|
|
มนต์รักโคกสาริน...ตอนที่ ๑๔
วันนี้...นายอำเภอสะอาดจะมาตรวจหมู่บ้านแล้ว...
กำนันต้อยและผู้ใหญ่พิษณุระดมคนมาทำความสะอาดหมู่บ้านครั้งใหญ่ เริ่มด้วยที่วัดโคกสาริน....
ทุกคนแข็งขันมาช่วยงานกัน ขนาดมัคนายกกานต์ยังเลิกจัดรูปปากเด็กวัดเพื่อมาช่วยงานเลย....
โดยมีกำนันต้อยคุมงานที่วัด...ต่อด้วยตลาด....ซึ่งมีผู้ใหญ่คุมงานอยู่
ที่นี่คนเยอะเป็นพิเศษ คนทั้งตลาดมาช่วยกันทำความสะอาด ขนาดเจ้ากุ๊กยังขากระเผลกมาช่วยเลย...
ผู้ใหญ่พิษณุคุมงานไป...ตาก็ไปสังเกตเอาที่สองคนนั้นอีกแล้ว...
สองคนไหนล่ะ....ก็นั่นไง.....ประพาสกับพัดชา
ไม่รู้จะกระซิบอะไรกันนักหนา....ว่างไม่ได้ เป็นต้องกระซิบกัน....
ไม่สนใจเราอีกแล้ว....ฮึ....ผู้ใหญ่คิด พลางมานั่งพักเหนื่อยที่ร้านอาโกชา (เหนื่อยอะไรหรอ พี่ผู้ใหญ่ ไม่เห็นทำไรเลย)
เห็นบุญออบนั่งอยู่ก่อนแล้ว จึงมานั่งลงข้างๆ
เป็นไงครับ อบต.เหนื่อยไหม
บุญออบหันมามองแล้วยิ้มให้ ก็ไม่เหนื่อยเท่าไหร่ครับ พอดีมีชาวบ้านมาช่วยกันเยอะ
บุญออบหยุดพูดแล้วมองผู้ใหญ่ด้วยความชื่นชม ผู้ใหญ่นี่เก่งนะครับ รวบรวมชาวบ้านมาได้เยอะๆ ใครๆก็เต็มใจมาช่วยทั้งนั้นเลย
ผู้ใหญ่ยิ้มเขิน คนที่หมู่บ้านนี้มีน้ำใจน่ะครับ ขอแรงมาช่วยอะไร ก็ไม่ค่อยขัดกัน
ถ้าไม่มีพ่องานดี คนคงไม่เต็มใจมาขนาดนี้หรอกครับ บุญออบก็ยังชื่นชมอยู่ดี เขามองผู้ใหญ่พลางคิดว่า โตขึ้นเขาต้องเป็นอย่างนี้บ้าง (อ้าว แล้วนี่ยังไม่โตหรอ)
ผู้ใหญ่ยิ้ม แหม อบต พูดซะผมเขินเลย วันหลังผมจะพาไปดูงานดีไหมครับ มีทั้งโรงนวด อุ๊บส์ อ้าว ผู้ใหญ่ จะพา อบต.ไปดูงานที่ไหนกันแน่เนี่ย
บุญออบตาเป็นประกาย โรงนวดหรือครับ....
เอ่อ นวดแผนโบราณน่ะครับ...แหะๆ....พอดีผมปวดหลังบ่อยน่ะครับ บางทีก็ปวดไปทั้งตัวเลย
ผมก็เหมือนกันครับ ผู้ใหญ่ ผมก็ปวดเมื่อยเหมือนกัน..ถ้าผู้ใหญ่ไปดูงานเมื่อไหร่...อย่าลืมชวนผมไปด้วยนะครับ
บุญออบพูดพลางคิดว่า...ทำไมพี่ผู้ใหญ่ของเปรี้ยวนี่ถึงแมนๆอย่างนี้ เขาอยากเป็นอย่างผู้ใหญ่จังเลย
แล้วผมก็จะพาอบต. ซ้อนมอเตอร์ไซค์ ไปตรวจงานด้วยครับ ผู้ใหญ่พิษณุชวน
ว้าว...จะได้ซ้อนมอเตอร์ไซค์ผู้ใหญ่ด้วย...ดีใจจังเลย (ดีใจออกนอกหน้าไปแล้วบุญออบ)
จริงหรอครับ ผู้ใหญ่ ดีจังเลยครับ แต่ก่อนอื่น ต้องพาผมไปโรงนวดก่อนนะครับ บุญออบยังไม่ลืม
จะไปโรงนวดนี่ เอ่อ ขอเจ้าเปรี้ยวหรือยังครับ ผู้ใหญ่ถามยิ้มๆ บุญออบสะดุ้งทันที พอดีกับที่เปรี้ยวที่อยู่แถวนั้นเหลียวขวับมา แล้วเดินตรงมาหา
ว่าไงหรอพี่ผู้ใหญ่ เมื่อกี้พูดถึงเปรี้ยวหรือเปล่า เห็นได้ยินว่า อะไร นวดอะไรกันหรอ
ผู้ใหญ่หัวเราะ หึหึ นวดอะไรกันเล่าเปรี้ยว พี่จะพา อบต.เขาซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปตรวจหมู่บ้านแค่นั้นเอง พี่แค่ถาม อบต. เขาว่า ต้องขอเปรี้ยวหรือเปล่า
เจ้าเปรี้ยวได้ยินก็เขิน แกล้งกลบเกลื่อน พี่ผู้ใหญ่บ้า มาขอเขอ อะไรเล่า
ผู้ใหญ่หัวเราะ อ๋อหรอ เออๆ นี่ เปรี้ยวจดบัญชีวัสดุที่สั่งซื้อมาซ่อมห้องแถวหลังตลาดหรือยัง
เปรี้ยวหยิบสมุดจดขึ้นมากาง จดแล้ว พี่ผู้ใหญ่ พี่ผู้ใหญ่จะตรวจไหม
เปรี้ยวตรวจเถอะ ตรวจให้พี่อีกรอบทีนะ
ได้จ๊ะ เปรี้ยวว่า แล้วก้มลงอ่านรายการในสมุด บุญออบเห็นก็ยื่นหน้ามาดูบ้าง
นั่นๆ..ยื่นหน้ามาดูจนหัวชิดกันเลย....
เฮ้ย....สองคนนี้นี่.....หันมามองพี่ผู้ใหญ่กันบ้างสิ.....นั่งหัวโด่อยู่นั่นน่ะ.....
แต่ก็ ไม่มีใครสนใจอยู่ดี..บุญออบยื่นหน้าเข้าใกล้เปรี้ยว...
เปรี้ยวรู้สึกตัวก็หันมาค้อน "นี่ๆ จะมาดูอะไร ออกไปไกลๆเลย
จะดูว่าเปรี้ยวลายมือสวยเปล่า บุญออบยังไม่วายยื่นหน้ามาดู อืม ลายมือสวยจริงๆด้วย"
ทำไม สวยไม่สวย แล้วเกี่ยวอะไรด้วย
ก็..ถ้าลายมือสวยจะได้ขอยืมไป..ไว้จดทะเบียนสมรสไง ฮิ้วววว
ต่อหน้าต่อตาผู้ใหญ่พิษณุเลย...ทำไปได้
ผู้ใหญ่ค่อยๆหลบเลี่ยงไป เฮ้อ....อิจฉาว้อย...
เดินไปอีกโต๊ะหนึ่งก็เห็นพัดชากับประพาสกำลังนั่งกระซิบกันอีกแล้ว....กระซิบอะไรกันนักหนา
ผู้ใหญ่เดินเข้าไปนั่งแทรกกลางเฉยเลย เล่นเอาประพาสโวย
เฮ้ย พี่ผู้ใหญ่ ทำไรน่ะ
ผู้ใหญ่ยิ้มกวน อ้าว ไม่ได้ทำไรนี่ ก็นั่งไง แล้วก็หันไปหาพัดชา
พัดจ๊ะ พี่อยากกินคุ๊กกี้แม่เนิกรสใหม่ ที่เป็นรสสมุนไพรจังเลย
พัดชายิ้มหวานยื่นถุงคุ๊กกี้ให้พลางว่า นี่คะ พี่ผู้ใหญ่ พัดรับรองเลยรสนี้นี่ ของเค้าดีจริงๆ
แต่ผู้ใหญ่ยังไม่ทันจะหยิบ ประพาสก็ยื่นมือมาแย่งไปซะก่อน แล้วหันมาทำยิ้มเย้ย
พี่ผู้ใหญ่ ฮ่าๆ จ้างก็ไม่ให้กินหรอก ถุงนี้พัดเขาเอามาให้พาส เพราะพาสช่วยเขา...เอ้ย
พัดเอื้อมมือเอาคุ๊กกี้ยัดใส่ปากประพาสทันที ประพาสสำลักคุ๊กกี้ไอคอกแคกๆ ผู้ใหญ่มองด้วยความแปลกใจ
พัดชายิ้มให้ผู้ใหญ่อายๆ พอดีพัดเห็นว่าพี่พาสอยากกินคุ๊กกี้มาก ก็เลยป้อนน่ะค่ะ พี่ผู้ใหญ่
ว่าแล้วก็หันไปขึงตาใส่ประพาส ประพาสก็เลยหน้าม่อย
ไม่อยากให้พี่กินคุ๊กกี้ของพัดมากขนาดนั้นเลยหรอ พาส ผู้ใหญ่เข้าใจไปซะอย่างนั้น
เดี๋ยวนี้สองคนเป็นอะไร มีอะไรทำไมไม่บอกพี่ ไม่อยากให้พี่รู้ พี่ไม่อยากรู้้ก็ได้ ผู้ใหญ่งอน..แล้วออกเดินไปทันที
พัดชารีบร้องเรียก พี่ผู้ใหญ่ แต่ผู้ใหญ่ก็ไม่หันมา พัดชาจึงหันไปหาประพาส
พี่พาส พี่ผู้ใหญ่เขา
ประพาสหันมาปลอบ เถอะน่า พัด ไม่มีไรหรอก พี่ผู้ใหญ่ก็เป็นงี้แหละ โกรธง่ายหายเร็ว
พัดชาฟังแล้วก็ยังไม่วายมองตามด้วยความเป็นห่วง
และนั่น...ขบวนนายอำเภอมาแล้ว...
หลังจากที่นายอำเภอสะอาดมาตรวจวัดแล้ว ก็มาที่ตลาดเป็นอันดับสุดท้าย
นายอำเภอสะอาดเดินมากับ อบต.บุญปลั่ง กำนันต้อย มัคนายกกานต์ โฆษกดุ๊ก อนามัยขวัญและอนามัยหนิง หมอใหญ่ ครูใหญ่รัก (มากันหมดเลยนี่หว่า ขนาดจ่าคู่หู จ่าปุ้ม จ่าอาร์ทยังมาเลย)
อ้อ และที่จะขาดเสียมิได้ คนใหญ่คนโตของหมู่บ้าน ...นั่นเสี่ยมาย มารอคืนกำไรให้ชาวบ้านอยู่แล้ว
ประเวศและปฎลก็เดินตามหลังมาด้วย....
ทางด้านตลาด....ผู้ใหญ่พิษณุ...คุณปลัดกฤตย์....อบต.บุญออบก็รีบออกไปต้อนรับทันที...
นายอำเภอสะอาดเดินมากล่าวกับประชาชนที่หน้าตลาด
สวัสดีครับ ชาวตลาดบ้านโคกสารินทุกคน ผมก็รู้สึกดีใจนะครับที่วันนี้ได้มาพบกับผู้ชม เอ้ย ชาวตลาด เห็นสภาพตลาดเรียบร้อย สะอาด เป็นระเบียบอย่างนี้ ...
ผมก็เริ่มเห็นแววความเป็นเจ้าของตลาดของทุกคนแล้ว ผมว่าข้อดีของชาวบ้านโคกสารินก็คือความสามัคคีนี่แหละครับ พวกเรามาช่วยกันทำให้ดอกไม้บานที่ตลาดบ้านโคกสารินกันนะครับ
นายอำเภอสะอาดพูดจบ ชาวตลาดก็ปรบมือกันเกรียวกราว ต่อไปก็ถึงตาเสี่ยมายขึ้นพูด
ฮัลโหลๆเทสต์ สวัสดีครับพ่อแม่พี่น้อง ผมเสี่ยมาย คนคุ้นเคยไงครับ ผมอยากจะประกาศให้ทุกคนทราบโดยทั่วกันว่า คืนนี้จะมีมหกรรมคืนกำไรครั้งยิ่งใหญ่ของบ้านโคกสาริน คือ....
ผมจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับนายอำเภอ อบต บุญออบ และปลัดขิก เอ้ย ปลัดกฤตที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่...
ขอให้ทุกคนมาร่วมรับการคืนกำไรของผมได้ที่สนามหญ้าหน้าคฤหาสถ์ของผมเลยครับ.....งานนี้คืนกำไรกันเที่ยงวันยันเที่ยงคืนเลยครับ พ่อแม่พี่น้อง
นั่นๆๆ..เสี่ยมายออกแนวนักการเมืองยังไงอยู่.... สงสัยสมัยหน้าลงสมัครผู้แทนแน่ๆ
บ้านปลัดกฤตย์....
เสียงเจ้ากุ๊กโวยวาย ได้ยินดังแว่วๆ
ผมจะไปงานเลี้ยงอ่ะ ผมจะไป ปลัดมาห้ามผมทำไม
เอ็งจะไปได้ไง ก็ขาเอ็งเจ็บ แค่เมื่อกลางวันโขยกเขยกไปช่วยที่ตลาดก็อักเสบแย่แล้ว เอ็งนี่ห้ามอะไรไม่เคยเชื่อเลย ปลัดทำเสียงระอา
โฮ่ๆๆ โธ่ คุณปลัด ผมเป็นผู้ชาย ผมแมนๆนะ แค่นี้ไม่ถึงตายสักหน่อย คืนนี้เค้ามีงานเลี้ยงกันสนุกสนานไม่ให้ผมไปได้ไงเล่า เจ้ากุ๊กทำหน้าง้ำ
ปลัดส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ
ขาเอ็งก็ไม่ค่อยดี แล้วไปมืดๆ ค่ำๆ ได้ไง ชั้นเองก็ต้องอยู่ต้อนรับนายอำเภอ ไม่มีเวลามาดูแลเอ็งหรอก
เจ้ากุ๊กหน้าเชิด ผมดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องลำบากคุณปลัดหรอกฮะ แค่มีไม้ค้ำก็พอแล้ว ผมให้เปรี้ยวช่วยก็ได้
ปลัดมองอย่างหมั่นไส้ คงต้องยอมให้มันไปจึงยื่นไม้ค้ำให้
เออๆ ค้ำดีๆแล้วกัน จะไปไหนก็ให้เปรี้ยวพาไป อย่าไปเอง ยิ่งซุ่มซ่ามอยู่ด้วย
โฮ่ๆๆ สบายมากอยู่แล้ว ปลัดอย่ามาเสียเวลากับผมเลย จะไปทำงานก็ไปเถอะครับ
เออ ดูแลตัวเองได้ก็ดีแล้ว ให้มันรู้ซะบ้าง ว่าใครเค้าเป็นห่วงอยู่
ปลัดพูดเมินๆแล้วเดินออกไป ทิ้งเจ้ากุ๊กให้อึ้งอยู่คนเดียว
บ้านผู้ใหญ่พิษณุ...
พี่ผู้ใหญ่ๆ.. ประพาสกับเปรี้ยวประสานเสียงเรียกกันอยู่ที่หน้าบ้าน
ผู้ใหญ่เดินออกมาดู พอเห็นว่าเป็นใครก็ยิ้ม สักพักนึกได้ว่ามีเรื่องงอน จึงทำหน้าบึ้ง
เสียงประพาสแซวมาจากหน้าบ้าน
อ้าว พี่ผู้ใหญ่มาทำหน้าบูด เป็นตูดลิงอยู่ได้นี่ จะไปได้หรือยังล่ะ น้องมารอแล้วนะ
อยากไปก็ไปกันสองคนสิ มาชวนพี่ทำไม
อ้าว ได้ไงพี่ผู้ใหญ่ งานนี้พี่ผู้ใหญ่ต้องไปเตรียมงานนะ อย่ามาเบี้ยวเลย เจ้าเปรี้ยวว่า แล้วขึ้นบ้านไปดึงมือ ผู้ใหญ่ลงมาจากบ้าน
ผู้ใหญ่เดินลงมาตามแรงฉุดของเปรี้ยว..(ความจริงก็อยากลงมาอยู่แล้ว ทำเล่นตัวไปงั้นเอง)
ประพาสมองตามอย่างระอา เฮ้อ โตเป็นถึงผู้ใหญ่แล้วนะ เราน่ะ ทำงอนเป็นเด็กไปได้
ผู้ใหญ่ทำเป็นเมินๆ เปรี้ยวหัวเราะแล้วออกเดินไปอีกทางหนึ่ง ผู้ใหญ่เห็นเข้าก็ทัก
อ้าว แล้วเปรี้ยวจะไปไหน ไม่ไปบ้านเสี่ยมายด้วยกันหรอ
เปรี้ยวจะไปบ้านปลัด นัดกับกุ๊กไว้ กุ๊กมันขาเจ็บ ต้องไปพยุงน่ะจ๊ะ พี่ผู้ใหญ่ไปกับพี่พาสนะ เดี๋ยวเจอกันที่งานเลยแล้วกัน
เจ้าเปรี้ยวพูดแล้ววิ่ง ปรู๊ดไปทันที....
ผู้ใหญ่หันมามองประพาสแล้วทำเมิน ประพาสหัวเราะ
จะไปได้หรือยัง พี่ผู้ใหญ่
ผู้ใหญ่พูดเมินๆ อยากไปก็ไปเลยสิ ไม่ต้องสนใจพี่หรอก พี่ไปเองได้ พี่มันตัวคนเดียวอยู่แล้วนี่
อ้าว ถ้าพาสจะไปคนเดียว ก็ไม่มาหาพี่ผู้ใหญ่ถึงที่บ้านหรอก ประพาสเสียงอ่อน
น่า พี่ผู้ใหญ่ จะงอนอะไรนักหนา หัวก็ไม่ล้านสักหน่อย ทำใจน้อยไปได้
ผู้ใหญ่เงียบ ประพาสจึงง้อต่อ พี่ผู้ใหญ่เวลาเงียบไม่หล่อเลยอ่ะ ไม่ยิ้มงี้ หน้าตาดูไม่ได้เลย
ผู้ใหญ่หัวเราะออกมาทันที เฮ้ย ใครจะไปหล่อสู้พาสได้ล่ะ
ประพาสหัวเราะ แหม พี่ผู้ใหญ่ก็ ของอย่างเนี้ย มันช่วยไม่ได้นี่ แล้วนี่ตกลงหายงอนยัง
ยังไม่หาย
อ้าว แล้วให้ทำไงอ่ะ
ผู้ใหญ่ยิ้มๆ เอามือมา
ประพาสส่งให้ ผู้ใหญ่รับไปจับไว้แน่น แล้วพาจูงเดิน...
แค่นี้พี่ก็หายแล้ว.. ผู้ใหญ่หยิบมือประพาสขึ้นมาพิจารณาแล้วบีบเบาๆ ดูสิ มือนิ้ม นิ่ม
..เอิ้ก
ประพาสเขิน พี่ผู้ใหญ่นี่ก็ จริงๆเลย จะไปได้ยัง
ผู้ใหญ่ยิ้ม ไปได้แล้วจ๊ะ... แต่เดี๋ยวก่อน....
ประพาสหันมาทำหน้าสงสัย มีอะไรอีกหรอ พี่ผู้ใหญ่
นี่ตกลงจะไม่บอกพี่จริงๆใช่ไหมว่า มีความลับอะไรกับพัดน่ะ
โธ่ พี่ผู้ใหญ่ ก็อย่างที่พี่บอกนั่นแหละ เรื่องบางอย่าง มันก็มีเวลาที่จะเปิดเผยออกมาเองแหละน่า..ไว้ถึงวันนั้นแล้วพี่ผู้ใหญ่จะเข้าใจนะ ..แต่ว่าตอนนี้ เราไปกันก่อนเถอะ
ผู้ใหญ่ถอนใจแล้วพยักหน้า.....แต่ไม่ได้ยอมรับหรอก....หลอกให้พาสมันตายใจก่อน แล้วค่อยคิดวิธีล้วงความลับใหม่...ต้องรู้ให้ได้สิว่า....สองคนนั้นมีความลับอะไรกัน...
ณ คฤหาสน์เสี่ยมาย....
เวลานี้ล้วนคลาคล่ำไปด้วยผู้คนชาวบ้านโคกสารินที่มางาน.....มหกรรมคืนกำไร....ครั้งยิ่งใหญ่
ที่สนามหญ้ามีเวทีใหญ่โต มีดนตรีบรรเลงเพลงตลอดงาน....
ผู้คนล้นหลาม มากพอๆๆกับงานวัดโคกสารินเลยนะ (คิดดูว่าคฤหาสน์เสี่ยมายใหญ่แค่ไหน ถึงขนาดรองรับคนทั้งโคกสารินให้มาชุมนุมกันได้ทั้งหมู่บ้านเลยทีเดียว)
เวลา ๒๐.๐๐ น. ก็ถึงเวลาฤกษ์ดี....
เสียงโฆษกดุ๊กเสียงหล่อกล่าวเปิดงาน...(ฟังกันยาวละทีนี้)
สวัสดีครับ พ่อแม่พี่น้อง ชาวบ้านโคกสารินทุกคน......
สาเหตุที่เราชุมนุมกันในวันนี้.....ทุกท่านคงจะทราบว่าเพราะอะไร ถูกต้องแล้วครับ ชุมชนก็เหมือนครอบครัว ซึ่งจะประกอบไปด้วย พ่อ แม่ ลูก ถ้าพ่อแม่ดี ลูกในปกครองก็สบาย แต่ถ้าพ่อแม่ไม่ดี ลูกในปกครองก็คงจะเดือดร้อน....
เสียงครูใหญ่รักกระเอมขึ้นมา ฮะแอ้ม โฆษกดุ๊กเหลียวไปมอง ยิ้มนิดๆ แล้วพูดต่อ
ก็เปรียบเสมือนหมู่บ้านของเราแหละครับ ถ้ามีหัวหน้าที่ดี หมู่บ้านของเราก็เจริญรุ่งเรือง แต่ถ้ามีหัวหน้าที่เห็นแก่ตัว ไม่ใส่ใจลูกน้อง หมู่บ้านเราก็จะขาดความสุข....
เสียง อบต. บุญปลั่งกระแอมขัดขึ้นมาบ้าง ฮะแอ้ม โฆษกดุ๊กเหลียวไปมองแล้ว ทำยิ้มเท่ห์ แต่ก็ยังพูดต่อ
การมีผู้นำที่ดีจึงสำคัญที่สุด ผู้นำที่เปี่ยมไปด้วยความเมตตา กรุณา มุฑิตา อุเบกขา มีครบทั้งหลักการปกครองของพรหมวิหาร 4 รวมถึงหลักทศพิษราชธรรม ทั้ง 10 ประการ อันประกอบด้วย.....
คราวนี้กำนันต้อยกระแอมเสียงดัง อะแอ้ม โฆษกดุ๊กเหลียวไปมอง ยิ้มให้กำนัน แล้วทำท่าจะพูดต่อ แต่กำนันชิงพูดขึ้นมาซะก่อน
เอ่อ โฆษกครับ ผมว่าเข้าเรื่องเถอะครับ เลยเวลาฤกษ์ดีมานานแล้ว
เท่านั้นเอง โฆษกดุ๊กก็เพิ่งรู้ตัว อ๋อ ครับ เพราะฉะนั้น ชาวบ้านโคกสารินทุกคนจึงมีความยินดีเป็นอย่างยิ่ง ที่จะขอต้อนรับผู้ที่มีความดีงาม มีความสามารถ มีความ...
ทั้งอบต. บุญปลั่ง กำนันต้อย ครูใหญ่รัก กระแอมพร้อมกันทันทีโดยไม่ได้นัดหมาย
ฮะแอ้มมมมม
โฆษกดุ๊กรู้ตัว จึงหันมายิ้มอ่อยๆว่า ครับๆ เพราะฉะนั้นขอกล่าวต้อนรับท่านนายอำเภอสะอาดแทนชาวบ้านโคกสาริน ทุกคนครับ...(เฮ้อ...โล่งอก)
ขอเชิญท่านนายอำเภอขึ้นมาตัดริบบิ้นเปิดป้ายเป็นเกียรติหน่อยครับ เชิญครับ
ทุกคนโล่งอก รวมทั้งนายอำเภอด้วย นายอำเภอสะอาดขึ้นไปตัดริบบิ้นและเปิดป้าย ก่อนจะกล่าวกับชาวบ้านสั้นๆ เพราะเวลาหมดแล้ว (โฆษกดุ๊กแย่งพูดหมด........แถมมีคนมาวนมือเตือนนายอำเภอ นายอำเภอจึงพูดได้นิดเดียว)
จากนั้นจึงเป็นการกล่าวต้อนรับผู้มาใหม่ทั้งสองคน
นี่คือปลัดใหม่ของตำบลเรา ปลัดขิก เอ้ย ปลัดกฤตครับ ทุกคนปรบมือ คุณปลัดก้าวออกมายืนข้างหน้า
และในโอกาสนี้ขอเชิญ คุณนายแจ่ม ผู้ทรงคุณวุฒิ และวัยวุฒิที่สุดในหมู่บ้านโคกสาริน ขึ้นมามอบพวงมาลัยให้ปลัดเป็นการต้อนรับด้วยครับ ขอเรียนเชิญด้วยความเคารพครับ
ฉับพลัน.....นั่น....เห็นแล้ว....สะดุดตามาก..ป้าแจ่ม
แล้วป้าแจ่ม.....ไฉโซบ้านนอกก็เดินขึ้นเวทีมา....พร้อมด้วยชุด.....ไฉโซ้ ไฮโซ....
ด้านบนเป็นเสื้อสายเดี่ยว สีแดงลายสักหลาดแบบตารางหมากรุก ส่วนกางเกงเป็นลายตารางหมากรุกเช่นกัน แต่เป็นสีเขียว....อูย....(เอาผ้าที่ไหนมาตัดเนี่ย)
คนที่อยู่ข้างล่างเวทีเม้าท์กันให้แซด ว่าป้าแจ่มลงทุนไปตัดชุดใหม่มา แกคุยให้ฟังว่า
เนี่ยนะหล่อน ชุดนี้เนี่ยชั้นให้สไตลิสส่วนตัว พริวลี่ เอามานี่ ตัดเองเลย เอามาจากแฟชั่นใหม่จากแพรีสเชียวนะยะ เนี่ย ลงจากเวที แอล แฟชั่น วีค มาสดร้อนๆ เลย
วงในเขายังว่า แกไปยัดเงินคนจัดงานให้แกได้ขึ้นไปต้อนรับปลัดเป็นการส่วนตัวอีกด้วย
ป้าแจ่มขึ้นไปบนเวทีพร้อมพวงมาลัยดอกดาวเรือง...อูย ท่าจะติดมาจากพี่หารกิ๊กเก่าแน่ๆๆ....แกคงชินน่ะ..
ไปถึงก็คล้องพวงมาลัย หอมแก้มซ้ายขวา (อุ้ย กล้าจริงๆ) เป็นการต้อนรับ....อุ้ย แอบเห็นปลัดผงะเล็กน้อยด้วยนะ ตอนโดนหอมน่ะ แต่คงไม่มีทางขัดขืนแหละ
แต่ก่อนที่ป้าแจ่มจะได้ทำอะไรมากไปกว่านี้...กำนันต้อยก็รีบเข้ามาแยกซะก่อน (โชคดีไปนะ ปลัด)
แหม....เอาพอหอมปากหอมคอก็พอนะป้าแจ่ม...วันหน้ายังมี
กำนันต้อยรีบสั่งคนมาเชิญป้าแจ่มกลับไปนั่งที่โต๊ะตามเดิม....เฮ้อ ปลัดรอดแล้ว
และในอันดับต่อไป จะขอแนะนำ อบต. คนใหม่ที่จะมาแทน อบต บุญปลั่งที่หมดวาระลง อบต. บุญออบครับ
บุญออบก้าวมายืนหน้าเวที
เปรี้ยวมองอยู่ข้างล่างด้วยสายตาชื่นชม แถมอมยิ้มน้อยๆ ทำเอาเจ้ากุ๊กมองด้วยความสงสัย
และต่อไปจะเป็นแขกพิเศษที่มาเป็นเกียรติในค่ำคืนนี้...เป็นแขกพิเศษที่จะขึ้นมามองพวงมาลัยเพื่อเป็นการต้อนรับอบต.บุญออบครับ....
ขอเชิญ.....คุณสุวัจนีครับ...อ้ากกกก
ทุกคนเหลียวไปมองที่เวทีพร้อมกัน....ก็เห็นว่า...อบต.บุญปลั่งกำลังจูงหญิงสาวคนหนึ่งเข้ามา...เสียงโฆษกดุ๊กประกาศต่อ
คุณสุวัจนี ลูกสาว สจ. จังหวัดชัยนาท เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของ อบต. บุญออบ และเป็นคู่หมั้นของอบต. บุญออบด้วยครับ ขอเชิญทุกท่านร่วมปรบมือเพื่อเป็นเกียรติกับเธอด้วยครับ
แล้วสุวัจนีก็เยื้องกรายขึ้นไปคล้องพวงมาลัยดอกรักให้ อบต. บุญออบ....พลางกระซิบว่า...คิดถึงพี่ออบจังเลย
 
| Create Date : 28 ธันวาคม 2548 |
| Last Update : 5 มีนาคม 2549 12:30:02 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 300 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]
|
ชมเช้า..มาจาก ชมเช้า ชมสาย ชมบ่าย ชมเย็น ชมค่ำ ทุกกาลเวลาช่างน่าชื่นชม จะเวลาไหนก็เลือกชมเอาตามสะดวก..
...เวลาเช้า เป็นเวลาที่รู้สึกสดชื่น มีชีวิตชีวา ดูสดใส จอมแก่นแสนซน ที่ไหนได้ ใครๆ เห็นชื่อแล้วบอกว่า 40 ขึ้นแน่ๆ บ้างก็ว่าป้า..เอ่อ เป็นงั้นไป...ขอบอกว่ายังห่างค่ะ ห่างมาก อิอิ...
ตอนนี้มีภารกิจเพื่อชาติให้ปฏิบัติค่ะ รู้สึกภูมิใจจังเลย (โบกมือแบบนางงาม) ดิฉันจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดค่ะ เอาใจช่วยด้วยนะคะ อิอิ...
คุณที่เข้ามาอย่าเพิ่งงงค่ะ ภารกิจอะไรขอเก็บไว้เป็นความลับ(ว่าแต่ ไม่ได้มีใครเขาอยากรู้สักหน่อย ^^") แต่ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามานะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ อ้อ อีกอย่าง เป็นแฟนหงส์ค่ะ (เกี่ยวไหมเนี่ย อิอิ)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
