ความรักของแม่
ขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้มีเจ้าหญิงตัวน้อย ทำให้เรารู้ว่าแม่รักเรามากแค่ไหน ถ้าเรารักลูกของเรามากก็แปลว่าแม่ของเราก็รักเราไม่ต่างกันและก็ทำให้เราได้รู้ว่ากว่าลูกจะโตและเติบใหญ่ต้องใช้ความอดทน ความรัก เงิน เวลา ปัจจัยอื่นๆอีกมากมาย ต้องเสียสละอย่างมาก พ่อแม่ของเราไม่ค่อยแสดงออกถึงความรักอย่างคนอื่นไม่เคยหอมไม่เคยบอกรักลูก ไม่เคยชม ไม่เคยพูดคำหวานๆ เรากับพี่พยายามอย่างหนักเพื่อให้ได้คำชมจากแม่กับพ่อ เราต้องสอบให้ได้ที่1ถึงจะมีคำชม จนบางทีเราคิดว่าพ่อแม่ไม่รัก แต่ว่าท่านนั้ง2จะทำงานหนักมาก แม่เป็นพนักงานทำความสะอาดห้องน้ำที่ห้างตั้งฮั้วเส็งเมื่อ10ปีก่อน และพ่อก็ ขับรถแท๊กซี่เป็นเวลาถึง10ปี เพื่อให้เราได้มีบ้านดีๆอยู่มีเงินเรียนหนังสือ แม่กับพ่อถามเรากับพี่ว่าถ้าเราไปอยู่ทาวเฮาส์เราจะไม่มีเงินสำหรับไปเที่ยวหรือใช้จ่ายฟุ่มเฟือยทุกคนต้องช่วยกันถ้าเราอยากได้อะไร เราต้องทำงานเก็บเงินซื้อเอง แต่ถ้าเรายังอยู่บ้านเช่าต่อไปเราก็สามารถขออะไรก็ได้จากแม่และเราจะมีเงินสำหรับไปเที่ยว เรากับพี่เลือกที่จะมีบ้านเพราะเราไม่อยากอยู่ในสังคมบ้านเช่าอีกต่อไปเพราะตอนนั้นละแวกบ้านที่เราเช่าอยู่ก็คือสลัมดีดีนี่เอง เราภูมิใจในตัวพ่อกับแม่ที่มาจากคนบ้านนอกธรรมดาทำงานหนักสาระพัด เป็นกรรมกรแบกหามแม่บอกแม่เคยรับจ้างแบกไม้ขึ้นบนรถ10ล้อ เป็นแม่ค้าขายไส้กรอก เป็นคนใช้ เป็นพนักงานทำความสะอาด ขอบคุณที่พาเรามาจากโคราชได้มาเรียนหนังสือในกทม ได้มีโอกาศดีดีกว่าเด็กในต่างจังหวัดอีกหลายคน สู้จนสามารถมีบ้านทาวเฮาส์ในจ.นนท์เป็นของตัวเอง ขอบคุณความลำบากที่ทำให้เราไม่กลัวความลำบากอีกต่อไป ขอบคุณพ่อกับแม่ที่พร่ำสอนลูก เข้มงวดกับลูก(แม่เราไม่เคยให้เราไปค้างบ้านเพื่อนเลยจนเราแต่งงานกับโรบินนี่แหละ เราไม่เคยไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนเลย แม่ไม่ให้มีแฟนถ้ายังไม่20ตอนนั้นเราโกรธแม่มากที่ไม่ให้อิสระเลย แต่เราก็ดีใจที่สิ่งที่แม่เข้มงวดทำให้เราไม่เคยทำให้แม่เสียใจเลย เราดีใจที่ผ่านพ้นช่วงวัยรุ่นมาได้โดยไม่ทำให้พ่อแม่เสียใจ) อยากบอกพ่อกับแม่ว่ารัก และลูกขอสัญญาว่าจะดูแลพ่อแม่ตลอดไปคิดถึงอดีตแล้วมีความสุขค่ะ ถึงแม้จะยากจนก็มีความสุขเพราะเราภูมิใจที่เคยผ่านชีวิตความลำบาก ถึงแม้ตอนนี้จะสุขสบายแล้ว เราก็ไม่เคยลืมตัวค่ะ ว่าเรามาจากไหนและทำตัวเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยนแปลง เคที่โตไวมากจนแม่แทบจะอุ้มหนูไม่ไหว แม่ดีใจที่หนูตัวโตเหมือนพ่อ เพราะแม่ตัวเล็กม๊ากๆๆเคที่ในวันที่อากาศร้อน ต้องถอดเสื้อกันเลยเพราะหนูขี้ร้อนมาก แม่ต้องอาบน้ำให้ตั้งหลายรอบ อิจฉาคนอยู่เมืองหนาวจังวุ้ย เรามีเสื้อผ้าสวยๆตั้งหลายชุด แต่เคที่ใส่ไม่ได้เพราะผ้าหนา เหมาะสำหรับเด็กที่อยู่เมืองนอกใจจริงอยากให้เคที่เข้าอนุบาลที่บ้านนอก อยากให้ลูกรักธรรมชาติเมือนเรา และสามีก็เห็นด้วย แต่ตากับยายอยากให้เข้าที่นนท์ เพราะแกกลัวหลานจะถูกล้อที่เป็นลูกฝรั่งและกลัวเข้ากับเพื่อนไม่ได้ ไม่รู้จะตัดสินใจยังไงดี ตั้งแต่มีลูกทำให้เราคิดถึงอนาคตมากเลยค่ะ เมื่อก่อนก็อยู่ไปแบบไม่มีการวางแผนและไม่คิดอะไร แต่พอมีลูกทำให้มีความฝันและความหวัง เคที่คือทุกสิ่งทุกอย่างของแม่และพ่อ ทำให้มีพลังที่จะต่อสู้กับโลกใบนี้
my baby
เคที่11เดือนแล้วเริ่มจะหัดเดินลูกเริ่มยืนโดยไม่ต้องจับได้นานๆ หนูไหว้เป็นแล้วไปไหนต่อไหนก็ไหวคนไปทั่วเลยทำให้ใครต่อใครก็รักหนู แต่เคที่หน้าไม่เหมือนแม่เลยมีคนถามว่าแม่เค้าไม่มาเหรอคะนึกว่าเราเป็นพี่เลี้ยงเด็ก(แง้ๆแอบน้อยใจนิดๆเราก็ได้แต่ยิ้มๆอยากตอบไปว่าฉันนี่แหละแม่แตไหนๆก็ไหนๆแล้วเดินหนีดีกว่า )และลูกรู้จักหอม พอบอกว่าหอมหน่อยก็มาหอมเรา ได้เห็นพัฒนาการของลูกในแต่ละวันก็รู้สึกภูมิใจจังเราเป็นแม่คนได้ด้วยเหรอเนี่ยเพราะเราเป็นคนไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองสักเท่าไหร่กลัวว่าจะไม่ดีพอ กลัวว่าจะทำหน้าที่ไม่ดีพอ แต่แล้วเราก็กล้าที่จะรับผิดชอบชีวิตนี้ที่เราสร้างขึ้นมาและจะทำให้ดีที่สุด แม่รักลูกที่สุดเลยขอบคุณ คุณตาที่ช่วยดูแลหนูและคุณยายที่ทำหน้าที่ได้ดีไม่แพ้คุณตาอิ่มอุ่น(ศุใหม่).mp3 -
ด.ญ.เคที่
กว่าจะมีเคที่เราและสามีรอคอยกันเกือบ2ปีค่ะเพราะน้ำหนักเราต่ำกว่าเกณฑ์ค่ะเราหนักแค่36กกค่ะสูง150ซ.ม.เลยต้องไปปรึกษาคุณหมอที่ยันฮีได้ยามาทานหลังจากนั้นเราก็ท้องเคที่และเราต้องเร่งเพิ่มน้ำหนักค่ะเพราะกลัวว่าร่างกายจะมีสารอาหารไม่เพียงพอต่อลูกแต่ก็ได้เพียง50กกค่ะเราคลอดเคที่โดยการผ่าคลอดค่ะเพราะลูกไม่ยอมกลับหัวค่ะเคที่เกิดที่เมืองไทยและมีน้ำหนัก3.5กิโลซึ่งถือว่าตัวใหญ่ค่ะถ้าเทียบกับแม่ที่ตัวเล็กอย่างเราเคที่ตอน5เดือนตอนนี้หนู8เดือนแล้วค่ะและตอนนี้หนู10เดือนแล้วหลังจากมัวแต่ทำบ้านตอนนี้ก็จะได้มีเวลามาเอาใจใส่หนูมากขึ้นแล้วนะm name="FlashVars" value="clip_id=5GwkvfsdyAoO">
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
