วันหยุดรอบนี้ ไปเที่ยวลอนดอนอีกล่ะ หลังจากที่ได้งานเป็นที่เรียบร้อย งานที่ทำก็สนุก ทำเพลินๆ ไปเรื่อยๆ ได้เงิน ชีวิตดูมีคุณค่ามากขึ้น ไม่ต้องมานั่งเบื่อเฝ้าบ้านทุกวัน แต่ละอาทิตย์ที่ผ่านไปก็ยุ่ง หมดกับเรื่องงาน ตื่นตีสี่ครึ่ง กลับบ้าน รีบอาบน้ำ สองทุ่มกว่า เข้านอน เป็นแบบนี้ทุกวัน หาเวลาว่างน้อยมาก แต่เมื่ออาทิตย์ก่อน ได้หยุดติดกัน สามวันเลย คือ ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ (ช่วงแบบนี้หายากมากๆ) ได้โอกาสทองแบบนี้ ก็เลยวางแผน ทิ้งอเล็กซ์เฝ้าบ้าน ไปนอนกับเพื่อนที่เรียนอยู่ที่ลอนดอน เล็กไปกับเพื่อนที่เรียนอยู่ที่เรดดิ้ง เราสองคนขึ้นรถไฟ เตรียมเสื้อผ้า ไปออกซ่าส์กัน เรียกว่า สองวันที่ลอนดอนเที่ยวนี้ สนุกมากๆ เหนื่อยมากๆ และคุ้มมากๆ ทริปนี้ขอตั้งชื่อว่า ทริปลอนดอนแสนประหยัด เพราะกินแต่ของถูก(ซื้ออันเดียวแบ่งกันกิน) ไม่กินอาหารตามร้าน ซื้อกินแต่ตามร้านตลาดนัด แล้วยืนแย่งกันกินเอา, ขึ้นแต่รถเมล์ ไม่มีรถใต้ดิน (เพราะถูกกว่า รถใต้ดินรึ จะมาหวังกินเงิน ไม่มีทาง) ที่แรกที่เราไปกัน คือ ตลาดพอททาพิโล(เรียกถูกเปล่าหว่า ถ้าไม่ถูกก็ไำปหาชื่อที่ถูกต้องกันเอาเองนะ) เป็นตลาดขายของเก่า แต่เราไม่ค่อยสนของเก่ากัน แต่สนของกิน ถ่ายรูปของกิน และซื้อของกินเยอะมาก แต่ซื้ออันเดียวแบ่งกันกิน เลยได้กินหลายอย่างมากๆ แย่งกันกิน อร่อยดีอ่ะ (ตกลงใครกินเยอะกว่ากันอ่ะ) เรากินทั้ง อาหารสเปน เครป แล้วก็อะไรต่อมิอะไรเยอะแยะ จำไม่ได้เลย ที่ที่สอง คือ ตลาด Camden ตลาดนี้จะคล้ายๆ กับ ตลาดนัดจตุจักรบ้านเรา มีร้านขายของเยอะมาก แต่ราคาไม่ถูกเหมือนจตุจักรบ้านเราหรอกนะ แพงอยู่เหมือนกัน เลยไม่ซื้ออะไรเลย นอกจาก ดู ดู ดู และดู อาหารก็ไม่ตื่นตาตื่นใจเท่าไหร่ เพราะราคาไม่ชวนดู เลยสรุป เดินกันอย่างเดียว รูปก็ไม่ยอมถ่าย ที่ที่สาม คือ ซุปเปอร์มาเก็ต ไปเดินก่อนขึ้นรถเมล์กลับไปบ้าน เพื่อทำอาหารกินกัน (แต่จริงๆ คืนนั่นเราไม่ได้ทำกันหรอก เพื่อนหมึก สาวชาวแอฟริกัน เืพื่อนร่วมบ้านของเพื่อนเล็ก เธอทำอาหาร เตรียมรอไว้ให้ เยอะมาก อร่อยมาก และสุดท้ายมันก็เกลี้ยงมาก ไม่เหลืออะไรเลย) ที่ที่สี่ คือ บ้านของเพื่อนเล็ก เป็นแฟลตที่แชร์อยู่กับเพื่อนหมึก เรากิน กิน และกิน หลังจากนั่นก็เมาท์ เมาท์ และเมาท์ อาบน้ำ นอน เืพื่อตื่นกันตอนเช้า ออกไปซ่าส์กันต่อ เช้าวันต่อมา เราออกจากบ้านกันค่อยข้างสาย ประมาณสิบโมงแล้ว เดินไปขึ้นรถเมล์กัน แล้วไป greenwich ไปดูนาฬิกาโลกกับเค้าสักหน่อย เดี๋ยวหาว่า เชย ไม่เคยไป (คราวนี้ไปล่ะ จะได้โม้กับชาวบ้านได้ กูไปมาแล้วโว้ย) ที่นี่เสียเวลาเยอะมาก เพราะอีคุณเพื่อนเธอเก็บรายละเอียดเยอะเหลือเกิน ไหนจะต้องเดินปีนขึ้นไปบนจุดบนสุด เหนื่อยโครต เมื่อยโครต เดินลงกลับลงมา ก็เลยแวะตลาด greenwich กัน ของกินเพียบ ถ่ายรูปเพียบ เพราะตืนตาตื่นใจ มีอาหารแปลกๆ เยอะแยะ หลากหลายชาติ หลังจากนั่น ที่สุดท้ายของทริปนี้ก็คือ London bridge อันนี้เล็กเคยไปแล้ว แต่เพื่อนอีกคนไม่เคยไป ก็เอาสักหน่อย สานฝันให้หล่อนหน่อย เดี๋ยวฝันไม่เป็นจริง และแล้วเราก็เดินทางกลับเรดดิ้ง เมืองที่แสนน่าอยู่กันดีกว่า ไม่แออัดเหมือนลอนดอน อากาศดีกว่า ผู้คนมีระเบียบมากกว่า แล้วก็เจริญ ไม่บ้านนอก โห้ เฟกเฟ็กอะไรเช่นนี้ เมืองของอิฉันเนี้ย   Create Date : 25 ตุลาคม 2551     Last Update : 25 ตุลาคม 2551 3:43:47 น. Counter : 1260 Pageviews.   22 comment Share Tweet

ปลูกพริกอย่างไรไม่ให้เป็นผีเปรต เราคนไทย ถ้าพูดถึงผักสวนครัว อันดับแรกต้องนึกถึงพริกก่อน ชีวิตสาวไทย ต้องเผ็ด ร้อน ซาบซ่าส์ ถึงจะไทยแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ เล็กเองมาเหยียบแผ่นดินอังกฤษปั๊บ ก็นึกถึงพริกปุ๊บ ชั้นต้องปลูกพริก แม้ไม่มีสวน แต่มิใช่ปัญหา เพื่อน้องพริก เล็กทำได้ ยิ่งประจวบกับฝาละมีสุดที่เลิฟ รักพริกยิ่งชีพ กินดุ กินเดือด กินแบบบ้าพลัง ไม่เผ็ดคับท่าน ไม่เผ็ด กินทีเป็นเม็ดๆ เคี้ยวก้วบๆ ทำหน้ามีความสุข ว่าแสนจะอร่อย สองสามีภรรยาเลยออกไปตระเวนหาซื้อเม็ดพริกของไทยมาปลูกกัน ตั้งแต่เริ่มปลูกจนถึงทุกวันนี้ ล่วงเลยมาแล้วเกือบห้าเดือน ทุกคนรอบข้างเป็นที่รู้จักว่า น้องเล็กโชว์สเต็ปการเติบโตของพริกตลอดเวลา ยิ่งกว่านักข่าวซีเอ็นเอ็นเกาะติดสถานการณ์ข่าว กลัวคนอื่นไม่รู้ว่า ชั้นปลูกพริก และคนหนึ่งในจำนวนนั่น ก็แน่นอน พี่สาวของเล็กเอง เธอสถิตส์อยู่ ณ บอสตัน สหรัฐอเมริกา คุยกันกี่ที เล็กก็จะโชว์พริกให้ดูผ่านเว็บแคมว่า งอกแล้วนะ โตแล้วนะ ประมาณไม่ค่อยอยากโชว์แต่อยากอวด จนวันนี้เล็กก็ได้คุยกับคุณหญิงพี่ใหญ่ของเล็กอีก เธอก็พูดขึ้นมาว่า หญิงใหญ่ : เป็นไง พริกออกดอกหรือยัง หญิงเล็ก : ออกแล้ว ออกเกือบทุกต้นเลย หญิงใหญ่ : แล้วมีกี่ต้น หญิงเล็ก : เกือบยี่สิบต้นได้ หญิงใหญ่ : ไหน เอามาดูหน่อยดิ หญิงเล็ก : ได้ๆ รอนะ เดี๋ยวไปยกมาให้ดู เล็กก็รีบไปยกน้องพริกสุดรักมาโชว์ ว่า พริกออกดอกแล้วนะโว้ย พอยกมาวางหน้ากล้องแค่นั่นแหละ คุณพี่หญิงใหญ่เห็นแค่ลำต้น ชีก็พูดขึ้นมาทันทีว่า หญิงใหญ่ : ต๊าย ทุเรศ ปลูกพริกไม่เป็น สูงยังกับผีเปรต แล้วก็หัวเราะดังลั่น ประหนึ่งกลัวคนทั้งบอสตันไม่ได้ยิน เล็กก็เอ๋อแหรกซิเจ้าค่ะ อะไรมาหาว่าน้องพริกเราเป็นผีเปรต พริกเราออกจะเจริญงอกงาม โตวันโตคืน สูงยาวเข่าดีอย่างกับนางงามจักรยานก็ไม่ปาน เนี้ยแหละโชว์หน้า อันงดงามของน้องพริกของเล็ก เทียบเอา ยาวไม่ยาว สูงไม่สูง ดูกันเอาเอง เทียบจากพรีเซนเตอร์ของเราได้ ว่าแล้วเล็กก็ถามกลับไปด้วยความคาใจว่า หญิงเล็ก : ทำไมอ่ะ หญิงใหญ่ : ใครเค้าปลูกกันแบบนี้ พริกนะมันต้องเด็ดยอดมันทิ้ง ตอนมันโตสักเกือบๆ คืบ แล้วมันจะได้แตกออกเป็นพุ่ม หญิงเล็ก : แล้วทำไมแกไม่บอกชั้นล่ะ ใครจะไปรู้ แล้วทำไงดี กลายเป็นเปรตไปแล้วด้วย หญิงใหญ่ หัวเราะร่วน แล้วพูดว่า จะทำไงล่ะ ก็ต้องปล่อยให้เป็นเปรตต่อไป มันสูงแค่ไหนแล้วล่ะ หญิงเล็ก : ก็เกือบสองศอกแล้วล่ะ หญิงใหญ่ : ก็ตัดแม่งทิ้งครึ่งต้นไปเลย พร้อมหัวเราะร่วน ไม่นึกถึงจิตใจน้องพริกของเราบ้างเลย น้องพริกได้ยินจะเสียใจนะนั่น เดี่ยวไม่ยอมออกดอกเยอะๆ จะทำไง เห็นม่ะ ดอกเพียบเลย ถึงจะสูงผิดมาตรฐานแต่ออกดอกนะโว้ย มิใช่ขี้ๆ หลังจากนั่น คุณหญิงพี่ก็รีบส่งรูปต้นพริกพร้อมผักสวนครัวของตัวเองมาให้เล็กดู ว่าเป็นไงล่ะ พริกชั้น ต้นกระจิ๊ดเดียว ออกเป็นพุ่มด้วย สวยงาม ไม่เหมือนน้องผีเปรตของหล่อนหรอก ดูแล้วก็ เออ จริงๆ ด้วยแหละ และนี่คือโฉมหน้า พริกของพี่สาว ณ บอสตัน เห็นว่าต้นกระจิ๋วออกดอกแล้วด้วย มิใช่ ธรรมดา จริงๆ หลังจากนั่นไม่นาน อเล็กซ์ก็กลับมาบ้าน เล็กเลยบอกคุณหญิงพี่ว่า อเล็กซ์มาแล้ว เธอก็รีบพูดด้วยเสียงอันแสนจะสดใสและมีความสุขผ่านไมค์ว่า ฮัลโหล อเล็กซ์ ยูมาดู เวดเจ็ทเธอะเบิ้ลของไอซิ ไอปลูกผักหลายอย่างเลยน้า แล้วก็ไล่สาธยายไปว่ามีอะไรบ้าง มะเขือเทศ ถั่วผักยาว มะกรูด และตบท้ายด้วยพริก เล็กก็เลยเปิดรูปต้นพืชผักของคุณหญิงพี่ให้อเล็กซ์ดู พออเล็กซ์เห็นต้นพริกของคุณหญิงพี่ อเล็กซ์ก็พูดทันทีว่า อเล็กซ์ : ฮา ฮา ฮา ของเราเจ๋งกว่า โตกว่าตั้งเยอะ ของยูนะเล็กกระจิ๊ด แน่ใจเหรอว่า พริก ไอว่าไม่ใช่มั่ง หญิงใหญ่ : ใช่ๆ ของไอพริกของไทยนะ อเล็กซ์ : ไม่ใช่หรอก ยูมั่วแล้ว พริกของไทยเนี้ย ไอปลูกอยู่ ต้นสูง ไม่ขาดสารอาหาร ต้นกระจิ๊ดเหมือนของยูหรอก แล้วก็หัวเราะเยาะเย้ยหญิงใหญ่ ต๊าย ตาย ฝาละมีสุดที่เลิฟ รักพริกยิ่งชีพ ไปเยาะเย้ยเค้า รู้ไหมล่ะนั่น พริกเรานั่นแหละ ที่สูงโตเกินมาตรฐานพริกงาม หญิงใหญ่ไม่ยอมแพ้ พูดกลับมาว่า ขอไอนะ เล็กแค่นี้ ออกดอกแล้วน้า ของยูสู้ไม่ได้หรอก อเล็กซ์ก็ยังมั่นใจ มันคนละพันธุ์ชัวร์ๆ สรุปสองคนต่างคนต่างมั่นใจ พริกข้าดีที่สู้ด ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไร ถึงน้องเปรต เฮ้ย น้องพริกจะผิดมาตรฐานในสายตาคนอื่น แต่ในสายตาพ่ออเล็กซ์หนูงามที่สุดในโลก ชื่นชมสมรักทุกวี่ทุกวัน ยังไงก็รักหนูน้า เพราะพ่ออเล็กซ์เกิดมาไม่เคยเห็นต้นพริก เอามาตรฐานพริกตัวเองเป็นบรรทัดฐานพริกสากล คนอื่นไม่เหมือนเรา ก็แสดงว่า คุณภาพไม่ถึง แน่จริงปลูกให้สูงๆ เป็นน้องเปรตแบบเราดิ ทำได้เปล่า แล้วจะบอกว่าพันธุ์เดียวกัน ไทยแท้แน่นอน ใครที่อยากให้พริกตรงตามมาตรฐานของคุณชายอเล็กซ์ ก็บ่ต้องดึงยอดทิ้งนะเจ้าค่ะ เดี่ยวจะโดนประนามหยาดเหยียดว่า ไม่ใช่ไทยแท้ เป็นลูกเสี้ยว ลูกครึ่ง หรือ พวกแอบแฝง แต่สำหรับน้องพริกของเล็ก ใครจะว่าไงไม่่รู้ แต่ที่แน่ๆ ถึงจะเปรต แต่ก็เปรตอินเตอร์ เติบโตเมืองนอก มิธรรมดา นะเจ้าค่ะท่านทั้งหลาย ขอบคุณเด้อค้า ที่อุตสาห์ติดตามเรื่องราวของน้องพริก ณ เรดดิ้ง   Create Date : 29 มิถุนายน 2551     Last Update : 29 มิถุนายน 2551 0:17:48 น. Counter : 5852 Pageviews.   18 comment Share Tweet

ประสบการณ์เลวร้ายกับการสัมภาษณ์งานของเบอเกอร์คิง ช่วงนี้ เล็กยุ่งๆ กับการหางาน อยากมีงานทำ จะได้ไม่ต้องว่างอยู่บ้าน มีเิิงินของตัวเอง ไม่ต้องไปรบกวนฝรั่งที่บ้านอยู่เรื่อย เมื่ออาทิตย์ก่อน ไปไล่ยื่นใบสมัีครไว้หลายร้าน แต่มีเบอเกอร์คิงที่บอกว่า ให้มาสัมภาษณ์เลยวันอังคารหน้า ซึ่งก็คือวันนี้ ส่วนที่อื่นๆ ก็ต้องรอเค้าโทรมาเรียกเอา ถ้าซีีวีของเราโดนใจ วันนี้ก็เตรียมตัวไปสัมภาษณ์ เค้านัดบ่ายสาม เล็กไปถึงตั้งแต่บ่ายสองสี่สิบ ไปนั่งรอในร้านได้เกือบยี่สิบนาที ผู้จัดการร้าน(ผู้ชาย)ก็เดินมาบอกว่า ผู้จัดการร้าน - ผู้จัดการเขตจะมาสาย ห้าสิบนาทีนะ เล็ก - โอเค ผู้จัดการร้าน - ยูเอาเอกสารมาไหม พวกสำเนาพาสปอร์ต อะไรพวกนี้ เล็ก - ไม่ได้เอามา (ก็คนไม่เคยสมัครงานเนอะ ครั้งแรกที่สัมภาษณ์งาน) ผู้จัดการร้าน - งั้นยูกลับไปเอามาได้ไหม เล็ก - ได้ๆ หลังจากนั่น เล็กก็นั่งรถเมล์กลับบ้านไปเอาเอกสาร ไหนๆ ทำอะไรแล้วก็คิดว่า จะทำให้ดีที่สุด รีบนั่งรถเมล์กลับ ให้ถึงร้านภายในเวลาห้าสิบนาที เล็กกลับถึงร้านอีกทียังไม่ถึงห้าสิบนาทีเลย เล็กเดินเข้าไปในร้านเบอเกอร์คิงใหม่ แล้วไปทักผู้จัดการร้านว่า เล็ก - ไอกลับมาแล้ว ผู้จัดการร้าน หันไปเรียกผู้จัดการเขต แล้วพูดว่า ชีกลับไปเอาเอกสาร ประหนึ่งว่า เล็กกลับไปเอาเอง เค้าไม่ได้บอก ผู้จัดการเขต หันมามองเล็ก แล้วส่ายหัว ทำหน้าแบบอารมณ์เสีย แล้วพูดแบบกระแทกเสียงว่า ไม่สัมภาษณ์ มาใหม่วันศุกร์ บ่ายสี่ แล้วก็เดินหนีไปเลย ผู้จัดการร้าน - ยูมาใหม่วันศุกร์ได้ไหม เล็ก - เกิดอะไรขึ้น ทำไมทำแบบนี้ ยูบอกให้ไปเอา ไอก็ไปเอา แล้วเนี้ย ไอไม่เคยสมัครงานมาก่อน ครั้งแรกในชีวิต ไอก็ทำให้ยูดีที่สุด ผู้จัดการร้าน - เงียบ บวกหน้าเสีย จำได้ว่าโมโหมากตอนนั่น โมโหจนมือสั่นเลยว่า เราทำดีที่สุดแล้ว ให้เรากลับ เราก็กลับไปเอาใหม่ แล้วเค้าเป็นคนบอกเองว่าห้าสิบนาที เราก็รักษาเวลาอย่างดี ไม่เกิน ไม่สาย แต่กลับมาเจอแบบนี้ เดินออกมาแบบโกรธมาก แต่ก็ไม่ได้ต่อว่าอะไร แต่คิดไว้ว่า จะไม่กลับไปอีก เสียเวลา เสียค่ารถ เสียความรู้สึก โทรไปเล่าให้สามีฟัง อเล็กซ์บอกว่า ไม่ต้องไปแล้ว ขนาดยังไม่ได้ทำ ยังกดขี่แบบนี้ ถ้าทำด้วยจะเป็นยังไง ลาแล้วลาเลย เบอเกอร์คิงสุดเลว จะเลิกกิน ย้ายไปกินเคเอฟซีแทน   Create Date : 18 มิถุนายน 2551     Last Update : 18 มิถุนายน 2551 0:56:13 น. Counter : 3631 Pageviews.   22 comment Share Tweet

ถึงแล้วอังกฤษ มาถึงตั้งแต่วันที่สอง กุมภา แต่ไม่มีเวลามาอัพบล็อคสะที วันนี้ก็เลยได้ฤกษ์อัพกับเค้า้บ้าง ตอนมาถึงใหม่ๆ ก็อยู่บ้านทั้งวัน ทำกับข้าว ทำความสะอาดบ้าน รอวันอาทิตย์ไปเดินตลาดนัดกับอเล็กซ์ เป็นแบบนี้อยู่เกือบสองอาทิตย์ แต่เมื่อวันวาเลนไทน์ ที่ผ่านมา คุณนายสาว(ออทั่ม อิน เลิฟ) กับสามี ได้มาเที่ยวที่บ้าน จากที่เหงาๆ ก็เมาท์กระจาย เราทำอาหารกินกัน เล็กทำสปาเก็ตตี้เนื้อสับให้กินกัน แล้ววันอาทิตย์ที่ สิบเจ็ด เราก็มีมีทติ้งแม่บ้านไทยในยูเคกันที่ลอนดอน เล็กก็เดินทางไปเอง ด้วยรถไฟ ขอบอกว่า อเล็กซ์ ไม่ช่วยหาขู้อมูลเรื่องการเดินทางเลย สรุปนังเล็กหาเองหมดเลย ว่าขึ้นรถไฟแล้วลงที่ไหน ต้องไปต่อตรงไหน แต่ก็สนุกมาก หลงด้วย แต่สุดท้ายก็ถึงที่หมาย ได้ไปจอยกับเพื่อนๆ เราไปไช่น่าทาวน์ แล้วก็ไปลอนดอนอาย บิกเบน แฮรอต เหนื่อยมาก แต่ก็ประทับใจมากด้วยเหมือนกัน หลังจากนั่น อาทิตย์ต่อมา ก็เิริ่มไปทำงานร้านชาริตี้ เล็กเพิ่งเริ่มไปทำเมื่อวันจันทร์ที่ ยี่สิบห้าที่ผ่านมา เค้าให้เล็กเป็นแคชเชียร์ ทั้งๆ ที่นังเล็กพูดอะไรกับลูกค้าก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่อง ฟังลูกค้าก็ไม่ออก ลูกค้าก็ฟังเล็กไม่ออก เสมอภาคสุดๆ แต่ทุกอย่างก็ราบรื่นดี ขายดีมากด้วย จากที่บอกเค้าไว้ว่าจะทำแค่เก้าโมงเช้าถึงเที่ยง ก็ทำมันสะเต็มวันเลย คือ เปิดร้าน จน ปิดร้าน เพราะเค้าไม่มีคนช่วย จะทิ้งเค้าก็สงสาร เราเองก็ไม่มีอะไรทำ ทำแล้วก็สนุก ได้ภาษาด้วย ตอนนี้เล็กมีกิจกรรมใหม่ คือ ปลูกดอกไม้ แล้ววางไว้ข้างหน้าต่าง ดอกไม้ของเล็กมีหลายพันธุ์ หลายสี ยิ่งปลูกยิ่งงาม ออกดอกกันใหญ่ ทุกเช้าเล็กก็จะเดินมาดูมัน เช็คสุขภาพกันนิดนึง นี่แหละ โฉมหน้าดอกไม้ของเล็ก   Create Date : 28 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 28 กุมภาพันธ์ 2551 21:53:20 น. Counter : 579 Pageviews.   15 comment Share Tweet

• เที่ยวๆ เดินทางๆ
• เรื่องราวชีวิตที่เมืองไทย
• ชีวิตที่อังกฤษ
• เรื่องล่าสุด
• ว่าที่คุณแม่
• เรื่องน่ารักๆของหนูเอ็มมิลี่

• AUTUMN IN LOVE
• ปูขาเก เซมารู
• แม่สลิ่ม
• ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว
• งาขาว
• A Little Catz
• ramazoti
• bagarbu
• roslita
• grippini
• แม่บ้าน Uk
• LiLu's
• กะตุ้งนิ้ง
• Nerine
• Febie
• Patarawan H
• ~lovelybooth~
• narellan
• BeamerFamily
• D.K.H.N.
• ta/'o-o/'
• jjbd
• นางฟ้าของชาลี
• Jubnosuke
• hamble pie
• กิน ๆ เที่ยว ๆ
• babymommy
• Webmaster - BlogGang

• little life by littlegem
• ครัวไกลบ้าน
• ซ้อเจ็ด
• สะใภ้อินเตอร์
• lindsay Shonteff
• BlogGang.com