Bloggang.com : Masaomi : ปุชิตา

ปุชิตา

ปุชิตา
ผู้เขียน บินหลา สันกาลาคีรี
สำนักพิมพ์ วงกลม

คีรีสถาน ประเทศที่อยู่ห่างจากไทยเพียงแค่ภูเขากั้น
คีรีสถานกว้างใหญ่กว่าประเทศไทย
แต่เพราะปัญหาภายใน จึงเหลือพื้นที่แค่หนึ่งในสี่ที่อนุญาตให้ท่องเที่ยวได้
ปิ๊ปปี่ – สาวไทยที่จับพลัดจับผลูเข้าไปอยู่ใน ปัญหาภายใน ของคีรีสถานโดยไม่มีเจตนา
จำต้องร่วมขบวนการกู้แผ่นดินกับนักรบสิงขร – ชนกลุ่มน้อยของประเทศ
ภายใต้การนำของ ภีมะ หนุ่มชาวสิงขร ที่เข้ม ดุดัน ทว่าอ่อนโยน
และ ต้นกล้า หนุ่มน้อยนักการทูตไทยที่ถูกส่งมาให้การดูและและให้กำลังใจกับ “แพะ” สาวปิ๊ปปี่
เพื่อไม่ให้เธอรู้สึกว่าถูกประเทศไทยทอดทิ้ง
กลับต้องมาระหกระเหินมาร่วมชะตากรรมเดียวกัน
ก่อนจะกลายเป็นความผูกพันที่แยกจากกันไม่ได้แม้กระทั่งความตาย

เป็นนิยายรักระหว่างรบที่สนุก ตื่นเต้น ฮาและขำมาก ๆ ถึงแม้เนื้อเรื่องจะเกี่ยวกับการเมืองที่เข้มข้น แต่ก็สอดแทรกอารมณ์ขันไว้ตลอดเรื่อง กัด แทะ การเมืองไทยได้ฮาสุด ๆ อย่างเช่น ประโยคนี้ เราชอบสุด ๆ เลย ตอนอ่านอยากจะลงไปกลิ้งบนพื้นสามตลบด้วยความสะใจ

“ช่างหัวมันปะไร นานาชาติไม่ใช่พ่อของเรานี่หว่า”

ฮา ประโยคล้อเลียนอันแสนจะคุ้นหูของชาวไทยทุกคน (หันซ้าย หันขวา บล็อกฉันจะโดนถล่มไหมนี่)

ช่วงกลาง ๆ เล่มอ่านแล้วมือสั่น น้ำตาซึม ด้วยความเศร้าเสียใจ กับการสูญเสียนักศึกษาที่ไร้อาวุธ แต่ทหารกลับยิงไม่ยั้ง ถึงแม้พวกเขาจะยกมือยอมแพ้ พวกมันก็ไม่ปรานี

ท่ามกลางความร้อนระอุของสงครามกลางเมือง การหลบหนี เร่ร่อน ได้ก่อให้เกิดสายสัมพันธ์ระหว่างคนสามคน (จริง ๆ อยากให้มีแค่สองนะ ดันโผล่มาอีกหนึ่ง

)

เนื้อเรื่องเริ่มงวดเข้ามาช่วงท้ายเล่มที่เราแทบจะทนอ่านไม่ได้ ไม่อยากอ่าน ไม่กล้าอ่าน ใจจะขาดรอน ๆ กลัว กลัวเหลือเกิน กลัวพระเอกตายอ่ะ โฮๆๆๆๆ ยิ่งได้รู้ว่าใครเป็นตัวการใหญ่ของเรื่อง ยิ่งดับเบิ้ลช็อก

สุดท้ายก็กลั้นใจอ่านจนจบเล่ม (แต่กว่าจะจบ ก็ปิดไปหลายซะรอบ) ด้วยสภาพน้ำตาซึม ๆ ปริ่มจะไหลออกมา และท้ายที่สุดน้ำตาก็ไหลออกมานองหน้าพร้อมกับอมยิ้ม ที่เปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างจนตาหยี ตอนจบหักมุมได้น่ารักมาก ๆ เลยล่ะ ประทับใจเจ๊จริง ๆ

Spoiled

ฉากที่ “ภีมะ” ไปคุยกับสงเสป เราก็เริ่มสะดุดใจกับ ตอนที่สงเสปมองหน้าที่มีหนวดเครารกรุงรังของ “ภีมะ” เราจำได้ว่า “ภีมะ” โกนหนวดเคราทิ้งหมดแล้วนี่นา ถ้าจะยาวก็ไม่น่าจะยาวเฟื้อยรุงรัง และก็คำว่า “ผม” อีก “ภีมะ” ไม่มีทางพูดอย่างนี้แน่กับศัตรูตัวร้าย ยิ่ง “ภีมะ” พูดมากขึ้นเท่าไหร่ ยิ่งรู้สึกว่า ไม่ใช่ “ภีมะ” แน่นอน พอมาเจอข้อสุดท้ายของสัญญา คือข้าวสารห้าหมื่นตันจากไทย เลยตบโต๊ะดังปัง หัวเราะเฮ นายต้นกล้านี่เอง แรก ๆ ที่อ่าน ไม่ค่อยชอบหมอนี่สักเท่าไหร่ นอกจากเห็นเป็นตัวโจ๊กไว้คลายเครียด แต่ตอนจบเขาสวมวิญญาณ “ภีมะ” ได้น่ารักไปอีกแบบหนึ่งเลยล่ะ ทำให้คะแนนในตัวต้นกล้าติดบวกขึ้นมาทันที แต่ก็ยังน้อยกว่า “ภีมะ” อยู่ดี

ปุชิตา ได้ขึ้นชื่อเป็นหนึ่งหนังสือในดวงใจของเราอีกเล่มหนึ่งแล้ว และ “ภีมะ” ก็กลายเป็นหนึ่งในรายชื่อ “ชายที่พึงเชย” ของเราอีกด้วย

Create Date : 28 สิงหาคม 2549

Last Update : 28 สิงหาคม 2549 14:42:47 น.

10 comments

Counter : 986 Pageviews.

แอบรักต้นกล้ามากกว่าภีมะนิดนึงค่ะ

ประทับใจในความโก๊ะ เปิ่น เอ๋อ และบทเทศนาในคุกของเค้าอ่ะ

โดย: ชมสิจ๊ะ IP: 203.156.137.161 วันที่: 28 สิงหาคม 2549 เวลา:17:41:34 น.

น่า อ่าน จัง

โดย: luvmarsha

วันที่: 28 สิงหาคม 2549 เวลา:18:30:55 น.

มาฮากับบรรทัดสุดท้าย

ชอบตัวละครตัวเดียวกันเลย

โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~

วันที่: 28 สิงหาคม 2549 เวลา:21:00:52 น.

“ช่างหัวมันปะไร นานาชาติไม่ใช่พ่อของเรานี่หว่า”

คำพูดนี้ก็ทำให้อมยิ้มแล้วค่ะ

ต้องไปหาอ่านแล้ว

โดย: อุณากรรณ

วันที่: 28 สิงหาคม 2549 เวลา:22:55:36 น.

จะเชยชมแล้วโยนทิ้งไป แบบตัวร้ายในนิยายสมัยก่อนด้วยไหมคะ?

โดย: ยาคูลท์

วันที่: 29 สิงหาคม 2549 เวลา:0:23:05 น.

คุณชมสิจ๊ะ นายต้นกล้า เขาเป็นตัวชูรส ชูโรง เลยเนอะ ออกมาปิดท้ายตอนทุกที และเรียกรอยยิ้มได้ทุกครั้ง ปกติจะเห็นแต่นางเอกที่มีนิสัยแบบนี้

คุณ luvmarsha รับรองความสนุก ถ้าไม่สนุกเอาไปบริจาคได้เลยค่ะ

คุณ ~:พุดน้ำบุศย์:~ ดีใจจังแฟนคลับ "ภีมะ" ปรากฎกายแล้ว

คุณอุณากรรณ เราก็กร๊ากตรงประโยคนี้แหละค่ะ แต่มีอีกหลายเหมือนกัน

คุณยาคูลท์ แหม ๆ เชยชยมแล้วไม่ทิ้งสิคะ เก็บขึ้นหิ้งเลยล่ะ

โดย: Masaomi (Masaomi

) วันที่: 29 สิงหาคม 2549 เวลา:7:05:38 น.

I read already, so fun.
Thanks

โดย: ning IP: 124.157.246.125 วันที่: 29 กันยายน 2549 เวลา:18:09:21 น.

ซื้อมาแล้วล่ะ แต่ยังไม่ได้อ่านเลย เวลาไปไหนหมดเนี่ย

โดย: หวัน (หวันยิหวา

) วันที่: 7 ตุลาคม 2549 เวลา:0:31:07 น.

อ่านแล้วเหมือนกันค่ะ และก็ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้อ่านนิยายแยวนี้อีก

โดย: iamnat IP: 203.152.25.121 วันที่: 20 มิถุนายน 2551 เวลา:9:54:20 น.

ปุชิตา แผ่นดินรัก แผ่นดินเลือด เป็นนิยายจากขวัญเรือนเรื่องเดียวที่หลังจากอ่านในขวัญเรือนจบแล้ว ต้องรีบตามหามาเก็บไว้และอ่านอีกหลายๆ รอบ งดงามมากค่ะ โดยฉพาะอุดมการณ์ของคนรักชาติ ขออนุญาตแนะนำอีกเรื่องนะคะ เรื่อง ตราบสิ้นฟ้าสิ้นดินจึงสิ้นเธอ ของคุณประภัสสร เสวิกุล ที่ลงในขวัญเรือนเหมือนกันค่ะ แม้ว่าชื่อจะหวานเจี๊ยบ แต่เป็นเรื่องการเมือง และประเทศชาติที่น่าอ่านมากเลยค่ะ

โดย: เพลงแพร IP: 124.157.229.186 วันที่: 13 เมษายน 2552 เวลา:17:18:40 น.