหดกว่าเดิม (ฆ่าคนสำคัญทั้งหมด) การเผาหนังสือนั้นสื่อได้ถึงการทำลายยิ่งกว่าชีวิตแต่เป็นสัญลักษณ์ของหลายๆสิ่งในตัว “มนุษยชาติ” ...ผมไม่ค่อยแม่นประวัติศาสตร์นัก แต่เหมือนจะเคยได้ยินมาว่า ห้องสมุดในยุคกรีกหรือโรมันหรืออียิปต์ซักอย่างเนี่ยแหละ ที่ชื่อว่า Alexandria Library ถูกเผาทำลายไป (อยู่ทางเหนือของอียิปต์ แต่ถูกเผาหลายครั้ง ทั้งยุคโรมันและยุคอาหรับบุก หาข้อมูลเพิ่มได้ link ตอนท้ายนะครับ และขอบคุณคุณ d.s. สำหรับข้อมูล) เป็นที่น่าเสียดายในประวัติศาสตร์มนุษยชาติยิ่งนัก ...

... ในสมัยนี้อาจจะนึกภาพไม่ออก เพราะหนังสือเรื่องนึงพิมพ์เป็นแสนเป็นล้านเล่มกระจายทั่วโลก แต่ถ้านึกถึงหนังสือสมัยก่อนที่มีอยู่ที่นั่นที่เดียว เป็นองค์ความรู้ที่รวบรวมมาจากที่ต่างๆ (ซึ่งผู้แต่งก็ใช้วิธีให้โยฮันเผาหนังสือเก่าหายากที่ไม่เหลือแล้ว) เป็นสัญลักษณ์แห่งมรดกที่สั่งสมมาจากอดีตและเปี่ยมไปด้วยความหวังที่จะก้าวไปสู่ความเจริญรุ่งเรือง(แสงสว่าง)ในอนาคต ...อะไรล่ะที่เราจะส่งต่อไปยังลูกหลานรุ่นถัดไปได้ถ้าไม่ใช่องค์ความรู้ (ลองสมมุติว่าทำลายงานวิจัยทั้งการแพทย์ ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ วิศวกรรม ทั้งหลายในปัจจุบันสิ เราต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่กว่าจะวิจัยรื้อฟื้นคืนมาได้ และไม่แน่ว่าได้องค์ความรู้ที่เหมือนเดิมซะด้วย) และนั่นเองคือสิ่งที่โยฮันจงใจจะกลั่นแกล้ง... “องค์ความรู้ที่สะท้อนถึงอนาคตของมนุษยชาติเหล่านั้น”

... การกระทำของโยฮันทั้งหมดใน 9 เล่มที่ผ่านมา ผู้แต่งเฉลยให้คนอ่านเข้าใจว่าทำไมโยฮันถึงทำเรื่องราวทั้งหมดโดยไร้ความรู้สึกได้ขนาดนั้น ด้วยการสื่อผ่านคำถามเพียงคำถามเดียวเท่านั้น ...สิ่งที่พวกคุณทุกคนคงจะเคยผ่านกันมาแล้ว... หรือพูดได้ว่า คุณก็เคยเป็นโยฮันที่ไม่เห็นคุณค่าของชีวิตและทำไปอย่างไร้ความรู้สึกกันมาแล้ว... “คุณเคยแหย่ขบวนมดเล่นมั้ย?” ...สนุก? สงสาร? ไม่หรอกครับ บางทีคุณก็ไม่ได้รู้สึกทั้งสองอย่าง คุณแค่อยากรู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น มันจะทำไงถ้าคุณไปขวางทางของมัน ถ้ามันถูกจับไปไว้ตรงนู้นนี้ โดนคุณเอาสารนู่นนี่ไปใส่มัน ...แต่นั่นคือ “ชีวิต” ของมัน... บางสิ่งที่เราไม่ให้ความสำคัญและไม่รู้สึกใส่ใจถึงมัน

... เนื้อเรื่องเล็กๆของคาร์ลในเล่มนี้ นอกจากจะเผยให้เห็นความสัมพันธ์ที่จะโยงไปยังแม่ของโยฮันแล้ว ยังสื่อให้เข้าใจได้ถึงความเหงาของผู้ที่ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ที่แท้จริง และความรู้สึกขาดอะไรบางอย่างนี้จะถูกเติมเต็มได้ด้วยการรับรู้ถึงความรักที่อบอุ่นจากผู้เป็นพ่อแม่ สิ่งนี้เป็นจุดสำคัญในภายหลังที่จะทำให้เราเข้าใจในตัวโยฮันมากขึ้น

... ขณะที่เทมมะพยายามเดินไปสู่ทางที่มืดมิด โยฮันก็ได้พบกับความมืดมิดที่มืดมิดยิ่งกว่า ความทรงจำที่เลือนหายไปของตัวละครไร้ความรู้สึกถึงค่าของชีวิตตัวนี้ ถูกรื้อฟื้นขึ้นมาพร้อมกับรอยแผลในอดีตเมื่อได้อ่านนิทานภาพ “ความมืดมิดที่มืดมิดยิ่งกว่า” คุณทุกคนคงแอบรู้กันหมดแล้ว(อ่านจบกันหมดแล้วนี่) ว่ามันก็คืออดีตที่โยฮัน(สงสัยว่า)ถูกแม่ของตัวเองทอดทิ้ง นี่คือจุดเปลี่ยนที่สำคัญกลางเนื้อเรื่อง ซึ่งประเด็นนี้จะขอเก็บไว้พูดละเอียดอีกทีนึงนะครับ (พูดหมดตอนนี้ เดี๋ยวช่วงหลังผมไม่มีไรจะโม้ดิ) ....และจะมีฉากไหนบรรยายถึงรอยแผลและความเจ็บปวดของอสูรกายคนนี้ ได้น่าเศร้าและหดหู่ไปกว่าเสียงกรีดร้องพร้อมกับภาพการหลั่งน้ำตาที่บาดลึกไปถึงจิตใจ

ปล. ขออนุญาตเก็บ“ปีศาจไร้ชื่อ”ไว้หลังสุดนะครับ แนวคิดของผมหลังอ่านรอบ 3 ไป 9 เล่ม กับแนวคิดที่ได้เมื่อปีที่แล้ว(อ่านรอบ2) ยังไม่ตรงกันเลย ขอวิเคราะห์ให้จบก่อน 18 เล่มดีกว่า เผื่อได้อะไรใหม่ๆ ไม่อยากจะมั่วตอนนี้น่ะครับ

ปล.2 ข้อมูลห้องสมุดอเลกซานเดรีย หาเพิ่มได้ทั่วไปใน google เช่น...
//www.milligazette.com/Archives/01122002/0112200252.htm



Create Date : 19 เมษายน 2548
Last Update : 20 เมษายน 2548 16:10:51 น. 24 comments
Counter : 1943 Pageviews.
Share

 


โดย: ว้างกลางหาว วันที่: 19 เมษายน 2548 เวลา:18:41:44 น.  

 
ขอบคุณสำหรับบทความเจาะลึกครับผม ยังแอบอ่านอยู่เสมอครับ ^^''


โดย: Kuro Noire IP: 203.170.149.221 วันที่: 19 เมษายน 2548 เวลา:19:05:46 น.  

 
เข้ามาลงชื่ออ่านเป็นครั้งแรกค่ะ (หลังจากแอบอ่านมานาน)

ห้องสมุดที่พูดถึงคือห้องสมุดอเล็กซานเดรียในอียิปต์ค่ะ
ถ้าจำไม่ผิด รู้สึกจะสร้างสมัยซีซาร์-คลีโอพัตรารักกัน
เมื่อตีดินแดนใดได้ ซีซาร์ก็จะกวาดขนหนังสือมาไว้ที่ห้องสมุดนี้ ทำให้กลายเป็นห้องสมุดขนาดใหญ่และอุดมไปด้วยหนังสือดีจากหลายแห่ง น่าเสียดายจริง ๆ ที่ล้วนแต่ไหม้ไปหมด


โดย: d.s. IP: 202.183.162.23 วันที่: 19 เมษายน 2548 เวลา:20:02:36 น.  

 
ตามมาอ่านครับ


โดย: sleeper_j IP: 61.91.73.141 วันที่: 20 เมษายน 2548 เวลา:11:22:45 น.  

 
อ่านจบรอบสอง แล้ว

อ่านแบบรวดเดี๋ยว สนุกมากคะ เหมือนได้ดูภาพยนตร์ดีดี เรื่องหนึ่งเลย

สุดท้าย อ่านจบแล้ว
ความเศร้าในจิตใจของโยฮันยังหลงเหลืออยู่ในใจของข้าพเจ้าเลย


โดย: ผู้กอง IP: 61.90.101.185 วันที่: 20 เมษายน 2548 เวลา:16:10:23 น.  

 
ชอบมอนสเตอร์เหมือนกันครับ จริงๆก็ชอบทุกเรื่องที่นาโอกิ อูราซาวะวาดเลยล่ะครับ ได้อ่านแค่ 3 เรื่องเท่านั้นแหละ คือ Monster, 20th century boy กับ Happy อยากให้ลองเขียนเรื่องอื่นดูบ้างนะ


โดย: เลิฟแอดดิค IP: 202.176.130.116 วันที่: 21 เมษายน 2548 เวลา:9:30:28 น.  

 
อ๊ากกกกก รายฟระ


โดย: evil_kun วันที่: 21 เมษายน 2548 เวลา:21:05:32 น.  

 
ข้าน้อยกะลังอยากอ่านเกี่ยวกับ นิทาน ปิศาจไร้ชื่อ อยู่พอดี แต่เห็นพอว่าเก็บไว้หลังสุด ข้าน้อยก็จะรอขอรับ

อ้อๆ ข้าน้อยไปซื้อเล่ม 18 มาแล้วขอรับ หลังจากหาจนฝุ่นเต็มตัวก็ยังไม่เจอ จนสรุปได้ว่า ไปซื้อ ดีกว่านะ อิอิ



โดย: evil_kun วันที่: 21 เมษายน 2548 เวลา:21:02:03 น.


โดย: ว้างกลางหาว วันที่: 21 เมษายน 2548 เวลา:21:25:02 น.  

 
ขอบคุณทุกความคิดเห็นและกำลังใจครับ

sleeper_j และ Kuro Noire : ตามมาแอบอ่านแล้วถ้ามีอะไรแนะนำ ก็ว่ามาโลดเลยนะคับผม

ขอบคุณคุณ d.s. สำหรับข้อมูล ช่วยเติมเต็มบทวิเคราะห์ให้สมบูรณ์มากขึ้น

ผู้กอง : นั่นสิครับ ภาพหยดน้ำตานี้ผมลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่ามี (อ่านช่วงนั้น นานกว่าจะออกแต่ละเล่ม) อ่านซ้ำอีกที...อึ้งมาก มีฉากสุดยอดงี้ด้วยหรอเนี่ย ใช้ลายเส้นนิดเดียว เขียนหยดน้ำตาได้สุดยอดมาก สะเทือนใจสุดๆ

เลิฟแอดดิค : ผมก็ชอบผลงาน อ. ท่านนี้มากครับ ส่วนเรื่องอื่นๆนั้น ถ้ามีประเด็นน่าวิเคราะห์ก็น่าสนใจอยู่น่ะครับ 20th นี่คงรอให้จบก่อนว่าจะจบยังไงล่ะเนี่ย happy นี่ยังไม่ได้อ่านเลยแฮะ อยากได้การ์ตูนเก่าๆๆๆ แรกๆของเค้านะ ที่เมืองไทยยังไม่แปลง่ะ ในเนตก็ยังหาไม่เจอ ... เผื่อจะได้รู้จักอ.ท่านนี้มากขึ้น แล้วก็วิเคราะห์ไรได้ดีขึ้น

evil_kun : อ๊ะๆ มาทำหน้านี้เจ๊งไปเลย แก้ให้แล้วนะขอรับ ระหว่างรอปีศาจไร้ชื่อก็อ่านอีกรอบแล้วคิดเองเล่นๆก่อนก็หนุกดีนะขอรับ แล้วมาดูว่าคิดตรงกันอ๊ะป่าว ... เรื่องรื้อการ์ตูนเนี่ย เคยเหมือนกัน ฝุ่นตลบเลย 555 เจอครบคราวนี้อย่าลืมขึ้นหิ้งล่ะขอรับ อีกหน่อยหายอีกแล้วหาซื้อไม่ได้จะเซ็งเอา


โดย: ว้างกลางหาว วันที่: 22 เมษายน 2548 เวลา:1:59:26 น.  

 


โดย: Bright IP: 61.90.31.46 วันที่: 27 เมษายน 2548 เวลา:3:20:40 น.  

 
เข้ามาลงชื่อค่ะ เซฟแอ็ดแดรสบล็อกนี้เก็บไว้นานละ แต่เพิ่งจะว่างมาอ่านสักที ตะลุยอ่านที่เดียวหมดเลย

แล้วจะตามอ่านอีกนะคะ ขอบคุณที่ช่วยวิเคราะห์ให้ฟังค่ะ ชอบมาก


โดย: lastquarter IP: 58.10.195.68 วันที่: 24 สิงหาคม 2548 เวลา:19:00:48 น.  

 
มาเผยตัว หลังจากแอบอ่านมานาน
แล้วลุงฮูก จะลง อันใหม่เมื่อไรคะ??^^*



ก้ออ่านะ


โดย: วุ้นใสจ้า (วุ้นใสจ้า ) วันที่: 27 ตุลาคม 2548 เวลา:21:05:54 น.  

 
เพิ่งเข้ามาอ่านแบบรวดเดียวจบ ที่เข้ามาก็สืบเนื่องจากกระทู้ล่อเป้าที่คุณไปโพสไว้นั่นแหละ

ส่วนเรื่อง monster นี่เราอ่านจบไปหลายรอบมากมาก แบบว่าเป็นเรื่องในดวงใจเลยก็ว่าได้ ตอนนี้มีฉายอนิเมทาง UBC ก็ดูอีกม่าเบื่อเลย

ปอลอ ชอบรูปอสูรกายหม่ำหัวนี่จังเลย


โดย: vatha IP: 58.136.152.128 วันที่: 5 พฤศจิกายน 2548 เวลา:17:21:40 น.  

 
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน ก็อ่านรวดเดียวเลยครับ
ดึงเอาแง่คิดออกมาได้หลายอย่างจริงๆ ผมอ่านเองยังไม่ได้ละเอียดขนาดนี้
คุณเขียนบทวิเคราะห์ได้น่าอ่านทีเดียว รออ่านตอนต่อไปอยู่นะครับ อยากรู้ว่าจะเขียนถึงตอนจบว่ายังไง


โดย: TRipLE IP: 58.9.143.243 วันที่: 13 ธันวาคม 2548 เวลา:4:04:14 น.  

 
ซุ่มอยู่นานแระ ขอลงชื่อหน่อยละกัน


โดย: nickyblood วันที่: 13 ธันวาคม 2548 เวลา:5:45:46 น.  

 


มาให้กำลังใจ


โดย: Mr.Vop วันที่: 6 มกราคม 2549 เวลา:8:46:54 น.  

 
เหอๆๆๆๆ อย่าหายไปนานซิ มาวิเคราะห์ต่อนะ รออยู่ เราอยากดูการวิเคราะห์เรื่อง 20th ด้วยอะ แบบว่าชอบเรื่องนี้มากที่สุดอะ


โดย: PIECE IP: 58.10.45.139 วันที่: 10 มีนาคม 2549 เวลา:21:11:24 น.  

 
จะครบปีแล้วนา ...


โดย: Natto IP: 124.120.134.246 วันที่: 12 เมษายน 2549 เวลา:0:06:15 น.  

 
อยากอ่านตอนจบเร็วๆจังค่ะ มันงงๆ

ขอบคุณที่อุตส่าห์วิเคราะหออกมาขนาดนี้นะคะ
แอบติดตามอยู่


โดย: ME IP: 58.9.135.147 วันที่: 14 เมษายน 2549 เวลา:8:56:52 น.  

 
รื้อ monster มาอ่านใหม่ ก็ยังมีจุดที่ไม่เข้าใจเยอะเลย
ได้อ่านบทวิเคราะห์ของคุณ มองเห็นได้ชัดเจนขึ้นหลายจุด
ขอบคุณค่ะ
ตอนริชาร์ทนั้น เราเสียน้ำตาไปด้วยแหละ โดยเฉพาะตอนที่
เค้าพยายามจะเลิกดื่มแล้วก็ไปนั่งรออย่างมีความหวังว่าลูกจะมาพบ
แต่ว่า คำตอบกลับเป็นว่าลูกไม่อยากมา อึ้งๆๆๆ สงสารๆๆ

ปล. รอวิเคราะห์นิทานภาพด้วยใจระทึก


โดย: midinght train IP: 203.157.14.246 วันที่: 7 มิถุนายน 2549 เวลา:11:23:50 น.  

 
รู้สึกแปลกใหม่มากเลยค่ะที่ได้อ่าน (สงสัยเป็นเพราะตอนอ่านการ์ตูนอ่านไม่ลึกพอ) ยังรออ่านบทวิเคราะห์ต่อนะคะ >__<


โดย: HED IP: 58.8.85.99 วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:15:00:21 น.  

 


โดย: sfdg IP: 58.8.211.175 วันที่: 3 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:26:19 น.  

 
หายไปเลยอ่าาาา


โดย: pook cobain IP: 58.137.155.245 วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:15:49:02 น.  

 
ที่เหลือไปไหนอ่าครับ เล่ม 10 - 18 อ่ะ


โดย: น้องใหม่ IP: 183.89.126.177 วันที่: 21 พฤษภาคม 2553 เวลา:0:12:14 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ว้างกลางหาว
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

ก็แค่... อยากคิดอยากเขียนกะเค้ามั่ง
Friends' blogs
[Add ว้างกลางหาว's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.