เมื่อประมาณเดือนมีนาคม 51 เพิ่งจบใหม่ๆ เหตุการณ์ที่เลี่ยงไม่ได้คือ การที่ต้องออกเดินทางไปสัมภาษณ์งานเพียงลำพัง จำได้ว่าวันนั้นต้องรีบตื่นแต่เช้านั่งรถจากสุโขทัยไปพิษณุโลก เพื่อจะไปต่อรถไฟไปอยุธยา เพราะเพื่อนของเพื่อนที่อยู่อยุธยาสะดวกมารับที่สถานีรถไฟค่ะ







การเดินทางครั้งแรกคนเดียวด้วยเจ้าพาหนะชนิดนี้นั้น ทำให้เราเกิดความประหม่าพอสมควรเชียว ซึ่ง..เรื่องมันเกิดจากตรงนี้แหละค่ะ

เรื่องของเรื่องก็คือ บังเอิญเราไม่ชัวร์เรื่องชานชาลาที่ขึ้น
เลยเข้าไปถามคุณป้า 2 คนที่ดูท่าทางรู้ทางดี ( พร้อมฉีกยิ้มหวานให้ 1 ที 555+ ) จึงได้รู้ว่าไปทางเดียวกัน โอ๊ย..ตอนนั้นน่ะโคตะระโล่งใจเลยค่ะ เราก็บอกคุณป้าไปตามตรงว่าไม่เคยขึ้นรถไฟ เหอๆ

พอรถไฟมาถึงเราเห็นข้าวของคุณป้าท่าทางหนักเอาการไอ้เรามันก็ตัวคนเดียว เป้ใบเดียวบวกกับดูอายุคุณป้าก็มากแล้วเลยอาสาช่วยยกขึ้นไปให้ คุณป้าแก็ขอบอกขอบใจใหญ่เชียว

ที่ประทับใจมากๆ คือ พอเราเอาของไปวางให้แล้ว นอกจากคุณป้าจะช่วยเราหาตู้ หาที่นั่งแล้ว แกยังหมั่นเดินมาหาเราบ่อยๆ เอาขนมบ้าง ลูกอมบ้าง ล่าสุดก็ไอศกรีมมาให้ พอใกล้ๆ ถึงที่หมายก็ยังอุตส่าห์เดินมาบอกเราอีกว่าใกล้ถึงแล้ว

พอถึงอยุธยา คุณป้าแกก็เดินมาพาเราลงรถไปอีกแน่ะ เกรงใจคุณป้ามาก ซึ่งไม่น่าเชื่อว่าเราจะได้รับน้ำใจมากมายขนาดนี้ รู้สึกขอบคุณและซึ้งในน้ำใจที่คุณป้ามีให้มากๆ เลยค่ะ

คุณป้าบอกว่า.. เห็นเราเป็นเด็กมาคนเดียวและไม่เคยขึ้นรถไฟมาก่อนเลยเป็นห่วงตามประสาคนมีลูกมีหลาน เรากำลังคิดอยู่เชียวว่าเราดูเอ๋อๆ รึปล่าว ?? คุณป้าจึงไม่ให้คลาดสายตาเชียว 555+ และไม่คิดว่าเพียงเราแสดงน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ที่ไม่ได้หวังผลตอบแทนใดๆ กลับทำให้เราได้ไมตรีกลับมามากมายขนาดนี้เชียวหรือ

กลับไปเล่าให้เพื่อนๆ ฟัง มีแต่คนบอกว่าดีแล้วที่เราเจอคนดีไม่ใช่มิจฉาชีพ เที่ยวไปไว้ใจคนง่ายๆ มันอันตราย เกิดของที่เขาให้เรากินใส่ยาอะไรไว้เราจะรู้เหรอ
แต่เราเชื่อในสันชาตญาณของตัวเองว่าเราดูคนไม่ผิด

ณ ตอนนี้ขอสารภาพเลยว่า จำหน้าคุณป้าไม่ได้หรอกค่ะเจอแค่ครั้งเดียว แต่ยังระลึกถึงน้ำใจไม่ตรีที่มีให้ไม่เคยลืม......


คนเราสมัยนี้ ไม่ใช่ว่าน้ำใจจะลดน้อยลงไปหรอกนะคะ แต่คิดว่าคงเป็นเพราะมีเหตุการณ์ไม่ดีหลายๆ ครั้งเกิดขึ้นทำให้เราเกิดความหวาดระแวงกัน อีกทั้งมิจฉาชีพมักใช้ความมีน้ำใจ ความไว้เนื้อเชื่อใจของคนมาเป็นเครื่องมือในการทำความผิด

เรื่องนี้ตั้งใจเขียนขึ้นเพื่อเตือนตัวเอง และเพื่อเป็นการขอบคุณคุณป้าที่น่ารักท่านนั้น เผื่อว่าคุณป้าอาจเล่นบล็อค...5555+ ล้อเล่นค่า ^^*


น้ำใจพึงมีให้กันนั่นแหละดีค่ะ...



เรื่องบนรถไฟนั้นขอจบแต่เพียงเท่านี้ แต่ยังมีต่อค่ะ ^^*

Create Date : 18 มิถุนายน 2552
Last Update : 18 มิถุนายน 2552 17:14:33 น.		49 comments
Counter : 599 Pageviews.
Share Tweet