ก่อกำเนิด เกิดเป็น my Yuu


หลังจากที่แต่งงานกันมาได้ปีเศษ เราสองคนก็ตกลงปลงใจว่า ถึงเวลาที่จะปล่อยให้มีสมาชิกใหม่เข้ามาในครอบครัวซักที ก่อนที่จะแก่กันไปกว่านี้ ไม่มีการตรวจสุขภาพล่วงหน้า ไม่มีการนับวันไข่ตก ไม่มีการวัดอุณหภูมิร่างกาย ทุกสิ่งอย่างปล่อยให้ธรรมชาติมันพาไป เค้าอยากจะมาเมื่อไหร่ หรือจะยังไม่มีเด็กคนไหนอยากมา ...ก็แล้วแต่บุญกรรมที่ทำไว้

ปล่อยมาได้เกือบปี ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะมี ไม่รู้ว่าเพราะยังไม่มีเด็กคนไหนอยากมาใช้ชีวิตร่วมกับพวกเรา (เผอิญแอบเชื่อเรื่องชาติภพกันเล็กน้อย) หรือเพราะแม่ของจขบ.เคยพูดไว้ว่า

“ยังไม่มีตอนนี้หรอก” ...ปากคนเป็นแม่ อย่าทำเป็นเล่นไป

คงเพราะด้วยความที่อยากให้จขบ.ไปอเมริกาเป็นเพื่อน คำพูดนี้มันเลยศักดิ์สิทธิ์มายาวนาน... จนกระทั่ง 2 สัปดาห์ก่อนออกเดินทางไปอเมริกา

“ทีนี้ก็ท้องได้แล้วนะ”

...ปล่อยมาตั้งเกือบปียังไม่ท้อง จะมาท้องอะไรเอาตอนนี้

ก่อนบินไม่ถึงสัปดาห์... อยู่ๆวันนึงพอตกบ่ายก็เริ่มรู้สึกไม่อยากอาหาร กินอะไรไม่ได้ เหมือนอาหารไม่ย่อย หรืออะไรซักอย่าง ทั้งๆที่ตอนเช้ากับเที่ยงนี่กินได้ปกติมากๆ เห็นอะไรมันๆเยิ้มๆก็พาลพะอืดพะอมยังไงก็ไม่รู้ คิดเอาเองว่าอาหารคงไม่ย่อยล่ะมั้ง พอเช้าวันรุ่งขึ้นก็กลับมากินทุกอย่างได้เป็นปกติเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น

แต่พอบ่ายวันนั้นก็... เอาอีกละ อาการเดิมก็กำเริบขึ้นมาอีก เอ๊ะ..หรือว่าปากแม่จะศักดิ์สิทธิ์ คิดเอาเองอยู่คนเดียว สามีชวนกินไวน์ก็ไม่กิน เพราะถ้าเกิดท้องขึ้นมาจริงๆมันก็ต้องไม่ดีกับลูกแน่ๆ ถึงแม้ยังไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองกำลังท้องอยู่ก็เถอะ

...ในที่สุดก็ตัดสินใจไปซื้อที่ตรวจสอบการตั้งครรภ์มา แต่ก็ยังไม่กล้าลงมือตรวจในวันนั้นอยู่ดี... กลัวว่าผลจะออกมาว่า “ท้อง” ก็มันต้องเดินทางไกลข้ามฟากไปอเมริกานู่น ท้องตอนไหนก็ได้ แต่มันไม่ควรเป็นตอนนี้นี่นา

แต่ไหนๆก็ไหนๆ ถ้าอยู่ๆบินไปอเมริกาทั้งๆที่ไม่รู้อยู่อย่างนี้คงไม่ดีแน่ๆ ตรวจก็ตรวจวะ

“Negative” ไม่ได้มีการตั้งครรภ์แต่อย่างใด เลยลองดูอาการต่อไปอีกซักพัก แต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะดีขึ้น จะให้ไปเที่ยวทั้งๆที่ยังไม่สบายอยู่อย่างนี้คงไม่ดีแน่

ก่อนบินได้ 2 วัน... ตัดสินใจไปหาหมอลำไส้ (เพราะปักใจว่ายังไงดิชั้นก็ไม่ท้อง !!) พอเล่าอาการให้หมอฟังเท่านั้นแหล่ะ

“ท้องรึเปล่าครับ”

“ไม่นะคะ ลองตรวจเองดูแล้วผลออกมาว่าไม่ใช่”

หมอเลยจับอัลตราซาวน์ซะ้เลย

“นี่ไงครับมันมีติ่งเล็กๆอยู่ในมดลูก แถมผนังมดลูกก็หนากว่าปกติ ผมว่าคุณไปให้สูตินารีแพทย์ตรวจอย่างละเอียดอีกทีดีกว่า แต่ยังไงก็ยินดีด้วยนะครับ”

...เอ่อ หมอยินดี แต่ดิชั้นกำลังจะไปต่างประเทศ ไงล่ะทีนี้

กลับมาตั้งหลักที่บ้าน แล้วก็โทรหาคุณสามีทันที ...ด้วยอาการงงๆด้วยกันทั้งคู่ ใจจริงไม่อยากไปหาหมอสูติคนเดียวเลย แต่เรามีเวลาอีกแค่สองวัน เลือกมากเรื่องมากไม่ได้ซะด้วย พอเริ่มตั้งสติได้ ก็ขับรถออกไปหาหมอสูติเดี๋ยวนั้นเลย

หมอจับตรวจปัสสาวะ แล้วก็ให้เข้าไปในห้องเพื่อตรวจชัดๆอีกที ตอนกำลังจะเดินเข้าไปในห้องตรวจนี่แหล่ะ ก็ได้ยินพยาบาลแจ้งผลปัสสาวะให้หมอทราบ ประมาณว่าในปัสสาวะมีค่าอะไรบางอย่าง แต่ก็ฟังไม่ออกว่ามันคืออะไร ...เริ่มตะหงิดๆ

เข้ามาในห้องหมอก็จับขึ้นขาหยั่งเลย พระเจ้า…! อายมากกกกก ไม่นึกว่าจะใช้วิธีตรวจแบบนี้ ยังไม่ได้ทำใจเลย ดีนะที่เป็นหมอแก่ๆ เหอๆ แต่ก็มีพยาบาลมายืนเรียงดาหน้าอยู่ที่ปลายเท้ากันตั้ง 3 – 4 คน จะมาดูอะไรกันนักกันหนาวะคะ

ยังดีที่มีม่านกั้นระหว่างเรากับหมอ ถ้าต้องเห็นหน้ากันจะๆนี่คงตายไปเลย

“ยินดีด้วยนะครับ 6 สัปดาห์แล้ว”

หา............ โกหกกันใช่มั๊ย 6 สัปดาห์ แล้วต้องไปต่างประเทศเืกือบ 20 วันเนี่ยนะ สามีก็ไม่ได้ไปด้วย พระเจ้า..... > < เค้าจะรอดกลับมามั๊ย


กำหนดคลอดเป็นวันที่ 4 ม.ค. 2011 เด็กยาว 22.3 ม.ม. ยังเล็กนิดเดียว ยังมองไม่ออกเลยว่าเป็นอะไร

พอรู้ผลชัดเจนแน่นอนก็โทรไปหาที่รักในทันที รายนั้นดูจะตื่นเต้นน่าดู บอกว่า “ต้องตั้งชื่อลูกแล้วซิ” เอิ่มมม...ลูกยังเป็นเม็ดอยู่เลย เร็วไปป่าว ไอ้เราก็ไม่อยากจะดีใจมาก ท้องอ่อนๆอย่างนี้แถมยังต้องเดินทางไกลอีก กลับมาเค้าจะยังอยู่กับเราหรือเปล่าก็ไม่รู้

อารมณ์ความรู้สึกตอนที่รับรู้ว่าตัวเอง ”ท้อง” มันเลยสับสน ผสมผสานหลายความรู้สึก ไม่ได้ดีใจโผเข้ากอดกันน้ำตาไหลพรากเหมือนในหนัง หรือว่าตะโกนร้อง “เย้” อะไรใดๆทั้งสิ้น

รู้แต่ว่า... อีก 2 วันจะต้องเดินทางไปอเมริกา ...อีกแค่ 2 วันเท่านั้น

แถมคุณสามีก็ไม่ได้ไปส่งที่สนามบินเพราะว่าต้องทำงาน ...ใครจะไปลางานทัน ต้องเดินทางคนเดียว ต้องแบกกระเป๋าเอง ...ณ ตอนนี้เลยขอแค่ให้ปลอดภัยกลับมาเท่านั้นพอ

คืนวันก่อนเดินทาง...

ตอนกลางคืน... โทรกลับบ้านเพื่อยืนยันความพร้อมในการเดินทาง แต่จริงๆตั้งใจจะโทรไปบอกพ่อกับแม่ว่า “ท้อง” ต่างหาก เค้าจะได้รู้ว่าเราทำอะไรไม่ได้บ้าง ยกของหนักไม่ได้ สมบุกสมบันมากไม่ได้

แม่ยังจะมาถามอีกว่า

“แล้วอย่างงี้จะไปได้เหรอ”

แหม.... จะบินอยู่วันพรุ่งนี้แล้ว มันมีคำว่า “ไม่ได้” ด้วยเหรอ ยังไงก็ต้องไป



Create Date : 07 ธันวาคม 2553
Last Update : 7 ธันวาคม 2553 23:39:08 น. 4 comments
Counter : 1118 Pageviews.
Share

 
ดีใจด้วยคะ


โดย: skylion วันที่: 8 ธันวาคม 2553 เวลา:17:04:08 น.  

 
ต่อจากนี้ไปเอาใจช่วยนะคะ จะเป็นแม่คนแล้ว ตื่นเต้นแทนจัง เวลาคลอดอิอิ


โดย: Handmade Bag วันที่: 8 ธันวาคม 2553 เวลา:18:34:34 น.  

 
ดีใจด้วยนะคะ ขอให้แข็งแรงทั้งแม่และลูกนะคะ


โดย: sakana's world วันที่: 9 ธันวาคม 2553 เวลา:11:24:24 น.  

 
ยินดีด้วยค่ะ


โดย: ladiesorange วันที่: 9 ธันวาคม 2553 เวลา:20:01:38 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

HappyToBeMe*
Location :
Shizuoka Japan

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]

เรียนเอกญี่ปุ่น ทำงานบริษัทญี่ปุ่น แต่งงานกับคนญี่ปุ่น มาใช้ชีวิตอยู่ที่ญี่ปุ่น บางช่วงก็เกลียดญี่ปุ่นเข้าไส้ บางช่วงก็รักใจจะขาด ไม่นึกว่าญี่ปุ่นจะมายุ่งเกี่ยวกับชีวิตมากมายขนาดนี้เลยนะเนี่ย

เพื่อการอ่านหน้าบล็อคให้ได้ตามความตั้งใจของจขบ. ลองดาว์นโหลดฟอนต์ดู ที่นี่ เลยค่ะ
ขอขอบคุณคุณ iannnnn มากๆที่สร้างสรรค์ฟอนต์สวยๆให้ได้ใช้กันนะคะ

**สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของรูปภาพ และ ข้อความใน blog แห่งนี้ไปใช้ ทั้งโดยเผยแพร่และเพื่อการอ้างอิง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุดนะคะ**

New Comments
Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add HappyToBeMe*'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.