• Monster Mania
• About Blog & About me
• เก็บมาคิด
• ขำ ขำ
• Another Monster

เพื่อขนมปังปลาบางตัว ที่กำลังค้นหาเส้นทางของชีวิต... โดยเฉพาะ ผู้ที่พลาดเส้นทางการเอนทรานซ์ ผลงานโดย //www.sambakza.net //www.sambakza.net/amalloc/amalloc_main.htm ไปที่ Flash นี้โดยตรง //www.sambakza.net/amalloc/animation/view/hotfish_eng_(550x400)_pb050215.htm เนื้อเพลงและคำแปลที่ //www.sambakza.net/faq/faq_eng_top.htm Review Flash animation “Hot fish” ... เพื่อขนมปังปลาบางตัว ที่กำลังค้นหาเส้นทางของชีวิต ... ... โดยเฉพาะ ผู้ที่พลาดเส้นทางการเอนทรานซ์ ... ว้างกลางหาว Hot Fish : ในความเหมือนที่แตกต่าง You know what? What? There is no single fish bread shaped the same in the whole world. “นี่... รู้อะไรมั้ย?” “อะไรหรอ” “มันไม่มีหรอกนะ ขนมปังปลาตัวไหนที่อบออกมาแล้วจะเหมือนกับตัวอื่นๆ ... ในโลกใบนี้” กับตัวเลขบนบอร์ดลานตา ... ที่ตัดสินเส้นทางเดินของชีวิตเด็กรุ่นใหม่ กับหยดน้ำตาที่มิอาจหยุดไว้ ... กับความเจ็บปวดที่ไม่อยากให้ใครเห็น ...จะมีก็เพียงสัมผัสอันแผ่วเบาจากมืออันอบอุ่น ... ในมุมแห่งความเงียบงัน ...ที่รายรอบด้วยความวุ่นวาย หากเพียงความเงียบนั้น ยังอุ่นกรุ่นด้วยไอแห่งความห่วงใยและอาทร 어떤 모습으로든 니가 내 곁에 있다는 거 단지 그것만으로도 eo-tteon mo-seub-eu-ro-deun ni-ga nae gyeo-te it-ta-neun geo dan-ji geu-geot-ma-neu-ro-do Didn't matter how Just you by my side And that was enough 너무나 행복했던 나를 넌 이해할 수 있겠니? neo-mu-na haeng-bok-haet-tteon na-reul neon i-hae-hal su it-kken-ni Just you by my side Made me so happy. Can you understand? Everyone wanted the same result from S.A.T. The Moonlight was icy cold, and never equally shined. ทุกคนต่างก็หวังผลแบบเดียวกันจากการสอบทั้งนั้นแหละ แสงจันทราส่องหล้าอย่างเย็นเยือก ... หากสักครั้งมั้ย ที่จะส่องแสงได้ทั่วเทียมเท่า I always know that life is something You have to move a step faster. Or you will be two steps behind others. ที่ผมรู้เสมอมาก็คือ .. “ชีวิต”เป็นอะไรที่ คุณต้องก้าวให้เร็วขึ้นอีกก้าวนึง ไม่เช่นนั้น คุณก็จะตามหลังคนอื่นสองก้าว กระต่ายหมายจันทร์นับพัน ต่างหวังเพียงจันทร์หนึ่ง จันทรานั้นเล่า มิเพียงแสงเจ้าจะเย็นชาไร้ปรานี หากแต่มิเคยมีจะเทียมเท่า เย็นชา...เฉกเช่นการคัดเลือกในเส้นทางแห่งชีวิต ที่ผมรู้เสมอมา คือผมต้องก้าว และก้าวต่อไป โลกของผม ถูกสอนมาให้กังวลเพียงย่างก้าวของตัวเองเท่านั้น ไม่เช่นนั้นแล้ว ผมคงตามไม่ทันคนอื่นเค้า บางครั้ง...สังคมก็เป็นผู้ขีดเส้นกำหนดกฎเกณฑ์ต่างๆนานา บางครั้ง...ความต้องการของเรา ก็เป็นเพียงข้อห้ามที่คนอื่นกำหนด บางครั้ง...สังคมก็เป็นผู้สร้างกรอบให้ทุกคนอยู่ในกล่องใบหนึ่ง ที่เท่าๆกัน เหมือนๆกัน บางครั้ง...เพียงมองจากภายนอก ก็เป็นเพียงกล่องที่ไม่แตกต่างกัน... หากแต่ข้างในกล่องนั้นล่ะ Look, Dun’ you think They look all the same? Each one of them is Just as same as human. ดูสิ คุณไม่คิดว่าพวกมันดูเหมือนกันหรอ พวกมันแต่ละชิ้น ก็ไม่ต่างอะไรกับมนุษย์แต่ละคนหรอก พลันผมก็ลองหยุดก้าวอย่างรีบเร่งต่อไป เมื่อนั้น ผมก็ได้เห็นสิ่งที่ผมไม่เคยสังเกต ค้นพบสิ่งที่เคยเพียงมองผ่าน รอบข้างเพียงเงาลาง เริ่มเผยตัวตนอันละเอียดอ่อน สิ่งที่ผมเห็น ไม่ใช่เพียงร่างเงาที่ยากจะจำแนกอีกต่อไป แต่เป็นเอกลักษณ์ที่แตกต่างและลึกซึ้ง เพียงมองไปรอบข้าง ไม่ใช่ผมเพียงคนเดียว ที่ต้องเจอกับเรื่องที่ไม่เป็นดั่งใจหวัง ด้วยมุมมองใหม่ที่ผมมี ชีวิตที่เคยคิดว่าทุกข์ทน ก็ดูจะบางเบาลง แววตากระต่ายหมายจันทร์นับพัน หมายมุ่งมั่นเพียงจันทร์หนึ่ง พลันหนึ่งในกระต่ายน้อย เอะใจถึงสิ่งอื่นสว่างใสที่รอบข้าง เพียงเธอมองรายรอบกาย ดาวพร่างพราย สุกสกาวรายรอบตัว ไม่เพียงแสงจันทร์เท่านั้นหรอกนะ ที่จะสดใสในแววตา ยังมีดาวพร้อยนับร้อยเส้นทาง ให้เจ้ากระต่ายจะหมายมุ่ง และก้าวไปอย่างเป็นสุข As the same dough Born in the same oven Packed in the same paper bag. But the truth is They are all different little by little ดั่งขนมปัง ก่อเกิด อบจากเตาเดียวกัน ห่อใส่มาในถุงกระดาษเดียวกัน แต่ในความเป็นจริงแล้ว... พวกมันต่างก็แตกต่างกันไปทีละนิดละน้อย... แลภายนอก เป็นเพียงภายนอก แสงสว่างภายในอันนวลใสต่างหาก ที่มีค่าและเป็นเอกลักษณ์ แม้แต่ละดวงจะดูเหมือน....แต่มัน....แตกต่าง... ................................................................................................................................................... ผมคงไม่ปลอบใจด้วยคำพูดไร้เดียงสา ว่าเรียนที่ไหนก็ “เหมือนกัน” ผมคงไม่ปลอบใจว่าจบออกมาแล้วก็ทำงานได้เหมือนกัน แน่นอนมันไม่เหมือน และมันไม่มีทางเหมือน แต่ไม่เหมือน ไม่ได้แปลว่าแย่กว่าเสมอไป “คนเราเกิดมาเท่ากัน” เป็นเพียงคำพูดไร้เดียงสา มันไม่เท่า แต่ในความไม่เท่านั่นแหละ ที่ทำให้โลกนี้มีคุณค่า มันไม่ต้องเหมือนใคร มันไม่ต้องมีได้เท่าเค้า แต่เรามีบางสิ่งในตัวของเราเอง เราอาจไม่ได้ก้าวไปในเส้นทางที่คนคาดหวัง แต่มันยังมีเส้นทางอีกหลากหลายให้ก้าว มีความสุขและสำเร็จได้ในความแตกต่างที่เป็นตัวของเราเอง และในความแตกต่างนั่นแหละ ค้นหาและสร้างสรรค์ออกมาให้มันมีค่า ในความเหมือน....ที่แตกต่าง   Create Date : 10 พฤษภาคม 2548     Last Update : 11 พฤษภาคม 2548 1:40:55 น. Counter : 882 Pageviews.   6 comment Share Tweet ปรัชญา : รสชาดก๋วยเตี๋ยวราดหน้า และ good will hunting ธรรมชาติของมนุษย์เรานั้น ชอบที่จะตัดสินผู้อื่นในหลายๆ ด้าน ไม่ว่าจะทำด้วยเจตนาดี หรือเจตนาไม่ดีก็ตาม หรือคุณอาจจะคิดว่า คุณนั้นเข้าใจคนนู้นคนนี้ ว่าเค้าเป็นยังไง เห็นคนติดเหล้า ติดยา คุณก็ประณามว่าไม่ดีงู้นงี้ ไม่ดูว่าชีวิตเค้าผ่านอะไรมา เห็นคนอกหักแล้วฟูมฟายจะเป็นจะตาย คุณอาจจะบอกว่า เช๊อะ เป็นชั้นไม่ทำไรแบบนั้นหรอก ไร้สาระ หาใหม่ได้อยู่แล้ว เห็นชัดเจนไม่บอกรักแป้งซักที แล้วก็บ่นว่ารำคาญ ถ้าเป็นเราไม่ทำงั้นหรอก ต่อให้พ่อแม่กีดกัน ก็ไม่สนจะสู้ เห็นภราดรไม่บริจาค ก็เที่ยวประณามเค้าต่างๆนาๆ เราลืมกันไปรึเปล่า ว่าเราไม่ใช่เค้า เราไม่ได้เจอแบบเค้า อย่าไปเที่ยวตัดสินอะไรใครง่ายๆ หรือพูดว่า เราเข้าใจเค้านะ ถ้าคุณไม่ได้เคยอยู่ในสิ่งแวดล้อมแย่ๆ ถ้าคุณไม่เคยรักใครแล้วอกหักจริงๆ ถ้าคุณไม่เคยถูกดูถูกว่าตัวเองไม่เหมาะสม โดนกีดกันจริงๆ ถ้าคุณไม่เคยเจอในแบบที่เค้าเจอ ประโยคที่ประทับใจจาก good will hunting สำหรับผมก็คือ ฉากที่พระเอกเถียงกับจิตแพทย์ ไปจี้อดีตของหมอ เรื่องอดีตภรรยา (ไปหาว่าภรรยาของหมอ ทิ้งหมอไป ในความเป็นจริงคือภรรยาตายไปแล้ว) หมอก็โมโห ถึงขั้นลงไม้ลงมือกันเล็กน้อยแล้วตะคอกไปว่า... “อย่าทำเป็นว่าเข้าใจอะไรนักหนานะ ต่อให้อ่านชีวประวัติใครซักคนกี่เล่มแค่ไหน ก็อย่าทำเป็นเข้าใจว่าเค้าเป็นคนยังไง รู้สึกยังไง อย่ามาเที่ยวพูดบรรยายความงามของหลังคาวิหาร ต่อให้เห็นรูปจากหนังสือซักกี่เล่มก็ตาม... จนกว่าจะได้ไปยืนอยู่ใต้หลังคานั้นจริงๆ (วิหารซักแห่ง ของจิตรกรมีชื่อ จำไม่ได้ว่าไมเคิล เองเจโลไรพวกนั้นรึเปล่า)” ของบางอย่าง ถ้าคุณไม่เคยพบประสบด้วยตัวเอง ไม่มีทางรู้หรอกครับ ผมเคยได้ยินใครบางคนพูดไว้ว่า... ไหนคุณลองอธิบายรสชาดของก๋วยเตี๋ยวราดหน้า ให้ชาวต่างชาติที่ไม่เคยกินฟังซิ... คุณจะบอกยังไง.... มันเป็นแป้งนะ เหนียวๆ .... มันเป็นไงล่ะ เหมือนสปาเกตตี้มะ? ไม่เหมือน ก็แป้งอ่ะ แป้งในปาก หวานๆ มันๆ มันเป็นไงอ่ะ คุณจะอธิบายยังไง ฟังแค่นี้คือรสชาติก๋วยเตี๋ยวราดหน้าได้หรอ สุดท้ายก็ต้องตอบว่า...ต้องลองไปกินเอง นั่นล่ะครับ...ผมจะไม่พยายามไปตัดสินใคร เพียงแค่ “ฟัง”หรือ “อ่าน”มา เราทำได้แค่ “เดา”ความรู้สึกเค้า และพยายามเข้าใจ ช่วยเหลือ แต่เราไม่สามารถไป “รับรู้รู้สึก” ได้จริงๆแบบเค้า เมื่อคิดอย่างนี้ ผมจะไม่ดูถูกปัญหาใคร หรือไปตัดสินใครง่ายๆ เมื่อเจอใครมีปัญหา แล้วเราไม่เคยเจอแบบเค้า... หยุดคิดให้มาก ก่อนพูดอะไรออกไปนะครับ   Create Date : 14 เมษายน 2548     Last Update : 14 เมษายน 2548 4:19:27 น. Counter : 385 Pageviews.   7 comment Share Tweet .. ปู่เย็น .. ฉันน่ะเห็น .. เรื่องราวของปู่เย็น คงเป็นที่รู้กันทั่วไป ...คงจะไม่เล่าซ้ำอะไรมากนัก... คำคม ความคิดของปู่ ก็เห็นทั่วไปตามที่ต่างๆ ทั้ง fwd mail หรือบอร์ดต่างๆ สิ่งหนึ่งที่ผมเห็น แล้วติดใจกับประโยคที่ยังไม่มีใครยกขึ้นมานัก... ไม่ใช่ประโยคที่ปู่พูดเพื่อจะบอกเล่าแนวความคิดหรือประสบการณ์ เป็นเพียงคำพูดธรรมดาที่ผู้พูดอาจไม่ได้คิดว่าจะให้ลึกซึ้ง แต่... ผมคิดมากให้ลึกเองอ่ะนะ ปู่ไปกู้อวนตอนกลางคืนมืดๆ พิธีกรก็ตามเข้าไปถ่าย.... “ปู่มองเห็นปลาหรอ มันไม่มีไฟเนี่ยมืดตื๋อเงี๊ยะ” “ฉันน่ะเห็นไม่ต้องห่วงหรอก .... พวกเอ็งนั่นแหละ จะเห็นเร๊อะ” มีอะไรบ้างนะ ที่สายตาคนอายุร้อยกว่าปีมองเห็น แต่สายตาของพวกเรา...มองกันไม่เห็น   Create Date : 14 เมษายน 2548     Last Update : 14 เมษายน 2548 0:14:56 น. Counter : 299 Pageviews.   6 comment Share Tweet