รักเกินต้าน Can't Resist บทที่ ๑๖ (Yuri)
๑๖ เห็นหน้าบ่อยเกินขยันมาทำไมนักหนา เปมิกาบาดตาบาดใจ หลังเห็นวสันต์พ่อหม้ายลูกหนึ่งยืนคุยกับอินทุอรที่หน้าประตูโรงเรียนหลังเลิกเรียนโดยมีพราวพรยืนอยู่ใกล้ๆ แต่ที่ไม่ชอบที่สุดก็คือเขาทำให้เธอยิ้มและหัวเราะอย่างมีความสุข ในแบบที่หล่อนก็ไม่ค่อยเห็นบ่อยนัก ...อิจฉาที่ตนไม่ได้เป็นผู้ทำให้เกิดรอยยิ้มนั้น ฉันอยากทำให้อาอินมีความสุขแบบนี้บ้างจัง คุณพ่อขา รุ้งตะโกนมาแต่ไกลเด็กหญิงในชุดนักเรียนสะพายเป้วิ่งตรงมาหาพ่ออย่างร่าเริง วสันต์ยื่นมือไปรับมือเล็กๆ ของลูกสาวแล้วกล่าวอย่างอ่อนโยน เรียนวันนี้สนุกไหมคะ? สนุกค่ะ เด็กน้อยตอบหันมองไปยังครูสาว แล้วทำหน้าหงอย เสียดายแต่รุ้งไม่ได้เรียนกับครูอิน ครูอารักษ์สอนเก่งนะคะรับรองว่ารุ้งต้องชอบแน่ ตั้งใจเรียนนะคะ อินทุอรรีบพูดแก้ไม่อยากให้นักเรียนติดเธอ จนปิดใจไม่ยอมรับครูคนอื่นซึ่งจะไม่เป็นผลดีกับตัวเด็กเอง ค่ะ รุ้งจะตั้งใจเรียน เด็กหญิงรับคำ งั้นผมกลับก่อนนะครับ สวัสดีค่ะครูอิน สวัสดีค่ะ โชคดีนะคะ ครูดนตรียิ้มบางๆให้สองพ่อลูก วสันต์หันไปยิ้มให้กับครูเวรอีกคนที่ยืนเป็นหัวตออยู่ อินนี่เสน่ห์แรงจริงๆ พราวพรอดคิดน้อยใจไม่ได้ ที่ใครๆก็มักจะมองข้ามตนไปเสมอ ก่อนกระซิบถามคนข้างๆ ถึงเรื่องของผู้ช่วยผู้อำนวยการสาว ตกลงได้คุยกับแปมหรือยัง? ครูห้องพยาบาลไม่เชื่อข่าวลือของผู้ช่วยสาวคบกับอธิพงษ์ด้วยพวกพนักงานชอบต่อเติมเสริมแต่งเรื่องเสมอ พูดกันจนแทบไม่เหลือเค้าความจริงเลยจนแทบเป็นปกติ ยังค่ะ วันนี้มีสอนทั้งวัน ยังไม่ว่างคุยเลยสาวหน้าคมพูดเสียงเนือยๆ เหนื่อยอ่อนกับการทำงานจนอยากกลับบ้านไปพักเร็วๆ พี่ไม่เชื่อว่าแปมจะคบกับเขาแต่ถ้ามันเป็นเรื่องจริง รุ่งนพคุณ คงยุ่งแน่ พี่พราวกำลังจะบอกว่าเขาอยากได้โรงเรียน ไม่ใช่ตัวน้องแปม ใช่ไหมคะ? ครูห้องพยาบาลยักไหล่ พี่ว่าหมอนั่นอยากได้ทั้งสองอย่าง ยิงนัดเดียวได้นกสองตัวยกคำคมขึ้นมา พี่ว่าตอนนี้แปมอยู่ในสถานการณ์วิกฤตหรือไม่ก็ใกล้เคียงมากเลยล่ะ จะเป็นไปได้ยังไง...น้องแปมมีคุณย่าหนุนหลังอยู่ทั้งคน อะไรจะขนาดนั้น คนฟังทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ ไม่เชื่อก็ดูต่อไปสิ ว่าจริงไหมอีกฝ่ายท้าทายอย่างมั่นใจ มองเวลาที่ข้อมือ หมดเวลาแล้วกลับกันเถอะ ครูทั้งสองเดินมาที่อาคารเพื่อเตรียมกลับบ้าน แค่วันแรก ยืนจนขาแข็งหมดแล้วเนี่ย เมื่อยชะมัดอินทุอรบ่น พราวพรเหยียดยิ้มอย่างเอ็นดู จึงบอกออกมาอย่างเป็นห่วง เอาเท้าแช่น้ำอุ่นๆ สักสิบนาทีจะดีขึ้นค่ะลองดูนะ ค่ะพี่พราว แต่ถ้าไม่ดีขึ้น พรุ่งนี้ไปห้องพยาบาลพี่นวดให้ได้นะยินดีบริการค่ะ เธอแกล้งหลิ่วตาให้แบบยั่วหยอก ชอบหยอดอินตลอด ไม่เบื่อบ้างเหรอคะ เผื่ออินจะหลงกลไง พราวพรยิ้มเผยให้เห็นฟันขาวเรียงเป็นตับ ขี้แกล้งมาก คนฟังส่ายหน้า ไม่คิดจริงจังกับคำพูดคนอายุมากกว่าเลยสักนิด ไปหลอกคนอื่นเถอะค่ะ ไว้ชีวิตอินสักคน พราวพรหัวเราะลั่น ยกแขนควงแขนของคนข้างกายไว้หลวมๆ หลอกคนอื่นไม่สนุก เล่นกับอินสนุกกว่านี่คะดังนั้นอินต้องยอมให้พี่แกล้งต่อไป สนุกตรงไหน? ซะงั้น บ่นพึมพำอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมตนถึงได้โดนอีกฝ่ายกวนได้กวนดี ตั้งแต่เริ่มเข้าทำงานที่นี่ แต่ไม่เคยเห็นครูสาวห้องพยาบาลทำแบบเดียวกันนี้กับใครเลย...เหมือนเธอเป็นคนพิเศษ สองสาวเดินคุยกันไปอย่างสนิทสนมโดยไม่เห็นสายตาคู่สวยที่จ้องเขม็งมาจากชั้นบนของตึก ทำไมอาอินถึงดูสนิทกับพี่พราวจัง? สาวสวยนึกหงุดหงิดปนหวงไม่น้อยดูเหมือนว่าใครต่อใครจะพากันเอาใจใส่อินทุอรมากมาย ก่อนเที่ยงถ้าไม่ติดที่โดนคุณย่าเรียกพบด่วนหล่อนคงลงไปทานข้าวกลางวันด้วยแล้ว เรื่องที่สมรคุยเป็นเรื่องของอธิพงษ์กับอดิศรทำให้สาวสวยเข้าใจสถานการณ์ของ รุ่งนพคุณ ลึกซึ้งมากขึ้น ถ้าย่าเดาไม่ผิด คนพ่อคงสั่งให้ลูกชายมาจีบลูกเพราะหมายตาโรงเรียนแห่งนี้ ปีที่แล้วเขามาขอซื้อหลายหนแล้ว แต่ย่าไม่ขายเด็ดขาดมรดกของบรรพบุรุษย่าขายไม่ลงหรอก นายอดิศรนั่นเลยไปเกลี้ยกล่อมพ่อของหลานแทน แล้วพ่อว่าไงคะ? หญิงสาวอยากรู้การตัดสินใจของบิดา ก็อยากจะขายให้เขาจนเนื้อเต้นน่ะสิไปอยากได้เศษเงินเขา คิดได้ยังไง...พ่อเราก็เลยโดนย่าว่าไปเป็นชุด สมรพูดใส่อารมณ์กว่าเดิมขุ่นเคืองทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้ เรื่องอื่นพอจะคุยกันได้แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องเดียว ที่ผอ.อาวุโสไม่มีวันยอม ให้ตายเสียดีกว่าทำเรื่องอกตัญญู สมควรหรอก หล่อนนึกต่อว่าบิดาในใจ ย่าอยากให้ลูกระวังตัวให้มากพ่อลูกคู่นี้ไว้ใจไม่ได้เลย อธิพงษ์เป็นเสือผู้หญิง เป็นตัวอันตรายเลี่ยงได้ก็ขอให้เลี่ยง เข้าใจนะ? สมรไม่อยากเอาพิมเสนไปแลกเกลือยังไงก็ไม่คุ้มค่า มีแต่เสียกับเสีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเปมิกาเป็นผู้หญิงแถมสวยมากเป็นหลานสาวหัวแก้วหัวแหวน ที่รักเป็นห่วงยิ่งกว่าหลานคนอื่น ตั้งใจจะฝากโรงเรียนให้บริหารต่อ...ซึ่งอีกนัยก็คือหล่อนเป็นจุดอ่อนสำคัญของตนด้วย เข้าใจแล้วค่ะ เปมิกาถอนใจยาวเมื่อคิดถึงสถานะของตัวเอง ก่อนเดินกลับมาที่โต๊ะปิดแฟ้มที่อ่านค้างอยู่ เก็บเอากลับไปอ่านต่อที่บ้าน สายตามุ่งมั่นจริงจังเมื่อคิดถึงอนาคตของโรงเรียนประถมแห่งนี้ ที่ดูจะมีอุปสรรคไม่น้อยทั้งศึกภายนอกและศึกภายใน แต่หญิงสาวก็ไม่คิดจะย่อท้อหรือถอดใจง่ายๆ กับภารกิจสำคัญยิ่งที่แบกไว้บนสองบ่า ฉันต้องทำให้ รุ่งนพคุณ เจริญรุ่งเรืองกว่าเดิมให้ได้คอยดูสิ พอทานข้าวเสร็จสมรไล่ให้หลานสาวขึ้นไปอาบน้ำพักผ่อนหลังเห็นอีกคนจริงจังกับงานที่โรงเรียนมากเกินไป ซึ่งหล่อนทำตามอย่างว่าง่าย เมื่ออยู่ในห้องเพียงลำพังความฟุ้งซ่านเรื่องสาวหน้าคมก็วนเวียนมารบกวนจิตใจ ทำไมต้องไปคิดถึงด้วยล่ะวันนี้อาอินไม่เห็นสนใจฉันสักนิด ทั้งที่ทำงานอยู่ที่เดียวกันแท้ๆ ขณะที่กำลังน้อยใจอยู่นั้นเสียงข้อความเรียกเข้าก็ดังขึ้น ตึ้ง! สาวสวยหยิบมือถือมาดู แล้วยิ้มออกมาหลังเห็นว่าใครเขียน มีโทรจิตหรือยังไงถึงรู้ว่าฉันกำลังคิดถึงอยู่ Kru In : ว่างคุยไหมคะ? หล่อนพิมพ์ตอบอย่างไม่ลังเล Pemika : ค่ะ แล้วเสียงมือถือก็ดังขึ้นเป็นสายเรียกเข้าจากอินทุอร อาอินมีอะไรเหรอคะ? คนอายุน้อยกว่าถามขึ้น หลังกดรับ คืออาได้ยินเรื่องแขกที่มาหาน้องแปมวันนี้
คนในสายพูดไม่เต็มเสียง เกรงจะเป็นการละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวของอีกฝ่ายแต่ความเป็นห่วงมีมากกว่าจึงถามออกไป อ๋อ พี่พงษ์...ทำไมคะ? สาวหวานขมวดคิ้วไม่เข้าใจ รู้จักเขาเหรอคะ? เป็นเพื่อนของพี่มนต์ธรเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่าค่ะ เหรอคะ คนฟังพึมพำเหมือนพูดกับตัวเองก่อนซักต่อ เขามาทำไมคะ? เขาเอาดอกไม้มาแสดงความยินดีที่แปมเรียนจบ แล้วได้เป็นผู้ช่วยผอ.ค่ะ หญิงสาวตอบตามตรง แล้วน้องแปมทราบไหมคะเรื่องที่คุณพ่อคุณอธิพงษ์ต้องการซื้อโรงเรียนเรา คุณย่าเพิ่งบอกค่ะ หญิงสาวเริ่มหงุดหงิดกับการอ้อมค้อม ที่ไม่ต่างจากการสอบปากคำ อาอินต้องการจะบอกอะไรคะ? อาเคยได้ยินว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนที่ดีเท่าไหร่อาอยากให้น้องแปมระวังตัวหน่อยค่ะ...อากลัวว่าเขาจะคิดหลอกใช้น้องแปมค่ะ ขอบคุณค่ะ สาวสวยเอ่ยเสียงเรียบหน้าหงิกงอที่เธอทำเหมือนหล่อนเป็นเด็กตัวน้อย มีธุระอะไรอีกไหมคะ? ทำไมน้องแปมถึงพูดเหมือนไม่อยากคุยกับฉัน? อินทุอรสัมผัสได้ถึงความรู้สึกไม่พอใจของคู่สนทนาแต่เดาที่มาที่ไปไม่ถูกว่า มาจากเรื่องอะไร ถ้าอาพูดแล้วทำให้ไม่พอใจอาขอโทษค่ะ พูดเสียงนุ่มกว่าเดิม ไม่อยากผิดใจกับอีกฝ่ายวันนี้เริ่มมีข่าวลือถึงน้องแปมในทางที่ไม่ค่อยดี อาก็เลยเป็นห่วงน่ะค่ะ แปมไม่ได้ทำอะไรผิดไม่ได้มีอะไรเกินเลย พี่ชุก็อยู่ด้วย อาอินไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ หล่อนไม่คิดสนใจมนุษย์ปากหอยปากปูอยู่แล้ว ดื้อเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ครูดนตรีส่ายหัวหนักใจกับความดื้อรั้นดันทุรังของอีกฝ่ายแต่พูดอะไรมากไม่ได้ เดี๋ยวจะตะแบงไปตรงข้าม ส่วนการที่เขาจะมาจีบแปมก็คงห้ามอะไรเขาไม่ได้ ยังไงแปมก็มีเสน่ห์สู้อาอินไม่ได้อยู่แล้ว วนเข้ามาหาฉันได้ไง? เกี่ยวอะไรกับอา? แปมเห็นคุณวสันต์แจกขนมจีบอาอินที่หน้าประตู เขามารับลูกค่ะไม่ได้มาจีบอาน้องแปมพูดแบบนี้ ไม่น่ารักเลยนะคะ ครูสาวเอ่ยเตือนไม่อยากให้หญิงสาวพูดถึงคนอื่นในทางไม่ดี ก็แปมไม่ชอบเขาไม่ชอบที่เขามาจีบอาอินของแปม ผู้ช่วยสาวหลุดปากโพล่งแสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของออกมา น้องแปม
ครางเรียกชื่ออีกคนเบาๆ ในใจอินทุอรเต็มไปด้วยความรู้สึกสับสนไม่รู้ว่าควรจะดีใจ หรือเสียใจดี ชัดเจนกับเรื่องที่ค้างคาหัวใจมาหลายวัน มั่นใจเกือบจะเต็มร้อยแล้วว่าเปมิการักตนแบบไหน ...เป็นความรักต้องห้ามที่ไม่ควรเกิดขึ้น ฉันไม่ยอมให้ความเห็นแก่ตัวความหลงชั่ววูบ ทำลายอนาคตของน้องแปมเด็ดขาด น้องแปมไม่ต้องเป็นห่วงอาหรอกนะคะอาเป็นผู้ใหญ่แล้ว ดูแลตัวเองได้ แปมก็เป็นผู้ใหญ่แล้วเหมือนกันอีกคนพูดเถียงทันควัน ผู้ใหญ่แบบไหน...โตแต่ตัวชัดๆ เธอคิด ไม่กล้าพูดออกไปเกรงจะไม่ต่างจากเอาน้ำมันไปราดบนกองเพลิงรู้จักนิสัยอีกฝ่ายดีว่า บทโมโหขึ้นมา ใครก็ยากจะหยุดอยู่ แต่สำหรับอา ผ่านไปกี่ปี น้องแปมก็เป็นเด็กน้อยเสมอค่ะ แปมอายุยี่สิบเอ็ดแล้วนะคะ เสียงหวานพูดอย่างไม่พอใจนัก ไม่ใช่เรื่องอายุค่ะ ครูดนตรีอธิบาย สำหรับอาน้องแปมจะเป็นหลานสาวของอาคนนี้เสมอ ไม่มีวันเป็นอย่างอื่นค่ะ เลือกใช้คำที่นุ่มนวลที่สุดเท่าที่จะคิดออก ทำไมอาอินพูดเหมือนรู้อะไร? เปมิกาเม้มริมฝีปากแทบเป็นเส้นตรงกลั้นใจถามออกไปตรงๆ อาอินทราบเหรอคะว่าแปมคิดอะไร...กับอาอิน? จะพูดอย่างนั้นก็ได้ค่ะ อินทุอรตอบเสียงเรียบ ความเป็นผู้ใหญ่จึงคิดตัดไฟแต่ต้นลม ไม่อยากให้สาวสวยคิดไปไกลกว่านี้จึงตัดสินใจพูดออกมาตรงๆ มีเจตนาดีกับเปมิกา ไม่อยากให้ทิ้งอนาคตที่ดีไว้กับตน ...ความรักที่ผิดแผก อาจจะเป็นเรื่องด่างพร้อยในชีวิตซึ่งเปมิกาอาจนึกเสียใจภายหลัง อาขอโทษแต่อารักและหวังดีกับน้องแปมมากนะคะ ทว่าคนฟังรู้สึกเหมือนถูกปฏิเสธรักเจ็บปวดรวดร้าวที่หัวใจ เพิ่งรู้จักคำว่า อกหัก ก็คราวนี้ อาอินรู้! อาอินกำลังจะบอกว่ารังเกียจแปม
ใช่ไหมคะ? หล่อนพูดเสียงสั่นเครือ เก็บความรู้สึกผิดหวังไว้ไม่อยู่น้ำใสๆ ซึมขอบตา คืออา...อา
เธอพูดตะกุกตะกัก ไม่คิดฝันว่าจะเจอคำถามนี้ เมื่ออาอินรังเกียจก็ไม่ควรยุ่งกับแปม เราอยู่ห่างกันสักพักเถอะค่ะ ประโยคหลังพูดเสียงเบาแทบไม่ต่างจากกระซิบนักน้ำตาไหลทะลักอาบสองแก้ม หัวใจดวงน้อยแตกสลายจนแทบไม่เหลือชิ้นดี อาอินรังเกียจฉัน อาอินไม่ยอมรับความรักของฉัน น้องแปม เดี๋ยวค่ะ... คนอายุมากกว่าพยายามจะอธิบายแต่หล่อนกดวางสายไปก่อน น้องแปม น้องแปมคะ... จะวางสายทำไม ยังคุยไม่ทันจบเลย เธอร้อนใจเหมือนมีไฟสุมอก รีบกดโทรออกเบอร์เดิมอีกครั้งไม่อยากให้สาวหวานเข้าใจผิดไปเสียก่อน รับสิ รับ
หมายเลขที่ท่านเรียก
เสียงจากโอเปอเรเตอร์ดังขึ้นมาแทน อินทุอรกดวางสาย ระบายลมหายใจยาวเหยียดพยายามระงับความหงุดหงิดที่พลุ่งพล่าน เดินงุ่นง่านในห้องรับแขกเพื่อสงบใจ แต่ทำไม่สำเร็จจึงตะโกนสบถออกมาดังๆ แบบที่ไม่ทำบ่อยนัก โธ่เว้ย!
OoXoO ขอบคุณที่กรุณาติดตาม ขออัพตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายค่ะ
สนใจโหลดซื้อ E-book ได้ที่ MEB หรือหนังสือ สั่งจองได้ที่หน้า 'สินค้า' หรือ เพจ 'นิ้วนาง' ค่ะ
ขอบคุณค่ะ นาง ^^ OoXoO
| Create Date : 10 ธันวาคม 2561 |
| Last Update : 10 ธันวาคม 2561 17:52:07 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1800 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
